P-C-ZSZ-002, szlak pieszy czerwony, pętla, Szczecinek - Szczecinek, 18,1km

Dostępność: duża ilość
Wysyłka w: 1 dzień roboczy
Dostawa: Cena nie zawiera ewentualnych kosztów płatności sprawdź formy dostawy
Cena: 0,00 zł
bez kosztów dostawy
0.00
ilość szt.

towar niedostępny

dodaj do przechowalni
Ocena: 5
Producent: Wiking
Kod produktu: P-C-ZSZ-002

Opis

SPODOBAŁA CI SIĘ MOJA PRACA ?? SKORZYSTAŁEŚ Z MATERIAŁÓW ?? POSTAW MI KAWĘ - https://buycoffee.to/wiking-turystyka

Kup kawę Wikingowi

Materiały zamieszczone lub zakupione w serwisie można wykorzystywać na ogólnych zasadach wynikających z prawa autorskiego i praw pokrewnych, w tym majątkowych - Regulamin korzystania z danych umieszczonych w serwisie .Jeśli chcesz umieścić widżet z mapką na swojej stronie, skontaktuj się z nami. Przygotujemy kod do wklejenia i wyślemy na mejla.


  1. NUMER SZLAKU W SERWISIE www.WedrujzNami.pl: P-C-ZSZ-002
  2. NUMER SZLAKU WG PTTK: ZP-1096-C
  3. PRZEBIEG SZLAKU: Szczecinek - jezioro Leśne - Czarnobór - Raciborki - jezioro Trzesiecko - Szczecinek
  4. NAZWA SZLAKU: Szlak Okrężny Wokół Szczecinka
  5. POWIAT: Szczecinecki
  6. GMINA: Szczecinek
  7. NAWIERZCHNIE: wszystkie rodzaje dróg
  8. KOLOR: czerwony pasek, pomiędzy dwoma białymi w poziomie
  9. ROK POWSTANIA: nieznany
  10. ROK OSTATNIEGO ODNAWIANIA: nieznany
  11. ROK OSTATNIEGO MONITORINGU/POMIARU: 2012
  12. DŁUGOŚĆ: 18,1 km (według pomiaru GPS) - ze względu na różne urządzenia pomiarowe, należy brać pod uwagę różnice w długości szlaku od 1 do 3%.
  13. WAŻNE UWAGI: Szlak po drodze przecina się z szlakiem pieszym zielonym „Wzniesień Moreny Czołowej” oraz szlakiem żółtym Wokół Jeziora Trzesiecko. W 2012 roku oznakowanie na całej długości szlaku, oceniamy na niedostateczne w obu kierunkach. Szlak w dwóch miejscach przecina nowa droga ekspresowa S11.  Mam nadzieję, że włodarze Szczecinka, poddadzą wreszcie renowacji, jak i korekcie przebiegu, szlaki piesze i rowerowe (bez tras SZLOT).

LINKI ZEWNĘTRZNE:  brak


SZLAK ZNAJDZIESZ NA NA NASZEJ MAPIE OGÓLNEJ ZNAKOWANYCH SZLAKÓW TURYSTYCZNYCH (zawsze aktualizowana pełna mapa)



Szlak znajduje się na terenie gminy Szczecinek. Szlak ma charakter pieszo-rowerowej pętli, rozpoczyna i kończy się przy Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinku. Prowadzi przez miasto i może być wykorzystany do zwiedzania jego najważniejszych zabytków. Jest to również, najkrótsza trasa prowadząca nad jezioro Leśne. Poza miastem, szlak wiedzie lesistymi terenami Pojezierza Szczecineckiego, prowadząc po terenie pagórkowatym i obszarze widokowym, pomiędzy jeziorami Trzesiecko i Leśnym. Atrakcją jest również Czarnoborski Las. Zapraszamy do wspólnej wędrówki.

Jeśli znasz szlak, a nie ma go w naszym rejestrze, prosimy o przesłanie pliku .gpx oraz kilku słów o szlaku, zdjęć, abyśmy stworzyli jego wizytówkę. A jak masz czas, zapraszamy do stworzenia opisu szlaku, według naszego systemu. Szlaki są dla wszystkich i musimy je promować wspólnie.


Szczecinek to węzeł wielu szlaków turystycznych pieszych i rowerowych, doskonały punkt wypadowy do zwiedzania okolic czy nawet dotarcia do Białego Boru i Bornego Sulinowa. Nieodłącznie związany jest z Wałem Pomorskim, którego pozostałości spotkamy na szlakach turystycznych. Są tu również szlaki kajakowe, w tym Szczecinecka Pętla Kajakowa. Oprócz aktywnego wypoczynku nad jeziorem Trzesiecko (kajaki, żagle, windsurfing, narciarstwo wodne), można także odwiedzić muzea: Regionalne, Wału Pomorskiego i II Wojny Światowej. Do najciekawszych zabytków w mieście należą: Zamek Gryfitów, wieża kościelna św. Mikołaja z XVI w., neogotycki kościół Narodzenia NMP, wybudowany w latach 1905-1908 i wzorowany na gotyku północnoniemieckim, parafialna cerkiew prawosławna pw. Świętej Trójcy, wzniesiona w stylu eklektycznym w latach 1879–1880, spichlerz z XIX w., mury obronne i schrony Wały Pomorskiego.

Nasz szlak ma charakter okrężny, pieszo-rowerowy. Prowadzi przez miasto i może być wykorzystany do zwiedzania najważniejszych zabytków Szczecinka. Jest to też najkrótsza trasa dojściowa  nad Jezioro Leśne. Poza miastem szlak wiedzie lesistymi terenami Pojezierza Szczecineckiego. Przemierza po terenie pagórkowatym i widokowym obszarze pomiędzy jeziorami Trzesiecko i Leśnym. Atrakcją jest również Czarnoborski Las. Polecamy wycieczkę szlakiem jak i dłuższy pobyt w Szczecinku, który posiada rozbudowaną i urozmaiconą cenowo bazę noclegowo-turystyczną i moc atrakcji turystycznych.


OPIS TECHNICZNY

Odcinek 1, Szczecinek (zamek) – Szczecinek (cmentarz komunalny – nowy)  – 3,2 km (1,1,1)

Odcinek łatwy, drogi asfaltowe, chodniki, ścieżki rowerowe.

Początek szlaku znajduje się przy zamku Książąt Pomorskich nad Jeziorem Trzesiecko. Wybudowany został w I połowie XIVw.. Początkowo szlak prowadzi razem z szlakiem pieszym zielonym „Wzniesień Moreny Czołowej”. Od zamku przechodzi przez Plac Sowińskiego, przecina ulicę Ordona i ulicą Zamkową doprowadza do Placu Wolności, gdzie znajduje się ratusz z XIXw.. Obecnie w ratuszu znajduje się Urząd Miasta. Dalej prowadzi ulicą 1-go Maja do Jana Pawła II i dalej w kierunku północnym mijając Zespół Szkół z lewej strony. Na rozwidleniu ulic szlak odbija w prawo skos w kierunku dworca autobusowego. Za dworcem PKS skręca w prawo w ulicę Narutowicza. Podąża nią aż do ronda, gdzie skręca w  lewo w ulicę Słupską. Z prawej strony mija cmentarz. Po przejściu przez tory kolejowe (Szczecinek-Białogard) szlak kieruje dalej drogą prosto i po 450m skręca w prawo w drogę z polbruku. Idąc nią po 200m. dochodzi do bramy nowego cmentarza komunalnego w Szczecinku. Tu należy zachować ostrożność, ponieważ cmentarz powstał na drodze, przez którą prowadził szlak. Przed bramą należy skręcić w lewo i iść wzdłuż płotu omijając cmentarz. 

