P-Y-ZGR-003, szlak pieszy żółty. Gryfino - Dolna Odra, 23,7km

SPODOBAŁA CI SIĘ MOJA PRACA ?? SKORZYSTAŁEŚ Z MATERIAŁÓW ?? POSTAW MI KAWĘ - https://buycoffee.to/wiking-turystyka

Materiały zamieszczone lub zakupione w serwisie można wykorzystywać na ogólnych zasadach wynikających z prawa autorskiego i praw pokrewnych, w tym majątkowych - Regulamin korzystania z danych umieszczonych w serwisie .Jeśli chcesz umieścić widżet z mapką na swojej stronie, skontaktuj się z nami. Przygotujemy kod do wklejenia i wyślemy na mejla.

1. NUMER SZLAKU W SERWISIE www.WedrujzNami.pl:  P-Y-ZGR-003
2. NUMER SZLAKU WG PTTK: brak
3. PRZEBIEG SZLAKU: Gryfino przejazd kolejowy - Górka Miłości - Żórawki węzeł szlaków przy drodze krajowej nr 31 - Szczawno - Bartkowo - Steklno - Steklinko - Stary Młyn - Krzypnica - Krajnik - Dolna Odra PKP
   
4. NAZWA SZLAKU: Szlak Stekliński
5. POWIAT: Gryfiński
6. GMINA: Gryfino
   
7. NAWIERZCHNIE: wszystkie rodzaje dróg
8. KOLOR: żółty pasek, pomiędzy dwoma białymi w poziomie
9. ROK POWSTANIA: nieznany, lata 90-te
10. ROK OSTATNIEGO ODNAWIANIA: 2021 roku
    
11. ROK OSTATNIEGO MONITORINGU/POMIARU: 2009
12. DŁUGOŚĆ: 23,7 km
    
13. WAŻNE UWAGI: szlak o charakterze liniowym, oznakowanie dwustronne. Oznakowanie szlaku bardzo dobre w 2021 roku.
    
14. LINKI ZEWNĘTRZNE: MAPA GMINY GRYFINO (.jpg) , Poznaj Gminę Gryfino” – kolejna publikacja z serii „Gryfińskich Spacerowników”  , serwis www.gminagryfino360.pl

 SZLAK ZNAJDZIESZ NA NA NASZEJ MAPIE OGÓLNEJ ZNAKOWANYCH SZLAKÓW TURYSTYCZNYCH (zawsze aktualizowana pełna mapa)

Jeśli znasz szlak, a nie ma go w naszym rejestrze, prosimy o przesłanie pliku .gpx oraz kilku słów o szlaku, zdjęć, abyśmy stworzyli jego wizytówkę. A jak masz czas, zapraszamy do stworzenia opisu szlaku, według naszego systemu. Szlaki są dla wszystkich i musimy je promować wspólnie.

CHARAKTERYSTYKA SZLAKU

Szlak Stekliński, to ciekawa trasa turystyczna po Ziemi Gryfińskiej. Prowadzi ciekawymi miejscami, w tym bardzo urokliwą doliną Tywy. Jednak tutaj na ścieżce musimy uważać, szczególnie zimą i po opadach deszczu. Na trasie kilka ciekawych obiektów i oczywiście plaża nad jeziorem Steklińskim. W Steklnie jest również niewątpliwa ciekawostka, czyli Szlak Steklińskiej Strefy Wyciszenia. Na początku i końcu, mamy węzeł z czerwonym szlakiem Nadorzańskim (Szczecin-Mieszkowice). Przy młynie nad Tywą (Szczawno) mamy węzeł ze pieszym szlakiem czarnym, Czepińskim (Czepino-Dolna Odra). Naszą wycieczkę możemy połączyć z szlakiem czerwonym oraz skorzystaniem z atrakcji Steklna w opcji dwudniowej. Wówczas możemy przenocować w steklińskich ośrodkach.

