P-Y-ZKA-017, szlak pieszy żółty, Wolin PKP - Wolin Muzeum, 7,1km

Wolin to legendarna stolica Wikingów. Inne nazwy to Jomsborg i Vineta. We wczesnym średniowieczu, było to jedna z największych metropolii nadbałtyckich.  W tym mieście swoich ostatnich dni dożywał Harald Sinozęby - król duński,. Historia Wolinian jest bardzo rozbudowana i zapraszamy do jej poznania. Oprócz wspomnianego wcześniej skansenu, do atrakcji należą:

• Muzeum Regionalne im. Andrzeja Kaubego. Znajduje się w centrum starego miasta, tuż obok zabytkowego budynku Ratusza. Prezentuje całą fascynującą historię Wolina, której ilustracją są liczne eksponaty znalezione właśnie na ziemiach wolińskich. Zbiory prezentowane są w kilku salach tematycznych. W muzeum,  w godzinach otwarcia prowadzony jest całoroczny punkt Informacji Turystycznej.
  
• Kolegiata św. Mikołaja w Wolinie. Jest to halowa, trójnawowa ceglana budowla gotycka w formie pseudobazyliki. Od zachodu stoi wieża na planie kwadratu zwieńczona dachem hełmowym. Nad wejściem od strony zachodniej, oraz nad ścianami znajduje się empora chórowa. Źródła podają, że kościół wzniesiony został na przełomie XII i XIV wieku. Świątynia wzmiankowana po raz pierwszy w 1288 roku, przy okazji przekazania zakonowi cysterek. Przez lata, była wielokrotnie przebudowywana. Niestety podczas II Wojny Światowej, została mocno zniszczona, a przez następne lata rozbierana przez władze polskie. Przez kilkadziesiąt lat, stała jako trwała, zabytkowa ruina w centrum Wolina - jako „punkt widokowy". Od 1988 roku rozpoczęła się jego mozolna odbudowa - kościół poświęcono w 2000 roku. Obecny kościół św. Mikołaja był jednym z trzech kościołów założonych w średniowieczu w Wolinie i jedynym, który pozostał do dziś.
  
• Kościół pw. Świętego Stanisława Biskupa i Męczennika. Zbudowany został jako świątynia luterańska w roku 1848. W kościele jest chrzcielnica z drewnianą pokrywą.
• Ratusz miejski. Wzniesiony został 1881r. po zburzeniu starego ratusza na rynku. Zbudowany w stylu neogotyckim, ceglanym. Uwagę przykuwa tarcza herbowa i zegarowa w części wieżowej. Ratusz usytuowany jest przy ulicy Zamkowej, frontem skierowany w kierunku południowym. Obecnie mieści się tu siedziba Urzędu Miejskiego.
• Barokowy Dwór – „Dworek Woliński”. Umiejscowiony za ratuszem. Zmodernizowany i odbudowany obiekt dzisiaj pełni funkcję Centrum Współpracy Międzynarodowej. Kiedyś stał tutaj zamek Książąt Pomorskich z XIII i XIV w. zwanym wdowim. Rezydowały tu: księżna Anna Maria brandenburska, wdowa po zmarłym w 1603r. księciu Barnimie XII  oraz księżna Zofia saska. W drugiej połowie XVII wieku zamek książęcy w raz z klasztorem został rozebrany przez Szwedów i zniknął z zabudowy miejskiej Wolina.
• Rynek w Wolinie. Jest najważniejszym miejscem w mieście. To właśnie wokół niego skupiają się największe atrakcje miasta. Na rynku można zobaczyć pomnik Trzygłowa, który niegdyś był jednym z najpotężniejszych słowiańskich bogów. Między drzewami ustawiony został również kamień woja Sinobrodego ze specyficznym znakiem runicznym. Najokazalszym budynkiem na rynku jest ratusz, który został wybudowany w neogotyckim stylu. Obecnie znajduje się w nim siedziba Urzędu Miejskiego. Z ratuszem sąsiaduje zabytkowy budynek poczty, wybudowany z kolei w neobarokowym stylu.