Odcinek 2, Szczecinek (cmentarz komunalny – nowy)  –  Czarnobór – 4,0 km (2,3,3)

Odcinek trudny, droga gruntowa – polna, asfaltowa.

Od cmentarza szlak prowadzi zarośniętą drogą gruntową. Po niecałych 800 metrach szlak dochodzi do torów kolejowych (Szczecinek – Bały Bór). Od przejścia przez tory znaki prowadzą dalej drogą polną przez 500m., a następnie szlak odbija w lewo w zarośniętą, ciężką do przejścia ścieżka. Dalej drogą dochodzi do kolejnych torów kolejowych (Szczecinek – Chojnice). Przecina je i prowadzi dalej w kierunku południowym. Po minięciu zabudowy z prawej strony rozpoczyna się droga asfaltowa. Z prawej strony mija Jezioro Leśne i dochodzi do miejscowości Czarnobór. Na skrzyżowaniu głównych dróg szlak skręca w prawo. Tu z lewej strony dołącza szlak pieszy zielony „Wzniesień Moreny Czołowej”. Odcinek na całej długości dostępny dla pieszych, z miejscowym krótkim utrudnieniem dla  rowerzystów i miłośników nordic walking.

Odcinek 3, Czarnobór – Szczecinek (ulica Pilska) – 5,5 km (2,2,2)

Odcinek dość łatwy, droga asfaltowa, utwardzona.

Od skrzyżowania w wsi Czarnobór szlak prowadzi drogą asfaltową przez 800m.. Na zakręcie drogi schodzi z szosy w prawo i idzie razem z „szlakiem Testamentu Papieskiego”. Od tego miejsca szlak kieruje drogą leśną. Po przecięciu strumienia skręca w lewo w mało widoczną ścieżkę. Szlak zielony pieszy skręca również w lewo, ale w następną drogę. Mijając tereny leśne, podmokłe dochodzi do drogi asfaltowej. Na skrzyżowaniu z nią po lewej stronie znajduje kapliczka. Szlak skręca w prawo, a następnie w pierwszą drogę gruntową w lewo. Kieruje lasem w kierunku południowym. Po 1km szlak wychodzi z lasu.  Mijając z prawej strony zabudowania droga zmienia się na utwardzoną. Na wysokości gospodarstwa agroturystycznego, które znajduje się po lewej stronie drogi szlak skręca w prawo w drogę gruntową. Po 600m. dociera do drogi krajowej 11 (łączącej Szczecinek z Piłą).  Odcinek na całej długości dostępny dla pieszych, rowerzystów i miłośników nordic walking.

Odcinek 4, Szczecinek (ulica Pilska) –  Szczecinek (zamek) – 5,3  km (1,1,1)

Odcinek dość łatwy, droga asfaltowa, gruntowa-polna, alejki.

Po przecięciu drogi krajowej szlak skręca od razu w prawo. Drogą gruntową dochodzi do ulicy Fabrycznej. Prowadzi nią na zachód do torów kolejowych, następnie prowadzi wzdłuż nich przez 250m. i skręca w lewo przecinając je. Szlak kieruje dalej w kierunki zachodnim. (Uwaga brak oznakowania). Mijając z prawej strony Kozią Górę (158m.n.p.m.) z lewej strony dochodzi ponownie szlak pieszy zielony „Wzniesień Moreny Czołowej” i idzie z nim aż do końca przebiegu szlaku. Przed drogą krajową 20 szlak skręca w prawo. Na wysokości wiaduktu kolejowego nad szosą dochodzi do niej i kieruje się wraz z nią do centrum miasta (ulicą Szczecińską). Przed basenem szlak skręca w lewo w kierunku jeziora. Z lewej strony dochodzi szlak pieszy żółty. Dalej szlak wiedzie alejkami wzdłuż brzegu jeziora mijając z prawej strony Ośrodek Sportu i Rekreacji i dochodzi z powrotem do zamku Książąt Pomorskich. Odcinek na całej długości dostępny dla pieszych, rowerzystów i miłośników nordic walking.

HISTORIA SZCZECINKA

Szczecinek (niem. Neustettin), znajduje się na wschodniej części Pojezierza Drawskiego i północnej części Pojezierza Szczecineckiego, historycznego Pomorza Zachodniego. Nazwa miasta Nowy Szczecin, wyraźnie nawiązuje do Szczecina, stolicy Księstwa Pomorskiego, przed jego podziałem w roku 1295. W herbie miasto otrzymało czarnego książęcego gryfa na złotym polu (gryf kaszubski) odwróconego w prawo (według stron heraldycznych), oraz srebrną rybę – prawdopodobnie jesiotra, już w średniowieczu osobliwość tutejszych jezior. We wczesnym średniowieczu na Wzgórzu Przemysława (zwanym też Wzgórzem Bismarcka) istniał gród. Dwa inne grodziska „Trzesieka” i „Zamek” położone były nad brzegiem jeziora. Wszystkie one uległy zniszczeniu na początku XII wieku. Po śmierci księcia Bogusława IV w 1309 r., władzę w Księstwie Wołogosko-Słupskim, objął jego jedyny syn Warcisław IV. To właśnie ten władca założył Szczecinek. Miejsce lokalizacji miasta nie było kwestią przypadku. Położone na przesmyku dwóch jezior, wśród trudno dostępnych bagien i mokradeł,  doskonale nadawało się na graniczną twierdzę. Szczególnie przy silnej ekspansji Brandemburgii. W wyniku podziału księstwa między braci w roku 1368, Szczecinek przypadł wraz z okręgiem Warcisławowi V. Księstwo szczecineckie przetrwało do jego śmierci w 1390 roku.

