P-Y-ZS/ZGR-060, szlak pieszy żółty, Szczecin Śmierdnica - Dobropole Gryfińskie, 5,5km

Cena, to koszt pobrania plików GPS - dochód przeznaczamy na rozwój części szlakowej strony. Stan aktualności plików GPS jest zgodny z datami podanymi w punkcie 10 lub 11.

1. NUMER SZLAKU W SERWISIE www.WedrujzNami.pl: P-Y-ZS/ZGR-060
2. NUMER SZLAKU WG PTTK: ZP-1058-y
3. PRZEBIEG SZLAKU: Szczecin Śmierdnica pętla autobusowa - ul. Zadumana - ul. Nauczycielska - ul. Spokojna - Stara Bieszczadzka Droga - Bieszczadzka Droga - Polana Dobropolska - Dobropole Gryfińskie kościół.
   
4. NAZWA SZLAKU: Szlak Buczynowych Wąwozów
   
5. POWIAT: Grodzki Szczecin, Gryfiński
6. GMINA: Szczecin, Stare Czarnowo
   
7. NAWIERZCHNIE: asfalt, drogi leśne gruntowe i utwardzone, ścieżki
   
8. KOLOR: żółty pasek, pomiędzy dwoma  białymi w poziomie
9. ROK POWSTANIA: nieznany
10. ROK OSTATNIEGO ODNAWIANIA: 2008/2014
11. ROK OSTATNIEGO MONITORINGU/POMIARU: 2020
12. DŁUGOŚĆ:  5,5 km
13. WAŻNE UWAGI: szlak o charakterze liniowym, oznakowanie dwustronne. W 2020 roku oznakowanie oceniamy jako dostateczne z miejscowymi brakami powstałymi podczas wycinek lasu oraz remontów dróg na odcinku Stara Droga Bieszczadzka - Dobropole Gryfińskie.  Odcinek Szczecin Śmierdnica - Stara Droga Bieszczadzka, oznakowanie dobre z miejscowymi brakami w oznakowaniu.
    
14. LINKI ZEWNĘTRZNE: https://pl.wikipedia.org/wiki/Szlak_Buczynowych_W%C4%85woz%C3%B3w
    

Jeśli znasz szlak, a nie ma go w naszym rejestrze, prosimy o przesłanie pliku .gpx oraz kilku słów o szlaku, zdjęć, abyśmy stworzyli jego wizytówkę. A jak masz czas, zapraszamy do stworzenia opisu szlaku, według naszego systemu. Szlaki są dla wszystkich i musimy je promować wspólnie.

CHARAKTERYSTYKA SZLAKU

Szlak Buczynowych Wąwozów - żółty znakowany szlak turystyczny w województwie zachodniopomorskim o charakterze podmiejskim, na terenie Szczecińskiego Parku Krajobrazowego "Puszcza Bukowa". Łączy dwa długie szlaki: niebieski im. Stanisława Grońskiego i zielony im. Bolesława Czwójdzińskiego, co pozwala na zaplanowanie wędrówki w różnych wariantach. Na trasie szlaku pomniki przyrody, na Drodze Bieszczadzkiej na odcinku około 0,6 km szlak prowadzi wzdłuż wschodniej granicy rezerwatu przyrody „Buczynowe Wąwozy”. Tradycyjnie, jak to w Puszczy BUkowej, nie zabraknie malowniczych wąwozów i wzniesień. Utrudnienia na szlaku - rozjężdżone po wycinkach fragmenty szlaku, przez co są utrudnienia na wycieczkach rowerowych. Opis szlaku Szczecin Śmierdnica --> Dobropole Gryfińskie.

Szlak swój bieg rozpoczyna/kończy na pętli autobusowej w Śmierdnicy. Jest to również węzeł ze szlakami pieszymi; czarnym Przez Wielecki Staw  oraz niebieskim Grońskiego. Ruszamy za znakami szlaku ulicami osiedla początkowo wspólnie ze szlakiem niebieskim, który odchodzi ulicą Bazyliową, gdy my skręcamy w Spokojną. Dochodzimy do sadów - poruszamy się gliniastą drogą. Wchodzimy w las - przy najbliższym skrzyżowaniu mijamy Dąb Jerzego (520cm). Droga miejscami rozjeźdżona po wycinkach. Po przejściu nad Kłobuckim Potokiem, wchodzimy na Bieszczadzką Drogę. Od tej chwili wędrujemy wzdłuż potoku i rezerwatu Buczynowe Wąwozy. Po przejściu przepustu nad Sosnówką, skręcamy w leśną drogę wędrując w kierunku Polany Dobropolskiej. Wchodzimy na otwarty teren i drogą polną wchodzimy do Dobropola Gryfińskiego - węzła z zielonym szlakiem pieszym im. Czwójdzińskiego. Mamy dwie opcje. Na wschód do Kołbacza i na tereny Ziemi Stargardzkiej, oraz na zachód do Ogrodu Dendrologicznego w Glinnej, i dalej szlakami do Szczecina. Dziękujemy za wspólną wycieczkę i zapraszamy na kolejne.

