P-Z-ZSD/ZDR-070, szlak pieszy zielony, Świdwin Zamek - Świdwin PKP, 64,5km

SPODOBAŁA CI SIĘ MOJA PRACA ?? SKORZYSTAŁEŚ Z MATERIAŁÓW ?? POSTAW MI KAWĘ - https://buycoffee.to/wiking-turystyka . Wspomóż utrzymanie domen, sklepu, serwera na dane ....

Materiały zamieszczone lub zakupione w serwisie można wykorzystywać na ogólnych zasadach wynikających z prawa autorskiego i praw pokrewnych, w tym majątkowych - Regulamin korzystania z danych umieszczonych w serwisie .Jeśli chcesz umieścić widżet z mapką na swojej stronie, skontaktuj się z nami. Przygotujemy kod do wklejenia i wyślemy na mejla.

1. NUMER SZLAKU W SERWISIE www.WedrujzNami.pl:  P-Z-ZSD/ZDR-070
   
2. NUMER SZLAKU WG PTTK: ZP-1089-z
3. PRZEBIEG SZLAKU: Świdwin Zamek - Świdwinek - Koszanowo - Chomętowo - Mulite - Rzepczyno - Brzeźno - Więcław - jezioro Więcław - Karsibór - leśniczówka Klęcko - Donatowo - jez. Kłęckie - Rycerzewko - Bierzwnica - Cieszeniewo - rz. Rega - Kluczkowo - Świdwinek - Świdwin PKP.
   
4. NAZWA SZLAKU: Szlak Kotła Świdwińskiego
   
5. POWIAT: Świdwiński, Drawski
   
6. GMINA: Świdwin, Brzeźno, Drawsko Pomorskie
   
7. NAWIERZCHNIE: wszystkie rodzaje dróg oraz troszkę bezdroży.
   
8. KOLOR: zielony pasek, pomiędzy dwoma białymi w poziomie
9. ROK POWSTANIA: nieznany, lata 90-te
10. ROK OSTATNIEGO ODNAWIANIA: 1983
11. ROK OSTATNIEGO MONITORINGU/POMIARU: 2011
    
12. DŁUGOŚĆ: 63,2 km
    
13. WAŻNE UWAGI: szlak o charakterze pętli, oznakowanie dwustronne. W 2011 roku oznakowanie na całej długości szlaku, oceniamy jako niedostateczne - Oznaczenia są w większości stare, a wielu miejscach w ogóle ich brakuje. Dość trudno jest pokonać bez mapy. Szlak wymaga również korekt w przebiegach. Niestety nie ma zainteresowania samorządów, renowacją szlaku.
    
14. LINKI ZEWNĘTRZNE: brak

SZLAK ZNAJDZIESZ NA NA NASZEJ MAPIE OGÓLNEJ ZNAKOWANYCH SZLAKÓW TURYSTYCZNYCH (zawsze aktualizowana pełna mapa)

Jeśli znasz szlak, a nie ma go w naszym rejestrze, prosimy o przesłanie pliku .gpx oraz kilku słów o szlaku, zdjęć, abyśmy stworzyli jego wizytówkę. A jak masz czas, zapraszamy do stworzenia opisu szlaku, według naszego systemu. Szlaki są dla wszystkich i musimy je promować wspólnie.

CHARAKTERYSTYKA SZLAKU

Szlak Kotła Świdwińskiego, to lokalny szlak turystyczny, przebiegający przez Wysoczyznę Łobeską oraz północne krańce Pojezierza Drawskiego. Tworzy pętlę - zaczyna się i kończy, w dwóch punktach Świdwina (PKP-Zamek). Jego nazwa upamiętnia krwawe walki z marca 1945 roku, kiedy to oddziały I Armii Wojska Polskiego okrążyły pod Świdwinem X Korpus Armijny SS pod dowództwem Guntera von Krappe. Niemcy przez kilka dni bezskutecznie usiłowali się wydostać z mokradeł pomiędzy Rzepczynem, Bierzwnicą i Karsibiorem. Polscy żołnierze w kotle świdwińskim, wzięli łącznie do niewoli około 9 tysięcy jeńców, zdobyli i zniszczyli wielkie ilości ciężkiego i lekkiego. Poległo około 2,5 tysiąca Niemców. Okupiono to ciężkimi stratami po stronie polskiej - 861 zabitych, 627 zaginionych i 2452 rannych. Pozostałości po walkach są znajdowane do dziś.  Po drodze węzły z lokalnymi szlakami konnymi i rowerowym niebieskim Wzniesień Moreny Czołowej. Dla bardzo wytrawnych piechurów, szlak na jeden dzień. Mniej zaawansowani, powinni podzielić go na 2-3 dni. Szlak należy do łatwych, aczkolwiek w kilku miejscach zła nawierzchnia dróg. W okolicy rzeki Rega (Bierzwnica-Cieszeniewo), trudny odcinek po zanikającej drodze.

Ruszamy z przed Zamku Joannitów w Świdwinie - zapraszamy do zwiedzenia tego okazałago obiektu. Początkowo był zbudowany w stylu gotyckim. Późniejsze przebudowy zmieniły jego  charakter architektoniczny. Ruszamy ulicą Niedziałkowskiego w kierunku północno-wschodnim. Na skrzyżowaniu skręcamy w prawo i poruszamy się kolejno ulicami: Wojska Polskiego, w prawo Drawską. Na tym odcinku widzimy pomnik Poległym i Pomordowanym Żołnierzom i Ofiarom Faszyzmu i Stalinizmu. Widoczny jest również gotycki kościół z 1338 roku pw. M.B.N.P. zaś w w głębi widzimy Bramę Kamienną z 1475 roku. Na odcinku miejskim możemy na naszym szlaku podziwiać  park miejski z 2 połowy XIX wieku wraz z Wieżą Bismarcka  Warto poświęcić chwilę do zapoznania się z perełkami architektonicznymi Świdwina. Poruszamy się dalej ulicą Drawską (droga nr 162). Po dojściu do rozjazdu ulic, skręcamy w ulicę Podmiejską i wychodzimy z miasta, do Koszanowa - jednej z najstarszych wsi gminy Brzeźno (1337r). Tutaj możemy odnaleźć zabytkowy dwór z przełomu XIX/XX wieku. Na skrzyżowaniu skręcamy na wschód w kierunku wsi Chomętowo. Poruszamy się drogą utwardzoną pośród pól do wsi. Tutaj wchodzimy w bruk. Z ciekawych obiektów odnajdziemy tutaj zabudowania gospodarcze z początku XIX wieku, oraz dwie najstarsze chałupy pod numerami 5 i 15. Skręcamy na południe. Do skrzyżowania w osadzie Mulite, szlak przebiega dość zarośniętą i nierówną drogą polną (miedzową), która miejscami może być zaorana i podmokła. (możemy skorzystać z lepszej drogi przez osadę Chomętówko). W osadzie skręcamy w kierunku wschodnim, wzdłuż skraju lasu. Drogami gruntowymi, pośród pól i odrobiny lasu, dochodzimy do asfaltowej drogi i skręcamy w prawo w kierunku Wierzbnicy (UWAGA - tutaj opcja powrotu do Świdwina. Skręcamy w lewo, dochodzimy do Kluczkowa o wracamy naszym szlakiem do miasta). Początkowo asfaltem, następnie brukiem, dochodzimy do Przyrzecza. Po drodze mijamy zabudowania leśniczówki. Na skrzyżowaniu obok przystanku PKS możemy na chwilkę zatrzymać się przy pomniku poświęconym walkom z X Korpusem SS. To właśnie w tym miejscu poległ ppor. Adam Stefański - dowódca 1 kompa, 1pp 2DP 1 Armii Wojska Polskiego. W osadzie na uwagę zasługuje pomnik przyrody - jesion wyniosły "Jan" o obwodzie 465,0 cm i wysokości 20,0 m. Skręcamy w kierunku osady Grądzkie. W większości to ruiny domów, a w lesie znajdziemy stary cmentarz poniemiecki. Przy budynku dawnej szkoły znajdziemy również Monument ma formę głazu narzutowego posadowionego na podmurówce z polnych kamieni. W głazie od strony drogi wykuta jest płytka nisza, pierwotnie mieszcząca tablicę z inskrypcją, najprawdopodobniej z listą poległych w I wojnie światowej mieszkańców wsi. Skręcamy w lewo, mijamy jedno z gospodarstw, skręcamy w prawo, drogą polną do wsi Rzepczyno. Na skrzyżowaniu idziemy dalej na wprost wchodząc brukiem do wsi. Miłośnicy historii mogą zwiedzić tutaj kilka ciekawych obiektów. Kościół późnogotycki z XVII wieku z dzwonnicą drewnianą z XIX wieku. Odrestaurowany pałac z 2 połowy XIX wieku otoczony parkiem krajobrazowym i oczywiście starą zabudowę wsi. Odnajdziemy również ślady niemieckiej przeszłości - pomnik przykościelny poświęcony mieszkańcom którzy zginęli podczas I Wojny Światowej - jedyny który do dnia dzisiejszego ostał się zniszczeniom w powiecie świdwińskim. Z Rzepczyna możemy powędrować dalej szlakiem, lub wrócić z powrotem do Świdwina PKS. 