W okresie XIV wieku, Pomorze Zachodnie miało silne związki z Królestwem Polski. Jednak ważnym wydarzeniem w dziejach miasta był antypolski zjazd z udziałem Wielkiego Mistrza Zakonu Krzyżackiego Ulryka von Jungingena i Świetobora I Szczecińskiego oraz Bogusława VIII Słupskiego, który odbył się na tutejszym zamku. Pomimo porozumień z Krzyżakami, żaden z Książąt Pomorskich, oprócz księcia szczecińskiego Kazimierza, nie walczył po stronie Krzyżaków pod Grunwaldem w 1410 roku. Warto wspomnieć, że wiele miast Pomorza Zachodniego należało wówczas do Zakonu Krzyżackiego (aż po zachodnie tereny Recza Pomorskiego). Podobny zjazd odbył się w Szczecinku w 1423 roku. Wtedy to na szczecineckim zamku, oprócz książąt pomorskich i zakonnych dygnitarzy pojawił się pochodzący z dynastii Gryfitów Eryk I - król Dani, Szwecji i Norwegii. Okres Wojny Trzynastoletniej 1454-1466, był dla Szczecinka trudnym okresem lawirowania pomiędzy walczącymi ze sobą Krzyżakami, a Polakami. W 1455 roku wójt Szczecinka, Kurd Glasenapp - w związku ze spustoszeniem przez wojska zakonne kilku przygranicznych wsi, zmuszony był wypowiedzieć  Zakonowi Krzyżackiemu pokój. Jednak najgorszym okresem był najazd Szczecinka i Pomorza Zachodniego przez króla Polski Kazimierza Jagiellończyka. Wojska polskie, wzmocnione Tatarami pustoszyły ziemie księstwa w 1461 roku, chcąc w ten sposób zmusić sprzymierzonego z podupadającym Zakonem Krzyżackim, księcia Eryka Pomorskiego do sprzymierzenia się z Polską. Okres ten zamyka Pokój Toruński pomiędzy Polską, a państwem krzyżackim w 1466 roku.

XVI wiek i panowanie Bogusława X, to w dziejach Szczecinka  okres względnego spokoju i prosperity. Dopiero w latach 1581-1592, podobnie jak na całym Pomorzu,  nasiliły się niepokoje społeczne, które w przypadku Szczecinka przybrały formę walki z czarownicami. W tym czasie spalono w naszym mieście za czary prawie 30 osób. Jednak najgorszym okresem w dziejach Szczecinka, była Wojna Trzydziestoletnia (1618/1648). Przemarsze wojsk wszystkich walczących armii, rabunki, napady i wreszcie zaraza spustoszyły Szczecinek w sposób dotychczas nienotowany. Od 1637 miasto znajdowało się pod panowaniem państwa brandenbursko-pruskiego, przekształconego w 1701 w Królestwo Prus, pozostając w niedużej odległości z trzech stron otoczonym terytorium Polski – od zachodu do 1657 (utrata Czaplinka przez Polskę) i od południa i wschodu do 1772 (I rozbiór Polski).  Prowadzona kolonizacja niemiecka wyparła z miasta rdzenną ludność kaszubską. Koniec XVIII i wiek XIX przynosi dalszy rozwój miasta, oprócz okresu Wojen Napoleońskich. Szczecinek w lutym 1807 roku zajęły wojska generała Tomasza Łubieńskiego. W ciągu następnych lat kwaterowały tu dziesiątki tysięcy żołnierzy. Klęska Wielkiej Armii i jej odwrót spod Moskwy miały i swój szczecinecki finał. W kilku zbiorowych mogiłach  pochowano tu bowiem 119 żołnierzy, którzy zmarli z zimna i wyczerpania. Dzisiaj w miejscu pochówku stoi popiersie młodego żołnierza napoleońskiego dłuta Z. Wujka.

Największe znaczenie miał obniżenie poziomy wód jeziora Wielimie, w latach 1780-1784. Uzyskano dzięki temu nowe grunty na rozwój miasta. W 1818 roku stało się siedzibą powiatu. Pod panowaniem Pruskim, miasto rozwijało się i stało się znanym o popularnym ośrodkiem turystycznym. Rozwój kolejnictwa i dróg, jeszcze bardziej spopularyzowało miasto, będące dużym węzłem komunikacyjnym. W okresie III Rzeszy, wzniesiono w mieście dwa duże kompleksy koszar i system umocnień Wału Pomorskiego na zachód od miasta. To właśnie stąd stąd, we wrześniu 1939 roku ruszył na Polskę, Korpus Pancerny gen. H. Guderiana. Miasto zostało zdobyte 27 lutego 1945 roku przez oddziały 32 Dyw. Kaw. Gwardii pod dowództwem generała J. P. Kałużnego, po krótkiej, zaledwie jednodniowej walce. Przekazane administracji polskiej, jest pod jej zarządem do dnia dzisiejszego.


OBIEKTY NA SZLAKU

Zamek Książąt Pomorskich, został wybudowany w połowie XIV wieku, przez władcę Księstwa Wołogosko-Słupskiego - księcia Warcisława IV. Po jego śmierci stał się siedzibą Księcia Szczecineckiego Warcisława V. Początkowo zamek znajdował się na wyspie jeziora Trzesiecko, lecz po obniżeniu poziomu wód znalazł się na półwyspie. Warto wspomnieć, że pierwsza warownia była głównie drewniana. W 1356 roku zabudowania z czasów Warcisława IV zostały rozebrane, a z  pozyskanego w ten sposób materiału wzniesiono nowy zamek - tym razem już w pełni murowany. Dziedziniec otoczono murem, a całość budowli posadowiono  na planie zbliżonym do prostokąta. Brama wjazdowa znajdowała się od strony miasta, czyli od północy. To właśnie z niej z  na stały ląd prowadził znany z późniejszych rycin drewniany most położony na charakterystycznych palach. Budowę zamku  prowadzono z przerwami do końca XIV wieku. Prawdopodobnie podczas rozbudowy prowadzonej w latach 1459-1474, za czasów księcia Eryka II, wzniesiono północne skrzydło, w którym znalazła się brama wjazdowa. Budynek ten miał trzy kondygnacje, a przy jego wschodnim narożniku znajdowała się czworoboczna wieża. W latach 1606-1610 książę Filip II przebudował południowe skrzydło, nadając mu typowy dla renesansu kształt architektoniczny. W 1619 roku książę Ulryk wzniósł w miejsce starego, rozebranego skrzydła północnego, nowe, które przetrwało aż do 1801 roku. Kolejna przebudowa miała miejsce w roku 1690 i 1780. W ciągu XIX i XX roku jeszcze kilkukrotnie przebudowywano  budynek.  W roku 1653 zamek przejęła Brandenburgia i od tego czasu zaczął chylić się on ku upadkowi. Po znamienitych mieszkańcach zamku; książętach pomorskich i ich krewnych, a nawet Eilhardusie Lubinusie i jak głoszą podania Wielkim Kanclerzu Litewskim Karolu Radziwille - nadeszły gorsze czasy. W XVIII wieku utworzono tu manufakturę pasów brzusznych, a w XIX wieku mieścił się tu szpital i przytułek. Po wojnie w zamku stacjonowało wojsko - następnie stał się domem wycieczkowym i biurowcem. Od 1996 roku w rękach prywatnych popadał w ruinę. Po przejęciu obiektu przez samorząd, z dość zaniedbanego zamku, w 2013 roku stał się istną perełką Szczecinka. Obecnie znajduje się tu hotel, restauracja, centrum konferencyjne oraz galeria sztuki. W pozostałych skrzydłach zamku, znajduje się siedziba Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych oraz szereg prywatnych podmiotów prowadzących swoja działalność w północnym skrzydle. Przy dziedzińcu powstaje obecnie Ponadregionalne Centrum Edukacji Ekologicznej i Rewitalizacji Jezior. Zamek otacza zabytkowy Park Miejski.