POWIĄZANE SZLAKI I MAPY: aby sprawdzić z jakimi szlakami turystycznymi, krzyżujemy naszą wędrówkę, kliknij w zakładkę "produkty powiązane". Znajdziesz tam również mapy, na których znajduje się szlak, a mamy je w sprzedaży. Zakładka w ciągłej rozbudowie, w miarę wprowadzania szlaków i wydawnictw do bazy.

NA SZLAKU:

Śmierdnica – część miasta Szczecina w osiedlu Płonia-Śmierdnica-Jezierzyce, położona nad rzeką Płonią. Do 1972 roku samodzielna wieś. W latach 1945-54 siedziba gminy Śmierdnica. Śmierdnica leży w środkowej części Puszczy Bukowej. W dawniejszych czasach przez tę część miasta przebiegała linia kolejowa. Znajdują się tu ruiny kościoła pw. św. Mikołaja (przy ruinach, znajduje się stary zarośnięty cmentarz.), budynek starej szkoły (która została sprzedana i jest remontowana). Nowy kościół który powstał w miejscu, gdzie kiedyś mieściło się kino Stokrotka. Według Encyklopedii Szczecina, nazwa Śmierdnica pochodzi od słowa "smród". Po raz pierwszy zanotowano ją w 1180 roku w formie Zmirdinza. Z kolei przewodnik "Okolice Szczecina" informuje, że nazwa wywodzi się najprawdopodobniej od słowa smred, smreda oznaczającego chłopa. Niemiecka nazwa wsi brzmiała Mühlenbeck. Wieś od 1283 roku należała do Kołbackich Cystersów. Po wojnie przejściowo używano nazwy Smerdnica. Nazwę Śmierdnica wprowadzono urzędowo rozporządzeniem Ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 roku. Doskonały i skomunikowany punkt wypadowy na szlaki piesze wschodniej części Puszczy Bukowej i południowej części Puszczy Goleniowskiej. Nieopodal pętli rozpoczyna się trasa rowerowa, po dawnym nasypie kolei do Starego Czarnowa.

Kościół Świętego Mikołaja (ruiny) w Śmierdnicy, został wzniesiony w 2. połowie XV wieku, w miejscu istniejącego już w 1300 roku kościoła. Cysterska parafia po raz pierwszy odnotowana jest w źródłach w 1492 roku. Była to murowana, wzniesiona z kamienia i cegły, jednosalowa budowla bez wyodrębnionego prezbiterium, zbudowana na planie prostokąta o wymiarach 9,3x15m. Po zniszczeniach w XVII wieku odbudowano w konstrukcji ryglowej ścianę zachodnią i większą część ściany północnej. Od zachodniej strony wzniesiono drewnianą wieżę. Wnętrza kościoła nakryte było nagim stropem belkowym. Znajdowały się w nim ołtarz z 1599 roku, empora organowa, stalle z 1574 roku, chrzcielnica z misą z 1665 roku, dwie gotyckie rzeźby przedstawiające Matkę Boską z dzieciątkiem i XIX-wieczny świecznik korpusowy. We wschodniej ścianie znajdowała się pomalowana czerwoną farbą nisza z sakramentarium, zamykanym drzwiczkami z ozdobnym okuciem z krzyżem i gotycką rozetą. Na kościelnej wieży zawieszone były dwa dzwony o wadze 301 i 85 kg. Do świątyni przylegał cmentarz. Kościół został poważnie uszkodzony w czasie II wojny światowej, po jej zakończeniu pozostały z niego tylko ściany i część dachu. Wnętrze pozbawione było już zabytkowego renesansowego wyposażenia, a dzwony prawdopodobnie jeszcze w trakcie działań wojennych zdjęto i przetopiono na potrzeby wojska. Po 1945 roku budowla popadła w ruinę, resztki północno-zachodniego narożnika i praktycznie niewidoczne pozostałości cmentarza przykościelnego.