Szlak rozpoczyna/kończy w bieg w Gryfinie obok przejazdu kolejowego, na ulicy Armii Krajowej (węzeł z czerwonym szlakiem pieszym Nadodrzańskim). Ruszamy na tzw. Górkę Miłości. Schodzimy za punktem widokowym do drogi przy linii kolejowej i wędrujemy wzdłuż niej w kierunku Żórawek. Przechodzimy most nad Tywą (po lewej pozostałości starego młyna) i dochodzimy do ulicy Jaśminowej. Skręcamy w lewo. Dochodzimy do lasu. Na rozwidleniu przy budynkach skręcamy w lewo/skos. Ulica Jaśminowa, przechodzi w Malinową. Dochodzimy do skrzyżowania z Borówkową - dochodzi do nas czarny szlak pieszy Czepiński. Wspólnie prowadzą nas ulicą Malinową aby w pewnym momencie skręcić w las na skarpie doliny Tywy. Zaczyna się najtrudniejszy, ale i najbardziej widokowy odcinek na szlaku. Idziemy wąską ścieżką schodzącą po kilkunastometrowej skarpie. Dochodzimy do asfaltu, obok mostu na Tywie w Szczawnie. Przed nami mała elektrownia wodna. Szlak czarny odchodzi w lewo (do Wirowa i Wełtynia), zaś my skręcamy w prawo. Elegancką drogą zmierzamy do Bartkowa. Do dnia dzisiejszego wieś zachowała układ owalnicy. Na uwagę zasługuje wiele budynków mieszkalnych o gospodarczych, planowanych do wpisu do rejestru zabytków. I oczywiście kościół Wniebowzięcia NMP z przełomu XIV i XV wieku, z otaczającym go starodrzewem i placem kościelnym. Ruszamy dalej, w kierunku południowym.  Skręcamy w drogę pożarową nr 48, którą dotrzemy do śródleśnego jeziora Trzemeszno. Według opowieści, w 1945 roku Armia Czerwona zatopiła w Trzemesznie uszkodzony sprzęt wojskowy i pojazdy opancerzone. Kto wie, może coś znajdziecie. Dochodzimy do mostku nad strumieniem Pniewa i skręcamy w prawo. Mijamy zabudowę osady Śremsko. Idąc skrajem lasu, dochodzimy do drogi wojewódzkiej 121 Gryfino - Banie. Przecinamy ją i dochodzimy do Steklna. Tutaj obowiązkowo musimy zaplanować dłuższy postój, a być może i zakończyć naszą wędrówkę. Po plażowaniu i kąpieli na plaży miejskiej nad jeziorem Steklno, warto ruszyć do późnogotyckiego kościoła Św Krzysztofa, a później zaliczyć 5 kilometrową Steklińską Strefę Wyciszenia, pośród przyrody i pięknych widoków na jezioro. Jeśli jednak chcemy w ciągu jednego dnia dotrzeć do końca szlaku, ruszamy dalej.Ze wsi wychodzimy na wschód i kierujemy się na Steklinko. Jest to typowa wieś ulicówka na zboczu doliny i na "Bawarskich Wzgórzach". na końcu wsi, skręcamy w lewo - obok stary ewangelicki cmentarz z zachowanymi nagrobkami. Leśną drogą ruszamy na zachód - po drodze węzeł z czerwonym szlakiem Nadodrzańskim. Przechodzimy pod torami, dochodzimy do Starego Młyna. Młyn "Pacholątka" w XVIII stuleciu pełnił także rolę tartaku, lecz nie ma o nim zbyt wiele wiadomości. Ostatni przedwojenny młynarz nazywał się Fritz Langkabel. Koła młyńskie napędzane były wodami niewielkiego strumienia zwanego po prostu Młyński Rów. Jednak w starych zapiskach odnaleźć można o wiele bardziej ekscytującą nazwę Znikająca Woda, która oddaje także i stan dzisiejszego strumyczka. Ze stawu młyńskiego płynie on sobie w kierunku szosy, przeciska się pod nią i następnie znika (źródło: M. Anklewicz "Ziemia Gryfińska - Wędrówki historyczne") . Jeszcze kilkadziesiąt lat temu normalnie funkcjonował. Świetnie zachował się staw spiętrzający wodę oraz fragment muru na którym znajdowało się koło młyńskie. Po chwili przecinamy drogą krajową nr 31 w Krzypnicy. W samej wsi, na uwagę zasługuje zabudowa z przełomu XIX i XX wieku; budynki mieszkalne i szachulcowe stodoły. We wsi węzeł z zielonym szlakiem rowerowym "Zielona Odra". Ruszamy w kierunki wsi Krajnik w okolicach elektrowni Dolna Odra. Tutaj warto swoje nogi skierować do zabytkowego kościoła. Na pewno panorama elektrowni Dolna Odra, spodoba się miłośnikom historii przemysłu. Ruszamy dalej na północ, wpierw nieużytkami, potem lasem wzdłuż torów kolejowych, prowadzących do elektrowni. Dochodzimy do przystanku kolejowego Dolna Odra - tutaj węzeł szlaków turystycznych:

1. Szlak pieszy czerwony Nadodrzański, Szczecin Żydowce - Mieszkowice
2. Szlak pieszy czarny Czepiński, Czepino - Dolna Odra
3. Szlak pieszy żółty Stekliński, Gryfino - Dolna Odra
4. Szlak rowerowy zielony Zielona Odra, Szczecin - Kosrzyn nad Odrą

Warto przejść kilkaset metrów w kierunku Nowego Czarnowa i zwiedzić rezerwat przyrody "Krzywy Las".

Dalsze opcje. Możemy ruszyć czerwonym szlakiem pieszym do Gryfina i dalej przez tereny gminy Gryfino i Puszczy Bukowej do Szczecina. Druga Opcja tym szlakiem to kierunek Południowy do Mieszkowic. A może skusicie się na wypad czarnym szlakiem pieszym ? Możemy również korzystać z autobusowej komunikacji gminnej, lub kolejowej.

(Stary przebieg szlaku od Steklna) Przy sklepie skręcamy w kierunku Czarnówka. Mijamy po prawej boisko i czeka nas asfaltowa droga do Czarnówka. Dochodzimy do świetlicy wiejskiej, gdzie nasz szlak, po zmianach kończy bieg. Przed laty prowadził dalej do Lubicza - przez lata dalsza droga była mocno zarośnięta i szlak skrócono. Przy tej drodze, do 2000 roku znajdowała się baza rakietowa. W Czarnówku, na uwagę zasługuje kościół filialny p.w. św. Józefa z XVI w. zbudowany z kamienia narzutowego, z wieżą ryglową z 1702 oraz zabudowa wiejska. W Czarnówku, ponownie spotykamy się z czerwonym szlakiem Nadodrzańskim Szczecin Żydowce - Gryfino - Chojna - Cedynia - Siekierki -  Mieszkowice, oraz rowerowym szlakiem czerwonym Północny Szlak Bański.

POWIĄZANE SZLAKI I MAPY: aby sprawdzić z jakimi szlakami turystycznymi, krzyżujemy naszą wędrówkę, kliknij w zakładkę "produkty powiązane". Znajdziesz tam również mapy, na których znajduje się szlak, a mamy je w sprzedaży. Zakładka w ciągłej rozbudowie, w miarę wprowadzania szlaków i wydawnictw do bazy.

NA SZLAKU:

Dzisiejsze Gryfino w momencie lokacji w roku 1254 otrzymało niemiecką nazwę Greifenhagen. Na północ od założonego na prawie niemieckim miasta istniała wcześniej osada słowiańska. Według badań archeologicznych jej początki sięgają XII wieku i najprawdopodobniej była ona zalążkiem do powstania miasta. Choć Gryfino odniosło duże straty w efekcie walk toczonych u schyłku II wojny światowej, szczęśliwie ocalało parę cennych zabytków architektury gotyckiej. Miasto należy do grona miejscowości z zachowaną sporą częścią obwodu średniowiecznych murów obronnych. Zaś kościół p.w. Narodzenia NMP stanowi wspaniałą spuściznę po Księstwie Pomorskim. Odnajdziemy również wiele ciekawych budynków z przełomu XIX i XX wieku. W Gryfinie i okolicach powszechnie znane są dwie miejscowe legendy: o wodniku i skarbach na górce miłości. Jednak legend, baśni i gadek ludowych funkcjonowało tutaj przez stulecia niezliczone mnóstwo. Wiele z nich zachowało się zapisane swego czasu przez pomorskich (niemieckich) folklorystów. Nie wzbudziły one jak dotychczas wzmożonego zainteresowania folklorystów i krajoznawców polskich. W Gryfinie umiejscowiona jest również wypożyczalnia sprzętu wodnego, będąca doskonałym punktem wypadowym na Międzyodrze. Informacji o mieście i gminie można zasięgnąć w Centrum Informacji Turystycznej w Gryfinie przy nabrzeżu odrzańskim, nieopodal mostu. Szczegóły i kontakt https://www.facebook.com/cit.gryfino/  . Linki zewnętrzne: Strona Gryfina - dział Turystyka, Wikipedia .