• Mury miejskie. Budowane w XIV i XV w., zachowały się wyłącznie fragmentarycznie w północno-wschodniej części miasta (przy „Dworku Wolińskim”). Fragment murów stanowi część zabudowań klasztoru Cysterek, założonego w Wolinie przez Bogusława IV już w 1288 roku lub fragment kaplicy „przyzamkowej”. Ciekawostką jest to, iż pod ziemią, przy murze resztek świątyni znajdują się sklepienia piwnic, które należały do tego obiektu.
• Pamiątkowy kamień w miejscu kościoła pw. Jerzego Wojciecha, zniszczonego całkowicie podczas II wojny światowe, usytuowano pamiątkowy kamień. Kościół ten wzniesiony był na miejscu katedry, siedziby pierwszego biskupstwa na Pomorzu Zachodnim, powstałego w wyniku misji chrystianizacyjnej biskupa Bambergu Ottona na Pomorzu. W wyniku intensywnych najazdów duńskich na Wolin w połowie XII w. siedziba biskupstwa została przeniesiona do lepiej bronionego Kamienia Pomorskiego.
• Most obrotowy. Wybudowany został w 1958 r. Jest jednym z pięciu tego typu w Polsce. Jego całkowita długość wynosi 135 m, szerokość 9,80 m, dopuszczalna masa poruszającego się pojazdu to 30 t. Łączy on dwie wyspy: Wolin i Wolińską Kępę. Obraca się dzięki silnikom elektrycznym, umiejscowionym w środkowym filarze. Otwarcie mostu powoduje zamknięcie ruchu drogowego.
• Elewator zbożowy. Usytuowany nad Dziwną, tuż przy wjeździe do miasta od strony północno-wschodniej, od lat stanowi główny motyw pocztówek z Wolina. Zbudowany został z cegieł i otynkowany na początku XX w. Obecnie wyłączony z eksploatacji. Stanowi własność prywatną.
• Wiatrak Holenderski. Zbudowany w drugiej połowie XIX w. na południowo-zachodnim krańcu miasta, w latach 50-70 ub. w. pełnił funkcję młyna przemysłowego. Założony na rzucie koła, trójkondygnacyjny, zwężający się stożkowo do góry, przykryty płaskim, stożkowym dachem mierzy 14m wysokości. Stanowi własność prywatną. Planowana jest odbudowa jego głowicy i skrzydeł.
• Kamień runiczny Haralda Sinozębego (Bluetooth). Kamień runiczny poświęcony królowi duńskiemu Haraldowi Sinozębemu, władcy, który miał panować nad Wolinem, zakładając warowny obóz Jomsborg, w którym stacjonowała wikińska drużyna. Król ten pokonany przez syna, Svena Widłobrodego, miał tu zakończyć swój żywot w 987 r. Na cześć króla Haralda Sinozębego, który całe swoje życie poświęcił walce o zjednoczenie (połączenie) walczących sił Danii, Norwegii i południowej Szwecji fiński koncern Nokia nazwał technologię łączenia urządzeń elektronicznych na podczerwień – bluetooth (Sinozęby).
• Kurhany na Wzgórzu Wisielców. Cmentarzysko ciałopalne i szkieletowe jest jednym z najważniejszych stanowisk archeologicznych w tej części Europy. Pierwsze wzmianki o nim pojawiają się już w 1827 r. gdzie wymienia się o ok. 120 kurhanów. W latach 1892-1893 A. Stubenrauch, zinwentaryzował 93 mogiły. Kurhany charakteryzują się okrągłym kształtem o średnicy od 3,5 do 20 m i wysokością od 0,75 do 2,25 m. Zawierały m.in. groby osób których ciała wcześniej poddano kremacji. Kurhan usypywano wówczas na miejscu palenia zwłok lub popioły umieszczano w jamie wykopanej w ziemi. Zmarłych składano także do grobu w całości, zdarzało się, że ciało było wcześniej zamykane w drewnianej trumnie. Do mogił wkładano różnego rodzaju przedmioty m.in. rogowy ustnik instrumentu dętego, paciorki szklane, kostki do gry hnefatafl, naczynia gliniane. Obecnie zachowało się ok. 30 kurhanów, niektóre z nich uległy częściowemu zniszczeniu na skutek działań wojennych podczas II Wojny Światowej.