Zamek nie zachował swojego pierwotnego charakteru - z dawnego obiektu obronnego, zachowało się jedynie południowe skrzydło (nazywane Domem Rycerskim). Obecnie można podziwiać fragmenty średniowiecznej cegły, odsłoniętej podczas ostatniej przebudowy. Warte uwagi są również oryginalne belki sufitowe w salach konferencyjnych na pierwszym piętrze. Zamek otacza zabytkowy Park Miejski.

Zamek był również miejscem spotkań antypolskich. W 1409 odbył się pierwszy zjazd udziałem wielkiego mistrza Ulryka von Jungingen, oraz książąt Świętobora I Szczecińskiego i Bogusława VIII Słupskiego, jednak bez większych sukcesów. Drugi zjazd odbył się w 1423, z udziałem m.in. Eryka I króla Danii, Szwecji i Norwegii, wielkiego mistrza krzyżackiego Paula von Russdorff, oraz Książąt Pomorskich; Ottona II szczecińskiego, Kazimierza V Szczecińskiego, Warcisława IX Wołogoskiego, Barnima VII Wołogoskiego i Bogusława IX Słupskiego. Ten miał już większe znaczenie podczas wojen polsko-krzyżackich.

Więcej informacji o zabytku - https://zabytek.pl/pl/obiekty/szczecinek-skrzydlo-poludniowe-zamku-ksiazat-pomorskich


Wieża kościelna św. Mikołaja, to pozostałość po kościele św. Mikołaja, który był najstarszym budynkiem sakralnym w mieście. Pochodzi prawdopodobnie z połowy XVI wieku i utrzymana jest w stylu późnogotyckim - zbudowano ją między innymi z materiału pozyskanego po rozbiórce znajdującego się na wzgórzu Marientron klasztoru. Jej mury w dolnych partiach mają nawet 2,5 m grubości. Najwcześniejszy wizerunek znajdziemy na Mapie Lubinusa z 1612 roku. Po Sejmie Pomorskim w Trzebiatowie (1534/5) i przejściu jego na protestantyzm, kościół stał się parafią luterańską. Kościół Św. Mikołaja posiadał bardzo interesujące wyposażenie wnętrza, między innymi ufundowane w I połowie XVII w przez księżną Jadwigę Brunszwicką: ołtarz kołobrzeskiego rzeźbiarza J. Funkiego, dekoracyjny strop w prezbiterium oraz sprzęty liturgiczne.  W 1909 roku  korpus główny świątyni rozebrano, a najważniejsze elementy wyposażenia -  w tym epitafium Doroty Westreglen z XVII wieku - przeniesiono do nowego, neogotyckiego kościoła pw. św. Mikołaja (obecnie NNMP). Świątynię rozbudowano w II połowie XVIII w. Wówczas na wieżę położono barokowy dach hełmowy, który w 1811 roku został zastąpiony nowym dachem namiotowym. Świątynia została rozebrana w 1909 roku. Od 1913r. prowadzono w wieży prace adaptacyjne, w celu przystosowania go do potrzeb muzealnych. Zakończyły się rok później otwarciem Heimatmuseum. Po II wojnie światowej, dzięki staraniom Aleksandra Stafińskiego, w 1958 roku utworzono tutaj Muzeum Ziemi Szczecineckiej. W 2006 roku ekspozycje muzealne przeniesiono do  nowej siedziby Muzeum Regionalnego, które mieści się obecnie  przy ul. Szkolnej 1. Obserwując wieżę należy zwrócić uwagę na unikatowy portal, bramę wejściową oraz umiejętne połączenie jej z murami powstałej w 2010 roku galerii handlowej.Wieżę można zwiedzać - należy wcześniej umówić się na wizytę z przewodnikiem w muzeum.


Ratusz miejski w Szczecinku. Obecny ratusz pochodzi z połowy XIX wieku. Pierwszy, już nie istniejący, zbudowano w centralnym miejscu Szczecinka - na mapie Lubinusa z 1612 roku, uwieczniono jego wizerunek. Kolejny szczecinecki ratusz zbudowano w 1710 roku w charakterystycznym dla architektury pomorskiej konstrukcji szachulcowej. Z czasem dobudowano do niego pomieszczenia dla straży miejskiej, remizę i wagę miejską. Niestety zły stan techniczny budowli spowodował jej rozebranie i postawienie nowego i bardziej reprezentacyjnego gmachu. W 1852 roku, postawiono nowy ratusz miejski w stylu eklektycznym, z elementami neoromańskimi. Budynek posadowiono na kamiennym fundamencie, zaś bryła budynku jest urozmaicona wysoką wieżą. W budynku zmieszczono wszystkie potrzebne służby publiczne, a nawet mieszkanie służbowe dla Burmistrza i cele więzienne w wieży. Ratusz był rozbudowywany w 1863 roku oraz w katach 30-tych, XX wieku. Zabudowania ratusza tworzą mały dziedziniec pokryty szklanym dachem. Na uwagę zasługują witraże w sali plenerowej. Autorem jest berliński artysta Carl Buch. Przedstawiaja one pochód przedstawicieli  różnych zawodów,  ufundowane przez szczecineckie cechy rzemieślnicze i właściciela miejscowego browaru H. Riemera. Witraże w oknach zachodnich, ze scenami rodzajowymi odnoszącymi się do ideologii nacjonalistycznej, wykonał Max Lüder z Piły. Wieża zegarowa, wyposażona jest w mechanizm zegarowy, wykonany przez rzemieślnika z Chojnic – Hilliego. Ze starego ratusza przeniesiono dzwony zegarowe ufundowane przez mieszczan mieszczan 1801 roku,  odlane przez szczecineckich ludwisarzy: Meyera i Schumachera. Na wieży, nad oknem (1 piętro), znajdziemy również płytę z datą budowy oraz herbem miasta. Na ścianie ratusza jest tablica upamiętniająca powódź z 1888r. Zawieszono ją dokładnie w miejscu dokąd sięgała woda. W 2013 roku połączono z gmachem ratusza dwie wyremontowane, zabytkowe kamienice oraz zainstalowano zadaszenie nad dziedzińcem, umiejętnie łącząc nowoczesność konstrukcji poliuretanowej z zabytkową bryłą budynku. Sam ratusz poddano renowacji metodą piaskową, dzięki której odzyskał on swój dawny blask. Jeśli będziecie w Szczecinku, usłyszycie również hejnał miejski płynący z ratuszowej wieży. Na uwagę zasługuje, szczecinecka starówka. Jest to wiele starych, ponad 100 letnich kamienic centrum Szczecinka. Wędrując malowniczymi uliczkami możemy podziwiać zabytkową zabudowę miasta.