Dąb Jerzego znajduje się we wschodniej części Szczecińskiego Parku Krajobrazowego Puszcza Bukowa. Leży na terenie gminy Stare Czarnowo, w powiecie gryfińskim. Najłatwiej wybrać się żółtym Szlakiem Buczynowych Wąwozów z miejscowości Śmierdnica w kierunku Dobropola Gryfińskiego. Dąb Jerzego rośnie na granicy parku krajobrazowego i w pobliżu skrzyżowania z Drogą Bieszczadzką. Znajduje się w obrębie oddziału leśnego 119j Leśnictwa Śmierdnica. Jest okazem dębu szypułkowego, Drzewo to ma okazałe wymiary. Obwód mierzony 1,3 m nad poziomem gruntu wynosi 5 m. Osiąga wysokość 29 m, a średnica jego konarów ma aż 18 m. Jego nazwa związana jest z zasłużonym dla Puszczy Bukowej leśnikiem, Jerzym Jackowskim. 

Rezerwat przyrody Buczynowe Wąwozy im. prof. Floriana Celińskiego, powstał w maju 1956 roku. W kolejnych latach był powiększany, dzięki czemu zachował się jeszcze większy fragment Puszczy, przy dzisiejszych wycinkach. W 2005 rezerwat otrzymał patrona - prof. Floriana Celińskiego, wybitnego geobotanika i świetnego znawcy szaty roślinnej. Rezerwat leśny, o urozmaiconej rzeźbie terenu ze wzgórzami o stromych zboczach i głębokich dolinach, na wschodzie jego granicę wyznacza południowy odcinek pętli Drogi Bieszczadzkiej w dolinie Potoku Kłobuckiego, a na północy jego dopływ. Cały obszar ochrony ścisłej porośnięty starodrzewem bukowym, przeważa żyzna buczyna niżowa (Galio odorati-Fagenion) z udziałem buczyny kwaśnej (Luzulo-Fagenion). W dolinach lasy łęgowe: łęg jesionowo-olszowy (Fraxino-Alnetum), podgórski łęg jesionowy (Carci remotae-Fraxinetum) i ols porzeczkowy (Ribeso-Alnetum). Flora rezerwatu liczy 133 gatunki roślin naczyniowych i 51 gatunków mszaków. Rozpoznano tu  także 57 gatunków porostów, 165 gatunków grzybów, co najmniej 24 gatunki chrząszczy, 3 gatunki płazów, 2 gatunki gadów, 22 gatunki ptaków a także 13 gatunków ssaków. Wiele lat temu na terenie rezerwatu gnieździł się bocian czarny, niestety od dawna już nie był tutaj obserwowany - prawdopodobną przyczyną opuszczenia przez niego tych terenów były cięcia rębne prowadzone w pobliżu rezerwatu.

Dobropole Gryfińskie (dawniej Dobropole, niem. Dobberphul) położone jest na terenie Puszczy Bukowej w gminie Stare Czarnowo. W pobliżu kościoła znajduje się kilkanaście budynków ryglowych i szachulcowych. Na północnym skrzyżowaniu znajduje się słupek kamienny z 1892 roku, z wyrytym monogramem i datą: FD 1892 (Försterei Dobberphul), oraz drewniany przydrożny krzyż. Na południu Dobropola Gryfińskiego rozciąga się rozległa panorama Równiny Pyrzyckiej i Wełtyńskie Już przed 1255 rokiem, wieś została przyłączona pod sprawowanie klasztoru w Kołbaczu i po reformacji należała do jego urzędu. W 1874 roku Dobberphul zostało przyłączone do dzielnicy Mühlenbeck (pol. Szczecin-Śmierdnica ) i pozostało w niej do 1945 roku. Po zakończeniu II wojny światowej miejscowość znalazła się pod polską administracją i otrzymało nazwę Dobropole, która występowała aż pięć razy w województwie zachodniopomorskim, dlatego zmieniono nazwę ponownie na Dobropole Gryfińskie. Na uwagę zasługuje stara zabudowa wsi (kilkanaście budynków szachulcowych i ryglowych), oraz kościół p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego. Zbudowano do w latach 1862-1863. Jest to kamienno-ceglana budowla, zamknięta 5-boczną apsydą. Posiada dwukondygnacyjną wieżę z cegły. Stoi na podwyższonym nawsiu, otoczonym murem z kamieni polnych.

SKALA TRUDNOŚCI PIESZA – 1
SKALA TRUDNOŚCI ROWER – 2
SKALA  TRUDNOŚCI NORDIC WALKING - 2

1 – łatwy bez utrudnień
2 – średni z miejscowymi utrudnieniami
3 – o utrudnionym przejściu/przejeździe