R-C-ZKA/ZGL-303, rowerowy szlak czerwony "Leśny Szlak Golczewski", Czarnogłowy-Mechowo, 29,6km

SPODOBAŁA CI SIĘ MOJA PRACA ?? SKORZYSTAŁEŚ Z MATERIAŁÓW ?? POSTAW MI KAWĘ - https://buycoffee.to/wiking-turystyka . Wspomóż utrzymanie domen, sklepu, serwera na dane ....

Materiały zamieszczone lub zakupione w serwisie można wykorzystywać na ogólnych zasadach wynikających z prawa autorskiego i praw pokrewnych, w tym majątkowych - Regulamin korzystania z danych umieszczonych w serwisie .Jeśli chcesz umieścić widżet z mapką na swojej stronie, skontaktuj się z nami. Przygotujemy kod do wklejenia i wyślemy na mejla.

1. NUMER SZLAKU W SERWISIE www.WedrujzNami.pl: R-C-ZKA/ZGL-303
2. NUMER SZLAKU WG PTTK: ZKA-237c
3. PRZEBIEG SZLAKU: Czarnogłowy - jezioro Czarnogłowy - Buk Kamieński - Kłodzino - Drzewina - Kłęby - Sosnowice cmentarz wojenny - Golczewo - Samlino - Mechowo
   
4. NAZWA SZLAKU: Leśny Szlak Golczewski
   
5. POWIAT: Kamieński, Goleniowski
   
6. GMINA: Golczewo, Przybiernów
   
7. NAWIERZCHNIE: asfalt, drogi utwardzone i gruntowe.
   
8. KOLOR: czerwony
9. ROK POWSTANIA: 2007
10. ROK OSTATNIEGO ODNAWIANIA: 2007 gmina Przybiernów, 2015 gmina Golczewo
    
11. ROK OSTATNIEGO MONITORINGU/POMIARU: 2015
12. DŁUGOŚĆ: 29,6 km (według pomiaru GPS)
13. WAŻNE UWAGI: szlak o charakterze liniowym, oznakowanie dwustronne. Na terenie gminy Przybiernów słabe, na terenie gminy Golczewo w 2015 roku oceniamy jako dobre.
    
14. LINKI ZEWNĘTRZNE:
    

SZLAK ZNAJDZIESZ NA NA NASZEJ MAPIE OGÓLNEJ ZNAKOWANYCH SZLAKÓW TURYSTYCZNYCH (zawsze aktualizowana pełna mapa)

Jeśli znasz szlak, a nie ma go w naszym rejestrze, prosimy o przesłanie pliku .gpx oraz kilku słów o szlaku, zdjęć, abyśmy stworzyli jego wizytówkę. A jak masz czas, zapraszamy do stworzenia opisu szlaku, według naszego systemu. Szlaki są dla wszystkich i musimy je promować wspólnie.

CHARAKTERYSTYKA SZLAKU

Blisko 30 kilometrowy szlak rowerowy dla każdego. Aczkolwiek, z powodu liniowego charakteru, trzeba wziąć pod uwagę powrót do miejsca startu. Ograniczony dojazd od komunikacji kolejowej. Na szlaku spore odcinki leśne, ciekawe zabytki, w tym dwa piękne pałace, cmentarz jeńców wojennych. Niestety okrąża Golczewo od zachodu i północy - zapraszamy do zwiedzenia miasta, które jest w sumie chwilę od szlaku. Miasto posiada dobrą bazę noclegową, co będzie fajną opcją skorzystania z gminnej sieci szlaków, a następnie pojechania dalej naszą trasą. Szlak idealnie nadaje się do pieszej wędrówki.