XIX wieczny spichlerz, wybudowany w miejscu starego, książęcego młyna. Na winiecie mapy opracowanej w 1618 r. przez Lubinusa, niemieckiego matematyka i kartografa, zaznaczony był w tym miejscu młyn książęcy i prawdopodobnie właśnie spichlerz, co pozwala sądzić, że znajdował się on tu przynajmniej od XVII wieku. Potwierdza to zresztą nazwa sąsiedniej ulicy, która nazywa się Młynarska.  Budynek wzniesiony  został ok. 1850 r. Dolne partie murów od strony rzeki Niezdobnej (Nizicy) wykonano z kamienia polnego. Górne, z wyjątkiem ścian szczytowych, mają konstrukcję szachulcową (widoczny szkielet drewniany) z wypełnieniem ceglanym. Spichlerz odnowiono w 2006 roku, stanowi ważną atrakcję turystyczną miasta. do 2014 roku był własnością CSI Słowianka. Obecnie znajduje się w rękach prywatnego właściciela.

Drugi XIX wieczny spichlerz miejski znajdziemy nieopodal wieży Świętego Mikołaja. Jest to ceglany budynek, z podstawą z kamienia polnego o bardzo ciekawym projekcie architektonicznym. Wyróżnia się on na tle miejskiej zabudowy. Spichlerz pochodzi z XIX wieku, po II wojnie światowej należał do władz miasta, od samego początku miał służyć do przechowywania żywności, głównie zboża. Obecnie spichlerz jest  własnością prywatną, prowadzona jest w nim działalność gospodarcza. W roku 1998 przeszedł gruntowny remont, co zapobiegło jego dewastacji.


Dom dyrektorów – neogotycki budynek wybudowany w latach 1872-1873, jako drugi obiekt dawnego Gimnazjum Księżnej Jadwigi. Zlokalizowany w Szczecinku przy ul. Piotra Skargi róg Księżnej Elżbiety. Budynek z czerwonej cegły, dwukondygnacyjny, z poddaszem i wysokimi szczytami schodkowymi z pinaklami i blendami, na narożnikach przypory. W obiekcie znajdowała się biblioteka, sale i laboratoria, a na pierwszym piętrze było mieszkanie dla dyrektorów, stąd nazwa całego gmachu. Obok zbudowano drugi budynek z lokalem dla woźnego. W 1913 Gimnazjum przeniosło się do nowego gmachu w parku miejskim. Odtąd Dom Dyrektorów służył także innym nauczycielom i dziewczętom ze szkoły, jako internat. Po II wojnie światowej w gmachu Armia Czerwona przetrzymywała jeńców niemieckich. Następnie do lat siedemdziesiątych w dawnym “domu dyrektorów”, mieścił się internat Liceum Ekonomicznego. Po wybudowaniu nowego kompleksu przy ul. Szczecińskiej, neogotycki budynek przez pewien czas stał pusty. Potem w latach osiemdziesiątych przeszedł gruntowny remont i od 1978 w budynku działa Publiczne Przedszkole im. Kornela Makuszyńskiego.


Dawna siedziba starostwa powiatowego w Szczecinku, jest nie tylko zabytkiem o wysokim poziomie estetycznym ale również obiektem niezwykle ciekawym pod względem historycznym i naukowym. Budowę rozpoczęto na początku XX wieku, na łąkach i pastwiskach należących niegdyś do zamku książęcego - później ogrody i szklarnie Hutha. Gmach landratury ukończono w 1902 roku. Wzniesiono go w stylu eklektycznym, z nawiązaniem do neogotyku, neoromanizmu, Heimatstillu i surowej holenderskiej architektury ceglanej. Te wszystkie elementy spowodowały, że nie był podobny do innych tego typu budynków. W gmachu umieszczono pomieszczenia Komunalnej Kasy Powiatowej (Kreiskommunalkasse) oraz Powiatowej Kasy Oszczędności (Kreissparkasse). Piętro przeznaczono na biura urzędów komitetu powiatowego (Kreisausschus), landrata, inspektoratu podatkowego (Einkommensteuer-Kommission), inżyniera do spraw budowy dróg powiatowych. Na drugiej kondygnacji urządzono reprezentacyjną salę obrad sejmiku powiatowego z przedsionkiem i garderobą oraz mieszkanie landrata. Działania wojenne nie uszkodziły budynku. Oryginalna jest bryła budynku z formą dachu, ryglowe facjaty, lukarny, kominy, artykulacja elewacji oraz detal architektoniczny. Szkoda, że skuto herb miasta i rozebrano ozdobne ogrodzenie parceli. Więcej informacji o zabytku - https://zabytek.pl/pl/obiekty/szczecinek-budynek-d-urzedu-powiatowego


Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Szczecinku
Jest to neogotycka świątynia zbudowana w latach 1905–1908 według projektu berlińskiego architekta Oskara Hoßfelda, pod nadzorem inspektora budowlanego D.A. Schäfera jako kościół ewangelicki pw. Św. Mikołaja (Neue Nikolai Kirche). Kościół został wybudowany z cegły. Jego okazała i potężna bryła kościoła odznacza się lekkością, uzyskaną poprzez zastosowanie strzelistych okien a także ostrołukowych ornamentów szczytów transeptu. Korpus świątyni spięty na zewnątrz wysokimi przyporami zamyka od strony wschodniej sześcioboczne prezbiterium, ujęte po bokach niskimi aneksami, a od zachodu wysmukła wieża kościelna wysoka na 78 m. Środek jest równie okazały. Trójnawowe wnętrze z emporami przykrywa dekoracyjne, gwiaździste sklepienie. W oknach prezbiterium oraz w oknach pierwszej kondygnacji nawy znajdują się witraże wykonane przez F. Mullera z Quedlinburga. Ołtarz główny, neogotycki, szafiasty, z krucyfiksem Frieze v. Leeke ze Szczecina i obrazami olejnymi wykonanymi przez Frl. v. Ubicha - m.in. kopia Schongauera. Na chórze znajdziemy duże organy na 1670 piszczałek, wykonane przez P.B. Volkera z Bydgoszczy. Organy kompleksowo wyremontowano w 2014 roku. Świątynia posiada także część wyposażenia, przeniesionego ze starego kościoła św. Mikołaja, m.in. wapienne epitafium Doroty A. Westreglen z 1621 r., żony starosty szczecineckiego Piotra Somnitza oraz 6 mosiężnych świeczników z I połowy XVII w.. Do końca II wojny światowej świątynia funkcjonowała jako kościół ewangelicki pw. Św. Mikołaja (Neue Nikolai Kirche). Więcej informacji o zabytku - https://zabytek.pl/pl/obiekty/g-258376


Cerkiew pod wezwaniem Świętej Trójcy – prawosławna cerkiew parafialna w Szczecinku. Jest to dawna synagoga, wybudowana w 1824 roku. Przetrwała wojnę z racji peryferyjnego położenia i niepozornego wyglądu, adaptowana dla potrzeb liturgii prawosławnej w 1952 roku. Według innego źródła, cerkiew Świętej Trójcy to dawny kościół ewangelicki; źródło to podaje ten sam rok budowy obiektu. Budynek murowany, kryty dachówką, usytuowany bokiem do ulicy. Elewacja pozbawiona dekoracji, okna półkoliste, wejście z boku. Wewnątrz znajduje się współczesny ikonostas. Cerkiew została wpisana do rejestru zabytków 19 marca 1984 pod nr 435.


