P-S-ZGR-063, szlak pieszy czarny, Czepino PKP - Gryfino PKP, 20,3km

SPODOBAŁA CI SIĘ MOJA PRACA ?? SKORZYSTAŁEŚ Z MATERIAŁÓW ?? POSTAW MI KAWĘ - https://buycoffee.to/wiking-turystyka . Wspomóż utrzymanie domen, sklepu, serwera na dane ....

Materiały zamieszczone lub zakupione w serwisie można wykorzystywać na ogólnych zasadach wynikających z prawa autorskiego i praw pokrewnych, w tym majątkowych - Regulamin korzystania z danych umieszczonych w serwisie .Jeśli chcesz umieścić widżet z mapką na swojej stronie, skontaktuj się z nami. Przygotujemy kod do wklejenia i wyślemy na mejla.

1. NUMER SZLAKU W SERWISIE www.WedrujzNami.pl: P-S-ZGR-063
2. NUMER SZLAKU WG PTTK: ZP-1081-s
3. PRZEBIEG SZLAKU: Czepino PKP - Wełtyń - Jezioro Wełtyńskie - Wirów - Szczawno elektrownia - Żórawie - Pniewo - Dolna Odra PKP
   
4. NAZWA SZLAKU: Szlak Czepiński
   
5. POWIAT: Gryfiński
6. GMINA: Gryfino
   
7. NAWIERZCHNIE: asfalt, drogi leśne gruntowe i utwardzone, ścieżki
   
8. KOLOR: czarny pasek, pomiędzy dwoma  białymi w poziomie
9. ROK POWSTANIA: nieznany
10. ROK OSTATNIEGO ODNAWIANIA: 2021
11. ROK OSTATNIEGO MONITORINGU/POMIARU: 2021
12. DŁUGOŚĆ:  20,3 km
13. WAŻNE UWAGI: szlak o charakterze liniowym, oznakowanie dwustronne. W 2021 roku oznakowanie oceniamy jako bardzo dobre. Niestety przeniesiono szlak na drogę rowerową o dość dużym natężeniu ruchu. Uwaga ! Ustępujecie pierwszeństwa rowerzystom na tym odcinku.
    
14. LINKI ZEWNĘTRZNE: MAPA GMINY GRYFINO (.jpg) , Poznaj Gminę Gryfino” – kolejna publikacja z serii „Gryfińskich Spacerowników”  , serwis www.gminagryfino360.pl

SZLAK ZNAJDZIESZ NA NA NASZEJ MAPIE OGÓLNEJ ZNAKOWANYCH SZLAKÓW TURYSTYCZNYCH (zawsze aktualizowana pełna mapa)

Jeśli znasz szlak, a nie ma go w naszym rejestrze, prosimy o przesłanie pliku .gpx oraz kilku słów o szlaku, zdjęć, abyśmy stworzyli jego wizytówkę. A jak masz czas, zapraszamy do stworzenia opisu szlaku, według naszego systemu. Szlaki są dla wszystkich i musimy je promować wspólnie.

CHARAKTERYSTYKA SZLAKU

Szlak Czepiński - czarny podmiejski znakowany szlak turystyczny, w województwie zachodniopomorskim, na terenie gminy Gryfino, o długości prawie 20 km. W formie półpętli łączy Czepino z Gryfinem, łącząc szlaki piesze Równiny Wełtyńskiej. Wielokrotnie krzyżuje się z innymi szlakami pieszymi, umożliwiając wędrówkę w kierunku Szczecina, Mieszkowic, Chojny, Cedyni, Bań i Lipian. Opis szlaku Czepino --> Gryfino.

