R-C-ZGL-347, szlak rowerowy czerwony, pętla Goleniów, 26,2+2,3km

SPODOBAŁA CI SIĘ MOJA PRACA ?? SKORZYSTAŁEŚ Z MATERIAŁÓW ?? POSTAW MI KAWĘ - https://buycoffee.to/wiking-turystyka . Wspomóż utrzymanie domen, sklepu, serwera na dane ....

Materiały zamieszczone lub zakupione w serwisie można wykorzystywać na ogólnych zasadach wynikających z prawa autorskiego i praw pokrewnych, w tym majątkowych - Regulamin korzystania z danych umieszczonych w serwisie .Jeśli chcesz umieścić widżet z mapką na swojej stronie, skontaktuj się z nami. Przygotujemy kod do wklejenia i wyślemy na mejla.

1. NUMER SZLAKU W SERWISIE www.WedrujzNami.pl:  R-C-ZGL-347
2. NUMER SZLAKU WG PTTK: 
3. PRZEBIEG SZLAKU: Goleniów Brama Wolińska - rondo Burmistrza Henryka Zajko - osiedle Zielone Wzgórze - Marszewo - Imno - Mosty - Danowo - Podańsko - Budno - Żółwia - rondo Burmistrza Henryka Zajko (powrót do Bramy Wolińskiej)
   
4. NAZWA SZLAKU: Czerwony Szlak Rowerowy Gminy Goleniów
   
5. POWIAT: Goleniów
6. GMINA: Goleniów
   
7. NAWIERZCHNIE: asfalt, drogi utwardzone i gruntowe
   
8. KOLOR: czarny rower na białym tle, ze znakiem kierunkowym - czerwony
   
9. ROK POWSTANIA: nieznany
10. ROK OSTATNIEGO ODNAWIANIA: 2014
11. ROK OSTATNIEGO MONITORINGU/POMIARU: 2023
12. DŁUGOŚĆ: 26,2+2,3 km
    
13. WAŻNE UWAGI: szlak o charakterze liniowo-pętlowym (w Goleniowie wracamy tą samą częścią szlaku, co startowaliśmy), oznakowanie jednokierunkowe. W 2023 roku oznakowanie na całej długości szlaku, oceniamy jako niedostateczne. Na całej długości kilkanaście znaków drogowych. Szlak zweryfikowany w terenie przez Michała Niklasa, za co serdecznie dziękuję. W materiałach gminy Goleniów, jest nieaktualny przebieg szlaku.
    
14. LINKI ZEWNĘTRZNE:  http://goleniow.pl/dla-turystow/turystyka-aktywna/szlaki-rowerowe
    

SZLAK ZNAJDZIESZ NA NA NASZEJ MAPIE OGÓLNEJ ZNAKOWANYCH SZLAKÓW TURYSTYCZNYCH (zawsze aktualizowana pełna mapa)

Jeśli znasz szlak, a nie ma go w naszym rejestrze, prosimy o przesłanie pliku .gpx oraz kilku słów o szlaku, zdjęć, abyśmy stworzyli jego wizytówkę. A jak masz czas, zapraszamy do stworzenia opisu szlaku, według naszego systemu. Szlaki są dla wszystkich i musimy je promować wspólnie.

CHARAKTERYSTYKA SZLAKU

Jeden z sześciu gminnych szlaków rowerowych w Goleniowie. Drogi na szlaku są różnej jakości od asfaltowych, po gruntowe. Najgorszy dla rowerzystów jest odcinek Marszewo-Imno, gdzie poruszamy się gruntowymi drogami - miejscami błotnistymi i piaszczystymi. Również przejazd drogą wojewódzką nr 113 Budno-Goleniów, zmusza nas do ostrożnej jazdy. Czy warto wybrać się na szlak ? Jak najbardziej, gdyż jest na nim troszkę atrakcji. Szlak poprowadzi Was pomorskimi wsiami, więc nie zabraknie zabytkowej wiejskiej zabudowy, malowniczych kościółków, folwarków (i ich pozostałości) oraz założeń parkowo-pałacowych (dworskich). Gdy się rozejrzymy, znajdziemy również kilka pomnikowych drzew oraz Aleję Dębową pomiędzy Marszewem a Imnem. Więc do zobaczenia na szlaku. 

Na szlaku węzły ze szlakami turystycznymi, umożliwiające przygotowanie wielu wariantów wędrówek:

• Pieszy zielony Borów Goleniowskich, Kliniska Wielkie - Goleniów
  
• Pieszy niebieski Anny Jagiellonki, Szczecin Załom - Stargard
• Rowerowy zielony Gminy Goleniów, Goleniów - Mosty
• Rowerowy żółty Gminy Goleniów, pętla Goleniów
• Rowerowy niebieski Gminy Goleniów, pętla Goleniów
• Czerwony i niebieski Miejski Szlak Pieszy po Goleniowie
• Sentymentalny szlak rowerowy nr 2 Gminy Goleniów.
• Pomorska Droga Świętego Jakuba
  
• Kajakowy szlak Meandry Iny
• Szlaki konne Nadleśnictwa Kliniska

OPIS SZLAKU

Przed startem na wycieczkę/lub po jej zakończeniu, warto zwiedzić Goleniów. Można to zrobić na bazie naszej mapy on-line, lub skorzystać z dwóch szlaków miejskich, oznaczonych niebieskimi i czerwonymi stopami na chodnikach.

Ruszamy z okolicy średniowiecznej Bramy Wolińskiej - pozostałości gotyckich obwarowań miejskich Goleniowa. Znajduje się tu główny węzeł gminnych szlaków rowerowych. W samej bramie, umiejscowiona jest informacja turystyczna. Początkowa część do osiedla Helenów, to ulice miasta. Do Marszewa, jedziemy wśród miejskich zabudowań ulicami; Puszkina, Bohaterów Warszawy, Witosa, Szkolna, Marszewska. Na rondzie jedziemy na wprost. Przejeżdżamy przez Zielone Wzgórze. Na kolejnym rondzie ponownie na wprost i kierujemy się na Marszewo. Na uwagę zasługuje średniowieczny kościół z przełomu XV/XVI wieku, z XIX wieczną dzwonnicą, oraz ryglowa zabudowa wsi. Po zapoznaniu się z zabytkami wsi, ruszamy na szlak. Za kościołem skręcamy w prawo, po około 200 metrach w lewo-skos. Przed nami piaszczysta i miejscami błotnista droga polna, nie nadająca się za bardzo pod rowery szosowe. Przejeżdżamy przez tor kolejowy. Na polnej krzyżówce skręcamy w lewo. Przed nami zabytkowa Aleja Dębowa. Następnie skręcamy w drogę leśną i wjeżdżamy od północy do Imna - na skraju lasu miejsce rekreacji idealne na krótki odpoczynek. Wracamy na asfalt. Przejeżdżamy przez wieś. Na uwagę zasługuje poniemiecki cmentarz ewangelicki, do którego kieruje nas drogowskaz.

