P-C-ZPY/ZGR-064, szlak pieszy czerwony, Stare Czarnowo - Żelisławiec, 9,6km

SPODOBAŁA CI SIĘ MOJA PRACA ?? SKORZYSTAŁEŚ Z MATERIAŁÓW ?? POSTAW MI KAWĘ - https://buycoffee.to/wiking-turystyka

Na pewno zmotywuje mnie do dalszej pracy. Często również kawka mi pomoże przy tworzeniu nowych i aktualizacji dotychczasowych danych. Do zobaczenia na Szlaku. W sezonie jesienno-zimowo-wiosennym, zapraszam na wspólne "Wyprawy z Wikingiem", podczas których wędrujemy po szlakach Województwa Zachodniopomorskiego i nie tylko.

1. NUMER SZLAKU W SERWISIE www.WedrujzNami.pl: P-C-ZPY/ZGR-057
2. NUMER SZLAKU WG PTTK: ZP-1082-c
3. PRZEBIEG SZLAKU: Stare Czarnowo PKS - droga wojewódzka 120 (ul. Gryfińska) - rezerwat przyrody Trawiasta Buczyna - drogi gruntowe - rz. Krzekna - Babinek - drogi leśne - Kartno - droga wojewódzka 120 - Żelisławiec PKS węzeł szlaków
   
4. NAZWA SZLAKU: Szlak przez Trawiastą Buczynę
   
5. POWIAT: Gryfino, Pyrzyce
   
6. GMINA: Gryfino, Stare Czarnowo, Bielice
   
7. NAWIERZCHNIA: asfalt, chodnik, droga leśna, bruk, ścieżki, bezdroża
   
8. KOLOR: czerwony pasek, pomiędzy dwoma  białymi w poziomie
9. ROK POWSTANIA: nieznany
10. ROK OSTATNIEGO ODNAWIANIA: szacujemy lata 90-te, XX wieku
    
11. ROK OSTATNIEGO MONITORINGU/POMIARU: 2009
12. DŁUGOŚĆ:  17,2 km
13. WAŻNE UWAGI: Szlak ma charakter liniowy. Na trasie węzły ze szlakami turystycznymi, umożliwiające różne warianty wędrówek. W 2019 roku, oznakowanie oceniamy na bardzo słabe, praktycznie w zaniku. Niestety samorządy nie są zainteresowane renowacją szlaku.
    

SZLAK ZNAJDZIESZ NA NA NASZEJ MAPIE OGÓLNEJ ZNAKOWANYCH SZLAKÓW TURYSTYCZNYCH (zawsze aktualizowana pełna mapa)

Jeśli znasz szlak, a nie ma go w naszym rejestrze, prosimy o przesłanie pliku .gpx oraz kilku słów o szlaku, zdjęć, abyśmy stworzyli jego wizytówkę. A jak masz czas, zapraszamy do stworzenia opisu szlaku, według naszego systemu. Szlaki są dla wszystkich i musimy je promować wspólnie.

POWIĄZANE SZLAKI I MAPY: aby sprawdzić z jakimi szlakami turystycznymi, krzyżujemy naszą wędrówkę, kliknij w zakładkę "produkty powiązane". Znajdziesz tam również mapy, na których znajduje się szlak, a mamy je w sprzedaży. Zakładka w ciągłej rozbudowie, w miarę wprowadzania szlaków i wydawnictw do bazy.

CHARAKTERYSTYKA SZLAKU

Szlak Przez Trawiastą Buczynę - czerwony, znakowany szlak turystyczny w województwie zachodniopomorskim, o charakterze lokalnym, na południowych granicach Szczecińskiego Parku Krajobrazowego "Puszcza Bukowa", łączący ze sobą Stare Czarnowo z siecią szlaków turystycznych Puszczy Bukowej. Szlak o długości 9,6 km, prowadzi przez historyczne posiadłości średniowiecznych cystersów z Kołbacza, których gospodarka kulturowa jest w wielu miejscach dobrze czytelna po dzień dzisiejszy. Na szlaku wiejskie granitowe kościoły wczesnogotyckie w Kartnie i Żelisławcu. W mijanym niedaleko rezerwacie przyrody „Trawiasta Buczyna” pięć kurhanów z epoki brązu. Umożliwia to przygotowanie różnych wariantów wędrówek. Szlak idealnie nadaje się do dłuższych wycieczek pieszych oraz na wypady rowerowe.  Opis szlaku Stare Czarnowo - Żelisławiec.