OPIS SZLAKU

Naszą wycieczkę rozpoczynamy na skrzyżowaniu w Czarnogłowach, północny wyjazd ze wsi. Na zachodnim krańcu wsi Czarnogłowy możemy podziwiać ruiny wiatraka z XIX w., a we wschodniej - jezioro Czarnogłowy Wielkie. Jezioro Czarnogłowy powstało w wyniku zalania wyrobisk kopalni odkrywkowej w 1968 r. Skały węglanowe eksploatowano tutaj już w II połowie XVIII wieku, w 1903 roku kamieniołom zmechanizowano i działał w tym miejscu aż do roku 1945, kiedy prace wstrzymano, a kamieniołom został zalany. Produkcję wznowiono po zakończeniu wojny. Po odpompowaniu wody wydobycie trwało w latach 1947-1968 r. Wtedy po raz kolejny i ostateczny zalano wyrobisko. Do dziś pod wodą można znaleźć nie tylko pozostałości sprzętu wydobywczego (rury, fragmenty przepompowni), ale i zatopiony las. Z uwagi na czystość wody jezioro stanowi atrakcję nie tylko dla wędkarzy, ale też płetwonurków. Na północno-zachodnim krańcu jeziora jest plaża, przy której znajduje się parking z wiatą, miejscem na ognisko i pole biwakowe. Jezioro otaczają lasy Puszczy Goleniowskiej. Dookoła jeziora prowadzi ścieżka dydaktyczno-spacerowa. Wysokie skarpy pokopalniane, dadzą nam miłe wrażenia krajobrazowe. Za południowym brzegiem jeziora, przełom Rzeki Wołczenicy.

Ruszamy drogą brukową na wschód. Dojeżdżamy do cmentarza i skręcamy w lewo-skos. Jedziemy skrajem lasu. Po chwili wjeżdżamy w las - Puszczę Goleniowską. Początkowo jedziemy dobrą drogą leśną, następnie brukiem. Przecinamy rozebraną linię kolei wąskotorowej Gryfice-Stepnica, Gryfickich Kolei Wąskotorowych i dalej brukiem wjeżdżamy do Buku Kamieńskiego, mijając po prawej stronie park dworski z historycznymi pozostałościami. Na skrzyżowaniu od południa dochodzi do nas zielony szlak pieszy "Stepnicko-Rokicki", Wolin-Golczewo.

Buk Kamieński, wwieś z rodowodem XIII/XIV wiecznym. Warto zatrzymać się na chwilę, gdyż nie zabraknie tutaj ciekawych obiektów, świadczących o wielkości siedziby von Flemmingów. Do najbardziej widocznych należy późnorenesansowy dwór z 1863 roku, obecnie jeden z nielicznych na Pomorzu Zachodnim, który zachował pierwotną bryłę, wystrój elewacji oraz układ wnętrz, a także oryginalne sklepienia pomieszczeń parteru i XV wiecznych piwnic (prawdopodobnie po XV wiecznej gorzelni). Powyżej głównego wejściowego portalu zachowała się nisza wykonana w 1938 roku z herbami rodziny von Flemming z 1683 r. Na tablicy znajdujemy inskrypcję mówiącą, iż budynek wzniesiony został na polecenie Ernsta Friedricha von Flemminga – elektorskiego brandenburskiego radcy kamery Pomorza Tylnego. Stanowi świadectwo okresu świetności znanego pomorskiego rodu von Flemming. Po odbudowie dwór w Buku służy jako miejsce organizowania imprez kulturalnych (np. plenerów), a także - dzięki odpowiedniemu zapleczu hotelowemu - jako ośrodek wypoczynkowy i swego rodzaju dom pracy twórczej. Właścicielem jest Książnica Pomorska. Dworowi towarzyszy duży (8,5ha) park dworski. Pierwotnie – renesansowy, niegdyś otoczony fosami. Dał on początek późniejszemu ogrodowi francuskiemu o układzie osiowym. Do dziś pozostały z niego jedynie szpalery grabowe i kasztanowce. Drzewostan parku jest bardzo stary i cenny, świadczy o tym choćby liczba drzew objętych ochrona pomnikową – znajdziemy tu aż 41 pomników przyrody, są to:
- dęby szypułkowe – 30 okazów o obwodach w pierśnicy od 300 do 540 cm,
- buki pospolite – 5 okazów o obwodach od 300 do 340 cm
- lipy drobnolistne – 3 okazy o obwodach od 300 do 540 cm
- olsza czarna o obwodzie 280 cm,
- klon jawor o obwodzie 280 cm,
- świerk pospolity o obwodzie 200 cm.
Poza tym w parku licznie występują klony jawory, kasztanowce zwyczajne oraz graby pospolite tworzące aleje. Charakterystycznym elementem kompozycji parku jest krąg utworzony z ośmiu drzew lipy drobnolistnej rosnących w środkowej części parku. Do parku od strony zachodniej prowadzi licząca 21 drzew aleja jaworowo-dębowa. Na zachód od dworu, na skraju dawnego parku krajobrazowego, w bukowym lesie, znajdziemy pozostałości pierwszego dworu obronnego von Flemingów z XIV wieku. Widoczny jest wał i majdan założenia obronnego. Znowu na południowy wschód od pałacu , znajdziemy pozostałości trzeciej siedziby, tym razem zamku, zbudowanego prawdopodobnie na starym grodzisku, gdzie swoją siedzibę miał rycerz Mikołaj z Buku. Zamek wybudowała rodzina von Plötz, prawdopodobnie w połowie XIII wieku. Następnie właścicielami zamku została rodzina von Flemming. Zamek popadł w ruinę w XVII wieku.  Obecnie otaczają go z czterech stron podmokłe łąki, które są pozostałością po płytkim jeziorze, o nieregularnym kształcie. Wyniesienie (ok 7 metrów), na którym znajdują się pozostałości zamku,  tworzyło wąskie pasmo lądu, wcinające się w dawne jezioro i dzielące je na dwie części. Było to miejsce o dużych walorach obronnych i obserwacyjnych. Na terenie wsi znajduje się również cmentarz ze zniszczonym grobowcem Flemingów.