Ruszamy dalej na szlak. Dojeżdżamy do skrzyżowania i skręcamy w lewo. Asfaltem kierujemy się do Mostów. Warto zatrzymać się we wsi, gdyż jest kilka ciekawych obiektów w tym; zabytkowy kościół XV-XIX wiek z plebanią oraz założenie parkowo-pałacowe z zabytkową aleją wjazdową i pozostałościami folwarku. Po małej eksploracji historycznej, kierujemy się na południe i docieramy do Danowa. W wsi największe skupisko pomników przyrody. Więc odnajdźmy je wszystkie, wędrując po wsi i jej okolicy. A może skusicie się skierować na Majorkę ? Niestety to nie jest kurort, lecz uroczysko na wschód od wsi. Jest również kilka zabytków w tym, zabytkowy kościół, pozostałości folwarku i kilka zabytkowych budynków wiejskich. 

Opuszczamy wieś, kierując się do Podańska, gdzie znajdziemy otoczony przez stare lipy, malowniczy kościół szachulcowy z XVIII wieku, pozostałości dworskie. poniemiecki cmentarz ewangelicki, oraz pamiątkowy obelisk poświęcony mieszkańcom wsi, którzy zginęli podczas I Wojny Światowe. Na skrzyżowaniu z ulicą Wylotową, skręcamy w prawo i jedziemy do Budna. Z okresu świetności wsi pozostał jedynie, dość dobrze zachowany, poniemiecki cmentarz ewangelicki z I połowy XIX wieku. Atrakcją przyrodniczą jest aleja jaworów, prowadząca do centrum wsi. Dojeżdżamy do drogi wojewódzkiej 113. Skręcamy na zachód. Niestety wzdłuż szosy, nie ma drogi rowerowej, więc musimy zwrócić szczególną uwagę na własne bezpieczeństwo. Mijamy Kolonię Budno, Żółwią i docieramy do ronda, gdzie wjeżdżamy na wprost w ulicę Maszewską. Na kolejnym rondzie im. Burmistrza Henryka Zajko, nasz szlak kończy swój bieg. Od tego miejsca wracamy tą samą trasą, co jechaliśmy na początku wycieczki. Po nieco ponad 2 kilometrach docieramy pod Bramę Wolińską w Goleniowie. Po przejechaniu przez przejazd kolejowy, możemy zjechać ze szlaku i niezależnie zwiedzić Goleniów, za pomocą mojej mapy on-line, lub szlaków miejskich Goleniowa (niebieski/czerwone stopy). Dziękuję za wspólną wycieczkę i do zobaczenia na szlaku.

MIEJSCOWOŚCI I OBIEKTY NA SZLAKU

Goleniów (tuż po wojnie Gołonóg, niem. Gollnow) – miasto w zachodniej części woj. zachodniopomorskiego, w powiecie goleniowskim, położone nad rzeką Iną, otoczone Puszczą Goleniowską. Początki miasta sięgają X wieku, kiedy to w zakolu Iny znajdowała się osada palowa. W 1268 roku Goleniów otrzymał z rąk księcia Barnima I prawa miejskie. Miasto bardzo szybko rosło w siłę. Od 1368 roku należało do związku Hanzy co w znacznym stopniu przyczyniło się do dalszego jego rozwoju. Wiek XIV i XV to czasy największej świetności Goleniowa, o czym świadczyć może ówczesna jego zabudowa. Miasto otoczone było kamienno-ceglanym murem z wieloma basztami i bramami: Stargardzką, Szczecińską, Młyńską i Wolińską. Z tego okresu pochodzi kościół farny pod wezwaniem św. Katarzyny oraz Dom Żeglarza. Na przełomie XV i XVI wieku rozbudowano również port rzeczny przy murach miasta oraz przystań dla statków morskich przy ujściu Iny. Wiek XVI przyniósł dla miasta serię pożarów, które zniszczyły większość zabudowań, dzieła zniszczenia dokonały epidemie oraz wojna trzydziestoletnia. W wyniku tej wojny miasto znalazło się w posiadaniu szwedzkim.W rękach Szwedzkich z krótką czteroletnią przerwą pozostawało do 1720 roku. W roku 1720 miasto zostało przekazane Prusom. Pod panowaniem Pruskim Goleniów rozpoczął powolną odbudowę i reorganizację przestrzenną. Wybudowano szpitale, ratusz, wagę miejską, szkołę oraz spichlerz nad Iną. W 1830 powstała bita droga łącząca Goleniów ze Szczecinem a w 1870 linia kolejowa. Z czasem uruchomiono nowe połączenia kolejowe i drogowe. Koniec wieku XIX i początek XX przyniósł rozwój przemysłu. W okresie II wojny światowej, miasto zostało zniszczone w prawie 70% a starówka w 90%. Okres powojenny to okres odbudowy ze zniszczeń i rozbudowy. Przeszło 700 lat historii pozostawiło po sobie ślady w postaci kościoła św. Katarzyny z XV w, Bramy Wolińskiej z XV w, fragmentów murów miejskich z przełomu XIV i XV w, oraz spichlerza z XVII w.. W Goleniowie węzeł szlaków turystycznych; zielony szlak pieszy Anny Jagiellonki, Pomorska Droga Świętego Jakuba - nitka szczecińska, Miejski Szlak Turystyczny, szlaki rowerowe Gminy Goleniów, szlak kajakowy Meandry Iny. Więcej informacji o historii miasta - https://pl.wikipedia.org/wiki/Goleni%C3%B3w .

Polecam:

• Goleniowska Aleja Legend to wyjątkowej miejsce na wyremontowanej w 2013 r. promenadzie nad Iną. Tworzą ją ustawione wzdłuż murów granitowe rzeźby obrazujące goleniowskie legendy. Na rzeźbie wprowadzającej, usytuowanej najbliżej mostu, wykuto goleniowskie herby - stare i współczesny oraz informację o genezie legend z naszego rejonu. Następna rzeźba obrazuje legendę o dziwnym zwierzęciu, pół psie i pół cielęciu strzegącym skarbu ukrytego pod mostem na Inie. „Każdy, kto dotknie kopytka zwierza, będzie od tej pory przez niego strzeżony jak skarb”- tak mówi przesłanie tego podania. Kolejne rzeźby przedstawiają legendę „O dwóch szczurołapach z Goleniowa”, „O dzwonach ze Starego Tarnowa” i "O powstaniu Iny". Na każdym postumencie przeczytać można krótkie streszczenie legendy oraz tekst moralizatorski odnoszący się do wynikającego z niej przesłania. Autorem rzeźb jest goleniowski artysta Bogdan Owczarski.
• Ośrodek Dokumentacji Dziejów Ziemi Goleniowskiej "Żółty Domek". Siedzibą jest kamieniczka mieszczańska z 1864 roku, od charakterystycznej klinkierowej cegły popularnie nazywana "Żółtym Domkiem". Otwarcie Ośrodka i przekazanie do użytku gruntownie odnowionej kamienicy odbyło się 11 listopada 2008 r. dla upamiętnienia 90 rocznicy Odzyskania Niepodległości, 740-lecia nadania praw miejskich oraz Goleniowskiego Roku Kultury. Najważniejszym celem Ośrodka jest popularyzowanie, dokumentowanie i opracowywanie dziejów miasta i najbliższego regionu. Dwie wyodrębnione pracownie: informacji historycznej i współczesnej gromadzą opracowania i artykuły z zakresu historii Goleniowa, wspomnienia i relacje jego przedwojennych i powojennych mieszkańców, dokumenty oraz inne zabytki i pamiątki przeszłości. Opracowują także scenariusze i realizują lekcje historii regionalnej. Na trzech kondygnacjach Ośrodka znajdują się:
  Ekspozycja przedmiotów codziennego użytku i narzędzi rolniczych oraz wystawy czasowe
  Ekspozycja zabytków z okresu sprzed lokacji miasta oraz prezentacja z realizacji projektu "Historie w kamieniach zapisane"
  Ekspozycja ilustrująca narodziny miasta tj. nadanie praw miejskich przez Barnima I w 1268 r. i przynależności Goleniowa do Hanzy
  Ekspozycja stanowiąca próbę odtworzenia typowego dla Goleniowa saloniku mieszczańskiego z przełomu XIX i XX wieku.
  Ekspozycja obrazująca walki o Goleniów w marcu 1945 r. wysiedlenie ludności niemieckiej i napływ pierwszych polskich osadników
  Ekspozycja dokumentująca odbudowę miasta, jego rozwój oraz życie codzienne mieszkańców