Ruszamy z przystanku PKP w Czepinie. Ulicą Kolejową dochodzimy do ulicy Gryfińskiej, następnie skręcamy w Podgórną. Początkowo idziemy niewielkim jarem, nieco pod górę, na szczyt morenowego wzniesienia stanowiącego krawędź pradoliny Odry. Następnie gruntową drogą wzdłuż betonowego ogrodzenia fermy drobiu. Na kolejnym rozwidleniu, kierujemy się drogą w kierunku lasu (południowy wschód). Po wejściu w las, krótki wspólny odcinek z czerwonym szlakiem Nadodrzańskim. Po chwili skręcamy w prawo - szlak czerwony prowadzi w kierunku Starych Brynek - i kierujemy się lasem w kierunku południowo-wschodnim. Wychodzimy na pola i drogą polną docieramy do Wełtynia. Ulicami Gryfińską i Szkolną docieramy do kościoła i tereny dawnej szkoły. Tutaj możemy chwilę odpocząć i zapoznać się z zabytkowym kościołem i jego bezpośrednią okolicą. We wsi również węzeł pieszych szlaków turystycznych; zielony Woja Żelisława, niebieski Równiny Wełtyńskiej i Pojezierza Myśliborskiego. Ze wsi wychodzimy wraz ze szlakiem zielonym, wędrując wzdłuż jeziora. Po prawej mijamy cmentarz, gdzie znajdziemy kilka starych nagrobków. Przy parkingu, szlak zielony odbija w prawo, do Gryfina. Nasz szlak prowadzi pomiędzy brzegiem Jeziora Wełtyńskiego, a ogrodzeniem ośrodków wypoczynkowych. W upalne dni, bez problemu możemy poplażować i podziwiać przepiękne widoki na jezioro, na dawnej plaży gminnej. Po minięciu ośrodka, wchodzimy w las. Przed jego skrajem skręcamy w prawo. Dochodzimy do asfaltowej drogi (miejsce odpoczynku z ogniskiem) i skręcamy w kierunku centrum Wirowa. Na głównym skrzyżowaniu skręcamy w prawo/skos i kierujemy się polami w kierunku północnego brzegu jeziora Wirowskiego. Po dojściu skręcamy na południe i wędrujemy wzdłuż brzegu jeziora. Po dojściu do działek rekreacyjnych, skręcamy w prawo i dochodzimy do drogi asfaltowej. Skręcamy w lewo i po chwili jesteśmy na dawnym  przystanku kolejowym Jezioro Wirów, zlikwidowanej linii kolejowej Gryfino - Chwarstnica - Pyrzyce. Obecnie przebiega tutaj wojewódzka trasa rowerowa nr 3. Skręcamy wprawo i drogą rowerową wędrujemy do mostu na Tywie (uwaga wzmożony ruch rowerzystów z pierwszeństwem przejazdu). Nieopodal zbudowano małą elektrownię wodną. Dochodzimy do węzła z żółtym szlakiem pieszym Steklińskim Gryfino-Steklno. Wspinamy się po skarpie doliny Tywy. Musimy tu uważać, gdyż ścieżka jest wąska i zimą lub po deszczach jest ślisko. A  sama skarpa, ma kilkanaście ładnych metrów wysokości. Rowerzystom proponujemy krótki objazd do ulicy Malinowej. Skręcamy w ulicę Malinową i wędrujemy po ulicach wsi Żórawie. Na rozwidleniu odchodzi od nas szlak żółty w kierunku Gryfina, zaś my wchodzimy w ulicę Borówkową. Na skrzyżowaniu z ulicą Poziomkową skręcamy wprawo i wchodzimy w las. Po wyjściu z lasu wchodzimy na przedmieścia Gryfina (Pniewo, Żórawki). Idziemy ulicami; Bukowa, Kasztanowa, Leśna. Za ostatnimi budynkami, skręcamy w lewo i idziemy drogą na skraju lasu, dochodząc do drogi krajowej nr 31. Przechodzimy na drugą stronę i tutaj nasz szlak kończy bieg. Na prawo jest przystanek PKP Dolna Odra. Tutaj również węzeł z czerwonym szlakiem pieszym Nadodrzańskim Mieszkowice - Szczecin Żydowce.

Propozycja w Dolnej Odrze: Jeśli macie jeszcze trochę sił, możecie przejść na drugą stronę torów, skręcić w prawo i za znakami czerwonego szlaku, skierować się do pomnika przyrody Krzywy Las - partia lasu sosnowego z drzewami o łukowato wygiętych pniach. To tylko niecały kilometr., a wrażenia fenomenalne. A przy sklepie umiejscowiony jest przystanek linii nr PKS Dolna Odra - Szczecin, przez Gryfino. Mamy więc do wyboru autobus lub pociąg, aby wrócić do domu, lub do samochodów zostawionych w Czepinie.