• Wzgórze Wisielców. Pasmo Wzgórza Wisielców położone jest wzdłuż Dziwny na południe od centrum Wolina. Miejsce to jest pod ścisłą ochroną konserwatorską. Wydzielono na nim aż 4 stanowiska archeologiczne z wczesnego średniowiecza: cmentarzysko kurhanowe (ciałopalne i szkieletowe), dwa cmentarzyska ciałopalne (jamowe), cmentarzysko szkieletowe i osadę. W paśmie Wzgórza Wisielców odkryto także osadę ludności kultury pucharów lejkowatych z młodszej epoki kamienia a także trzyfazową osadę ludności kultury łużyckiej z okresu halsztackiego i lateńskiego. Nazwa Wzgórze Wisielców (niem. Galgenberg) powstała w późniejszym okresie i wiąże się z przeprowadzanymi w tym miejscu karami śmierci wykonywanymi na przestępcach. W 1959 r. odnaleziono w tym miejscu grób zawierający szczątki młodego mężczyzny z odciętą głową i związanymi rękoma. Między nogami zmarłego znajdował się ślad w piasku po grubym słupie, który wystawał ponad powietrznię grobu i służył najprawdopodobniej do zatknięcia na nim odciętej od tułowia głowy. Rekonstrukcja tego pochówku znajduje się w Muzeum Regionalnym im. A. Kaubego w Wolinie.
• Gołogóra – wzniesienie o wysokości 21,0 m n.p.m. na wyspie Wolin, nad brzegiem cieśniny Dziwny, w granicach miasta Wolin. Na wzniesieniu utworzono rezerwat archeologiczny Wzgórze Wisielców. Nazwę Gołogóra wprowadzono urzędowo rozporządzeniem w 1948 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę Galgen Berg.
• Srebrne Wzgórze. Nazwa tego miejsca pojawia się w źródłach pisanych już w XIV w. i pochodzi od odnajdywanych tutaj licznych skarbów monet i biżuterii. Stanowisko obejmuje niewielkie wzniesienie i jest najintensywniej badanym obszarem w Wolinie. Już w XIX w. przeprowadzono na nim pierwsze rozpoznanie archeologiczne a w latach 30-stych i 60-tych XX w. miały miejsce wielkie prace wykopaliskowe. Teren ten użytkowany jest już od ok. 850 r. n.e. Osadnictwo skupiało się we wschodniej i południowej części wzgórza. Od początku zaczęły funkcjonować tutaj warsztaty rzemieślnicze i plac targowy. Na przełomie IX i X wieku powstały umocnienia obronne, które były przebudowywane pięciokrotnie, aż do połowy XI wieku. Już w późniejszym okresie według źródeł pisanych na Srebrnym Wzgórzu istniała karczma i klasztor, które do tej pory nie zostały odkryte.
• Młynówka. Stanowisko archeologiczne, znajdujące się na wyniesieniu w pobliżu „Srebrnego Wzgórza”. Obejmuje cmentarzysko datowane na okres od X do XII w. Pierwszych odkryć mogił jak i skarbów monet dokonano tutaj w XIX wieku. Do tej pory znaleziono ponad 250 różnych grobów (ciałopalnych i szkieletowych). Przyjmuje się, że obszar minimalny cmentarzyska wynosi 26 000 m2 i obejmuje ok. 6500 pochówków.
• Cmentarz komunalny. Został założony na początku XIXw. w miejscu średniowiecznej nekropoli o nieznanych początkach. Wzdłuż granic cmentarza stoją cenne szpaleru lipowo-dębowe. Cmentarz posiada dwie kaplice. Starsza, z początku XXw. to neogotyk: murowana z cegły o dachu dwuspadowym. Nielicznie zachowane groby sprzed 1945r. zostały zebrane w lapidarium przy wejściu na cmentarz. Znajdziemy również mogiłę wojenną żołnierzy Wojska Polskiego.
• Rzeźba Światowida. Niedaleko Kościoła Św. Mikołaja skręcając tuż przed nim w lewo na środku skwerku zieleni, przy ul. Światowida, stoi jedna z bardzo często spotykanych na Wolinie rzeźb Światowida. Jest to powiększona rzeźba znalezionej w tym miejscu statuetki, pochodzącej z drugiej połowy IX w. - (samą statuetkę można obejrzeć w Muzeum Regionalnym). Światowid to główne bóstwo czczone przez plemię Słowian.