Goleniowskie Zabytki:

• Mury miejskie - najciekawsza i najlepiej zachowana część murów miejskich znajduje się w południowo-zachodniej części starego miasta nad rzeką Iną. Są tu dwie wieże: cylindryczna Baszta Prochowa, zwana też Więzienną, oraz ośmioboczna Wieża Mennicza. Nazwa tej drugiej wiąże się z bitymi w niej tzw. białymi groszami goleniowskimi. Prawo bicia tych monet srebrnych Goleniów otrzymał w 1384 roku. Przy wieży tej znajduje się tzw. furta wodna, łącząca dawne miasto z portem. Inne zachowane fragmenty murów znajdują się także na Plantach Miejskich.
• Brama Wolińska - (zwana również Bramą Chrobrego) zbudowana w XIV w. w stylu gotyckim. Była jedną z czterech bram wjazdowych do miasta (inne bramy to: Stargardzka, Szczecińska i Młyńska). Strzelista budowla obronna należy do najpiękniejszych na Pomorzu. Wznosi się na wysokość 26 metrów (6 kondygnacji). Zaczęto ją budować w drugiej połowie XIII wieku. Początkowo była to strażnica obronna z kamieni narzutowych. W XIV i XV wieku nadbudowano wieżę. Od strony zewnętrznej utworzono urządzenie do opuszczania brony (w części zachowane) oraz wprowadzono bogatą dekorację blendową, profilującą ścianę wieży. Funkcję tarasu obserwacyjnego spełniał w średniowieczu kryty ganek, który zamiast krenelażu posiadał luki. W niższych partiach bramę wypełniały obszerne sklepione pomieszczenia. Z bocznymi jej ścianami łączyły się wewnętrzne ganki dla strzelców (sklepione systemem krzyżowo-żebrowym). Mur przylegający do bramy zakończony jest z jednej strony wieżyczką, na której od wewnętrznej strony widnieje pierwszy herb miasta (przedstawiający rzekę, łódź, drzewo oraz Gryfa). Natomiast z drugiej, zewnętrznej strony znajduje się nowy herb, używany do dzisiaj (widnieją na nim dwa księżyce i cztery gwiazdy na niebieskim tle). W latach 1971/72 brama została odrestaurowana i miała służyć jako Muzeum Ziemi Goleniowskiej. Jednakże po dokonaniu adaptacji stała się siedzibą Powiatowego, a od l czerwca 1975 roku Goleniowskiego Domu Kultury (dwie kondygnacje przeznaczone zostały na dom kultury, kolejne dwie kondygnacje zajmowała Izba Pamięci, gdzie były zgromadzone dokumenty, mundury i inne pamiątki z okresu II wojny światowej, dokumenty pierwszych osadników ziemi goleniowskiej oraz zdjęcia i eksponaty obrazujące rozwój miasta po roku 1945 - funkcjonowała do 1975 roku). Na przełomie 2002/2003 dokonano zabudowy przejścia i powstało Centrum Informacji Turystycznej, które oferuje szeroką pomoc w zakresie informacji infrastruktury turystycznej, agroturystyki i turystyki, ciekawych miejsc w mieście i regionie, tras rowerowych, imprez kulturalnych i sportowych.
• Okazały gmach szkolny zbudowany w stylu neogotyckim. W tym stylu na przełomie XIX i XX w. budowane były prawie wszystkie urzędy państwowe, m.in. poczty i sądy, co możemy zauważyć również w naszym mieście. Szkoła stanęła obok starych koszar wojskowych, gdy stacjonujący tu Pułk Artylerii Polowej przeniesiono w 1893 r. do Szczecina. W ciągu kilku lat zbudowano cały kompleks szkolny z boiskiem, salą gimnastyczną, toaletami i budynkiem szkolnym, oddając go do użytku w 1900 roku. Sam budynek założony jest na rzucie prostokąta, wymurowany z czerwonej cegły, postawiony frontem do ulicy na wysokim profilowanym cokole, podpiwniczony, trójkondygnacyjny, przykryty dachem wielospadowym krytym dachówką. Cała kompozycja głównej fasady została starannie opracowana. W środkowej części budynku usytuowane są dwa wejścia główne. Ich część centralna jest nieco wysunięta przed lico ściany i podwyższona przez usytuowanie w trzeciej kondygnacji budynku reprezentacyjnej auli. Aula jest zaznaczona w fasadzie głównej trzema wysokimi oknami i dwiema tarczami herbowymi miasta Goleniowa po bokach w górnej części okna środkowego. Po przeciwnej stronie ulicy znajduje się piękny skwer ze starodrzewem. Powstał on na splantowanych wałach i fosie. W 2013 roku w ramach projektu „Otwarte bramy” został zagospodarowany na nowo.
• Kościół św. Katarzyny. Zbudowano go w XV wieku na fundamentach kościoła romańskiego. Bogato profilowany portal wzniesiony jest z cegły częściowo glazurowanej. Sklepienie kościoła wspiera się na czterech ośmiobocznych filarach. Wszystkie trzy nawy są równej wysokości (kościół halowy). Od strony wschodniej przylega niższe od innych naw prezbiterium, nazywane w średniowieczu chórem, gdyż tutaj, obok ołtarza gromadził się zespół śpiewaków. W XV wieku członkowie cechów, mieszczanie i okoliczne rycerstwo ufundowali kilkanaście ołtarzy, stojących w nawach bocznych i przy filarach. Wspaniałość kościoła odzwierciedlała intensywny rozwój miasta, które pod rządami Gryfitów - słowiańskich książąt pomorskich - szybko się bogaciło. Najpiękniejszy ołtarz poświęcony był św. Mikołajowi, patronowi żeglarzy i rybaków. Ołtarz ten został ufundowany przez Goleniowski Związek Żeglarzy, odbywających z portu na Inie dalekie podróże morskie. Codziennie odprawiały się tu nabożeństwa za pomyślność rejsów, a 6 grudnia rozdawano hojnie doroczną jałmużnę. W 1534 roku w związku z wprowadzeniem reformacji kościół przejęli protestanci. W czasie kilkakrotnych remontów wprowadzono wiele nowych pseudogotyckich elementów wystroju architektonicznego. Po zniszczeniach w 1945 roku odbudowano farę w latach 1957-59, starając się przywrócić jej średniowieczny wygląd.