Naszą wędrówkę rozpoczynamy przy przystanku autobusowym w Starym Czarnowie. Do wsi dojedziemy autobusami, busami lub drogą rowerową Szczecin Śmierdnica - Kołbacz - Stare Czarnowo. Obowiązkowo musimy tutaj zajrzeć do zabytkowego, ceglanego kościoła z 1826 roku. Ruszamy na południe. Na skrzyżowaniu z ulicą Gryfińska, skręcamy w prawo (droga wojewódzka 120). Na rozwidleniu dróg z krzyżem przydrożnym, schodzimy z asfaltu, w utwardzoną drogę. Wśród pół, kierujemy się w kierunku lasu. Za zabudowaniami, droga przechodzi w gruntową, aż do całkowitego zaniknięcia. Maszerujemy wzdłuż drzew i polnej miedzy. Wchodzimy w las i skręcamy w lewo. Drogą leśną wędrujemy pośród malowniczego lasu i bagien. Na prawo od naszej drogi, rozciąga się rezerwat przyrody Trawiasta Buczyna. Znajdziemy tam również stare cmentarzysko z głazem Ołtarz. Pamiętaj, wchodzenie w rezerwat jest nielegalne. Dochodzimy do skraju lasu. Wzdłuż lini drzew dochodzimy do rzeczki Krzekna. Przechodzimy przez betonowy jaz i drogą polną kierujemy się na południowy-zachód. Dochodzimy do wsi Babinek. Na naszą uwagę zasługuje, kamienno-ceglany spichlerz z XIX wieku. Przechodzimy, brukowaną drogą wzdłuż obór dawnego PGR-u. Skręcamy w prawo. Mijamy spichlerz i za przystankiem autobusowym, skręcamy w prawo. Ponownie wchodzimy w las. Wędrujemy dojazdem pożarowym nr 29 i dochodzimy do ulicy Leśnej w Kartnie. Na skrzyżowaniu z asfaltową drogą (DW 120), skręcamy w lewo w kierunku centrum wsi. Po prawej stronie kolejny zabytkowy, XIII wieczny kościół z zabytkowym murem przykościelnym. We wsi kilka ciekawych architektonicznie budynków. Za kościołem skręcamy w prawo i asfaltem dochodzimy do Zelisławca - to właśnie tutaj według podań, swój gród zbudował Kasztelan Żelisław. Przy przystanku autobusowym, nasz szlak kończy/rozpoczyna bieg oraz węzeł z zielonym szlakiem Woja Żelisława (Szmaragdowe - Gryfino) i czarnym szlakiem Klubu Turystów Pieszych Wiercipięty (Żelisławiec - Szczecin Podjuchy). Na uwagę zasługuje głównie XIII wieczny kościół z drewnianą wieża i zabytkowym murem przykościelnym wraz z pomnikiem przyrody - dębem Pod  Gryfami. Jednak sama wieś posiada ciekawą architektonicznie zabudowę, zaś na cmentarzu - obecnie czynnym, w jego zakamarkach znajdziemy przedwojenne, poniemieckie nagrobki. Dziękujemy za wspólną wycieczkę i zapraszamy na kolejne.

I gdzie dalej wędrujemy ? Wszystko zależy od naszych sił i możliwości.  Możemy skierować się szlakami; czarnym lub zielonym, do Gryfina lub Szczecina. A może wydłużymy wędrówkę ? Możliwości jest wiele i warto zaopatrzyć się w mapę Puszczy Bukowej.