POWIĄZANE SZLAKI I MAPY: aby sprawdzić z jakimi szlakami turystycznymi, krzyżujemy naszą wędrówkę, kliknij w zakładkę "produkty powiązane". Znajdziesz tam również mapy, na których znajduje się szlak, a mamy je w sprzedaży. Zakładka w ciągłej rozbudowie, w miarę wprowadzania szlaków i wydawnictw do bazy.

NA SZLAKU:

Wełtyń. Wieś położona jest nad malowniczym jeziorem Wełtyń. Na jeziorze są położone trzy wyspy. Dwie z ośrodkami turystycznymi – domki letniskowe. Ze wsi w okresie letnim odbywają się przewozy osób łodziami motorowymi na obydwie wyspy. Z ciekawostek można dodać iż niegdyś latem na obszar wyspy przewożono bydło celem wypasu. Wełtyń posiadał w XVI i XVII wieku prawa miejskie. Od początku swojego istnienia był nazywany różnie Woltina, Woltin, Woltyna, Woldyn. Początki istnienia osadnictwa na tych terenach nie jest dokładnie znany. Archeolodzy odnaleźli ponad 30 stanowisk dowodzących istnienia działalności człowieka w młodszej epoce kamienia – neolitu (8000 - 4500 tys. lat p.n.e.). Na wzniesieniach w okolicy Wełtynia zlokalizowano i częściowo przeprowadzono badania olbrzymiej osady łużyckiej. Pierwszy ślad w kronikach pojawił się w roku 1212, książę pomorski Bogusław II uregulował dokumentem wystawionym w Kamieniu Pomorskim sprawy spadkowe potomków Warcisława II Świętoborzyca, (fundatora klasztoru kołbackiego) z Cystersami. Duże znaczenie dla losu i przyszłości tych ziem miało założenie w II połowie XII wieku klasztoru kołbackiego. Istnieją liczne przesłanki, iż Wełtyń stanowił centrum pola (okręgu grodowego) wełtyńskiego, a ono z kolei część kasztelanii pyrzyckiej. Domniemana "Ziemia Wełtyńska" graniczyła na południu z Ziemia Widuchowską, na wschodzie Kołbacką, na północy Szczecińską. Granica zachodnia przebiegała na Odrze. W Wełtyniu do czasów współczesnych zachowało się grodzisko średniowieczne, ale zostało przebadane tylko powierzchnie. W roku 1222 Wełtyń pojawia się w dokumencie książęcych. Książę Bogusław II potwierdził wówczas prawa cystersów kołbackich do tych ziem. Już w 1226 roku istniał w Wełtyniu wolny targ, wzmiankowany następnie w 1255 i 1282 r. Dzięki niemu osada rozwinęła się w dużą wieś, która zdaniem historyków niemieckich posiadała w XVI i XVII wieku prawa miejskie, a pieczęć miejska zachowała się do roku 1784. Najważniejszym zabytkiem Wełtynia jest kościół Matki Boskiej Różańcowej (dawniej św. Szczepana) w Wełtyniu – kamienno-ceglany kościół z zachowanymi szesnastowiecznymi polichromiami pokrywającymi prawie całe wnętrze świątyni. Pierwszy zapis o istnieniu parafii pochodzi z 1299 r., patronat nad nią sprawował wtedy kościół Mariacki w Szczecinie. Obecna budowla została wzniesiona w II połowie XV wieku, a wieżę i zakrystię dobudowano na przełomie XV/XVI w. Pozostałe istotne przebudowy miały miejsce w 1690 i 1784 roku. Kościół zbudowany jest z nieobrobionych kamieni o różnej wielkości, osadzonych w murze w sposób chaotyczny (kamienie nie tworzą dających się wyróżnić warstw). Naroża wieży, ościeża okien oraz wyższe partie prezbiterium wykonane zostały z cegły. Z zewnątrz kościół nie jest otynkowany, co umożliwia dostrzeżenie licznych zamurowanych otworów okiennych. Na północnej elewacji wieży zachowała się słabo czytelna, drewniana tarcza zegarowa. W murze otaczającym teren dawnego przykościelnego cmentarza zachowała się kamienna bramka cmentarna z XV w.. We wnętrzu znajduje się barokowy ołtarz i ambona z XVIII w.. Z pierwszej połowy XVI w. pochodzi natomiast najwartościowszy element wystroju wnętrza - gotycko-renesansowe polichromie ścienne. Są one obecnie dość trudne do odczytania ze względu na wyblakłe barwy, zatarte kontury rysunku oraz zniszczenia powstałe podczas przebudów kościoła (zwłaszcza przeróbek otworów okiennych). Gotycko-renesansowe polichromie powstały najprawdopodobniej w latach 1520-34 - tuż przed wprowadzeniem reformacji. Zauważyć w nich można zarówno cechy gotyckie (np. podział na kwatery, sztywne schematy przedstawiania postaci), jak i renesansowe (np. umiejętne operowanie światłocieniem). Malowidła zostały w XVII w. przykryte tynkiem (nie były w pełni zgodne z teologią protestancką). Odsłonięto je ponownie w 1961. Polichromie przedstawiają historię Zbawienia poczynając od stworzenia Ewy, poprzez sceny Pasyjne do sceny Sądu Ostatecznego. Nad Wełtyniem znajduje się wiele ośrodków wypoczynkowych, skupionych na zachodnim brzegu jeziora oraz na wyspach. Więcej informacji na stronie https://gryfino.pl/WrotaGryfina/chapter_57265.asp