• Spichlerz portowy, budowla pochodząca z XVIII wieku. Jest jedyną pozostałością po dawnym porcie. Jest to budynek o trzech kondygnacjach. Stanowi ciekawy przykład architektury ryglowej. W latach 70-tych XX wieku mieściło się tu "Muzeum Przyrody i Puszczy Goleniowskiej", obecnie nie jest użytkowany.  Stary port na rzece Inie - widok z 1909 r.Port rzeczny powstał w XIV wieku a został rozbudowany w końcu XV wieku. Równocześnie istniała tu przystań dla statków morskich u ujścia Ina. Handel zbożem i towarami leśnymi był źródłem bogactwa miasta i jego rozkwitu w XV wieku. W 2005 r. koryto rzeki Iny zostało pogłębione, a jej brzegi oczyszczone i wyregulowane. Na terenie miasta, wzdłuż rzeki, poprowadzono utwardzony deptak a w miejsce niegdysiejszego portu wybudowano przystań rzeczną.
• Ruiny kaplicy św. Jerzego (XIII-XIV w.), znajdują się na terenie dawnego cmentarza oraz dawnej osady Wyk, odkopane przez grupę archeologiczną w 2004, zachowane zostały fundamenty oraz fragmenty posadzek, obecnie teren ruin i parku został uporządkowany i oświetlony i jest udostępniony do zwiedzania dla turystów, do fundamentów można zejść, podziwiać średniowieczne pozostałości kościoła oraz kilka znalezionych na terenie miasta i gminy niemieckich nagrobków.
• Kolejową wieżę wodną w Goleniowie, zlokalizowaną na terenie stacji kolejowej, zbudowano ok. 1912 r. celem zaopatrzenia parowozów w wodę. Jest to wieża o trzonie murowanym, zwieńczonym głowicą o płaskiej podstawie. Elementem dekoracji prostego trzonu są stalowe łaty wyprowadzonych na zewnątrz belek stropowych, ściągających równocześnie mury trzonu. Drewniany szkielet ściany osłonowej jest impregnowany i pomalowany na czarno. Murowane wypełnienie jest otynkowane i pobielone. Budowla była poddana gruntownemu remontowi w 1991 r. Wcześniej jej stan techniczny był zły, zwłaszcza część z głowicą i dach. Ok. 1970 r. runęła wschodnia ściana osłonowa zbiornika. W wyniku remontu odbudowano ścianę wschodnią jako murowaną z cegły, otynkowano i pobielono (elewacja ta jest niewidoczna, zasłonięta wysokim drzewostanem). Wyremontowano dach i zmieniono pokrycie. Zamiast blachy nieocynkowanej położono ocynkowaną. Zakonserwowano części drewniane konstrukcji nośnych głowicy i wykonano roboty malarskie (wewnętrzne i zewnętrzne). Uzupełniono braki oszklenia okien. Z uwagi na konstrukcję ściany osłonowej zbiornika wieża ta stanowi egzemplarz unikatowy w skali woj. Zachodniopomorskiego i Nadodrza. Jest udanym dziełem nawiązującym do wieżowych budowli obronnych (miejskich) średniowiecza. W swej wymowie plastycznej łączy wiele wątków romantycznych skrywając pod historyzującym kostiumem swe funkcje przemysłowe i techniczne. Stanowi jeden z ciekawszych elementów krajobrazowych Goleniowa.
• Wodociągową wieżę ciśnień zbudowano w 1935 roku na terenie ujęcia wody. Woda czerpana była ze studni głębinowych pompami głębinowymi. W zbiorniku wieżowym gromadzone były nadwyżki wody nie wtłoczone do sieci miejskiej. Wieża pełniła równocześnie rolę zbiornika wyrównującego ciśnienie  w sieci miejskiej. Ze zbiornika wieżowego czerpał wodę również pobliski szpital. Architektura wieży ciśnień stanowi bardzo dobry przykład funkcjonalizmu nie pozbawionego przy tym cech historyzujących (narożne lizeny - płaskie, pionowe występy w murze zewnętrznym). Stanowi przykład wodociągowego zbiornika wieżowego lat 30-tych XX w. kiedy to nastąpił renesans budowli wieżowych typu "kolumny". W wyniku działań wojennych 1945 r. pocisku artyleryjskie poczyniły niewielkie uszkodzenia elewacji w wyższych partiach budowli. Uszkodzeń tych nie usuwano ich gdyż nie posiadały wpływu na walory eksploatacyjne wieży. Utrzymano także oryginalny kształt budowli. W 1992 roku podjęto remont budowli. Poczta została zaprojektowana i wybudowana w stylu neogotyckim przez administrację pruską w latach 1896 - 1898. Budynek był założony na planie prostokąta, podpiwniczony, dwukondygnacyjny, przykryty dachem wielospadowym, kryty blachą z ozdobnymi wstawkami lukarnowymi od strony południowej. Fasada południowa jest sześcioosiowa, zamknięta, po bokach z delikatnie zaznaczonymi ryzalitami zwieńczonymi schodkowymi szczytami z ostrołukową blendą, wypełnioną okrągłym i prostokątnym okienkiem zamkniętym łukiem odcinkowym. Całość fasady podzielona jest na dwie części profilowanym gzymsem międzykondygnacyjnym i prostokątnymi oknami zamkniętymi łukiem odcinkowym. Wejście główne, poprzedzone schodkami w ryzalicie narożnika południowo-zachodniego, jest prostokątne, zamknięte łukiem odcinkowym z ozdobnie zarysowanymi po bokach przyporami schodkowymi. Wejście zwieńczone jest szczytem trójkątnym z wyprowadzoną z niego wieżyczką wieloboczną, krytą blachą, zakończoną niewielką kulą i metalowym odgromnikiem.