NA SZLAKU

Stare Czarnowo (niem.: Neumark) – wieś w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Stare Czarnowo, przy południowych krańcach Szczecińskiego Parku Krajobrazowego. Herb Starego Czarnowa składa się z dwóch pól. Na polu po prawej stronie znajduje się czerwony gryf na niebieskim tle, natomiast na polu po lewej stronie brązowa gałązka z trzema zielonymi listkami buku ulokowana na żółtym tle. Gryf nawiązuje do dynastii Gryfitów i symbolizuje historyczne powiązanie obszaru gminy Stare Czarnowo z Księstwem Pomorskim. Gałązka buku podkreśla związek gminy Stare Czarnowo z Puszczą Bukową. Spora część obszaru gminy znajduje się bowiem na terenie Parku Krajobrazowego "Puszcza Bukowa"Dzieje Starego Czarnowa mocno związane są z cystersami, którzy w 1174 roku osiedlili się w Kołbaczu, a poprzez nadania oraz drogą kupna zgromadzili w swoich rękach wielkie obszary ziemskie w najbliższej okolicy.  Stare Czarnowo wymieniane jest pierwszy raz jako Cirnow w dokumencie datowanym na lata 1180-1183. Biskup kamieński Konrad I, jako dysponent, przekazał wówczas opactwu prawa do dziesięciny (rodzaj daniny), którą obciążona była m.in. wspomniana miejscowość. W 1234 Stare Czarnowo, jako darowizna Świętobora z rodziny Świętoborzyców, przeszło na własność cystersów. Dopiero w XV/XVI wieku Stare Czarnowo otrzymało prawa miejskie. W 1459 istniał tu szpital św. Jerzego, pełniący jednocześnie funkcję przytułku dla ubogich i starców. Nieistniejący kościół parafialny stał się w XVI w. ośrodkiem luterańskiej prepozytury kołbackiej, w XVIII w. podniesionej do rangi superintendentury. Do 1648 miejscowość wchodziła w skład Księstwa Pomorskiego (Księstwo Szczecińskie). Wówczas w wyniku wojny trzydziestoletniej (1618-1648) oraz wymarciu bez potomka ostatniego księcia z dynastii Gryfitów - Bogusława XIV - obszar ten przeszedł w ręce Szwedów. W 1679 w wyniku działań wojennych elektor brandenburski przejął Stare Czarnowo na mocy traktatu pokojowego w Saint-Germain-en-Laye. Państwo Hohenzollernów określane w historiografii jako Brandenburgia-Prusy w 1701 roku otrzymało oficjalną nazwę Królestwa Prus. Po reformach Steina i Hardenberga Stare Czarnowo weszło w skład zorganizowanego w latach 1816-1818 Landkreis Greifenhagen (powiatu Gryfino) przyporządkowanego do Provinz Pommern (prowincji pomorskiej). W 1871 roku nastąpiło zjednoczenie wszystkich ziem niemieckich i powołanie II Rzeszy Niemieckiej. Do XIX w. korzystało z prawa organizowania corocznych tygodniowych jarmarków w oktawie Świętego Marcina. Po 1945 roku miejscowość (razem z tzw. "Ziemiami Odzyskanymi") w wyniku decyzji mocarstw została przyznana Polsce. Zabudowa wsi małomiasteczkowa, z licznymi domami wąskofrontowymi, zwróconymi szczytem do ulicy. W okresie bezpośrednio powojennym Stare Czarnowo nosiło nazwę Czarnowo. Zaczerpnięta ona została z pierwszego zeszytu Atlasu nazw geograficznych Słowiańszczyzny Zachodniej ks. Stanisława Kozierowskiego (1874–1949), który został opublikowany w 1934 r.. Ks. Kozierowski zaproponował tę nazwę w oparciu o nazwę Cirnow, zaczerpniętą z dokumentu rzekomo pochodzącego z 1226 r. (rzekomo, bo sfabrykowanego przez cystersów w XIV w.), ale oddającego stan nazewnictwa miejscowego sprzed okresu kolonizacji na prawie niemieckim. Oficjalnie nazwa Stare Czarnowo wprowadzona została w 1947 r.. W centrum znajduje się kościół parafialny pw. Matki Bożej Wspomożenia Wiernych, zbudowany w 1826, murowany z cegły. Nad nawą, wychodząca z połaci dachowej nadbudowana drewniana wieża, z hełmem o ośmiobocznym szpicu. Od wschodu nowsze prezbiterium, trzyboczne, ze szkarpami. W środku warto zwrócić uwagę na piękny obraz przedstawiający Matkę Bożą Wspomożenia Wiernych, okna zdobią wyjątkowe witraże przedstawiające apostołów św. Piotra i Pawła. Kościół otoczony zabytkowym murem - wokół umiejscowiony był cmentarz ewangelicki. W pobliżu Starego Czarnowa, pozostałości osady kultury pucharów lejkowatych z młodszej epoki kamienia. W 2016 roku w pobliżu wsi znaleziono skarb składający się z monet arabskich z czasów panowania Sasanidów i Abbasydów (V-VIII w.) oraz średniowiecznej biżuterii (kolczyków, koralików i naszyjników) ponadto dokonano odkrycia neolitowej osady szacowanej na pochodzącą z 5100-4900 lat p.n.e. związanej z kulturą ceramiki wstęgowej rytej. Więcej ciekawych informacji historycznych na stronie gminy -   https://www.stareczarnowo.pl/strona/menu/13_historia . Początek/koniec znakowanego czerwonego turystycznego Szlaku przez Trawiastą Buczynę (Stare Czarnowo - Żelisławiec). 