Jezioro Wełtyń (do 1945 r. niem. Woltinsee) – jezioro położone wśród wzgórz morenowych w rozległej rynnie polodowcowej, w zachodniej części Pobrzeża Szczecińskiego na Równinie Wełtyńskiej na południe od wsi Wełtyń. Powierzchnia lustra wody wynosi 310,1 ha, maksymalna głębokość Wełtynia wynosi 11,6 m. Z Jeziora Wełtyńskiego wypływa Struga Wełtyńska, uchodzą do niego liczne małe cieki i rowy melioracyjne oraz wody podziemne. Zbiornik charakteryzuje się urozmaiconą linią brzegową i zmiennym dnem. Na jeziorze znajdują się trzy duże wyspy: Koźla, Dzicza i Ptasia, które zajmują łącznie 32 ha i są porośnięte łąkami i lasami. Zachodni brzeg wraz z wyspami Koźla i Dzicza, spełnia funkcje rekreacyjne, mieszczą się tam ośrodki wypoczynkowe oraz plaża. Teren rekreacyjny otoczony jest domkami letniskowymi, drzewami i małą, trawiastą polaną. W Wełtyniu również znajduje się niestrzeżona plaża, kąpielisko otoczone jest lasem i domkami letniskowymi. Wschodni brzeg jest podmokły, jest tam rezerwat faunistyczno-florystyczny Łąki Storczykowe ze stanowiskami storczyków i miejscami występowania chronionych gatunków zwierząt. Od strony zachodniej jeziora przebiega szlak turystyczny czarny Szlak Czepiński, a od wschodu szlak turystyczny niebieski Szlak Równiny Wełtyńskiej i Pojezierza Myśliborskiego. Na wodach Jeziora Wełtyńskiego obowiązuje zakaz używania jednostek pływających napędzanych silnikami spalinowymi oraz skuterów wodnych. Wyjątkiem są szalupy pływające na wyspy Koźlą oraz Dziczą z przystani w Wełtyniu.

Wirów (do 1945 r. niem. Wierow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Gryfino. We wsi zachował się kościół pw. św. Anny zbudowany na przełomie XIX/XX wieku w stylu neoromańskim. Jest to kościół filialny parafii w Wełtyniu. W pobliżu znajdują się dwa jeziora: Jezioro Wełtyń i Jezioro Wirowskie. Pierwsza wzmianka pochodzi z roku 1345. Wieś należała do cystersów z Kołbacza. Po sekularyzacji w 1628 r. przeszła na własność domeny kołbackiej.