• Stare Miasto w Goleniowie. Historia rozwoju Goleniowa jako osady sięga XIII w. Do naszych czasów przetrwały fragmenty murów miejskich oraz zabytkowa zabudowa. Na obszar Starego Miasta w Goleniowie składa się kilka zabytkowych obiektów. Należą do nich: Kościół św. Katarzyny, Brama Wolińska, mury miejskie, Spichlerz nad Iną, Kościół św. Jerzego, ruiny kaplicy św. Jerzego, zespół budynków szkoły przy ul. Kilińskiego 11, budynek poczty przy ul. 3 Maja oraz zespół zakładu karnego. Na terenie Starego Miasta znajdują się również inne ciekawe turystycznie obiekty. Są to goleniowskie planty z Pomnikiem Niepodległości, budynek sądu rejonowego, wieża ciśnień koło szpitala, kolejowa wieża wodna przy dworcu z szachulcową głowicą z 1912 roku, park im. Ignacego Paderewskiego i znajdujący się na jego terenie dawny pałacyk myśliwski, park XXX-lecia z kamieniem pamięci.
• Sąd Rejonowy to kolejny neogotycki budynek w Goleniowie. Budynek sądu rozpoczęto budować w 1897 r. a jesienią 1898 r. został oddany do użytku. Do 1954 r. w obiekcie mieściła się siedziba pierwszych polskich władz miasta. Następnie do 1991 r. siedziba Komitetu Powiatowego i Miejskiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, a obecnie Sądu Rejonowego. Tuż za budynkiem sądu znajduje się interesująca kamienica, zwracająca uwagę ozdobną elewacją oraz pięknie wykonanym balkonem.
• Kompleks budynków, w których mieści się Zakład Karny to niewątpliwie najciekawszym obiektem architektury neogotyckiej w Goleniowie. Jego budowę rozpoczęto w 1856 r. zaczynając od niwelacji bardzo pofałdowanego terenu. Pracownikami zatrudnionymi przy wznoszeniu budynków i murów okalających zakład byli więźniowie przywiezieni z Nowogardu. Wynikało to z tego, iż początkowo goleniowskie więzienie było filią zakładu karnego w Nowogardzie. Dogodniejsze warunki środowiskowe w Goleniowie spowodowały, iż zakład był ciągle rozbudowywany i po ok. 20 latach stał się samodzielnym Zakładem Karnym. Wybudowany został na planie krzyża, jego założenie jest pięknie widoczne na fotografiach z lotu ptaka. Niestety ze względu na pełnioną funkcję obiekt możemy podziwiać tylko z zewnątrz. Ciekawostką może być informacja, iż na wzgórzu, które pierwotnie znajdowało się na terenie kompleksu więziennego, zwanym Wzgórzem Ottona, biskup Otton z Bambergu w 1128 r. ochrzcił słowiańskich mieszkańców Goleniowa. Obok Zakładu Karnego znajduje się wybudowana w na początku XX w. willa dyrektora więzienia. Do użytku została oddana w listopadzie 1920 roku.  Obecnie jest w to budynek prywatny.
• Gmach poczty - Budynek został zbudowany w latach 1896–1898 przez administrację pruską. Przed I wojną światową znajdowała się tutaj Poczta Cesarska. Do dzisiaj nie zmienił swojego przeznaczenia. Na parterze budynku przy skrzyżowaniu ul. Konstytucji 3 Maja i Pocztowej znajdują się pomieszczenia Poczty Polskiej, na pierwszym piętrze urządzenia Telekomunikacji Polskiej, na drugim – mieszkania służbowe. Na przyległym do budynku terenie znajduje się również wieża telekomunikacyjna. 
• Kościół parafialny pw. św. Jerzego. Pierwszy kościół został wzniesiony w tym miejscu w latach 30. XX w., w latach 80. znacznie go rozbudowano. Z pierwotnej świątyni zachowała się jedynie ściana szczytowa (obecnie boczne wejście). W latach międzywojennych katolicy mieszkający w Goleniowie zwrócili się do władz państwowych z prośbą o zezwolenie na budowę kościoła. Zgodę uzyskali. Kościół stanął w 1930 r. Przed świątynią umieszczone zostały dwa pomniki – jednym z nich jest przedstawienie św. Jana Pawła II, a drugim – Jezusa Miłosiernego. Znajduje się tam także pamiątka roku różańca 2002-2003 oraz duży krzyż. W przestronnym, dużym wnętrzu świątyni zwraca uwagę witraż w ścianie ołtarzowej. Przedstawiona została na nim Trójca Święta w otoczeniu świętych – Wojciecha, Stanisława, Ottona z Bambergu, Maksymiliana Marii Kolbego i Jadwigi. W ołtarzu głównym umieszczone zostało malowidło z postacią św. Jerzego. Pod obrazem umieszczone zostało tabernakulum. Nad ołtarzem znajduje się drewniany krzyż z figurą Chrystusa. Kamienna mensa ozdobiona jest płaskorzeźbą ze sceną Ostatniej Wieczerzy i podpisem upamiętniającym Rok Eucharystii 2004-2005. W ołtarzu bocznym umieszczony został obraz Matki Boskiej Ostrobramskiej. Przy współczesnej chrzcielnicy ustawiony został paschał. Kościół poświęcony 27 VII 1930 r.
• Park im. Ignacego Jana Paderewskiego w Goleniowie, to niewielki park przyciągający przede wszystkim urzekającą przyrodą w postaci starodrzewu.  Na terenie parku zobaczyć można również dawny pałacyk myśliwski, który obecnie jest siedzibą nadleśnictwa Goleniów. Warto również wspomnieć o obelisku z napisem "13 Oktober. 1813 - 1913" postawionym w 1913 roku na cześć opuszczenia miasta przez stacjonujące tutaj wojska francuskie. Wojska te stacjonowały m.in. w Goleniowie w czasach wojen napoleońskich, które dla okolicznej ludności były czasem bardzo burzliwym i niespokojnym, gdyż przez miasto przetaczały się armie wszystkich stron konfliktu tj. rosyjska, pruska i napoleońska właśnie. Obelisk opatrzony jest tablicą informacyjną. Na terenie parku wyznaczona jest ścieżka przyrodnicza, dzięki której zobaczyć można dorodne okazy lipy, dębu szypułkowego czy buka pospolitego. Ponadto przez park przebiega ścieżka rowerowo-piesza Goleniów - Os. Helenów.
  