Po eksploracji Buku Kamieńskiego, ruszamy dalej na szlak. Skręcamy w lewo - zielony szlak pieszy odchodzi na Kłęby i Golczewo. Kierując się na północ mijamy kopalnię, gdzie wydobywa się żwir. Po wykopach powstały jeziorka. Przejeżdżamy pomiędzy nimi i wjeżdżamy do Kłodzina. Skręcamy w prawo - droga asfaltowa i bruk. We wsi znajduje się parterowy dwór z użytkowym poddaszem, zbudowany najprawdopodobniej na przełomie XIX i XX wieku. Obecnie budynek jest opustoszały i ulega destrukcji. W sąsiedztwie znajdują się zabudowania folwarczne oraz resztki parku dworskiego o powierzchni 1,2 ha. Przejeżdżamy przez Drzewicę oraz  przysiółek o ciekawej nazwie Sybir. Za przysiółkiem, wjeżdżamy w las i dojeżdżamy do głównej drogi leśnej.

Jadąc brukiem i droga gruntową, dojeżdżamy do krzyżówki w Kłodzinie. Skręcamy w asfalt (lewo) i przejeżdżamy wieś mijając po lewej zniszczoy dworek. Po dojechaniu do skrzyżowania w Drzewicach jedziemy na wprost. Nasza droga przechodzi w drogę polną. Bez większych utrudnień dojeżdżamy do skrzyżowania i skręcamy w lewo - węzeł ze szlakami pieszymi; zielonym "Stepnicko-Rokickim" oraz czerwonym "Przez Las Golczewski". Wspólnym przebiegiem docieramy do śladów stacji Kłęby, po rozebranej kolejce wąskotorowej Gryfickiej Kolei Wąskotorowej. Była to linia Gryfice - Stepnica. Wychodzimy z lasu i docieramy do wsi Kłęby. Mijamy malownicze ruiny XIX wiecznego wiatraka holenderskiego z 1865 roku, który jest zabytkiem budownictwa przemysłowego. Zbudowany został z cegły ceramicznej (ściany), a fundament i cokół z ciosów kamiennych. Za wiatrakiem skręcamy w prawo i dochodzimy do miejsca odpoczynku/pola biwakowego nad jeziorem Szczucze. Stąd możemy podziwiać panoramę Golczewa, posilając się przy ognisku, a może skusicie się na biwak ? Tutaj również węzeł szlaków - spotykają się wszystkie przechodzące przez gminę Golczewo:

• Pieszy zielony "Stepnicko - Rokicki", Golczewo - Wolin
• Pieszy żółty "Dolinę Niemicy", Golczewo - Golczewo
• Pieszy czerwony "Przez Las Golczewski", Golczewo - Golczewo
• Rowerowy czerwony "Leśny Szlak Golczewski", Mechowo - Czarnogłowy
• Rowerowy zielony "Miejski Szlak Golczewski"