Park Miejski w Szczecinku, położony jest wzdłuż jeziora Trzesiecko. W najważniejszej swej części założony został w latach 1875–1903 na terenie wcześniej zalewanym przez wody jeziora. Najstarsza część parku znajduje się w pobliżu Zamku Książąt Pomorskich. Park rozciąga się wzdłuż całej długości miasta. Jest w nim ok. 2 tys. drzew liczących ponad 100 lat. Do najcenniejszych okazów należą 150-letnie dęby szypułkowe. Obok drzew powszechnie spotykanych występują też liczne drzewa egzotyczne: grujecznik japoński, świerk kłujący, sosna wejmutka, daglezja, tuja, jodła kaukaska, cyprysik, choina kanadyjska. Pod wpływem uroku parku niemiecki kompozytor Richard Strauss napisał operę „Daphne” (1934 r.).


Dawne zabudowania Gimnazjum Księżnej Jadwigi ( budynek stojący na skrzyżowaniu ul. ks. Elżbiety i P. Skargi ), to jedne z pierwszych na Pomorzu Zachodnim, które zostały wybudowane w roku 1640, przez księżną Jadwigę von Braunschweig -Luneburg, wdowę po księciu Ulryku pomorskim. Od roku 1790 absolwenci kończący Szczecineckie Gimnazjum mieli wolny wstęp na uniwersytety. W roku 1851 dobudowano nowe skrzydło w gmachu, nastąpiła rozbudowa szkoły i uczynienie z niej największej w Prusach. Dobudowano Dom Dyrektorów i Dom Woźnego. Tuż przed I-szą wojną światową (1911-13) z dotacji państwowych wybudowano nowy gmach gimnazjum nad jeziorem. Obecnie mieści się w nim I Liceum Ogólnokształcące, ale niestety księżna Jadwiga nie jest patronem swojej szkoły. W 1965 roku ówczesna pani vice dyrektor za zgodą absolwentów odebrała Jadwidze zaszczytne miano. Szkoła przyjęła imię trzy wieki starszej Elżbiety, bo była córką królewską. Budynek jest w stylu eklektycznym, ładnie odnowiony z wielką aulą utrzymaną w stylu epoki i współczesnym obrazem patronki. Szczecineckie I Liceum Ogólnokształcące im. księżnej Elżbiety w 2013 roku świętowało 100-lecie oddania do użytku budynku szkoły.


Dworzec kolejowy w Szczecinku. Od powstania, do dnia dzisiejszego, Szczecinek jest ważnym węzłem kolejowym, gdzie spotykają się trzy linie kolejowe. Tym samym można dojechać tutaj (czasem z przesiadką), z każdej części Polski. Do dnia dzisiejszego w rejestrze zabytków znajduje się budynek dworca kolejowego oraz kolejowa, wodociągowa wieża ciśnień. Pierwszy pociąg wjechał na szczecinecki dworzec dokładnie 15 maja 1878 roku. Tego właśnie dnia oddano do użytku odcinek pomiędzy Czarnem i Czaplinkiem na strategicznej dla państwa trasie Chojnice – Korzybie. Oprócz dworca głównego wybudowano przystanek z całą infrastrukturą (poczekalnia, dom dróżnika, szlabany) w peryferyjnej dzielnicy Szczecinka - Czarnoborze wtedy Neustettin Stadtwald. Ponieważ od 1858 roku istniało już połączenie ze Stargardem i dalej ze Szczecinem, tym samym Szczecinek uzyskał bezpośrednie połączenie ze stolicą ówczesnej prowincji.  Jeszcze w tym samym roku, 1 października gotowa była licząca 121 km długości trasa pomiędzy Szczecinkiem a Ustką przez Miastko i Słupsk. Ale nie dość na tym. Już 15 listopada tegoż roku zakończono budowę 63 kilometrowe go odcinka Szczecinek – Grzmiąca – Białogard. W kierunku Piły i dalej Poznania pasażerowie z Neustettin mogli się wybrać 15 maja 1879 roku.


Wieża Bismarcka (Przemysława). Podobnie jak w Szczecinie, w Szczecinku zachowała się wieża/mauzoleum kanclerza Niemiec Otta von Bismarcka. Po wojnie nazwaną ją Wieżą Przemysława i pełni funkcje wieży widokowej. Wybudowano ją w latach 1910 – 1911, na miejscu średniowiecznego grodziska. Na jej szczycie znajduje się taras, z którego rozciąga się piękny widok na jezioro Trzesiecko, oraz fragment panoramy miasta, co powoduje, że jest jedną z ciekawszych atrakcji Szczecinka. Teoretycznie otwarta jest od 9:00 do 19:00, jednak zdarza się że jest zamknięta. Pod wieżą znajduje się pomost z przystankiem tramwaju wodnego, siłownia "pod chmurką" oraz wyznaczone miejsce na ognisko.


Wieża Strażacka to XIX-wieczny zabytek objęty ochroną konserwatorską, to jedyna pozostałość po remizie, w której jeszcze w latach 70. urzędowali szczecineccy strażacy. Budowla powstała w 1892 roku, obecnie znajduje się w samym centrum miasta. Niegdyś z wysokości 15 metrów można było obserwować cały Szczecinek, dziś wieżę przesłoniły wyższe budynki. Remiza miała sześć stanowisk na wozy konne, świetlicę, wartownię, szatnię, skład węgla i pomieszczenie gospodarcze, a wieża służyła do suszenia strażackich węży.  Zbudowano ją w mieście w bezpośrednim sąsiedztwie rzeki Niezdobnej. Pierwotną nazwę Niesedopstraße po wojnie zamieniono na Strażacką. Straż pożarna w latach 70-tych przeniosła się do nowej siedziby przy ul. 1 Maja. W starej remizie przez długi czas znajdowała się szkółka nauki jazdy oraz warsztaty. W 2009 roku parterowy budynek po remizie rozebrano, a w jego miejscu pojawił się nowy. Obecnie obok Wieży w budynku znajduję się Pizzeria Due Gusti.


Dawna zbrojownia landwery (pospolitego ruszenia) w Szczecinku wzniesiona została w połowie XIX wieku. Widać w niej analogie do architektury Ratusza. W budynku tym w 1866 roku, mjr pruski F.W. Kasiski, dowódca pułku pospolitego ruszenia, zorganizował wielką wystawę archeologiczną, pierwszą w dziejach miasta. Na wystawę tę złożyły się obiekty z jego własnych wykopalisk m.in. z odkrytej osady palowej w Parsęcku. Do roku 1881, tj. do chwili śmierci Kasiskiego, wystawa rozrosła się znacznie i liczyła 702 pozycje. Kolekcja ta była tak duża, że nie mogło jej przejąć Muzeum w Szczecinie i na tyle interesująca, że zakupiło je Królewskie Muzeum w Berlinie. F.W. Kasiski był także wybitnym kryptologiem, zupełnie niedawno w tej dyscyplinie odkrytym. Po roku 1945 w gmachu tym mieścił się urząd bezpieczeństwa obecnie mieszkania.