• Park XXX-lecia to największy park miejski w Goleniowie położony na lewym brzegu rzeki Iny. W parku zachowany jest oryginalny, przedwojenny układ alejek, które wcześniej były częścią niemieckiego i żydowskiego cmentarza. Niestety w czasie II wojny światowej, dokładniej w 1945 roku wszystkie nagrobki zostały doszczętnie zniszczone. Podobny los spotkał znajdujący się w sąsiedztwie cmentarz protestancki. Obecnie w miejscu w którym kiedyś znajdowała się kaplica stoi pomnik ku czci ofiar II wojny światowej - ma on formę ogromnego kamienia, na którym znajdują się tablice z tekstem: "Pamięci wszystkich, którzy na zawsze spoczęli w Ziemi Goleniowskiej" przetłumaczonym na 5 języków: polski, czeski, niemiecki, rosyjski oraz hebrajski. Poza pomnikiem pamięci na terenie parku znajduje się również plac zabaw oraz liczne drewniane rzeźby lokalnych artystów.

Goleniowskie Pomniki:

1. Pomnik poświęcony czeskim więźniom politycznym. Upamiętnia ofiary wojny. Ma związek z niegdysiejszym ciężkim więzieniem wojennym (obecnie zakład karny). W latach 1939-1945 przetrzymywanych w nim jeńców chowano za murami. Duża część z nich była pochodzenia Czeskiego. Po wojnie, w roku 1948 ciała pochowanych tam obywateli Czechosłowacji zostały ekshumowane, a w miejscu cmentarza postawiono pomnik, będący podwyższeniem z namalowaną czeską flagą w orientacji poziomej. Na pomniku znajduje się napis „Bojownikom czechosłowackim poległym o wolność ludu z rąk faszystowsko – hitlerowskich. Przyjaźń polsko – czechosłowacka. 7 VIII 1948 r.” w językach polskim i czeskim. Działka, to również teren poniemieckiego cmentarza ewangelickiego z połowy XIX wieku.
   
2. Tablice pamiątkowe na murach kościoła św. Katarzyny w Goleniowie upamiętniające ważne wydarzenia niepodległościowe.
3. Pomnik Niepodległości Rzeczpospolitej znajdujący się w centrum miasta przy zbiegu ulic Kościuszki i Konstytucji 3 Maja. Widnieje na nim napis "Pomnik Niepodległości w hołdzie walczącym o wolność i niepodległość Rzeczpospolitej Polskiej, Goleniów 11.11.1992r."
4. Postument wielkiego poety Cypriana Kamila Norwida, którego imię nosi Miejska i Powiatowa Biblioteka Publiczna w Goleniowie (ul. Konstytucji 3 Maja)
5. Pomnik dla uczczenia 2000 lat istnienia chrześcijaństwa. Pomnik znajduje się przy kościele św. Jerzego (ul. Andersa).
6. Kamień poświęcony "Pamięci wszystkich, którzy na zawsze spoczęli w ziemi goleniowskiej". Pomnik odsłonięty w 50-tą rocznicę powrotu Goleniowa do Macierzy. Kamień znajduje się w parku miejskim - dawnym cmentarzu żydowskim, z XIX wieku, który uległ zniszczeniu w okresie III Rzeszy

Marszewo, jest jedną z najstarszych wsi w gminie Goleniów. Pierwsza wzmianka o Marszewie pochodzi z roku 1325, z jednego z dokumentów polokacyjnych miasta Goleniowa. Od 1534 roku (reformacja), część wsi była własnością miasta, zaś druga część Fundacji Maryjnej – Marintift ze Szczecina. Na południowy wschód od Marszewa znajdował się należący do fundacji folwark, specjalizujący się w uprawie roli i sadownictwie, zajmował on ponad 700 ha i został zniszczony po II wojnie światowej. We wsi znajdowały się zagrody chłopskie, kościół, cmentarz, kilka zakładów rzemieślniczych (ciesielskich, kowalskich, piekarskich, stolarskich). Wieś powstała na planie owalnicy, z kościołem na nawisiu. W 1872 roku zamieszkiwało tutaj ok. 390 osób.

Wieś posiada ciekawą zabudowę wsi, pochodzącą głównie z drugiej połowy XIX wieku (aż 9 budynków wpisanych do rejestru zabytków). Są to stare domy ceglane i ryglowe, często z ozdobnymi fasadami i stylizowane na dworki. Pozostałe budynki są murowane i pochodzą z XX wieku. Nad wsią góruje zabytkowy kościół  pw. Wniebowstąpienia Pańskiego. Gotycką salową świątynię, wybudowano z kamienia na przełomie XV i XVI wieku. Drewniana wieża dzwonna o konstrukcji szkieletowej, została dostawiona od zachodniej strony w XIX stuleciu. W ścianie od południowej strony widoczny gotycki portal oraz ślady zamurowanych gotyckich okien. W ołtarzu zachowana stara płyta kamienna. Wokół kościoła, tereny z dawnym cmentarzem przykościelnym oraz starodrzew i zachowane relikty mury cmentarnego. Przy kościele na uwagę zasługuje chrzcielnica z XV wieku ,wykonana z jednego bloku granitu.

Podańsko - położone jest na dawnej leśnej polanie, obecnie otoczone jest fragmentami łąk i pól uprawnych, nieopodal znajdują się lasy sosnowe i mieszane, od końca XIX wieku wieś była połączona z Goleniowem i Maszewem linią kolejową, tory zostały rozebrane w 2005 roku i planuje się tam zbudowanie ścieżki rowerowej. Najstarsze osadnictwo na terenie Podańska miało miejsce w młodszej epoce kamienia neolit i epoce brązu (kultura łużycka), o czym świadczą przedwojenne znaleziska na polach i na dawnym cmentarzysku, następny duży rozwój osadniczy zanotowano w czasach rozwoju Cesarstwa Rzymskiego, o czym również świadczą znaleziska archeologiczne (rzymskie zapinki i paciorki. W 1268 roku wieś została wymieniona w dokumencie lokacyjnym miasta Goleniowa, w którym książę Barnim I darował ją miastu. Następny raz pojawiła się ona w 1314, w dokumencie nadającym miastu lubeckie prawa miejskie. Wieś powstała na planie ulicówki. Obecnie góruje tu zabudowa głównie z przełomu XIX i XX wieku oraz budynki współczesne. Warte zwiedzenia:

• W południowej części wsi znajduje się założenie dworskie z zabudowaniami folwarcznymi. Dwór został zniszczony po roku 1945, zostały zachowane jedynie fragmenty drzewostanu parkowego i, przebudowane gruntownie, zabudowania folwarczne, za założeniem dworskim znajduje się stary okazały dąb, pomnik przyrody, zaś w pobliskim zagajniku, bliżej drogi leśnej prowadzącej do Zabrodzia znajdują się resztki zaniedbanego już cmentarza ewangelickiego.
• Najstarszym zabytkiem jest szachulcowy kościół pw Świętego Stanisława Kostki. jest to prosta, salowa, jednokondygnacyjna świątynia, zbudowana na planie prostokąta. Dokładna data budowy nie jest znana, ale wszystko wskazuje na to, że kościół pochodzi z XVIII wieku. Kościół jest pokryty czterospadzistym dachem, a jego fundamenty zbudowane są z kamienia polnego. Jest to świątynia typu ryglowego (tzw. mur pruski). Ostrołukowe okna witrażowe i drzwi świadczą o przebudowie kościoła w stylu neogotyckim. Również wnętrze kościółka jest urządzone w podobnej tonacji. Obok kościoła stoi nieco starsza od niego (dzwony z 1657) drewniana wieża wsparta na kamiennych fundamentach. Przed wejściem znajduje się kamienna chrzcielnica z 1561. W latach 1959 i 1976 kościół przechodził remonty i renowacje. Dawniej wokół kościoła znajdował się cmentarz, dzisiaj nie zachowały się żadne nagrobki, a jedynie stojący bliżej drogi kamień pamięci poświęcony ofiarom I wojny światowej – mieszkańcom Podańska. 
• Cmentarz ewangelicki znajduje się przy drodze do Zabrodzia, tuż za wsią po lewej stronie. Cmentarz w formie kwadratu o wymiarach 34 x 36 metrów z wyraźnie zarysowaną aleją drzew. Został założony w drugiej połowie XIX wieku.  W dniu 07.05.2016 roku z inicjatywy Goleniowskiego Stowarzyszenia Eksploracji Historycznej „Biały Grosz” cmentarz został oczyszczony i uporządkowany, przez członków stowarzyszenia i mieszkańców wsi. Odnalezione żeliwne krzyże, zostały poddane czyszczeniu i został im przywrócony pierwotny wygląd. Renowację krzyży przeprowadził mieszkaniec wsi.  Przy cmentarzu stoi kamień pamiątkowy oraz tablica z opisem historii wsi. Na cmentarzu ocalały nagrobki i krzyże.