Z Rzepczyna kierujemy się w kierunku Brzeźna. Dochodzimy do drogi wojewódzkiej nr 162 i skręcamy w lewo. Należy zachować ostrożność, ze względu na duży ruch samochodów. Przed przystankiem skręcamy w lewo, jednak warto podejść do centrum wsi, gdzie możemy podziwiać neoromański kościół z XIX wieku z oryginalnym wnętrzem oraz kolejny pomnik upamiętniający walki I Wojny Światowej. Wiele budynków wsi objętych jest opieką konserwatorską. Drogą polną o dość dobrej nawierzchni, wędrujemy w kierunku Karsibora. Na skrzyżowaniu z szosą, z krzyżem przydrożnym węzeł z niebieskim szlakiem rowerowym "Wzgórz Moreny Czołowej" - pętla Drawsko Pomorskie. Skręcamy w lewo i drogą asfaltową, przechodzimy przez wieś, docierając do lasu. Na skrzyżowaniu skręcamy w prawo.  Drogą utwardzoną, na przemian z brukiem, dochodzimy do leśniczówki Kłęcko. Wspólny przebieg ze szlakiem konnym. Za budynkami skręcamy w prawo. Drogą utwardzoną kierujemy się na południe. Po drodze mijamy poniemiecki drogowskaz kamienny z napisem "Klensnik 1, Morlengand 3 km". W pewnym na następnym dużym skrzyżowaniu, po wyjściu z lasu, skręcamy w lewo i poruszamy się drogą na północ. Po lewej stronie mijamy jezioro Kłęcko i pojedyncze zagrody osady Donatowo. Dochodzimy do północnego krańca jeziora - tutaj znajduje się parking, jak i idealne miejsce na biwakowanie. Na rozjeździe na skraju lasu poruszamy się na północ i po ok 1,5 km dochodzimy do bruku. Przechodzimy nad Regą i drogą polną docieramy do Rycerzewka. Wchodzimy na asfalt. - czeka nas dłuższa prosta do Bierzwnicy. W miejscowości czeka na nas kilka turystycznych atrakcji. Jeśli na chwilę odejdziemy szosą w kierunku na Sławę, po prawej stronie odnajdziemy zespół pałacowo-parkowy. Na skraju zespołu okazały dąb, a dalej Cenotaf von Oppenveld z XIX/XX wieku wykonany w formie obelisku z czarnego marmuru. W zespole znajduje się pałac neoklasycystyczny z 2 połowy XIX wieku oraz park przypałacowy, a w nim okazały cyprysik błotny. Wracając do Bierzwnicy, znajdziemy kolejny pomnik upamiętniający walki kotła Świdwińskiego, poświęcony żołnierzom polskim którzy 5 marca 1945 roku zdobyli wieś. Do niewątpliwych atrakcji, należy również eklektyczny kościół filialny w Bierzwnicy z XIX w., w którym znajduje się dzwon późnogotycki z 1581 r. i barokowy świecznik z końca XVIII w.. Dodatkowo trochę ciekawej ciekawej zabudowy z przełomu XIX i XX wieku. Ruszamy dalej na północ. Przed mostem nad Regą, skręcamy w prawo, w drogę polną. Tutaj początek (dojazdu) do szlaku konnego Pętla Cieszeniewo. Proponujemy iść razem ze szlakiem konnym, aż do skraju lasu, na górce - opcja druga opisana na Traseo. Oznakowanie jest bardzo stare, zaś droga zanika. Jest trochę powalonych drzew.. Po dojściu do drogi na skraju lasu, maszerujemy  wzdłuż lasu, w kierunku północnym. Wchodzimy w las. Po kilkuset metrach odchodzi od nas szlak konny, zaś my  drogą leśną, później polną dochodzimy do Cieszeniewa. Tutaj również odnajdziemy tablicę upamiętniającą likwidację "Kotła Świdwińskiego" i zdobycie wsi. Jeśli pójdziemy w kierunku na Suchą, po chwili odnajdziemy zabytkowy kościół z końca XIX wieku. Po krótkim odpoczynku i posileniu się w sklepie (klubokawiarnia), ruszamy w kierunku południowo-zachodnim - skręcamy w lewo, przy przystanku PKS. Przed nami droga do Kluczkowa. Po drodze przechodzimy nad Regą i mijamy ruiny młyna. Wchodzimy do wsi i którą oczywiście eksplorujemy, gdyż jej dzieje sięgają 1 połowy XIV wieku. Znajdziemy w niej zabytkowy kościół zbudowany w stylu neogotyckim z zewnętrzną dzwonnicą, z głazów narzutowych i cegły w 1856 roku. Nieopodal pomnik poniemiecki poświęcony poległym podczas I Wojny Światowej oraz pomnik upamiętniający walki w Kotle Świdwińskim.  Skręcamy w prawo. Maszerujemy szosą w kierunku północno-zachodnim. Na rozwidleniu dróg (krzyż), skręcamy w prawo. To już ostatni odcinek naszej wędrówki. Przechodzimy obok jeziora Świdwinek. Skręcamy w lewo i maszerujemy w zabudowie osiedla Świdwinek II. . Na końcu drogi, ponownie w lewo i schodzimy do ulicy Kombatantów Polskich. Mijamy szkołę - w środku znajduje się izba muzealna. Wkraczamy do Świdwina. Idąc ulicą Kombatantów Polskich dochodzimy do ronda - Plac Sybiraków. Po prawej stronie mijamy Park Wodny Relax. Idziemy na wprost ulicą Połczyńską. Następnie skręcamy w prawo w ulicę 3 marca i dochodzimy do placu Lotników oraz samego dworca PKP. Na przeciw dworca pomnik poświęcony żołnierzom polskim i radzieckim oraz pomnik-samolot MIG-17. Zakończamy nasz jakże ciekawy i "wojenny" szlak.