Gryfino - Górka Miłości. Nad ulicą Słoneczną, tuż za przejazdem kolejowym, rozciągają się wzniesienia, dawny brzeg pradoliny Odry popularnie zwany "Górką Miłości". Dawniej część tego wzniesienia, która znajdowała się najbliżej miasta nazywana była "Wzgórzem Szubienniczym" i nawiązywała do stojącej tu kiedyś szubienicy, na której karę wykonywał miejski kat. Zabudowa pojawiła się tutaj dopiero na początku dwudziestego wieku. Znajdowało się tutaj między innymi schronisko młodzieżowe a także kort tenisowy.
Dalej w stronę południa wzniesienia nazywano "Cesarską Górą", "Byczymi Górami" i "Czarcią Górą". Na tej ostatniej na początku XVIII wieku powstał pierwszy na tym terenie wiatrak. Obecnie teren Górki Miłości jest po rewitalizacji. Zachowano pierwotny układ ścieżek i istniejącą tu zieleń, ale wzbogacono ten teren o infrastrukturę umożliwiającą wypoczynek. Nowy szlak spacerowy, Plac Zakochanych, plac spotkań, ławki, place rekreacyjne, tablice informacyjne, punkt widokowy, a do tego karmniki, budki lęgowe, domki dla owadów, nowe nasadzenia oraz oznakowania tabliczkami informacyjnymi występujących gatunków drzew. Wszystko to sprawia, że teren stał się popularnym miejscem spacerów i odpoczynku. Nic dziwnego, z tego miejsca roztacza się piękny widok w pierwszym planie na miasto a dalej na Międzyodrze.

Bartkowo – (do 1945 niem. Bartikow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Gryfino. Jest to wieś typu owalnica, na osi północny zachód – południowy wschód. Na majdanie znajduje się kościół z cmentarzem przykościelnym. W kierunku północnym układ wydłużony do ulicówki. Pierwsza wzmianka historyczna pochodzi z 1226 r. Od 1282 r. wieś stanowi lenno klasztoru Cystersów z Kołbacza. Część wsi była własnością dwóch rodów rycerskich, tj. Woberminów i Eickstadt’ów. Na przełomie XIV i XV wieku wzniesiono kościół z kamienia narzutowego w stylu wczesnogotyckim. Na Mapie Lubinusa z 1618 wieś zaznaczona jako Berckow. Przełom XVII i XVIII wieku stanowił dla wsi kryzys gospodarczy i demograficzny. Z końcem XVIII wieku istniał następujący stan zabudowy – 25 domów, kościół, szkoła i gajówka. W drugiej połowie Bartkowo to wieś o średniej wielkości, liczy około 300 mieszkańców. Oprócz kościoła we wsi było 35 budynków mieszkalnych i 63 budynki gospodarcze, szkoła i kuźnia. Do dnia dzisiejszego wieś zachowała układ owalnicy. Na uwagę zasługuje wiele budynków mieszkalnych o gospodarczych, planowanych do wpisu do rejestru zabytków. I oczywiście kościół Wniebowzięcia NMP z przełomu XIV i XV wieku, z otaczającym go starodrzewem i placem kościelnym. Zbudowany został z kamienia narzutowego, na planie prostokąta, jako budowlę salową, bez chóru i wieży. Kościół orientowany – prezbiterium skierowane w kierunku wschodnim. Kiedyś kościół posiadał trzy niezdobione portale. Dziś funkcję pełnią portale północny i południowy. Portal zachodni jest zamurowany, w przeszłości był wejściem do szachulcowej wieży. Świątynię przebudowano w XIX wieku, przemurowano wówczas otwory okienne, dobudowano wieżę, którą rozebrano w latach 70. XX wieku. Obok kościoła znajduje się czynny cmentarz parafialny, gdzie rośnie kilka długowiecznych cisów. Zachowało się kilka nagrobków poniemieckich wartych zachowania i wyeksponowania. Na placu przykościelnym znajduje się również drewniana wieża szkieletowa, na której wisiał dzwon z rozebranej wieży. Więcej informacji o kościele - http://architektura.pomorze.pl/BARTKOWO-small-Bartikow-small+145