Wszystkie szlaki oprócz naszego, prowadzą do Golczewa - możemy z tego skorzystać. Jeśli nie, jedziemy za oznakowaniem dalej i po chwili odbijamy od szlaków w prawo. Do drogi wojewódzkiej 106, poruszamy się drogami leśnymi (miejscami piaszczystymi). Po przecięciu asfaltu, wjeżdżamy w Las Golczewski - zespół przyrodniczo-krajobrazowy. Położony jest na terenie Nadleśnictwa Rokita i obejmuje obszar 190 ha lasów, torfowisk i śródleśnych wód. Drzewostany na tym terenie należą do najżyźniejszych i najbardziej cennych. Znajdują się tu wyłączone drzewostany nasienne dla klonu jawora, gospodarcze drzewostany nasienne dla dębu, buka, oraz liczne drzewa doborowe najcenniejsze egzemplarze drzew wpisane do ogólnopolskiego banku genów. Starodrzewia bukowe, jaworowe, dąbrowy, lasy zbliżone do naturalnych. Na terenie zespołu jest ścieżka dydaktyczna o długości ok. 400 metrów przebiegająca przez wyłączony drzewostan jaworowy z okazałymi egzemplarzami drzew doborowych, pomnikiem przyrody ponad 400-letnim dębem "Władychem", dystroficznym jeziorkiem i torfowiskiem, przy którym znajdują się gniazda gągołów. Teren zespołu stanowi matecznik wielu zwierząt, w tym gatunków rzadkich i chronionych związanych z biotopami i zagrożonych wpisanych do Polskiej Czerwonej Księgi Roślin.

Kierując się oznakowaniem, skręcamy łukiem ku północy. Docieramy do leśniczówki Golczewo i skręcamy w prawo. Obok pamiątkowy głaz oraz wiata koła łowieckiego. Możemy tutaj odpocząć. Za leśniczówką skręcamy w lewo i w otoczeniu lasów mieszanych, docieramy do torów kolejowych - nieczynna linia kolejowa Wysoka Kamieńska - Płoty. Przejeżdżamy je i szeroką drogą docieramy do skrzyżowania z czerwonym szlakiem pieszym. Skręcamy w lewo. Po 500 metrach, znajdujemy się przed wjazdem na cmentarz jeńców wojennych w Sosnowicach.

Jesteśmy w okolicach wsi Sosnowice (niem. Heinrichshof do 1945 r.). Tutaj w okresie II Wojny Światowej, funkcjonowały fabryka amunicji pancernej, zaś przy niej funkcjonował obóz jeniecki, z żołnierzami oraz robotnikami przymusowymi z całej Europy (Rosjanie, Ukraińcy, Łotysze, Francuzi, Polacy, Białorusini, Holendrzy i Włosi). Próżno szukać opracowań historycznych dotyczących sosnowickiego zakładu i obozu jenieckiego. Informacje w większości pochodzą od naocznych świadków. Obóz wraz z wojenną fabryką powstał w 1941 roku. Zbudowali oni wszystko od podstaw, budując szereg budynków dla siebie, obsługi, hal fabrycznych, magazynów, schronów i sieć dróg asfaltowych, łączących całość fabryki. Po wielkości sosnowickiego kompleksu można wywnioskować, że znajdowało się tu pokaźnych rozmiarów centrum logistyczne Wehrmachtu. . Brak jest danych osobowych o przebywających tam jeńcach i dokładnej liczbie tych osób. W trakcie budowy wybuchła epidemia tyfusu. W sumie w obozie zmarło na pewno około 300 jeńców (według zeznań świadków właśnie na tyfus), jednak dokładna liczba ofiar nie jest znana. Ciała zmarłych umieszczane były w dołach, a następnie zasypywane wapnem i ziemią. Te masowe mogiły znajdują się właśnie na terenie obecnego cmentarza wojennego. W wyniku zbliżania się frontu i Armii Czerwonej,  instalacje, budynki i magazyny, zostały wysadzone w powietrze przez wycofujących się Niemców, przez co pozostałości zostały rozrzucone po całej okolicy. Zalano również instalacje podziemne. Gdy będziemy eksplorowali okolice obozu i fabryki, uważajmy na wojenne pozostałości, które pomimo wielu akcji saperskich (unieszkodliwiono łącznie 16000 pocisków), wciąż odnajduje się w lesie. Po wojnie, tereny te przejęła Armia Radziecka, wywożąc pewnie pozostałości niemieckiej technologii i części fabrycznych. Po jej odejściu Sosnowice zamieszkali Polacy, wykorzystując pozostałe w całości budynki na cele mieszkalne. Przez wiele lat, nikt nie interesował się tym miejscem. Pierwsze upamiętnienie pracujących tam jeńców miało miejsce w roku 1987. Postawiono wówczas duży, betonowy obelisk. W kolejnych latach ustawiono trzy granitowe krzyże: katolicki, prawosławny i greckokatolicki, oraz 10 tablic pamiątkowych dedykowane : Holendrom, Włochom, Francuzom, Polakom, Rosjanom, Ukraińcom i Białorusinom. Teren ogrodzono drewnianym płotem, postawiono granitową tablicę z napisem: „CMENTARZ JEŃCÓW WOJENNYCH” oraz plan cmentarza i informację o obozie i cmentarzu. Równolegle rozpoczęto pracy archeologiczne, aby zdobyć jak najwięcej informacji o obozie. W 2016 roku, przeprowadzono modernizacją cmentarza wojennego w Sosnowicach. Przeniesiono istniejące tablice upamiętniające jeńców różnych narodowości  w nowe miejsce. Urządzono mogiły poprzez zamontowanie krawężników oraz wysypanie wyznaczonego terenu grysem. Postawiono także nowe tablice z nazwiskami zidentyfikowanych jeńców. Prace na cmentarzu jeńców wojennych w Sosnowicach, zostały sfinansowane przez Radę Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa w Warszawie, Wojewodę Zachodniopomorskiego oraz Gminę Golczewo.

