P-C-ZS/ZGR-054, szlak pieszy czerwony, Szczecin Os. Bukowe - Brama Czwójdzińskiego, 5,6km

SPODOBAŁA CI SIĘ MOJA PRACA ?? SKORZYSTAŁEŚ Z MATERIAŁÓW ?? POSTAW MI KAWĘ - https://buycoffee.to/wiking-turystyka

Na pewno zmotywuje mnie do dalszej pracy. Często również kawka mi pomoże przy tworzeniu nowych i aktualizacji dotychczasowych danych. Do zobaczenia na Szlaku. W sezonie jesienno-zimowo-wiosennym, zapraszam na wspólne "Wyprawy z Wikingiem", podczas których wędrujemy po szlakach Województwa Zachodniopomorskiego i nie tylko.

1. NUMER SZLAKU W SERWISIE www.WedrujzNami.pl: P-C-ZS/ZGR-054
2. NUMER SZLAKU WG PTTK: ZP-1067-c
3. PRZEBIEG SZLAKU: Szczecin Osiedle Bukowe pętla - ul. Kolorowych Domów - Buk Lipniackiego - Autostrada - Grodzisko Chojna węzeł szlaków - Droga Chojnowska (Szwedzki Bruk) - Szwedzki Młyn - Droga Chojnowska - Droga Zielawa (Zielona) - Przełęcz Siodło Zielawy węzeł szlaków - Droga Zielawa (Zielona) - Słupi Głaz - Droga Dolinna - Brama Czwójdzińskiego węzeł szlaków.
   
4. NAZWA SZLAKU: Szlak przez Słupi Głaz im. Wojciecha Lipniackiego.
   
5. POWIAT: Szczecin, Gryfino
   
6. GMINA: Szczecin, Stare Czarnowo
   
7. NAWIERZCHNIA: asfalt, chodnik, droga leśna, bruk
   
8. KOLOR: czerwony pasek, pomiędzy dwoma  białymi w poziomie
9. ROK POWSTANIA: nieznany
10. ROK OSTATNIEGO ODNAWIANIA: 2013
11. ROK OSTATNIEGO MONITORINGU/POMIARU: 2019
12. DŁUGOŚĆ:  5,6 km
13. WAŻNE UWAGI: Szlak ma charakter liniowy. Na trasie węzły ze szlakami turystycznymi, umożliwiające różne warianty wędrówek. W 2019 roku oznakowanie na całej długości szlaku, oceniamy na dobre. Na drodze czasami troszkę błota, zaś na Drodze Dolinnej nierówny bruk z ubytkami i po deszczach możliwe błoto.
    

SZLAK ZNAJDZIESZ NA NA NASZEJ MAPIE OGÓLNEJ ZNAKOWANYCH SZLAKÓW TURYSTYCZNYCH (zawsze aktualizowana pełna mapa)

Jeśli znasz szlak, a nie ma go w naszym rejestrze, prosimy o przesłanie pliku .gpx oraz kilku słów o szlaku, zdjęć, abyśmy stworzyli jego wizytówkę. A jak masz czas, zapraszamy do stworzenia opisu szlaku, według naszego systemu. Szlaki są dla wszystkich i musimy je promować wspólnie.

POWIĄZANE SZLAKI I MAPY: aby sprawdzić z jakimi szlakami turystycznymi, krzyżujemy naszą wędrówkę, kliknij w zakładkę "produkty powiązane". Znajdziesz tam również mapy, na których znajduje się szlak, a mamy je w sprzedaży. Zakładka w ciągłej rozbudowie, w miarę wprowadzania szlaków i wydawnictw do bazy.