Imno, jest wsią o charakterze ulicówki. Obecna zabudowa pochodzi głównie z przełomu XIX i XX wieku, w okresie którego rozpoczęło się ponowne osadnictwo w tym miejscu. Pierwsza wzmianka pochodzi z 1812 roku, gdy wieś należała do majątku w Mostach. Jednak historyczne osadnictwo datowwane jest tutaj na okres kultury łuzyckiej z około 400 lat p.n.e.. Z ciekawych obiektów zabytkowych, do dzisiejszego dnia zachowały się; dom i stodoła oraz pozostałości XIX wiecznego, poniemieckiego cmentarza ewangelickiego. Powstał w pierwszej połowie XIX w., niedługo po pojawieniu się pierwszych mieszkańców.  Najstarszy zachowany nagrobek 1887 rok. Zachowany układ kwater i nagrobki.
Funkcjonował do roku 1945, zaś znajdującą się na nim kaplicę cmentarną rozebrano niewiele później, bo w latach 60. XX wieku. Zapomniany i zarośnięty przez dziesięciolecia teren, został uporządkowany w latach 2007-2009 w ramach projektu "Śladami przeszłości". Zachowały się części płyt i kamieni nagrobnych, ozdobnych ogrodzeń i kilkanaście żeliwnych krzyży w bardzo dobrym stanie. Na jednym z kamieni umieszczono tabliczkę z napisem "Pamięci tych, którzy żyli tu przed nami". Lokalizację cmentarza wskazuje drogowskaz umieszczony przy drodze. Cmentarz jest udostępniony do zwiedzania na prywatnej posesji.

Mosty, są największą wsią w Powiecie Goleniowskim. We wczesnym średniowieczu znajdowała się tutaj osada, na bazie której założono wieś, po raz pierwszy wzmiankowaną 14 lutego 1302 roku. W Mostach istniał w tym czasie zamek obronny. Wieś przyjęła słowiańską nazwę Kamienny Most, zastąpioną potem przez niemieckie Speck. Do XV wieku była własnością rodziny von Viesen. W 1477 roku, przeszłado rąk zacnej rodziny pomorskiej - von Flemmingów. W 1748 roku sprzedana została za długi i często zmieniała właścicieli. Ostatnim właścicielem przed wojną był von Flugge. Po zakończeniu II wojny światowej do wsi napływają osadnicy z Polski. Pałac staje się własnością państwa , a cały majątek ziemski wraz z zabudowaniami przejmuje PGR. W świetnej kondycji zachował się kościół  i pałac z folwarkiem i parkiem. Więcej informacji o historii wsi - http://www.bialygrosz.goleniow.pl/index.php/historia-wokol-nas/historia-miejscowosci/goleniow/istniejace-miejscowosci/mosty .
Warte zwiedzenia:

• Kościół parafialny pw. Matki Bożej Gromnicznej został zbudowany na gotyckich fundamentach z XV wieku, w wieku XVIII i XIX., w stylu neogotyckim. Świątynia zbudowana z czerwonej cegły i kamienia. Wejście od strony ceglanej wieży dzwonnej, dwukondygnacyjnej, przykrytej spadzistym dachem, przez neogotycki portal. Kościółek to prosta budowla salowa, z wydzielonym prezbiterium. Ciekawym elementem wewnątrz jest drewniany chór w kształcie litery L i organy. Wyposażenie kościoła w większości powojenne. Dach został pokryty nową dachówką. Wokół świątyni znajduje się nieużywany już, poniemiecki cmentarz ewangelicki. Najstarszy nagrobek ewangelicki pochodzi z 1929 roku, zaś polski, katolicki z 1946. Cmentarz przestał być używany w 1957, kiedy to utworzono nowy, przy drodze na Maszewo. Warto zwrócić uwagę na stare lipy i kasztanowce porastające teren cmentarza.
• Naprzeciwko kościoła znajduje się pochodzący z 4. ćwierci XIX wieku ryglowy budynek dawnej plebanii. Dom jest bardzo zniszczony i nadający się do kapitalnego remontu. Jest to jeden z niewielu budynków mieszkalnych w Mostach, pochodzących XIX stulecia.
• Pałac, powstał w latach 1910–1928 i zbudowany został przez rodzinę von Flugge. Przy budowie zachowano jednak fundamenty dawnego dworu oraz aleję dojazdową. Budynek został wybudowany w stylu eklektycznym na planie wydłużonego prostokąta. Elewacje pałacu były bogato zdobione, m.in. loggiami, wykuszami czy basztą. Ciekawie prezentuje się fasada frontowa, z dwuosiowymi ryzalitami narożnymi. Interesujące mogą być także wnętrza pałacu. Unikalna, podobna do średniowiecznej kaplicy, jadalnia pałacowa jest jednym z czynników powodujących tak wielką wartość zabytku. Przy budynku znajdują się dwie oficyny; w jednej znajdowała się wozownia, zaś w drugiej stajnia, oraz różnorakie zabudowania folwarczne (pochodzące z tego samego okresu). Pałac został gruntownie przebudowany (m.in. podwyższony), co spowodowało spadek jego wartości jako zabytku.
• Za pałacem znajduje się park przypałącowy, założony w XIX wieku w stylu angielskim z jeziorem Parkowym. Obecnie jest to teren nieco okrojony i zarośnięty (przypomina trochę niewielki lasek). Znajdują się tam jednakże wiekowe buki, sosny i dęby.
• Aleja bukowa. Szczególną uwagę należy zwrócić na aleję obsadzoną czterdziestoma bukami czerwonolistnymi, prowadzącą do pałacu w Mostach.