Rezerwat przyrody Trawiasta Buczyna im. prof. Stefana Kownasa, znajduje się w południowo-wschodnim skraju Szczecińskiego Parku Krajobrazowego „Puszcza Bukowa”. Położony jest w gminie Stare Czarnowo, około 2,5 km na zachód od Starego Czarnowa. Utworzono go w 1956 roku, zaś jego patronem jest prof. Stefan Kownas. Był on organizatorem i pierwszym kierownikiem Katedry Botaniki Akademii Rolniczej, obecnie Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego. Trawiasta Buczyna obejmuje wyniesienia moreny dennej, łagodnie wznoszącej się nad jeziorkami i torfowiskami przejściowymi, z licznymi głazami narzutowymi. Rezerwat porośnięty jest starodrzewem bukowym, głównie buczyną niżową z udziałem buczyny kwaśnej, z perłówką jednokwiatową w runie. W zagłębieniach gruntu spotkać można olsy i zarośla wierzbowo-kruszynowe (łozy). Poza tym drzewostan bukowy uzupełniają dęby, olchy, jesiony i jawory. Występują tu cenne siedliska rzadkich i chronionych roślin, takich jak: rosiczka okrągłolistna, bluszcz pospolity, porzeczka czarna, kruszyna pospolita, marzanka wonna, konwalia majowa, perłówka jednokwiatowa, skrzyp bagienny, gwiazdnica bagienna, kokorycz wątła, bobrek trójlistkowy, przytulia pospolita, czworolist pospolity, kokoryczka wonna. Przez rezerwat przechodzi czerwony szlak pieszy Przez Trawiastą Buczynę (Stare Czarnowo - Żelisławiec)

Cmentarzysko  kurhanowe kultury łużyckiej z IV epoki brązu (1100-900 lat p.n.e.), umiejscowione jest w Lesie Budy, na terenie rezerwatu przyrody Trawiasta Buczyna. Cmentarzysko obejmowało setki mogił zbudowanych z kamienia, zawierających jedną lub kilka kamiennych skrzyń przykrytych kamiennym płaszczem. Całość była okolona kamiennym kręgiem. Dziś widoczne są cztery kurhany, z których największy ma ok. 10 m średnicy i ok. 2 m wysokości, pozostałe od 2 do 4 m średnicy i 1 m wysokości; są częściowo przykryte płaszczem kamiennym. Obok zalega głaz narzutowy zwany Ołtarzem, jasnoszary płaski blok granitu o obwodzie 7,7 m i wysokości 0,96 m, przypuszczalnie dawny kamień kultowy. Dotrzeć do nich można jedyną udostępnioną trasą przez Rezerwat - czerwonym szlakiem przez Trawiastą Buczynę (Stare Czarnowo - Żelisławiec).

Kartno – (niem. Kortenhagen), wieś sołecka w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Stare Czarnowo, na południowych obrzeżach Szczecińskiego Parku Krajobrazowego „Puszcza Bukowa”. Należała do posiadłości cystersów z pobliskiego Kołbacza. Wraz z kasatą klasztoru cystersów, wieś weszła w skład domeny kołbackiej, do której dzierżawców należało prawo patronatu nad kościołem. W centrum kościół filialny pw. Podwyższenia Krzyża Świętego, zbudowany w 2. połowie XIII w. z kostki granitowej, zrujnowany po 1945, odbudowany w latach 1981-84. Plac kościelny będący niegdyś również miejscem pochówków, otoczony jest zabytkowym kamiennym murem. Kościół salowy, na rzucie prostokąta, bez chóru i wieży, z półkolistą absydą i romańskimi portalami. Elewacje ścian wykonano z dobrze obrobionych kwadr granitowych ułożonych w regularne warstwy. W XVIII wieku dobudowano drewnianą wieżę, spaloną w 1945 roku. Więcej informacji o kościele - https://zabytek.pl/pl/obiekty/g-230345 . Przez wieś prowadzi znakowany czerwony turystyczny Szlak przez Trawiastą Buczynę (Stare Czarnowo- Żelisławiec).  