Po zwiedzeniu pozostałości fabryki i obozu, oraz zadumie na cmentarzu wojennym, i pewnie po chwili odpoczynku, ruszamy dalej na szlak, żegnając się z drugowojenną historią tych ziem. Dalej ze szlakiem pieszym docieramy na skraj lasu i drogą polną docieramy do ulicy Niepodległości w Golczewie. Jeśli zaplanowaliśmy zwiedzenie miasta, a może i nocleg w nim, skręcamy w lewo i po chwili wjeżdżamy do Golczewa. Jeśli nie, skręcamy w prawo. Za zabudową przemysłową po lewej stronie skręcamy w lewo. Szeroką drogą polną, miejscami nierówną, docieramy do Samlina. Po drodze dochodzi do nas żółty szlak pieszy. We wsi na uwagę zasługują pozostałości zabudowy zespołu folwarczno-pałacowego, z parkiem dworskim z XVIII-XIX wieku, z elementami ogrodu barokowego oraz dwie aleje, w tym jedna kasztanowa. Jest również główna atrakcja Zespół Przyrodniczo-Krajobrazowy Las Samliński, ze ścieżką dydaktyczną. Dojedziemy tam za oznakowaniem żółtego szlaku pieszego. Jeśli nie, na skrzyżowaniu w Samlinie, skręcamy w prawo i drogą polną wyjeżdżamy ze wsi. Po około 2,8km, wjeżdżamy w las i docieramy do wiaty myśliwskiej, gdzie możemy odpocząć. Skręcamy w lewo (dojazd pożarowy 6),  po chwili w prawo (dojazd pożarowy 1). Po 4 kilometrach docieramy do asfaltu. Skręcamy w prawo i wjeżdżamy do Mechowa, z mocą ciekawych obiektów historycznych - przy kościele szlak kończy/rozpoczyna swój bieg.