NA SZLAKU

Świdwin (niem. Schivelbein) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, siedziba powiatu świdwińskiego, położone na Wysoczyźnie Łobeskiej nad Regą. Nazwa miasta Świdwin nie jest historycznie udokumentowana. Naukowcy niemieccy np. Rudolf Virchow, J. Spers – nadają nazwie miasta pochodzenie słowiańsko-niemieckie. Natomiast Mikołaj Rudnicki – polski językoznawca, wywodzi ją od słów pomorskich „Skwilbin” lub „Skwielbin” oznaczających krążek na bagnie, czyli Świdwin to miasto położone na suchym krążku bagnistej rzeki Regi. Po zakończeniu II wojny światowej miasto pierwotnie nosiło nazwę Świbowina i dopiero po konsultacjach z naukowcami, rozporządzeniem ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 roku wprowadzono nazwę Świdwin. W XII w. obronny gród pomorski na szlaku handlowym z Kołobrzegu do Wielkopolski, pierwsza wzmianka pochodzi z 1280, najstarsza pieczęć z 1296, gdy margrabiowie brandenburscy zakupili całą ziemię świdwińską, od biskupów kamieńskich, wówczas margrabia Waldemar nadał osadzie prawa miejskie. W XIII w. przekazany przez księcia Barnima I, w posiadanie zakonowi norbertanów z Trzebiatowa. Później odsprzedany przez premonstratensów margrabiom brandenburskim i włączony do Nowej Marchii jako lenno książąt meklemburskich. Od 1319 Świdwin był miastem prywatnym rodu Wedlów, którzy w latach 1384–1455 odstąpili miasto i zamek zakonowi krzyżackiemu, którzy ulokowali tu swojego wójta. W 1351 miasto nawiedziła zaraza, w 1402 Władysław II Jagiełło bezskutecznie podejmował próby kupienia tutejszych ziem i włączenia ich do Polski. Od 1455 rezydował tu wójt brandenburski. 15 lipca 1469 na tle niepokojów między Brandenburgią a Pomorzem miała miejsce słynna „Bitwa o krowę”, pomiędzy mieszkańcami Świdwina a mieszczanami Białogardu. Tocząca się pod koniec XV w. wojna przyniosła zniszczenia, z których jednak miasto szybko się podniosło. W 1477 w Świdwinie został wybudowany klasztor zakonu kartuzów (sekularyzowany w 1539). Krzysztof von Polentz, syn landwójta nowomarchijskiego Jakuba von Polentz w 1480 podejmował wyprawę do Ziemi Świętej. Po powrocie, w podziękowaniu za szczęśliwy powrót, ufundował w Świdwinie kaplicę Świętego Grobu. Została ona wzniesiona w takiej odległości od miasta, jaka dzieliła Kalwarię od bram Jerozolimy. W kaplicy tej rycerz Krzysztof umieścił przywiezioną przez siebie relikwię z drzewa krzyża świętego. Rycerz Krzysztof był również patronem ołtarza św. Katarzyny w Świdwinie. Rozwijało się warzelnictwo piwa – w 1535 jest jednym z najlepszych w całej Nowej Marchii. Od 1538 zaznaczyły się wpływy protestantyzmu. W latach 1540–1808 w mieście przebywają joannici, którzy organizują na zamku siedzibę komandorii. Rok 1550 przyniósł zarazę, na którą zmarła 1/3 mieszkańców, w latach 1619 i 1689 miały miejsce duże pożary miasta, a w 1621 panowały niezwykle niskie temperatury; w XVII wieku przez Świdwin przetoczyły się silne wichury. Dodatkowe spustoszenia przyniosła wojna trzydziestoletnia. Wszystkie te zdarzenia miały wpływ na stagnację miasta. Dopiero w połowie XVIII wieku liczba mieszkańców przekroczyła 1000, aby już w 1785 przekroczyć 2000. W mieście zaznaczył się rozwój sukiennictwa i handlu. W roku 1875 miasto liczyło już 5638 mieszkańców, a pół wieku później było ich 8428. Tuż przed wybuchem II wojny światowej Świdwin zamieszkiwało 9726 osób. 13 października 1821 urodził się w Świdwinie Rudolf Virchow, niemiecki patolog i antropolog, w latach 1849–1902 profesor uniwersytetów w Würzburgu i Berlinie. Podczas II wojny światowej miasto zbytnio nie ucierpiało, jednak wkraczające do miasta wojska radzieckie zniszczyły centrum miasta i starówkę. Po drugiej wojnie światowej miasto zasiedliła ludność z dawnych kresów wschodnich. Wysiedlono zaś Niemców. Miasto swój rozwój w dużym stopniu zawdzięcza istniejącym tu lotniczym jednostkom wojskowym – 1 Brygada Lotnictwa Taktycznego, 21 Baza Lotnicza i 40 Eskadra Lotnictwa Taktycznego. Zabytki i ciekawe miejsca:

1. Cały obszar Starego Miasta został wpisany do rejestru zabytków
2. Kościół MB Nieustającej Pomocy – gotycki kościół parafialny, zbudowany w 1338 r. W ponad 100 lat później, w 1475 r. przebudowano boczne kaplice, gdzie umiejscowiono zakrystię. Wieżę dobudowano w 30 lat później. Budowla jest zbudowana z ciemnej cegły i ma kształt architektoniczny bazyliki. Kościół posiada trzy nawy, a prezbiterium jest otoczone ambitem. Do kościoła przylega wieża pokryta hełmem. Dach świątyni kryty jest blachą miedzianą. W 1538 dotychczasowy kościół katolicki został przemianowany na protestancki. W 1572 odnowiono, a w 1599 przeprowadzono gruntowną renowację kościelnych organów. W 1611 pojawiła się nowa ambona, wykonana przez rzemieślników ze Stargardu. W 1644 w wieżę kościoła uderzył piorun, co spowodowało jej zniszczenie. Kolejna tragedia nadeszła 16 kwietnia 1689, gdy podczas ogromnego pożaru miasta spaliła się też świątynia, z której pozostały tylko mury. Dzięki ofiarności mieszkańców kościół został odbudowany w zaledwie trzy lata, i już w 1692 na nowo odbywały się w nim nabożeństwa. W 1776 po raz kolejny spłonęła wieża. W 1881 zrobiono remont kościoła i w takim stanie przetrwał on aż do końca II wojny światowej, gdy został bardzo poważnie uszkodzony w trakcie wyzwalania Świdwina. Po wojnie, świątynia przejęta przez Kościół katolicki. Zawiązał się Komitet Odbudowy Kościoła, który zaczął prace odbudowy już w 1948 roku. Następne lata to kolejne remonty i renowacje oraz doposażanie kościoła.
3. Zamek Joannicki – zbudowany w XIII wieku nad rzeką Regą w celu ochrony szlaków handlowych znad Morza Bałtyckiego na południe kontynentu oraz ze Szczecina do Białogardu. Nazwa zamku pochodzi od joannitów, którzy od XVI do XIX wieku mieli w nim siedzibę swojej komandorii. Obecnie w obiekcie znajduje się Biblioteka Miejska, Kino Zamek, Centrum Informacji Turystycznej i Gospodarczej oraz Świdwiński Ośrodek Kultury. Więcej informacji -  https://www.pomorzezachodnie.travel/Poi/a,6089/Zamek%20w%20%C5%9Awidwinie
   