Steklno – (do 1945 niem. Stecklin), wieś owalnica w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Gryfino. Wieś jest położona na zachodnim brzegu jeziora Steklno. Miejscowość pełni funkcję letniskową, z plażą strzeżoną w okresie letnim. We wsi znajduje kościół rzymskokatolicki pod wezwaniem św. Krzysztofa odbudowany (zrekonstruowany) w latach 1994-98 z datków pochodzących od mieszkańców i wczasowiczów. Jest to późnogotycka świątynia salowa. Wzniesiona została w XVI wieku na planie prostokąta. Materiał, z którego wzniesiono ten kościółek stanowią głazy narzutowe, nieznacznie tylko przyciosane, niektóre nawet znacznych rozmiarów. Narożniki, ościeża okien i portali, zwieńczenia szczytów oraz blendy wykonane są w cegle. Przestrzeń pomiędzy kamieniami wypełniona jest zaprawą z domieszką gruzu ceglanego. Przed kościołem znajduje się plac będący dawniej cmentarzem. Cmentarz wraz z odbudowanym kościołem jest wpisany do rejestru zabytków. Podczas trwania II wojny światowej na terenie wsi znajdował się obóz pracy dla Polaków, Włochów i Belgów oraz oddział roboczy jeńców radzieckich - Kommando III/406. Istniał w latach 1941–1942 i liczył ok. 25 jeńców. Więcej informacji http://steklno.pl/historia  oraz http://architektura.pomorze.pl/STEKLNO-small-Stecklin-small+44  . W miejscowości można również przenocować w istniejących ośrodkach.

Jezioro Steklno (do 1945 r. niem. Stecklinsee) – jezioro położone na wschód od wsi Steklno, gmina Gryfino, powiat gryfiński, województwo zachodniopomorskie, w zachodniej części Pobrzeża Szczecińskiego na Równinie Wełtyńskiej. Powierzchnia 47,3 ha. Do jeziora Steklno uchodzą liczne małe cieki i rowy melioracyjne oraz wody podziemne, natomiast wypływa z niego struga łącząca je z jeziorem Małe Steklno. Za wschodnim brzegu istniała dawniej wieś Łazy Steklińskie (niem. Steckliner Loos). Jezioro posiada dwie atrakcje. Pierwszą jest plaża miejska z oznakowanym i strzeżonym kąpieliskiem na pólnocnym brzegu jeziora. Druga to wędkarski raje. Słynie z ryb drapieżnych, takich jak okonie, szczupaki, sandacze i węgorze. Dodatkowo obecny dzierżawca zarybia zbiornik również linami i karpiami. Jest to atrakcyjne miejsce wypoczynku dla mieszkańców Gryfina i okolic, a także Szczecina.

Szlak Steklińskiej Strefy Wyciszenia. To pierwsze tego rodzaju miejsce w Polsce, gdzie wykorzystując potencjał natury, można trenować uważność, doskonalić pracę umysłu (psychiki) oraz umiejętność panowania nad emocjami i stresem. Poza strefą refleksji znajdują się cztery pozostałe strefy; wyciszenia umysłu, uważności i medytacji, poszukiwania najlepszych decyzji oraz rozładowania emocji i wykorzystania energii drzew. Każda wyposażona w zadaszoną ławkę oraz tablicę z odpowiednią instrukcją do ćwiczeń. Dzięki nim możemy nauczyć się opanowania własnych emocji, uwolnić się od stresu oraz rozwinąć własne umiejętności. Na trasie znajdziemy dokładne wskazówki, w jakiej pozycji usiąść na ławce, wyrównać oddech, spojrzeć na jezioro, wyciszyć się i uporządkować swoją świadomość. Zacząć z uwagą obserwować piękno otaczającej nas przyrody, abyśmy zatrzymali się, przez moment byli tylko tu i teraz. Szczególnym miejscem na szlaku są rozstaje dróg. Wszyscy, którzy nie wiedzą, jaką podjąć życiową decyzję, mają okazję rozważyć swój problem w ciszy i skupieniu. Dzięki temu mogą wsłuchać się w swój wewnętrzny głos, który pomoże w odpowiednim wyborze drogi. Na ścieżce znajdują się również wskazówki dotyczące wejścia w stan medytacji czy rozładowania własnych emocji. "Znajdziemy tu miejsce odosobnienia, w którym możemy bezkarnie wykrzyczeć naszą złość i irytację. To ćwiczenie uwolni nas od złych uczuć, uspokoi. Bliskość lasu i jeziora bardzo dobrze rezonuje na nasz pozytywny potencjał, który każdy w sobie ma. Szlak Steklińskiej Strefy Wyciszenia ma długość 5 kilometrów. Powstał on z inicjatywy Stowarzyszenia "Nasza mała ojczyzna" w Steklnie koło Gryfina.