Żelisławiec. Założona na planie owalnicy wieś, wymieniana jest w roku 1180 jako własność cystersów z Kołbacza. W 1255 roku otrzymała na krótko prawa targowe. Obecnie Żelisławiec należy do gminy Stare Czarnowo. Geograficznie, położony jest na Równinie Wełtyńskiej około 12 km na wschód od Gryfina. Przez wieś przebiega trasa prowadząca do Kołbacza. Jak głoszą podania, Jak podaje legenda, osada została założona przez kasztelana książąt szczecińskich Żelisława, w miejscu, gdzie na jednym z dębów było gniazdo gryfów, mitycznych potężnych stworzeń, znanych z wizerunku na herbie rodowym Gryfitów i licznych herbów pomorskich miast. To staropolskie imię, składające się z dwóch członów: żeli – pragnąć oraz sław – sława, rozsławiło odnalezienie gniazda gryfów na jednym z okolicznych dębów. To mityczne zwierzę występuje licznie w herbach dzisiejszego zachodniopomorskiego. W drugiej połowie XIII wieku w centrum wsi wybudowano kościół we wczesnogotyckim stylu. Świątynia z kostki granitowej w założeniu prostokąta, pozbawiona była chóru i wieży. W roku 1945 została zniszczona, a później, w 1977 roku, ponownie odbudowana. Obecnie po zachodniej stronie wznosi się XIX wieczna, masywna, prostokątna wieża. Do jej budowy użyto cegły, którą następnie otynkowano. Kościół wraz z dawnym cmentarzem otoczony jest kamiennym murem. W murze znajdują się trzy bramki o podobnym, półokrągłym wykroju. Jedna z nich jest obecnie zamurowana. Przy murze rośnie okazały, pomnikowy dąb "Pod Gryfami". Czy jeszcze kiedyś zobaczymy na nim gniazdo gryfa ? W Żelisławcu znajdziemy jeszcze jeden pomnik przyrody - cis pospolity. Drzewo to rośnie na posesji przy ul. Niepodległości 16, naprzeciwko kościoła. Łatwiej go jednak dostrzec z ulicy Krótkiej (którą przebiega szlak czarny i zielony). Osiąga on wysokość 10 m. Obwód pnia na wysokości szyi korzeniowej wynosi 2,2 m. Drzewo to znajduje się na prywatnej posesji, jednak jest dobrze widoczne z ulicy. We wsi węzeł pieszych szlaków turystycznych; czerwony Przez Trawiastą Buczynę (Stare Czarnowo - Żelisławiec), zielony Woja Żelisława (Szmaragdowe - Gryfino) oraz czarny Klubu Turystów Pieszych Wiercipięty (Szczecin Podjuchy - Żelisławiec)

SKALA TRUDNOŚCI PIESZA – 1
SKALA TRUDNOŚCI ROWER – 2
SKALA  TRUDNOŚCI NORDIC WALKING - 2

1 – łatwy bez utrudnień
2 – średni z miejscowymi utrudnieniami
3 – o utrudnionym przejściu/przejeździe

SPODOBAŁA CI SIĘ MOJA PRACA ?? SKORZYSTAŁEŚ Z MATERIAŁÓW ?? POSTAW MI KAWĘ - https://buycoffee.to/wiking-turystyka

Na pewno zmotywuje mnie do dalszej pracy. Często również kawka mi pomoże przy tworzeniu nowych i aktualizacji dotychczasowych danych. Do zobaczenia na Szlaku. W sezonie jesienno-zimowo-wiosennym, zapraszam na wspólne "Wyprawy z Wikingiem", podczas których wędrujemy po szlakach Województwa Zachodniopomorskiego i nie tylko.