Danowo (po wojnie Czarnowo), jest wsią o średniowiecznym rodowodzie. Pierwsza wzmianka o miejscowości pojawia się w XIV wieku. Wtedy to powstała osada folwarczna o charakterze nieregularnej ulicówki, a także założenie pałacowo-parkowe. Pierwszymi właścicielami Danowa był ród von Flemming, mający swoją główną siedzibę w Maciejewie. Następnie wieś przechodziła na własność rodzin von Petersdorf, Kannenberg, Laabs oraz von Flugge. Ostatnim przedwojennym właścicielem był Eryk von Flugge. W czasie wojny, w marcu 1945 roku we wsi stacjonował II dywizjon 10-go pułku artylerii pancernej SS należący do 10 dywizji pancernej SS "Frundsberg" dowodzonej przez SS-Sturmbannführera Heinricha Brinkmanna. Zabytki warte zwiedzenia:

• Kościół pw. Matki Boskiej Częstochowskiej z 1601 roku, zbudowany został w stylu późnego gotyku z kamienia polnego. Początkowo nie posiadał wieży. Oszalowaną deskami dzwonnicę dobudowano w XVIII wieku, przebudowano także portal. Kolejną przebudowę świątynia przeszła w połowie XIX stulecia, kiedy nadano jej wiele elementów neogotyckich. W czasie II wojny światowej i po jej zakończeniu kościół popadł w ruinę. Jego odbudowę rozpoczęto w roku 1995 z inicjatywy samych mieszkańców wsi (głównie Stanisława Gajdela), którzy wytrwale pracowali przy odbudowie swojego kościoła. Oddano go do użytku w roku 1997. Obecnie jest to niewielki kościółek salowy, zbudowany z kamienia polnego i cegły (obramowania okienne). Wieża zwieńczona jest drewnianym szczytem. Obok kościoła znajduje się metalowa dzwonnica z dzwonem ufundowanym przez Stanisława Gajdela, który został nazwany jego imieniem, oraz nowe pomniki pamięci.
• Cmentarz przykościelny, datowany jest nawet na XVI wiek, jednak nie zachował się  żaden relikt z tego okresu. Obecnie jest to plac przykościelny, który niegdyś otoczony był kamiennym murem. Wokół kościoła ocalał starodrzew lipowy, nasadzony wzdłuż murów. Zachowało się również kilka nagrobków z XIX wieku.
• Pomnik mieszkańców wsi którzy zginęli podczas I Wojny Światowej. W ścianie szczytowej wmurowana jest tablica upamiętniająca poległych na frontach I wojny światowej mieszkańców wsi.
• Pozostałości folwarku, z założeniem dworsko-parkowym. We wsi pozostały zabudowania folwarczne rodziny Laabs, którzy byli właścicielami ówczesnej fabryki mebli w Goleniowie –WILAGO. W ich skład wchodziły budynki gospodarcze, zabudowa mieszkalna robotników rolnych oraz dwór z parkiem. Obiekty po II wojnie światowej przejęte zostały przez Państwowe Gospodarstwo Rolne i od tego czasu popadają w ruinę. W 1981 r. rozebrano dwór, następnie cegielnię i kilka innych budynków. Wciąż zachowała się aleja kasztanowców w parku. Dawny budynek szkoły obecnie przekształcony został w dom mieszkalny.
• Lipa Świętego Jakuba jest najokazalszym drzewem, rosnącym w pobliżu południowo-wschodniego narożnika kościoła. Niemal 200-letni okaz lipy szerokolistnej o obwodzie 300 cm i wysokości 16 metrów, ze względu na wartości przyrodnicze, uznana za pomnik przyrody.
• Danowskie Dęby, to ścieżka spacerowa w Danowie oraz zespół przyrodniczo-krajobrazowy utworzony w 2008 roku. Rozpoczyna się przy kościele pw. Matki Boskiej Częstochowskiej w Danowie, w którego okolicach znajdują się wartościowe pod względem przyrodniczym, krajobrazowym i historyczno-pamiątkowym drzewa, które uznano za pomniki przyrody. Dalej, idąc wzdłuż alei dębów, składającej się ze stu sztuk ponad 100-letnich dębów szypułkowych, docieramy m.in. do uroczyska Majorka, Dziczego i Czarciego Jaru, a mijając "dąb na rozdrożu", kończymy trasę przy dębie Henryku, rosnącym przy miejscu dawnej stacji, linii kolejowej 424 Goleniów - Maszewo z początku XX wieku.
• Aleja Dębowa, złożona ze stu sztuk ponad stuletnich dębów szypułkowych. Ze względów przyrodniczych i krajobrazowych uznana za pomnik przyrody.
• Dąb szypułkowy Henryk, o obwodzie 468 cm i wysokości 20 m. Pomnik przyrody.
• Dąb szypułkowy Mirosław, o obwodzie 485 cm i wysokości 19 m. Pomnik przyrody.
• Dąb szypułkowy Stanisław, o obwodzie 386 cm i wysokości 21 m. Pomnik Przyrody.

Budno, jest wsią o średniowiecznym, a nawet zamkowym rodowodzie. Pierwsze osadnictwo pochodzi z okresu kultury łużyckiej, znajdowało się tu również grodzisko średniowieczne. W XIII wieku zbudowano tutaj zamek Kamieniec, opisany w 1209 roku w sporze pomiędzy księciem Barnimem I, a biskupstwem kamieńskim. Wzmianka o wsi ujęta została również w dokumencie lokacyjnym miasta Goleniów z 1314 roku, przyznanego na prawach lubeckich. W okresie świetności, we wsi funkcjonował folwark, istniało założenie dworsko-parkowe i neogotycki kościół z cmentarzem przykościelnym. Jak to bywa po II Wojnie Światowej dwór z folwarkiem, został przejęty przez Państwowe Gospodarstwo Rolne, które doprowadziło zabudowę do ruiny. Budynki rozebrano, zaś park przydworski zdziczał i zarósł, w niczym nie przypominając swojej świetności z przed lat. W 1978 roku rozebrano również kościół. Z danej świetności pozostał jedynie poniemiecki cmentarz ewangelicki z I połowy XIX wieku, z zachowanymi kwaterami nagrobnymi, płytami i grobowcami. Został uprzątnięty i oczyszczony z chwastów oraz krzaków, oraz odsłonięto pozostałości grobów oraz kaplicy, która znajdowała się na środku nekropolii. Działania związane z uprzątnięciem cmentarza odbyły się w ramach projektu Gminy Goleniów „Rewitalizacja poniemieckich nekropolii: Od przeszłości do teraźniejszości”. Atrakcją przyrodniczą jest aleja jaworów, prowadząca do centrum Budna.

POWIĄZANE SZLAKI I MAPY: aby sprawdzić z jakimi szlakami turystycznymi, krzyżujemy naszą wędrówkę, kliknij w zakładkę "produkty powiązane". Znajdziesz tam również mapy, na których znajduje się szlak, a mamy je w sprzedaży. Zakładka w ciągłej rozbudowie, w miarę wprowadzania szlaków i wydawnictw do bazy.

SKALA TRUDNOŚCI PIESZA – 1
SKALA TRUDNOŚCI ROWER – 2
SKALA TRUDNOŚCI NORDIC WALKING - 1

1 – łatwy bez utrudnień
2 – średni z miejscowymi utrudnieniami
3 – o utrudnionym przejściu/przejeździe

SPODOBAŁA CI SIĘ MOJA PRACA ?? SKORZYSTAŁEŚ Z MATERIAŁÓW ?? POSTAW MI KAWĘ - https://buycoffee.to/wiking-turystyka

Na pewno zmotywuje mnie do dalszej pracy. Często również kawka mi pomoże przy tworzeniu nowych i aktualizacji dotychczasowych danych. Do zobaczenia na Szlaku. W sezonie jesienno-zimowo-wiosennym, zapraszam na wspólne "Wyprawy z Wikingiem", podczas których wędrujemy po szlakach Województwa Zachodniopomorskiego i nie tylko.