Miejska, wodociągowa wieża ciśnień z 1912 roku. Wieża ma 36 metrów , a wysokość samego wzgórza sprawia, że jest to jeden z najwyższych obiektów w mieście. Funkcjonowała do końca 1989 roku, czyli do chwili oddania do użytku nowego ujęcia i stacji uzdatniania wody w Bugnie. Później przeszła w ręce prywatne. Wieża była w złym stanie. W 2012 r. rozebrano dach i część zbiornikową. Dopiero w październiku 2012 roku została wpisana do rejestru zabytków. Obecnie miasto szuka inwestora, który by zaadaptował wieże na nowe cele.


Kaplica Żydowska to dawny dom pogrzebowy na nie istniejącym już dziś cmentarzu żydowskim, wybudowany został na przełomie XIX i XX wieku, na tzw. Wzgórzu Stodół. Dzisiaj jest on jedyną pozostałością po szczecineckich Żydach. Żydowska społeczność Szczecinka nigdy nie była zbyt liczna. W 1829 roku gmina żydowska zakupiła niewielką działkę ze stodołą. W 1862 roku w jej miejscu został wybudowany dom pogrzebowy z łukowo przesklepioną bramą wjazdową na karawan. Za domem, na kilkudziesięciu metrach kwadratowych ulokowano kirkut, zniszczony później podczas wojny i w latach powojennych. Najstarszym zachowanym do dzisiaj zabytkiem kultury żydowskiej jest płyta nagrobna – macewa pochodząca z 1756 roku. Macewa znajduje się dzisiaj na terenie lapidarium muzealnego przy ul. Szkolnej w Muzeum Regionalnym. Prawdopodobnie w latach 70-tych dach na kaplicy pokryto miedzianą blachą i dopiero w latach 90-tych teren w około został uporządkowany. Obecnie w kaplicy znajduje się Zbór – Kościół Ewangelicko – Augsburski Wyznań Niepolskich.


Kościół Świętego Ducha w Szczecinku – świątynia wybudowana w 1923 r. w stylu neoromańskim według projektu inż. K. Kuhna staraniem katolików, nazywany Polskim Kościołem. 20 grudnia 1923 roku kościół konsekrował kardynał Adolf Bertram z Wrocławia. Parafia liczyła w 1926 roku około 280 wyznawców, w tym około 80 Polaków. Stąd zwany był często „polskim kościołem”. W czasie okupacji świątynia była miejscem spotkań Polaków. Pod koniec wojny w 1945 roku wnętrze kościoła zostało zniszczone i splądrowane. Do 1945 jedyny kościół katolicki w mieście. Był pierwszą świątynią w mieście otwartą po wojnie. W 1966 r. wnętrze kościoła zostało gruntownie przebudowane i dostosowane do nowej posoborowej liturgii. Wyburzono wówczas m.in. ambonę i drewnianą emporę. W centralnym miejscu prezbiterium umieszczono duży drewniany krzyż autorstwa znanego krakowskiego rzeźbiarza M. Chromego. Od 1945 do 1973 kościół rektoralny, od 1973 ponownie parafialny. W roku 2002 kościół został rozebrany. Pozostał tylko fronton, ściana południowa i zakrystia. Nastąpiła przebudowa świątyni według projektu pani Joanny Sapiehy-Kopickiej i jej męża. Kościół obecnie jest szerszy o 10 m i wyższy ok. 4 m. Wykonany z cegły klinkierowej z dachem spadzistym pokrytym dachówką ceramiczną. Nad świątynią góruje ogromny betonowy krzyż. Wewnątrz w prezbiterium znajduje się krzyż z poprzedniego kościoła, w który wbudowane jest tabernakulum. W całym kościele wraz z chórem jest ok.470 miejsc siedzących. Pod kościołem jest kaplica Miłosierdzia Bożego, a obok kościoła znajduje się klasztor Redemptorystów.


Schrony bojowe i bunkry Wału Pomorskiego. Wędrując szlakiem, lub na chwilę zbaczając, zobaczymy umocnienia Wału Pomorskiego/Pozycji Pomorskiej odcinek KLOSTER. Możemy zobaczyć wysadzone po wojnie jedno i dwusektorowe schrony bojowe po zachodniej części jeziora Trzesiecko, z dobrze zachowanymi umocnieniami ziemnymi (okopami). Na północnej części jeziora, znajdziemy kolejne umocnienia i schrony bojowe, w tym najważniejszy Pancerwerk typu B - jeden z 13 obiektów zbudowanych na linii umocnień. Jest to odcinek NEUSTETTIN. Po za tym znajdziecie jeszcze 5 schronów bojowych, połączonych szlakiem bunkrowym (czarny kwadrat na białym prostokącie). Powstały na przestrzeni lat 1934 – 1935.

Panzerwerk 990, jest najlepiej zachowanym schronem bojowym tej klasy na Wale Pomorskim. Zbudowano go w 1935 roku. Odporność na pociski do 210mm - grubość ścian 1,5m. Przystosowany do obrony okrężnej - dzięki zapasom i studni zakładano obronę do 2 tygodni. Nadziemna część bojowa posiadała trzystrzelnicową kopułę pancerną o grubości 25cm, dwie kazamaty pancerne do ostrzału bocznego oraz 3 strzelnice w ścianach. Dolna podziemna część spełniała funkcje socjalno-techniczne (łącznie 21 pomieszczeń) oraz 2 wyjścia ewakuacyjne. Załoga liczyła 45 żołnierzy i oficerów. Podobnie jak w panzerwerkach MRU, za śluzą wejściową, umieszczona jest zapadnia. Schron nie uczestniczył w walkach. Zniszczony po wojnie przez saperów i odkryty przez działania żwirowni.