Krajnik. Wieś została założona w XVIII w. W Krajniku warto zwrócić uwagę na murowany kościół p.w. Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny, pochodzący z XVIII w. Zbudowano go w 1785 r.. Po wojnie nieużytkowany popadł w ruinę. Odbudowany w 1960 r. Przy świątyni znajduje się poewangelicki cmentarz przykościelny, również z tego okresu. Niedawno zbudowano na nim lapidarium. Na terenie wsi znajduje się wiele budynków gospodarczych i mieszkalnych z początku XX w..

Krzywy Las - Dolna Odra, to skupisko ponad 50 zdeformowanych sosen rosnących na obszarze około 0,30 ha (kiedyś było ich około 100). Posadzono je najprawdopodobniej w 1934 roku. Tuż nad ziemią pień zamiast rosnąć pionowo – skręca pod kątem 90 stopni i wygina się szerokim łukiem ku górze. Wszystkie pnie wygięte są w kierunku północnym. Widok, jaki tworzą te drzewa jest niesamowity. Dookoła tego miejsca rosną proste sosny, wygląda więc na to, że ktoś kiedyś musiał się przyczynić do pokrzywienia drzew. Poziome pałąkowate wygięcia mają długość od jednego do trzech metrów. Nad łukiem pnie pną się już pionowo do góry. Sosny pomimo swojego wieku są stosunkowo niskie, nie ma wśród nich takiej, której wysokość przekroczyłaby 15 metrów. Oglądając pnie drzew można zauważyć, że na początku zgięcia znajdują się stare sęki, a więc młode drzewka prawdopodobnie były nacinane przy bocznych gałązkach. Liczba słojów w sękach mówi, że zabiegi te były wykonywane na drzewkach około 7-10 letnich. Na temat powstania tego lasu niewiele wiadomo. Jednak istnieje wiele hipotez próbujących wytłumaczyć to niezwykłe zjawisko. W gospodarce leśnej, a zwłaszcza w sztuce ogrodowej znane są przypadki specjalnego uszkadzania i późniejszej hodowli drzew nienaturalnie wygiętych do specjalnych zastosowań, na przykład do budowy łodzi, kadzi, mebli, sprzętów gospodarstwa domowego, a w końcu także ku ozdobie. Według programu Galileo zdaniem profesora Kremera powodem niespotykanego wykrzywienia pni było ścięcie drzewek w wieku od 6 do 10 lat z przeznaczeniem ich na bożonarodzeniowe drzewka. Ponieważ drzewkom celowo zostawiono ostatnią dolną gałąź rosła ona dalej dążąc do pionu i z czasem przybrała charakterystyczny wykrzywiony kształt Sosny w podgryfińskim „Krzywym Lesie” zapewne także miały służyć potrzebom człowieka. Dziś „Krzywy Las” administracyjnie należy do Nadleśnictwa Gryfino, Leśnictwa Wełtyń i został uznany za powierzchniowy pomnik przyrody. Mieści się na powierzchni 0,3 ha. Kiedyś charakterystycznie uformowanych sosen było znacznie więcej - niestety choroba spowodowała wyschnięcie części z nich i konieczne były wycinki. Nadal jest to jednak na tyle wyjątkowe i osobliwe zjawisko, że warto je zobaczyć. W ramach porozumienia Gminy Gryfino, Polskiej Grupy Energetycznej i Lasów Państwowych, Krzywy Las ulegnie wkrótce rewitalizacji. Zwiększona zostanie ochrona drzew oraz dostosuje się ich formę zwiedzania do wzrastającego ruchu turystycznego. Podjęta zostanie także próba zwiększenia substancji materialnej Krzywego Lasu poprzez nasadzenia zastępcze.