Zwiedzanie wsi rozpoczniemy od kościoła p.w. Niepokalanego Poczęcia NMP. Tę gotycką budowlę kamienną z wieżą drewnianą zbudowano w 1647 roku, na niewielkim wzniesieniu morenowym, opadającym w stronę rzeki Wołczy. Przez stulecia mechowską świątynią opiekował się ród szlachecki von Grapen. Następnie przez krótki czas należała do znanego na Ziemi Kamieńskiej rodu von Flemming. Pierwszą drewnianą wieżę zbudowano z trzema dzwonami. Wieża ta została przebudowana 1647 r. o czym wiemy z zachowanej do dziś inskrypcji „M. HANS MEIER ANNO 1647” na jednej z belek ją wznoszących. W wieku XVIII do wschodniej ściany kościoła von Grapenowie dobudowali rodzinny grobowiec. Wejście do niego znajdowało się od strony wschodniej. Wewnątrz kościoła znajduje się ołtarz z 1709 r. drewniany, polichromowany, ambona z 1712 r., balaski z 1709 r. dzwon gotycki z XV wieku.  Obecnie jest ono zamurowane.  Na zewnątrz kościółka, za grobowcem von Grapenów, znajdują się trzy groby. Na jednym z nich umieszczony jest żeliwny krzyż z napisem „Elisabeth von Flemming , geb. 29. August 1875., gest. 9 August 1876”. We wnętrzu kościółka w południowych oknach umieszczonych było 14 niewielkich witraży. Do dnia dzisiejszego zachowało się jedynie osiem – m.in. witraż z herbem rodziny von Grapen i z inskrypcją poniżej o treści: „Charlotta. Juliana. Grapen. 1706.” W kościele do dziś znajduje się ołtarz z 1709 r. Do ściany południowej, w sąsiedztwie ołtarza przylega ambona z 1712 r. z figurami Ewangelistów umieszczonymi na balustradzie balkonu. Na ambonę prowadzi dekoracyjne wejście przez drzwiczki, na których umieszczona była inskrypcja zamalowana po 1945 r. W kościele zachowała się również empora chóru z II poł. XVII wieku, jak również XIX-wieczne żyrandole

Kolejnym obiektem wartym zwiedzenia, jest położony przy kościele, pałac z zabudowaniami folwarcznymi z przełomu XVIII i XIX wieku, z przylegającym parkiem krajobrazowym, ze stawem. Jest to budynek parterowy z gankiem przy fasadzie i werandą w elewacji ogrodowej, założony na rzucie prostokąta, kryty dwuspadowym dachem, z dwoma piętrowymi skrzydłami krytymi dachem kopertowymi. W polu tympanonu wieńczącego ganek został umieszczony herb rodziny von Blankenburgów. W latach 1969-1980 obiekt był wykorzystywany jako mieszkania dla pracowników PGR. W 1980 roku został opuszczony. W 1986 roku rozpoczęto remont, którego nie ukończono. Pałac zaczął popadać w ruinę, przez kolejne lata był wystawiany na sprzedaż. Mam nadzieję, że nowy właściciel odpowiednio zadba o ten zabytek. Na wschodnim końcy wsi, znajdziemy poewangelicki zabytkowy cmentarz, z pięknym lapidarium.

CO DALEJ ??

Z Mechowa nie ma sensu powrotu tą samą drogą. Dlatego proponujemy trasę asfaltem; Mechowo - Wołowiec - Upadły, do Golczewa. Na trasie nie zabraknie kilku ciekawych obiektów zabytkowych. Jeśli chcemy jechać dalej, możemy skierować koła nad Bałtyk, przez Stuchowo (pałac), Świerzno (pałąc,kościół) na tereny Gminy Rewal. Jest opcja zachodnia - kierunek Kamień Pomorski i skorzystanie z PKP. Możemy dojechać do Rokity i wrócić do Czarnogłowów. Opcja wschodnia to Gryfice i korzystanie z sieci szlaków Gryfland. Jak widać, nasz szlak można wykorzystać do dłuższych wycieczek rowerowych.

Z Czarnogłowów, jeśli jechaliśmy z Mechowa, możemy skorzystać z bardziej terenowego zielonego szlaku pieszego i wrócić do Golczewa, a stamtąd przez Upadły i Wołowiec wrócić do Mechowa. Jeśli nie jesteśmy uwiązani potrzębą powrotu, możemy skorzystać z bardziej terenowego szlaku pieszego zielonego lub dróg publicznych i dojechać do Rokity - tu korzystamy z sieci kolejowej, lub jedziemy dalej aż do Stepnicy.