4. Brama Kamienna – wybudowana w XIV wieku, była jedną z trzech bram chroniących miasto. Do czasów teraźniejszych zachowała się jako jedyna. Jej przebudowa miała miejsce w 1475 r. W 2002 r. bramę zaopatrzono we wrota, stylizowane na gotyckie ważące prawie 2 tony, głównym wykonawcą wrót był świdwiński stolarz Edward Mirosław Koczwara.
5. Obwarowania miejskie – mury mające za zadanie chronić miasto i mieszkańców, były budowane od 1319 r. Od XVIII wieku miasto zaczęło je demontować. Obecnie zachował się jedynie 14-metrowy odcinek nad rzeką Regą.
6. Plebania kościoła NMP.  Początkowo budynek plebani był zbudowany w konstrukcji ryglowej, jednak w latach 70-tych go rozebrano i w jego miejsce postawiono nowy obiekt. Zachowano jednak zabytkowy układ. Budynek jest dwutraktowy, jednokondygnacyjny, pokryty dachem dwuspadowym. Ładnie się prezentuje na tle otoczenia.
7. Gotycka Kaplica – boczna kaplica dobudowana do Kościoła Matki Bożej Nieustającej Pomocy w 1475 r. Umiejscowiono w niej zakrystię, która mieści się tam do dnia dzisiejszego.
8. Park Miejski (Zabytkowy, Duży Park), z Wieżą Bismarcka.  Park założono w XIX w., jego powierzchnia wynosi 12 ha. Park urządzono w stylu naturalistycznym. Drzewostan parku jest liczny i różnorodny, w większości rodzimy. Wieża poświęcona pamięci „Żelaznego Kanclerza”, czyli Ottona von Bismarcka. Budowę ukończono 17 września 1911 r. Została zbudowana na wzgórzu Parku Miejskiego. Na szczycie znajduje się kosz widokowy, niegdyś dostępny dla mieszkańców, oraz cztery tarasy widokowe, prezentujące panoramę miasta. Obecnie budowla jest niedostępna do zwiedzania. Wkrótce teren ten ma przejść rewitalizację. Konstrukcja jest postawiona na kwadratowym cokole o boku długości 6,62 m z wmurowanymi czterema parami drzwi. Po ich otwarciu można było wejść po krętych schodach na obszerną platformę widokową. Wysokość wieży 22 metry. Więcej informacji https://przegladdziennikarski.pl/wieza-bismarcka-historia-i-stan-obecny/
9. Cmentarz żydowski (ul. Dobra Rycerskie) – powstały w XIX wieku na zboczu Żydowskiej Góry (Juden Berg). Oparty na kwadracie o powierzchni 0,5 ha.  Do naszych czasów dotrwało około siedemdziesięciu nagrobków. Cmentarz został zdewastowany przez niemieckich nazistów w czasie nocy kryształowej.
10. Park wodny „Relax” – wielofunkcyjna kryta pływalnia. Posiada kompletne wyposażenie rozrywkowe: od basenu o wymiarach 25x16 metrów, spełniającego kryteria organizacyjne międzynarodowych zawodów pływackich, po 105-metrową zjeżdżalnię, 20-metrową sztuczną rzekę, saunę, stacje masażu podwodnego.
11. Jezioro Bukowiec zlokalizowane poza obszarami zabudowanymi miasta, jednak mieszczące się w jego granicach administracyjnych. Niegdyś miejsce ożywionego ruchu turystycznego. Znajduje się nad nim ośrodek wypoczynkowy Bukowiec z malowniczą plażą.
12. Szlak Kotła Świdwińskiego - przez miasto przebiega tylko jeden szlak pieszy. Pełny opis - https://www.wedrujznami.pl/P-Z-ZSD/ZDR-070
    Imprezy
13. Organizowane są tu cykliczne imprezy kulturalne m.in. wspólnie z Białogardem „Bitwa o Krowę”, Ogólnopolski Konkurs Poetycki im. Jana Śpiewaka oraz Wojewódzki Przegląd Teatrów, Kaziuki – Jarmark wileński, Ogólnopolski Turniej Rycerski oraz Dni Świdwina. W centrum miasta znajduje się również Park Wodny „Relax”, który oferuje usługi rekreacyjne.  
14. Spływy kajakowe Regą do morza, oraz Starą Regą.

Chomętowo (niem. Gumtow, Kreis Belgard-Schivelbein) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Brzeżno,  położone na Wysoczyźnie Łobeskiej. Pierwsze wzmianki o Chomętowie pochodzą z dokumentu z 7 lipca 1224 roku. Wtedy to księżna pomorska Anastazja przekazała 26 wsi, w tym Chomętowo, jako uposażenie zakonowi norbertanek z Wyszkowa koło Trzebiatowa. W XVII wieku wieś stanowiła własność miasta Trzebiatów i była oddana w dzierżawę. W 1902 roku sprzedano dobra niejakiemu Marxowi. Do roku 1910 rozparcelował majątek w zamian za rentę dworską. Założenia folwarczne pochodzą z końca XVII wieku. Do dnia dzisiejszego zachowały się budynki mieszkalne i gospodarcze z przełomu XIX i XX wieku. Wraz z nimi rosną też drzewa pomnikowe, pamiętające dawne czasy. W centrum Chomętowa, tuż przy głównej drodze, znajdują się pozostałości pomnika poświęcony mieszkańcom wsi poległym w I wojnie światowej.  Przez wieś przechodzi zielony szlak pieszy "Kotła Świdwińskiego".