Stary przebieg szlaku.

Czarnówko (niem. Klein Zarnow) – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Widuchowa. Pierwsza wzmianka o Czarnówku pochodzi z 1323 roku. Niejaki Zabel (de Czernow) podpisany jest jako świadek sprzedaży przez braci Bertekowów części lasu chłopom z Pacholąt; Pommersches Urkundenbuch VI, 194. Od XIV wieku osada była lennem rodu Trampów, a następnie stawała się własnością pomorskich rodów Ehrenreich, Otto, von Sydow, von Liebehrerr, Zieroldów. W XIX wieku wykarczowano las, by na osuszonym łęgu założyć nową osadę dziś zwaną Nowe Czarnowo. Czarnówko zaś zaczęto nazywać Klein Zarnow (Małe Czarnowo). Po roku 1945 przyjęto nazwę zaproponowaną przez S. Kozierowskiego w Atlasie nazw geograficznych Słowiańszczyzny Zachodniej (1934). Kościół usytuowano pośrodku zabudowy równolegle do drogi przecinającej wieś ze wschodu na zachód. Wzniesiony w XVI wieku na planie prostokąta jest przykładem sporej grupy niewielkich salowych świątyń tak charakterystycznych dla krajobrazu kulturowego Pomorza Zachodniego. We wnętrzu kościoła zachowały się; barokowy ołtarz ambonowy z XVIII wieku, empora organowa z XVIII wieku oraz dzwon odlany w 1695 r. Więcej informacji http://architektura.pomorze.pl/CZARNOWKO-small-Klein-Zarnow-small+97

39 dywizjon rakietowy Obrony Powietrznej w Czarnówku – pododdział Wojska Polskiego, sformowany w 1968 w Czarnówku k. Gryfina, podlegał dowódcy 26 Brygady Rakietowej Obrony Powietrznej. Jednostka rozformowana w 2000 roku. Głównym zadaniem dywizjonu była obrona północno-zachodnich rubieży kraju, w tym szczecińskiego portu, przed ewentualnym atakiem nieprzyjaciela z powietrza. Od 1969 roku, w bazie znalazło się zasadnicze uzbrojenie – zestaw przeciwlotniczy PZR S–75M Wołchow. Od 1970 roku, rozpoczęła dyżury bojowe. Jednostka związana była z Gryfinem. Żołnierze dywizjonu wraz z całą brygadą, w latach siedemdziesiątych złożyli przysięgę na placu Barnima. Była to wyjątkowa przysięga, jedyna jaka odbyła się w Gryfinie. Po rozformowaniu, teren prywatny. Można było po umówieniu się ze stróżem, poeksplorować tereny dawnej jednostki wojskowej. W 2016 roku władze gminy Widuchowa podjęły decyzję o przekazaniu terenu po byłej jednostce wojsk rakietowych, na cele wielobranżowego ponadgminnego zakładu. I tak powoli znika, kolejny ciekawy punkt rakietowy na zachodnich i nadmorskich rubieżach Polski.

SKALA TRUDNOŚCI PIESZA – 1
SKALA TRUDNOŚCI ROWER – 1
SKALA TRUDNOŚCI NORDIC WALKING - 1

1 – łatwy bez utrudnień
2 – średni z miejscowymi utrudnieniami
3 – o utrudnionym przejściu/przejeździe

SPODOBAŁA CI SIĘ MOJA PRACA ?? SKORZYSTAŁEŚ Z MATERIAŁÓW ?? POSTAW MI KAWĘ - https://buycoffee.to/wiking-turystyka

Na pewno zmotywuje mnie do dalszej pracy. Często również kawka mi pomoże przy tworzeniu nowych i aktualizacji dotychczasowych danych. Do zobaczenia na Szlaku. W sezonie jesienno-zimowo-wiosennym, zapraszam na wspólne "Wyprawy z Wikingiem", podczas których wędrujemy po szlakach Województwa Zachodniopomorskiego i nie tylko.