NA SZLAKU

Warto poświęcić godzinkę, na zwiedzenie Golczewa, ze śladami osadnictwa słowiańskiego z IX wieku. jako grodzisko plemienia Wolinian. Miasto położone jest nad jeziorami Okonie i Szczucze. Nad tym drugim umiejscowiona jest plaża z pomostem. Posiada dobrze rozbudowaną bazę noclegową w formie agroturystyk, kwater prywatnych, czy pola campingowego. Przez miasto przechodzą trzy szlaki piesze oraz jeden rowerowy. Na uwagę zasługuje XVI wieczny kościół pw Świętego Jana Boboli. Świątynia została wybudowana z kamienia polnego w XV stuleciu. Była wielokrotnie przebudowywana, a w 1882 roku, dobudowano do niej 30 metrową wieżę kościelną. Niestety mało zachowało się z dawnego wyposażenia. Z dawnego wyposażenia zachowała się drewniana ambona w stylu manierystyczno-barokowym. Po przeciwnej stronie jest umieszczona miedziana chrzcielnica w stylu neogotyckim z 1886 roku. Przed kościołem znajduje się fura Maryi ustawiona prawdopodobnie na zachowanej części pomnika poświęconego poległym w I wojnie światowej. Kolejną niewątpliwą atrakcją jest wieża zamkowa. Pierwsza wzmianka o zamku pochodzi z 1304 r.. Warownia była siedzibą znacznych rodów rycerskich, biskupów kamieńskich, książąt pomorskich. Niestety do naszych czasów, na wzgórzu zamkowym, dotrwała jedynie wieża wysokości 24 m i część murów obronnych. Zachowana wieża zamkowa poddana została renowacji wraz z rekonstrukcją zwieńczenia w roku 1895 i 1929. Kwadratowy cokół wzniesiony jest z kamienia, a część cylindryczna z cegły z otworami strzelniczymi od wschodu i zachodu. Wieża zwieńczona jest na wysokości około 10 m hełmem ceglanym. Obecnie jest to najwyższa na Pomorzu Zachodnim wieża obronna - 33,6 metra. Znajduje się tam również punkt widokowy na miasto i okalające je jeziora. W mieście znajdziemy jeszcze sporo zabytkowej zabudowy w tym; dworzec kolei wąskotorowe (przez Golczewo przechodziły dwie linie wąskotorowe i szeroki tor używany do ruchu towarowego i pasażerskiego do lat 90-tych), zabudowa mleczarni, pozostałości folwarczne i dworskie, zabytkowe pozostałości cmentarzy; ewangelickiego i żydowskiego, kaplice cmentarne, zabudowa ryglowa z XVIII-XIX w. przy ul. Zwycięstwa, czy też studzienka na podzamczu z rzeźbą żaby w koronie. W Golczewie rośnie 5 drzew uznanych za pomniki przyrody. Na ogródkach działkowych przy ul. Miodowej (działka nr 393) rosną 4 buki czerwone o obwodach od 347 cm do 356 cm. Na cmentarzu niemieckim na działce nr 199 rośnie brzoza brodawkowata o obwodzie 478 cm. Jak widać jest co pozwiedzać i można odkrywać historię miasta. Ciekawostka - jest to pierwsze miasto III RP. Dla przypomnienia to 1 stycznia 1990 roku – nastąpiło nadanie przez I Premiera III Rzeczypospolitej praw miejskich.

SKALA TRUDNOŚCI PIESZA – 1
SKALA TRUDNOŚCI ROWER – 1
SKALA  TRUDNOŚCI NORDIC WALKING - 1

1 – łatwy bez utrudnień
2 – średni z miejscowymi utrudnieniami
3 – o utrudnionym przejściu/przejeździe

SPODOBAŁA CI SIĘ MOJA PRACA ?? SKORZYSTAŁEŚ Z MATERIAŁÓW ?? POSTAW MI KAWĘ - https://buycoffee.to/wiking-turystyka

Na pewno zmotywuje mnie do dalszej pracy. Często również kawka mi pomoże przy tworzeniu nowych i aktualizacji dotychczasowych danych. Do zobaczenia na Szlaku. W sezonie jesienno-zimowo-wiosennym, zapraszam na wspólne "Wyprawy z Wikingiem", podczas których wędrujemy po szlakach Województwa Zachodniopomorskiego i nie tylko.