Rzepczyno (niem. Repzin) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Brzeżno  położone na Wysoczyźnie Łobeskiej. Rzepczyno jest wsią sołecką. We wsi atrakcją turystyczną jest pałac oraz towarzyszący mu park. Pałac w Rzepczynie został założony w połowie XIX w., a w XX w. rozbudowany. W pałacu po I wojnie światowej znajdował się szpital. Został zbudowany z cegły, na ceglano-kamiennych fundamentach. W elewacji południowej znajduje się dwukondygnacyjna weranda. W skrzydle południowym wybudowano wieżę czworoboczną. W elewacji zachodniej jest mały ganek umieszczony na filarach, do którego prowadzą schody. Pałac po wojnie ulegał ruinie. W 2007 r. odbudowano go i utworzono tu Salezjański Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy. Jest to placówka resocjalizacyjna dla trudnej młodzieży. W okolicy pałacu znajduje się park krajobrazowy. Park założono w XIX w., w stylu krajobrazowym. Kompozycję parku oparto na zgrupowaniach zieleni, polanach trawiastych i łąkach.  Integralną częścią parku jest układ wodny składający się z zespołu stawów zasilanych z lokalnych źródeł. Czytelny jest układ parku, w tym drogi głównej prowadzącej nad stawami oraz ścieżek wśród starodrzewia. Drzewostan parku tworzą w większości gatunki rodzime, w tym: buki, graby, klony, kasztanowce, świerk zwyczajny i jesiony. Zachowało się kilka starych drzew przy pałacu, w tym: kasztanowce, klony, osiki, robinie akacjowe, leszczyny, głogi i lilaki. Wiek drzew w większości nie przekracza 100 lat. Obok pałacu znajduje się zabytkowy XVII wieczny kościółek, p.w. Matki Bożej Dobrej Rady oraz drewniana dzwonnica, w której znajduje się dzwon pochodzący z 1574, który wykonał stargardzki ludwisarz Joachim Karstede. Przy kościele zobaczyć można pamiątkowy obelisk poświęcony pamięci poległym w I wojnie światowej, mieszkańcom tych ziem. Jest to jedyny tego typu obelisk, jaki ocalał do dzisiejszych czasów w powiecie świdwińskim. Wybrano teren dziedzińca przy kościele, jako eksponowany i odpowiadający pod względem estetycznym, przy jednoczesnym zapewnieniu otoczenia skłaniającego do refleksji. Monument posadowiony jest na dwustopniowej kamienno-betonowej (pierwszy stopień) i betonowej (drugi stopień) podmurówce. Główna część pomnika składa się z postumentu w formie ściętego ostrosłupa o dwustopniowej bazie i zwieńczeniu w kształcie kapliczki, przypominającej monumentalne grobowce bohaterów, przykrytej daszkiem. Narożniki kapliczki zaakcentowane są żłobkowanymi pilastrami. Pierwotnie na daszku kapliczki znajdowała się ozdoba w kształcie pełnoplastycznego Krzyża Żelaznego. Ściany trzonu pokrywają inskrypcje, obecnie częściowo celowo zatarte. W okolicy wsi umiejscowione jest średniowieczne grodzisko. Przez wieś przechodzi zielony szlak pieszy "Kotła Świdwińskiego" - pętla świdwińska.

Więcław (niem. Venzlaffshagen) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Brzeżno, położone na Wysoczyźnie Łobeskiej, nad Starą Regą. Wieś posiada średniowieczne korzenie - datowane na 1313 rok. W miejscowości warto obejrzeć kościół filialny p.w. Matki Boskiej Częstochowskiej. Kościół został wzniesiony w 1889 roku, w stylu neogotyckim. Od wschodniej strony kościół posiada wieżę zwieńczoną hełmem z sygnaturką. W wieży znajduje się portal wejściowy, który podobnie jak okna wykończony jest łagodnym łukiem. We wnętrzu kościoła warto zwrócić uwagę na drewnianą ambonę oraz wiekowe drewniane ławki. Po prawej stronie wejścia do kościoła pw. MB Częstochowskiej, fundament pomnika i prowadzące do niego schodki. Zniszczony po II wojnie światowej, postument został zakopany w pobliżu pierwotnej lokalizacji Poświęcony był mieszkańcom, którzy zginęli podczas I Wojny Światowej.  Przez Więcław przypływa rzeka Stara Rega, dopływ Regi - możemy rozpocząć spływ kajakowy.  Przez wieś przechodzi zielony szlak pieszy "Kotła Świdwińskiego" - pętla świdwińska.

Karsibór (niem. Karsbaum) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Brzeżno, położone na pograniczu Wysoczyźny Łobeskiej i Pojezierza Drawskiego. Jest to wieś typowo rolnicza, z zabudową rozproszoną. To, co ją wyróżnia to otaczające ją lasy, pełne rzadkich ptaków i urokliwych miejsc. W pobliżu Karsiboru poprowadzone zostały trasy rowerowe i piesze, które z pewnością przypadną do gustu osobom uciekającym od zgiełku miasta. Warto wybrać się na Torfowisko Karsibór. Jest to ścieżka przyrodniczo-edukacyjna (o długości 2,30 km, obejście całości trwa do 1,5 godz.) zlokalizowana w odległości ok. 1,5 km na wschód od wsi. 200 lat temu torfowisko zwane było Bagienne Mszary i miało postać kopuły torfowej porośniętej zbiorowiskami torfowców z luźno tylko występującą, karłowatą sosną. Na przełomie XIX i XX w. zostało odwodnione siecią rowów, a na dawnych mszarach posadzono sosnę. Obecnie tworzy ona ponad 100-letnie drzewostany (bory i brzeziny bagienne). Odwodnienie i nasadzenia zniszczyły bardzo cenne przyrodniczo mszary torfowcowe, ale w zamian powstał kompleks cennych borów i brzezin bagiennych. W kompleksie torfowym zachowały się dwa jeziorka. Na ich brzegach są fragmenty silnie uwilgotnionych mszarów. Oba są w całości otoczone torfowiskiem i borami bagiennymi. Prawie zawsze można zobaczyć tu gągoły, cyraneczki, czaplę lub żurawia. Trasa prowadzi przez lasy mieszane i unikatowe torfowiska bałtyckie. Kładki, mostki oraz platformy widokowe umożliwiają przejście przez podmokłe fragmenty, a tablice poglądowe dostarczają cennych informacji. Odwiedzając ten zakątek można bliżej spojrzeć na najciekawsze fragmenty obszaru Natura 2000. W okolicach wsi, podczas II Wojny Swiatowej, toczyły się zawzięte walki w tzw. Kotle Świdwińskim, kiedy to oddziały I Armii Wojska Polskiego okrążyły pod Świdwinem X Korpus Armijny SS pod dowództwem Guntera von Krappe. Niemcy przez kilka dni bezskutecznie usiłowali się wydostać z mokradeł pomiędzy Rzepczynem, Bierzwnicą i Karsibiorem. Przez teren wsi przechodzą znakowane szlaki turystyczne; pieszy zielony Kotła Świdwińskiego, niebieski rowerowy Wzniesień Moreny Czołowej, oraz dwie pętle, z drogami dojazdowymi szlaku konnego. 

Bierzwnica (niem. Reinfeld),  wieś w Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Świdwin, położona na Wysoczyźnie Łobeskiej. Bierzwnica - to miejscowość o pochodzeniu średniowiecznym - Wieś wzmiankowana po raz pierwszy w 1333. W 1446 r. część wsi nabył klasztor Kartuzy w Świdwinie. W 1540r. obszar ten przeszedł na własność elektora (posiadłość państwowa). Do dziś pozostał pałac, okazała budowla, jednak zaniedbana. Otoczeniem pałacu jest zabytkowy park. Park pochodzi z II połowy XIX w., ma powierzchnię 5 ha i założono go w stylu krajobrazowym. Drzewostan tworzą tu głównie drzewa liściaste, w tym: dęby, buki, klony, platany, lipy i wiązy. Na szczególną uwagę zasługuje cyprysik błotny liczący około 150 lat, będący pomnikiem przyrody. Teren parku przecina płynący tu ciek wodny, zasilający staw ze sztucznie utworzoną wyspą. Przy stawie znajduje się obelisk wykonany z piaskowca upamiętniający prawdopodobnie jednego z właścicieli majątku. Park jest dosyć dobrze utrzymany. Kościół Kościół pw. Niepokalanego Poczęcia NMP, został wybudowany w 1836 roku. Jest to malownicza, kamienno-ceglana, neoromańska świątynia z wieżą. Teren otoczony jest kamiennym murem. Świątynia zbudowana została na planie prostokąta. Przylega do niej wieża zwieńczona hełmem. W kościele tym znajdują się dwa szczególnie cenne obiekty. Pierwszym z nich jest późnogotycki dzwon z 1581 r., drugim barokowy świecznik z końca XVIII w. Obok świątyni znajduje się stary ewangelicki cmentarz otoczony murem, na terenie którego stoi pomnik poległych w I wojnie światowej. otoczony jest murkiem wykonanym z częściowo ociosanych polnych kamieni, do pomnika prowadzą czterostopniowe schodki od strony wschodniej, sam monument obsadzony jest drzewami. Pomnik ma formę głazu narzutowego, posadowionego na wymurowanej z częściowo ociosanych polnych kamieni prostopadłościennej podstawie. Wschodnia powierzchnia głazu została ścięta w celu zamieszczenia inskrypcji. Sama inskrypcja jest wykonana techniką reliefu. Tekst inskrypcji zawiera kolejno od góry daty z umieszczonym między nimi wizerunkiem Krzyża Żelaznego, motto, listę poległych, ułożoną w dwóch poziomych sekcjach, położonych jedna nad drugą i podzielonych na pionowe kolumny, oraz cytat biblijny. Inskrypcja jest częściowo uszkodzona na skutek ostrzału, widoczne są ślady po pociskach. Jak widać, był niemym świadkiem zaciekłych walk w Kotle Świdwińskim. Na dawnym warsztacie rymarskim zachowany napis Sattlerei und Polsterwerkstatt (rymarz i zakład tapicerski). Niedaleko Bierzwnicy, w pobliżu wsi Imienko, ma swoje źródła rzeka Rega. Przez wieś przechodzi zielony szlak pieszy Kotła Świdwińskiego.