• Posąg Trygława. Ciekawym obiektem znajdującym się w parku miejskim jest posąg Trzygłowa (Trygław) - bóstwa Słowian połabskich i Pomorzan. Przedstawiany był on jako postać z trzema głowami, na czarnym koniu. Jego atrybutem był święty dąb. Według historyków powstał po zjednoczeniu się trzech plemion z połączenia równoważnych sobie trzech bóstw w jakie wierzyli. Autorem tej rzeźby był szczeciński artysta Ryszard Chachulski (1931–2012).
• Cmentarz żydowski w Wolinie. Został założony na początku XIX wieku, prawdopodobnie w 1818 roku. Usytuowano go na wzniesieniu o nazwie „Srebrne Wzgórze” (Silberberg) , a więc w znacznym oddaleniu od centrum miasta. Ostatni pogrzeb na cmentarzu żydowskim odbył się najprawdopodobniej w latach trzydziestych XX wieku. Wtedy cmentarz był jeszcze zamykany bramą oraz otoczony płotem. W czasie II wojny światowej kirkut został jednak poważnie zdewastowany, a teren właściwie po dziś dzień pozostaje niedużym zagajnikiem, o który nikt się nie troszczy.  Nadal jednak można zobaczyć resztki muru cmentarnego i pojedyncze macewy. Obecnie kirkut zagrożony jest likwidacją, gdyż burmistrz Wolina wiosną 2013 roku ogłosił zamiar utworzenia terenów rekreacyjnych na obszarze obejmującym także nekropolię żydowską.
• Wolińska plaża. Za zalesionym Wzgórzem Wisielców w Wolinie znajduje się urocza plaża. Głęboki nurt rzeki Dziwnej tworzy piękne, spokojne miejsce do odpoczynku.
• Wieża widokowa. Ma wysokość 32 metrów. Platforma widokowa umiejscowiona jest na wysokości 25 metrów.  Jej kształt nawiązuje do żaglowców — dolne partie przypominają kadłub statku, a podpierające je słupy mają formę rozpiętych żagli. Ten marynistyczny styl to ukłon w stronę bogatej, morskiej tradycji Wolina. Całość tworzy 11 kondygnacji, na które prowadzą łagodne pochylnie, a nie strome schody. Dzięki temu na szczyt mogą wygodnie wejść także osoby poruszające się na wózkach czy rodzice z wózkami dziecięcymi. Specjalne podwójne barierki ułatwiają pokonywanie trasy osobom niepełnosprawnym. Widok z niej jest imponujący, szczególnie przy dużej przejrzystości powietrza. Kolejną ciekawostką jest to, że wchodząc na wieżę, zaliczymy blisko 500 metrów, chodnika. Wstęp na wieżę widokową jest BEZPŁATNY, obecne godziny otwarcia to 9:00 – 19:00 (są różnie podawane). Wejście na wieżę widokową może być ograniczone lub całkowicie zamknięte w przypadku deszczu, silnego wiatru, oblodzenia, śnieżycy, ograniczonej widoczności i innych niekorzystnych warunków pogodowych. Jednak gdy sam chciałem zaliczyć tą atrakcję,  była zamknięta o 1 stycznia do 28 lutego.  Limit osób przebywających jednocześnie na wieży widokowej wynosi 50 osób. Po przekroczeniu w/w ilości odwiedzających bramka automatycznie zamknie się.

SPODOBAŁA CI SIĘ MOJA PRACA ?? SKORZYSTAŁEŚ Z MATERIAŁÓW ?? POSTAW MI KAWĘ - https://buycoffee.to/wiking-turystyka

Na pewno zmotywuje mnie do dalszej pracy. Często również kawka mi pomoże przy tworzeniu nowych i aktualizacji dotychczasowych danych. Do zobaczenia na Szlaku. W sezonie jesienno-zimowo-wiosennym, zapraszam na wspólne "Wyprawy z Wikingiem", podczas których wędrujemy po szlakach Województwa Zachodniopomorskiego i nie tylko.