Jezioro Wirowskie (do 1945 r. niem. Wierower see) – jezioro położone na wschód od wsi Wirów, w zachodniej części Pojezierza Zachodniopomorskiego na Równinie Wełtyńskiej. Na wschodzie oddzielone przesmykiem od Jeziora Wełtyńskiego. Jezioro z racji znajdowania się w rynnie polodowcowej, jest długie i wąskie. Oś jeziora biegnie z północy na południe. Pełni rolę rekreacyjną, na jego wschodnim brzegu znajdują się domki letniskowe i kilka ośrodków wypoczynkowych. Popularne miejsce wypoczynku weekendowego dla mieszkańców Szczecina i Gryfina.

Od 1895 roku na południe od Jeziora Wirowskiego przebiegała linia kolejowa nr 419 Gryfino-Chwarstnica-Pyrzyce, z przystankiem Jezioro Wirów. WIelu Gryfinian i Szczecinian, wysiadało właśnie tutaj, aby udać się na plaże i do ośrodków wypoczynkowych w okresie letnim. Linię zbudowano w 1895 roku i funkcjonowała do 1996 roku. W 1999 roku zmaknięto ruch, zaś 2009 roku zapadła decyzja o likwidacji. Obecnie na  kolejowym nasypie budowana jest wojewódzka trasa rowerowa nr 3 Blue Velo, Gryfino - Trzcińsko Zdrój.

Dzisiejsze Gryfino w momencie lokacji w roku 1254 otrzymało niemiecką nazwę Greifenhagen. Na północ od założonego na prawie niemieckim miasta istniała wcześniej osada słowiańska. Według badań archeologicznych jej początki sięgają XII wieku i najprawdopodobniej była ona zalążkiem do powstania miasta. Choć Gryfino odniosło duże straty w efekcie walk toczonych u schyłku II wojny światowej, szczęśliwie ocalało parę cennych zabytków architektury gotyckiej. Miasto należy do grona miejscowości z zachowaną sporą częścią obwodu średniowiecznych murów obronnych. Zaś kościół p.w. Narodzenia NMP stanowi wspaniałą spuściznę po Księstwie Pomorskim. Odnajdziemy również wiele ciekawych budynków z przełomu XIX i XX wieku. W Gryfinie i okolicach powszechnie znane są dwie miejscowe legendy: o wodniku i skarbach na górce miłości. Jednak legend, baśni i gadek ludowych funkcjonowało tutaj przez stulecia niezliczone mnóstwo. Wiele z nich zachowało się zapisane swego czasu przez pomorskich (niemieckich) folklorystów. Nie wzbudziły one jak dotychczas wzmożonego zainteresowania folklorystów i krajoznawców polskich. W Gryfinie umiejscowiona jest również wypożyczalnia sprzętu wodnego, będąca doskonałym punktem wypadowym na Międzyodrze. Informacji o mieście i gminie można zasięgnąć w Centrum Informacji Turystycznej w Gryfinie przy nabrzeżu odrzańskim, nieopodal mostu. Szczegóły i kontakt https://www.facebook.com/cit.gryfino/  . Linki zewnętrzne: Strona Gryfina - dział Turystyka, Wikipedia .

SKALA TRUDNOŚCI PIESZA – 1
SKALA TRUDNOŚCI ROWER – 2
SKALA  TRUDNOŚCI NORDIC WALKING - 1

1 – łatwy bez utrudnień
2 – średni z miejscowymi utrudnieniami
3 – o utrudnionym przejściu/przejeździe

SPODOBAŁA CI SIĘ MOJA PRACA ?? SKORZYSTAŁEŚ Z MATERIAŁÓW ?? POSTAW MI KAWĘ - https://buycoffee.to/wiking-turystyka

Na pewno zmotywuje mnie do dalszej pracy. Często również kawka mi pomoże przy tworzeniu nowych i aktualizacji dotychczasowych danych. Do zobaczenia na Szlaku. W sezonie jesienno-zimowo-wiosennym, zapraszam na wspólne "Wyprawy z Wikingiem", podczas których wędrujemy po szlakach Województwa Zachodniopomorskiego i nie tylko.