Cieszeniewo (dawniej: niem. Ziezeneff) – wieś w Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Świdwin, położona na Wysoczyźnie Łobeskiej. Pierwsze wzmianki odnoszące się do Cieszeniewa wskazują na średniowieczne pochodzenie tej miejscowości. W 1782 r. w Cieszeniewie istniały dwa folwarki, młyn wodny i 14 zagród chłopskich i 23 domy. W 1861 r. zbudowano kościół. W 1883 r. utworzono pomocniczy punkt pocztowy. W połowie XIX w. liczba mieszkańców wsi wynosiła już 450. Pod koniec lat 90-tych XIX wieku w Cieszeniewie położono tory kolejowe, łączące Świdwin z Połczynem Zdrojem. Niestety, dziś ta trasa kolejowa jest nieczynna, zaś torowisko w większości rozebrano lub rozkradziono. Pozostał tylko budynek dworca kolejowego w Cieszeniewie. 21 lipca 1754 roku, w Cieszeniewie urodził się pruski generał Ernst Friedrich von Rüchel. Zmarł 14 stycznia 1823 roku w swoim majątku w Białogardzie. Był jednym z dowódców w bitwie pod Jeną-Auerstedt, wojsk napoleońskich i pruskich. Podczas walk w Kotle Świdwińskim, żołnierze I AWP 6 marca 1954 r., zdobyli Cieszeniewo, biorąc niewoli 100 jeńców oraz zdobywając znaczne ilości sprzętu. W Cieszeniewie znajduje się kilka miejsc godnych uwagi. Jednym z nich jest kamienno-ceglany kościół neoromański zbudowany w 1859r. z dobudowaną w latach 60-tych ubiegłego wieku dzwonnicą. Jednak mało kto wie, że świątynia ta powstała na miejscu znacznie starszego obiektu, wybudowanego w 1499 r. i wyburzonego w połowie XIX w., prawdopodobnie ze względu na zły stan techniczny. W Cieszeniewie znajduje się także cmentarz, pochodzący z przełomu XIX i XX w., założony pierwotnie jako ewangelicki. Cmentarz ten jest wciąż czynny. Ciekawostkę stanowi zabytek archeologiczny – grodzisko , określane w specjalistycznej literaturze jako stożkowe, wyżynne, pochodzące z okresu wczesnego średniowiecza i zlokalizowane w zachodniej części sołectwa. Inną atrakcją Cieszeniewa jest kamienna tablica upamiętniająca walki wojsk polskich, toczone w 1945r., o wyzwolenie Cieszeniewa. Tablica ta wywieszona jest na frontowej ścianie świetlicy wiejskiej. Cieszeniewo jest atrakcyjne jeszcze pod jednym względem. Wiąże się to z bliskością Regi. To właśnie tu ma swój początek jeden z piękniejszych i najdłuższych (147 km), nizinnych szlaków kajakowych. Zważywszy na okoliczność, iż dolina Regi jest ważnym pod względem przyrodniczym, korytarzem ekologicznym – jeszcze bardziej zachęca to do bliższego poznania tutejszych terenów. Przez wieś przechodzi zielony szlak pieszy Kotła Świdwińskiego. Na północ od dawnej stacji, oraz na południe od wsi swój bieg rozpoczyna/kończy szlak konny Pętla Cieszeniewo, Nadleśnictwa Świdwin.  