W pancerwerku polecamy Muzeum Wału Pomorskiego i Historii Militarnej Pomorza. Zostało utworzone w lipcu 2012 r. Gromadzone są tu zbiory związane z fortyfikacjami, walkami prowadzonymi podczas II wojny światowej oraz z Wojskiem Polskim, które stacjonowało w Szczecinku po wojnie. Podzielono je na dwie części.  Zewnętrzna; z armatami, stanowiskami ziemnymi, zaporami i czołgiem T34/85. Zwiedzanie bezpłatne. Wewnętrzna w schronie bojowym. W ramach prezentowanej ekspozycji znajdują się pamiątki (broń, elementy umundurowania i wyposażenia, części pojazdów) związane z fortyfikacjami Wału, walkami o przełamanie pozycji, toczonymi w 1945 roku oraz jednostkami Wojska Polskiego, stacjonującymi w Szczecinku po II wojnie światowej.  Muzeum jest obiektem sezonowym, czynnym w okresie letnim (15 czerwca-15 września) w soboty i niedziele oraz w okresie wiosennym (1 maja-14 czerwca) i jesiennym (16 września-15 października) w niedziele. W pozostałym okresie zwiedzanie jest możliwe po uprzednim uzgodnieniu. Telefon: +48 604264488, E-mail: 1945wp@wp.pl , Facebook: https://www.facebook.com/walpomorskiPL/


Pomnik Pamięci Poległych Żołnierzy Napoleońskich. We wschodniej części miasta, u zbiegu ulic Lipowej i Szafera wznosi się niewielkie wzgórze, zwane Wzgórzem św. Jerzego. W 1813 roku przez Szczecinek przebiegała trasa powrotu napoleońskiej armii z nieudanego ataku na Moskwę. Na wzgórzu pochowano zostało 119 żołnierzy, którzy umarli z wycieczenia, głodu lub odniesionych ran. W 1997 roku na miejscu tego cmentarzyska postawiony został pomnik upamiętniający poległych. Odsłonięty pomnik ma formę prostopadłościennej kolumny z pamiątkowymi napisami w języku polskim i francuskim, na kolumnie stanęło popiersie anonimowego żołnierza. Z ubioru przypomina cesarza Francuzów, z oblicza księcia Józefa Poniatowskiego.


Muzeum Regionalne w Szczecinku jest jednym z najstarszych na całym Pomorzu Zachodnim. Powstało już w 1914 roku i tylko niektóre muzea pomorskie mogą poszczycić się starszą metryką. Archeologiczne zbiory muzeum pochodzą głównie z badań wykopaliskowych prowadzonych w regionie przez Aleksandra Stafińskiego i jego następców. Na szczególną uwagę zasługuje kamienny posąg bożka słowiańskiego znaleziony w pobliskim jeziorze koło Łubowa, ceramika, biżuteria oraz narzędzia myśliwskie. Wśród zgromadzonych zbiorów myśliwskich dotychczas zachowało się ponad 130 obiektów związanych z kulturą myśliwską. Znajdują się tutaj przykłady broni palnej i białej, oporządzenie myśliwskie, akcesoria oraz elementy wyposażenia salonów myśliwskich. Większą ich część stanowią obiekty wykonane w XIX wieku, a najcenniejsze pochodzą z wieku XVIII. Złotnicze zbiory to zarówno srebra sakralne jak i stołowe, wśród nich zbiory: „Srebra Pomorskie“, „Judaica“, „Skarb z Budowa”. Regionalne zbiory czyli praktycznie cała kolekcja dawnego Heimatmuseum, przepadła w roku 1945. Z chwilą reaktywowania Muzeum w roku 1958, a nawet wcześniej, rozpoczęła się mozolna odbudowa kolekcji, która posiada obecnie rzeźbę, elementy wyposażenia domu, suweniry itd. związane z miastem i regionem. Muzeum posiada również militaria: broń, wyposażenie, mundury, dokumenty. Zbiory malarskie to głównie artyści związani z miastem i regionem. Inne zbiory to numizmaty: monety, medale, notgeldy; druki – karty pocztowe, fotografie, dokumenty, plany architektoniczne itd. Z dziejów miasta i regionu – malarstwo, rzeźba, wyroby kowalskie i złotnicze itd., związane z historią miasta od średniowiecza po dzień dzisiejszy. Sala szlachecka posiada obiekty kultury materialnej związane ze szlachtą pomorską: rodem Golzów z Siemczyna, Herzbergów z Lotynia, Podewilsów z Krągu. Sala garnizonowa zawiera dzieje szczecineckiego garnizonu, od końca XVII wieku do XX wieku. Sala sreber posiada ponad sto przedmiotów wykonanych od XVIII do początku XX wieku w europejskich warsztatach złotniczych. Muzeum posiada również ofertę edukacyjną np. lekcje muzealne oraz wystawy. Muzeum Regionalne, ul. Szkolna 1, Szczecinek, tel. 94 37 409 77, www.muzeum.szczecinek.pl


Cmentarz Wojenny. Przy ul. Władysława Cieślaka w zbiorowych mogiłach spoczywa 4429 żołnierzy sowieckich z 2 Frontu Białoruskiego oraz 39 żołnierzy polskich z 1 Armii WP. Prochy ich ekshumowano ze 143 miejscowości i pobojowisk województw: koszalińskiego, słupskiego i pilskiego. Większość mogił jest bezimienna. Na cmentarzu wznosi się pomnik symbolizujący przełamanie pierścienia umocnień Wału Pomorskiego, według projektu artystów plastyków Melchiora Zapolnika i Ryszarda Grodzkiego. Na cmentarzu komunalnym, poza kwaterą grobów wojskowych, w pobliżu kaplicy znajduje się mogiła lotników amerykańskich zestrzelonych nad Wilczymi Laskami we wrześniu 1944 r., gdy wracali po zrzutach zaopatrzeniowych dla powstańczej Warszawy. Autorem pomnika jest artysta plastyk Zygmunt Wujek z Koszalina.


 PODSUMOWANIE.

  • Szlak oznakowany bardzo słabo.
  • Jakość oznaczenie szlaku w 2012 roku określamy niedostatecznie – konieczność odnowienia.
  • Szlak dość łatwy dla turystów pieszych, jednak przebiegający po urozmaiconej rzeźbie terenu, można pokonać pieszo, przejechać rowerem. Drogi w dobrym stanie. Ocena ogólna szlaku jako dość łatwy z miejscowymi utrudnieniami.

SKALA TRUDNOŚCI PIESZA –1
SKALA TRUDNOŚCI ROWER – 2
SKALA  TRUDNOŚCI NORDIC WALKING - 2

1 – łatwy bez utrudnień
2 – średni z miejscowymi utrudnieniami
3 – o utrudnionym przejściu/przejeździe

 


SPODOBAŁA CI SIĘ MOJA PRACA ?? SKORZYSTAŁEŚ Z MATERIAŁÓW ?? POSTAW MI KAWĘ - https://buycoffee.to/wiking-turystyka

Kup kawę Wikingowi

Na pewno zmotywuje mnie do dalszej pracy. Często również kawka mi pomoże przy tworzeniu nowych i aktualizacji dotychczasowych danych. Do zobaczenia na Szlaku. W sezonie jesienno-zimowo-wiosennym, zapraszam na wspólne "Wyprawy z Wikingiem", podczas których wędrujemy po szlakach Województwa Zachodniopomorskiego i nie tylko.

 


Masz pytania ? Zadzwoń 501036860 w godz. 10:00-18:00, lub napisz e-mail biuro@wedrujznami.pl  .


 

Koszty dostawy Cena nie zawiera ewentualnych kosztów płatności

Kraj wysyłki:

Produkty powiązane

Opinie o produkcie (0)

Weryfikujemy, które opinie pochodzą od klientów, którzy kupili dany produkt. Po zatwierdzeniu wyświetlamy zarówno pozytywne, jak i negatywne opinie

do góry
Sklep jest w trybie podglądu
Pokaż pełną wersję strony
Sklep internetowy Shoper.pl