Kluczkowo (niem. Klützkow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Świdwin, położona na Wysoczyźnie Łobeskiej. Na temat historii wsi zachowało się niewiele informacji. Bez wątpienia jednak Kluczkowo to miejscowość o pochodzeniu średniowiecznym, dawny majątek rycerski.  Pierwsze ślady istnienia miejscowości pochodzą z ksiąg ziemskich Nowej Marchii. W 1337 r. wymieniona jest tam posiadłość von Seg Volzikow o nazwie Clocktzow z majątkiem Charlottenhof i Klutzkower Muhle (Kluczkówko). Kolejna informacja widnieje pod datą 3 maja 1376 r. Wówczas Johan von Wedel, pan ze Świdwina, przeniósł probostwo w Smardzku do kościoła w Kluczkowie. Następne wiadomości dotyczące dziejów Kluczkowa odnoszą się do połowy XV w. W 1447 część wsi otrzymał zakon kartuzów ze Świdwina. Z kolei od 1602 r. Kluczkowo było własnością junkra Henninga Reicha. Po jego śmierci majątek odkupili jego synowie. Nazwa miejscowości ponownie pojawiła się przy okazji sporu granicznego. Mianowicie właściciel Kluczkowa Hans Coler miał zająć 155 mórg magdeburskich wykorzystywanych dotychczas na pastwisko. Po recesji w 1827 r. właścicielem majątku w Kluczkowie został Gottlob Butow. W tym roku zakończony został proces uwłaszczeniowy. Na początku XX w. zbudowano szosę do Świdwina, co stanowiło impuls do rozwoju gospodarczego tutejszych chłopów. Dodatkowo w 1904 r. dokonano parcelacji majątku junkierskiego zajmującego 737 hektarów. Przed 1945 r. majątek Kluczkowo należał do Paula Mullera, a pobliski Charlottenhof, gdzie mieściła się gorzelnia, do Friedricha Wilhelma Schlottego. We wsi funkcjonowała spółdzielnia mleczarska i młyn należący do Augusta Graunkego. Okres międzywojenny nie wprowadził zmian w spokojne życie codzienne mieszkańców wsi. Podobnie wybuch II wojny światowej nie stanowił dla tutejszych gospodarzy zagrożenia. Wszystko zmieniło się wraz z zakończeniem konfliktu zbrojnego. Kluczkowo zostało zdobyte w marcu 1945 r. przez wojska radzieckie i jednostki polskie z 4 Pułku Piechoty 1 Armii WP po walkach z jednostkami niemieckimi, X Korpusu SS pod dowództwem SS-Standartenführera Herberta Golza, wchodzącego w skład 3 Armii Pancernej. Około 120 zabitych niemieckich żołnierzy i cywilów pochowano w zbiorowym grobie na cmentarzu Klützkower blisko kostnicy. Ok. 1 tys. Niemców dostało się do niewoli. We wsi, przy drodze na Cieszeniewo, ustawiono pomnik, upamiętniający te walki. Zaraz po przejęciu władzy we wsi przez Polaków ludność niemieckojęzyczna zaczęła opuszczać te tereny. Wśród nowych mieszkańców, było wielu weteranów wojennych oraz przesiedleńców z terenów wschodniej Polski. W 1963 r. wybudowano szkołę podstawową, a w 1965 r. w czynie społecznym linię telefoniczną. Odwiedzających wieś z pewnością zainteresuje kluczkowski kościół pw. MB Szkaplerznej. Pochodzi on z 1856 r. i został wybudowany z cegły. Kościół wybudowany został w stylu neogotyckim z głazów narzutowych i cegły z wielobocznym zakończeniem umiejscowienia chóru, bez wież. Obydwie ściany szczytowe w formie schodów, wyprowadzone ponad dach. W pobliżu budowli znajduje się dzwonnica. Przy kościele umiejscowiony jest pochodzący z XIX w. cmentarz. Oprócz niego w Kluczkowie znajduje się dawny cmentarz ewangelicki, dziś już nieczynny. Na terenie przykościelnym znajduje się obelisk poświęcony niemieckim żołnierzom poległym w I wojnie światowej. Ma formę wykonanego z kamienia graniastego bloku o szerszej od głównej części podstawie, zwieńczonego pierwotnie trójwymiarowym zdobieniem w kształcie Krzyża Żelaznego. Na ścianach pomnika widnieją kamienne festony w formie wieńców  dębowych liści, inskrypcje oraz płaskorzeźby przedstawiające kolejno: skrzyżowane pociski artyleryjskie oraz Stalhelm żołnierza niemieckiego, oparty na skrzyżowanych bagnetach, w półotoku z gałązki drzewa oliwnego. Zniszczony i zakopany po II wojnie światowej, elementy pomnika ponownie wykopano i ustawiono na prywatnej posesji. Warty zobaczenia jest także dziewiętnastowieczny zespół parkowo-pałacowy, o kształcie trójkąta o powierzchni 1,1 ha. W jego skład wchodzą: dziedziniec, ogrodzony okólnik, ogród uprawny i park. Przy czworobocznym dziedzińcu znajdują się budynki gospodarcze (obora i stajnia). W miejscu dworu stoi budynek mieszkalny. Park posiada częściowo zatarty układ przestrzenny, zaś z dawnego zadrzewienia parkowego pozostały pojedyncze drzewa. Zwarty drzewostan znajduje się w południowo – wschodniej części parku i składają się nań: buki, lipy, dęby, świerki, jesiony i klony. Tu też rośnie okazała lipa — pomnik przyrody, o obwodzie pnia 300 cm. Przez wieś przechodzi zielony szlak pieszy Kotła Świdwińskiego.

POWIĄZANE SZLAKI I MAPY: aby sprawdzić z jakimi szlakami turystycznymi, krzyżujemy naszą wędrówkę, kliknij w zakładkę "produkty powiązane". Znajdziesz tam również mapy, na których znajduje się szlak, a mamy je w sprzedaży. Zakładka w ciągłej rozbudowie, w miarę wprowadzania szlaków i wydawnictw do bazy.

SKALA TRUDNOŚCI PIESZA – 1
SKALA TRUDNOŚCI ROWER – 2
SKALA TRUDNOŚCI NORDIC WALKING - 1

1 – łatwy bez utrudnień
2 – średni z miejscowymi utrudnieniami
3 – o utrudnionym przejściu/przejeździe

ROZPISKA PRZEBIEGU SZLAKU WEDŁUG INFORMACJI NA STRONIE POWIATU ŚWIDWIŃSKIEGO  ŚWIDWIN PKP - ŚWIDWIN ZAMEK

0,000 km - Świdwin - dworzec PKP przy placu Lotników.
0,150 km - po lewej stronie szlaku pomnik-samolot; skręt w prawo (ul. 3 Marca).
0,600 km - Plac Jana Pawła II z pomnikiem papieża; skręt w lewo.
0,850 km - po lewej stronie szlaku budynek banku, dawna siedziba niemieckiego Banku Rzeszy.
0,900 km - rondo przy placu Sybiraków; po lewej stronie szlaku pływalnia - Park Wodny Relax.
1,000 km - rozwidlenie dróg; skręt w prawo, w ulicę Kombatantów Polskich.
1,500 km - skrzyżowanie z drogą polną prowadzącą w lewo; skręt w lewo.
1,900 km - po lewej stronie szlaku zabudowa elektrociepłowni; przy podmiejskich garażach skręt w lewo.
2,000 km - skrzyżowanie dróg polnych; skręt w prawo.
4,050 km - wieś Świdwinek; skrzyżowanie z drogą asfaltową; skręt w prawo.
4,200 km - jezioro Świdwinek; przy nabrzeżu skręt w lewo.
5,650 km - skrzyżowanie drogi polnej z szosą biegnącą ze Świdwina do Gawrońca; przy krzyżu przydrożnym skręt w lewo.
7,900 km - skrzyżowanie z drogą polną prowadzącą w prawo do wsi Chomętowo.
8,100 km - skrzyżowanie z drogą gruntową; po lewej stronie szlaku pomnik upamiętniający walki Kotła Świdwińskiego.
8,300 km - skrzyżowanie z drogą gruntową; po prawej stronie szlaku kościół; skręt w lewo.
8,600 km - skrzyżowanie dróg polnych; skręt w prawo.
9,750 km - most nad rzeką Regą.
12,000 km - wieś Cieszeniewo; skrzyżowanie z drogą asfaltową; skręt w prawo.
12,100 km - skręt w prawo, w drogę polną.
12,950 km - skrzyżowanie dróg leśnych; w lewą stronę odłącza się odnoga szlaku (*), prowadząca niewielką pętlą przez las.
13,400 km - skrzyżowanie dróg leśnych; z lewej strony dołącza odnoga szlaku (koniec pętli).
14,200 km - skręt w prawo, w drogę śródleśną.
14.500 km - skręt w prawo.
14,900 km - skręt w lewo, w kierunku koryta Regi.
15,000 km - łąka nad rzeką Regą; skręt w lewo, równolegle do koryta rzeki.
16,100 km - szlak dołącza do drogi leśnej; skręt w prawo.
16,300 km - skrzyżowanie z szosą prowadzącą ze Świdwina do Gawrońca; po prawej stronie szlaku most nad rzeką Regą; skręt w lewo.
17,000 km - ostry zakręt w prawo; po lewej stronie szlaku szczyt wzgórza, na którym dawniej funkcjonował wyciąg narciarski.
17,900 km - po prawej stronie szlaku kościół neoromański.
18,100 km - skrzyżowanie z szosą prowadzącą w lewo do wsi Cieszeniewo; po prawej stronie szlaku pomnik upamiętniający walki Kotła Świdwińskiego.
19,400 km - skrzyżowanie z szosą prowadzącą w lewo do Połczyna-Zdroju.
20,500 km - skrzyżowanie z drogą polną prowadzącą w lewo do wsi Stare Resko.
20,900 km - po lewej stronie szlaku zabudowa osady Krasna.
22,850 km - skrzyżowanie z drogą leśną prowadzącą w prawo do pozostałości osady Stare Rycerzewo.
23,650 km - skrzyżowanie z drogą prowadzącą w prawo do wsi Kapice; przy krzyżu przydrożnym skręt w prawo.
23,950 km - skrzyżowanie dróg polnych; skręt w prawo.
25,350 km - skrzyżowanie dróg leśnych nad Jeziorem Klęckim; po lewej stronie szlaku parking; po prawej stronie szlaku zejście do niewielkiej przyjeziornej plaży.
25,650 km - skrzyżowanie dróg gruntowych przed wsią Donatowo; granica powiatu świdwińskiego.
26,450 km - wieś Donatowo; skrzyżowanie z drogą polną prowadzącą w lewo do wsi Ostrowice.
27,800 km - skrzyżowanie z drogą polną prowadzącą w lewo do wsi Borne; skręt w prawo.
28,350 km - granica powiatu świdwińskiego.
28,900 km - granica powiatu świdwińskiego.
28,150 km - skrzyżowanie dróg leśnych; skręt w prawo.
29,500 km - granica powiatu świdwińskiego.
30,400 km - po prawej stronie szlaku zabudowania dawnej leśniczówki Klęcko.
31,600 km - skrzyżowanie dróg gruntowych na skraju lasu; skręt w prawo.
32,450 km - skrzyżowanie dróg leśnych z szosą biegnącą z wsi Rzepczyno do wsi Łabędzie; przy drogowskazie skręt w lewo.
33,450 km - po prawej stronie szlaku pomnik upamiętniający walki Kotła Świdwińskiego.
34,500 km - skrzyżowanie z drogą polną prowadzącą w lewo do jeziora Przytoń oraz w prawo do wsi Więcław; przy przydrożnym krzyżu skręt w prawo.
36,350 km - skrzyżowanie dróg gruntowych na skraju lasu; ostry skręt w prawo.
37,200 km - skrzyżowanie dróg polnych; po lewej stronie szlaku staw hodowlany.
37,650 km - skrzyżowanie dróg leśnych; skręt w lewo.
37,800 km - Kolonia Łabędzie; przed zagrodą wiejską skręt w prawo.
37,900 km - skrzyżowanie dróg polnych; skręt w prawo.
38,450 km - skrzyżowanie dróg gruntowych; skręt w lewo.
39,450 km - mostek nad strumieniem Grądek; po lewej stronie szlaku jezioro Więcław.
40,450 km - wieś Więcław; skrzyżowanie drogi polnej z drogą wojewódzką 162 (trasa Drawsko Pomorskie - Świdwin); skręt w prawo.
42,050 km - wieś Brzeżno; na skrzyżowaniu dróg skręt w prawo.
42,400 km - po lewej stronie szlaku jezioro Brzeżno.
43,500 km - przepust nad strumieniem Grądek.
43,850 km - po lewej stronie szlaku odrestaurowany pałac, obecnie siedziba Towarzystwa Pracy Twórczej.
43,900 km - po lewej stronie szlaku kościół Matki Bożej Dobrej Rady z pomnikiem ku pamięci żołnierzy poległych w I wojnie światowej.
44,150 km - skrzyżowanie z drogą prowadzącą w lewo do Świdwina.
44,200 km - skrzyżowanie z drogą gruntową prowadzącą w lewo do wsi Przyrzecze; skręt w lewo.
47,750 km - osada Grądzkie; skrzyżowanie dróg polnych; skręt w lewo.
47,800 km - skrzyżowanie dróg gruntowych; skręt w prawo.
48,150 km - skrzyżowanie dróg gruntowych; skręt w prawo.
48,450 km - wieś Przyrzecze; po prawej stronie szlaku pomnik upamiętniający walki Kotła Świdwińskiego; skręt w lewo, w brukowaną drogę wiejską.
49,250 km - skrzyżowanie z drogą gruntową prowadzacą w lewo do osady Grądzkie; łagodny skręt w prawo.
50,600 km - skręt w lewo, w drogę biegnącą skrajem lasu.
51,600 km - po prawej stronie szlaku pozostałości dawnego PGR Wierzbnica; skręt w lewo.
52,200 km - skrzyżowanie dróg polnych; po prawej stronie szlaku mogilnik dawnego PGR; skręt w prawo.
52,850 km - na skraju lasu skręt w lewo.
53,150 km - skręt w drogę leśną w prawo.
54,450 km - skrzyżowanie dróg gruntowych na skraju lasu; skręt w prawo.
54,800 km - osada Mulite; skrzyżowanie dróg gruntowych; skręt w prawo.
55,050 km - skrzyżowanie dróg gruntowych; skręt w lewo.
55,150 km - skrzyżowanie dróg gruntowych; skręt w prawo.
57,450 km - skrzyżowanie dróg polnych; skręt w prawo.
57,650 km - wieś Chomętowo; skrzyżowanie dróg wiejskich; skręt w lewo.
57,900 km - po lewej stronie szlaku kościół.
58,200 km - skrzyżowanie drogi asfaltowej biegnącej z Chomętowa do wsi Koszanowo z drogą gruntową prowadzącą w prawo do wsi Świdwinek.
59,200 km - ostry skręt w lewo.
60,250 km - wieś Koszanowo; po lewej stronie szlaku pozostałości przedwojennego cmentarza.
60,700 km - skrzyżowanie z szosą prowadzącą z wsi Rzepczyno do Świdwina; przy krzyżu przydrożnym skręt w prawo.
60,850 km - po prawej stronie szlaku dwór.
62,650 km - skrzyżowanie z drogą polną prowadzącą w lewo do wsi Buczyna.
64,000 km - Świdwin; skrzyżowanie ul. Podmiejskiej z ul. Drawską; skręt w prawo.
64,350 km - skrzyżowanie z ul. Żeromskiego; po prawej stronie szlaku park miejski z wieżą Bismarcka.
64,900 km - skrzyżowanie ul. Drawskiej z ul. Wojska Polskiego (sygnalizacja świetlna); skręt w lewo.
65,050 km - skrzyżowanie z ulicami: Sportową (po lewo) i Nowomiejska (po prawo).
65,200 km - plac Konstytucji 3 Maja; po prawej stronie szlaku gotycki kościół Matki Bożej Nieustającej Pomocy; skręt w lewo.
65,350 km - zamek świdwiński.
 
(*) +0,650 km - odnoga szlaku - pętla w pobliżu wsi Cieszeniewo.
- 3,300 km poza granicami powiatu w pobliżu Jeziora Klęckiego

SPODOBAŁA CI SIĘ MOJA PRACA ?? SKORZYSTAŁEŚ Z MATERIAŁÓW ?? POSTAW MI KAWĘ - https://buycoffee.to/wiking-turystyka

Na pewno zmotywuje mnie do dalszej pracy. Często również kawka mi pomoże przy tworzeniu nowych i aktualizacji dotychczasowych danych. Do zobaczenia na Szlaku. W sezonie jesienno-zimowo-wiosennym, zapraszam na wspólne "Wyprawy z Wikingiem", podczas których wędrujemy po szlakach Województwa Zachodniopomorskiego i nie tylko.