CHARAKTERYSTYKA SZLAKU

Patron szlaku Wojciech Lipniacki, (ur. 2 marca 1918 w Mławie, zm. 19 maja 1996 w Szczecinie), polski dziennikarz sportowy, publicysta, krajoznawca, geograf-regionalista, poeta, językoznawca polonista, żołnierz podziemia Armii Krajowej, działacz społeczny Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego i Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. Został najpierw członkiem, następnie przewodniczącym Komisji Krajoznawczej Zarządu Wojewódzkiego PTTK oraz członkiem Zarządu Wojewódzkiego PTTK. Propagował krajoznawczy ruch kolekcjonerski, udanie zainicjował na lata 1976-80 akcję krajoznawczą PND (Polska Naszych Dni), był pomysłodawcą i realizatorem ogólnopolskich imprez krajoznawczych w Szczecinie: w 1979 III Sejmiku Morskiego, a w 1982 XII CZAK-u (Centralnego Zlotu Aktywu Krajoznawczego). W roczniku PTTK Ziemia (1977, s.133-150) opublikował pionierski artykuł pod tytułem Nazwy terenowe Kniei Bukowej. Po przejściu na emeryturę w 1979 napisał dzieło swego życia, dwutomowe Elementy teorii krajoznawstwa (wydane w latach 1985-86 przez Zarząd Wojewódzki PTTK w Szczecinie). Napisał także wiele przewodników, m.in.: Jezioro Szmaragdowe (1979), Knieja Bukowa pod Szczecinem (1981), Woliński Park Narodowy (1981), Puszcza Bukowa (1993) oraz niezliczone artykuły w takich czasopismach jak: Gościniec, Poznaj swój kraj, czy Jantarowe Szlaki. W tym ostatnim periodyku (kwartalnik z redakcją w Gdańsku), w latach 1976-92 był członkiem Kolegium Redakcyjnego. W 1984 doprowadził do utworzenia Regionalnej Pracowni Krajoznawczej przy Zarządzie Wojewódzkim PTTK w Szczecinie. Również jego zasługą było podjęcie przez Komisję Krajoznawczą Zarządu Głównego PTTK uchwały dotyczącej kompleksowej inwentaryzacji krajoznawczej Polski. Przez cały czas swej aktywnej działalności nie zapominał o umiłowanej Puszczy Bukowej, do której udawał się w każdej nadarzającej się okazji. Z wielką pasją wędrował znakowanymi szlakami, leśnymi duktami, dolinkami i wzniesieniami, penetrował uroczyska, zwiedzał siedziby ludzkie, obecne i te opuszczone. Owocem tych wieloletnich wycieczek i zaangażowanej żmudnej pracy jest dzieło Atlas krajoznawczy Puszczy Bukowej, wprawdzie do dziś nie udało się go wydać w wersji tradycyjnej, książkowej, jednak od paru lat funkcjonuje jako już kultowy, internetowy Leksykon Puszczy Bukowej Wojciecha Lipniackiego. Za swoje wszystkie zasługi, w 1978 otrzymał Złotą Honorową Odznakę PTTK, w 1983 Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, a w 1989 został wyróżniony godnością Członka Honorowego PTTK. Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie 19 maja 1996. Spoczywa na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie (kwatera 113a, rząd 5, grób 21). W pierwszą rocznicę śmierci. Jego imieniem nazwano na pograniczu osiedla Bukowego i Szczecińskiego Parku Krajobrazowego „Puszcza Bukowa”, pomnikowy buk oraz prowadzący tuż obok, znakowany czerwony turystyczny Szlak przez Słupi Głaz. Więcej informacji - https://pl.wikipedia.org/wiki/Wojciech_Lipniacki

Szlak Górski "Przez Słupi Głaz" - czerwony znakowany szlak turystyczny w województwie zachodniopomorskim o charakterze podmiejskim, na terenie Szczecińskiego Parku Krajobrazowego "Puszcza Bukowa". Jest to krótki szlak spacerowy, łączący ze sobą różne szlaki turystyczne puszczy. Umożliwia to przygotowanie różnych warianty wędrówek. Szlak idealnie nadaje się do spacerów rodzinnych. Szlak prowadzi przez atrakcyjne turystycznie partie zalesionych Wzgórz Bukowych, na trasie pomniki przyrody, głazy narzutowe, rezerwat przyrody, grodzisko, doliny Chojnówki, Zielawy i Rudzianki. 

Ruszamy, wraz z czarnym szlakiem pieszym Górskim na Bukowiec, rozpoczyna/kończy bieg, nieopodal pętli autobusowej na szczecińskim osiedlu Bukowe. Ruszamy chodnikiem wzdłuż ulicy Kolorowych Domów. Dochodzimy do schroniska młodzieżowego przy Szkole Podstawowej nr 74. W lewo odchodzi szlak czarny Górski na Bukowiec. Idziemy dalej ulicą Kolorowych Domów. Po chwili, przed myjnią samochodową, skręcamy w lewo i maszerujemy ścieżką nad garażami. Wędrując za znakami dochodzimy do Buku Lipniackiego i skręcamy łukiem do autostrady, Przechodzimy pod wiaduktem i wkraczamy w malowniczą Puszczę Bukową - rezerwat przyrody Bukowe - Zdroje. Schodzimy do doliny Chojnówki i idziemy w kierunku Drogi Grońskiegoj mijając po lewej duże wzniesienie - Grodzisko Chojna. Dochodzimy do Drogi Grońskiego ze szlakiem niebieskim i skręcamy w prawo. Po przejściu przez mostek nad Chojnówką, jesteśmy na węźle szlaków pieszych Grodzisko Chojna; niebieski Grońskiego (Szczecin Zdroje - Szczecin Zdunowo) oraz zielony Woja Żelisława (Szczecin Szmaragdowe - Gryfino). Skręcamy w lewo o Drogą Chojnowską (Szwedzkim Traktem), ruszamy na południe - wspólny przebieg ze szlakiem zielonym. Po lewej mijamy Uroczysko Szwedzki Młyn. Po kilkuset metrach skręcamy w lewo w Drogę Zielawa (Zieloną) - szlak zielony prowadzi na południe. Wędrujemy wzdłuż strumienia Leniwka do Przełęczy Siodło Zielawy, gdzie spotykamy się z przecinającym marszrutę szlakiem czarny Górskim na Bukowiec, z którym zaczynaliśmy wędrówkę. Wędrując łukiem w lewo dochodzimy do brukowe Drogi Dolinnej. Tuż przed nią, po prawej mijamy Słupi Głaz. Skręcamy w lewo i brukiem docieramy do Bramy Czwójdzińskiego - przełomu strumienia Rudzianka i węzła szlaków turystycznych, przy skrzyżowaniu Drogi Dolinnej z Drogą Moszczenicą (z powodu zalewania wyciekami ze stromych stoków wzniesień, droga dawniej była wymoszczona dylami, stąd nazwa). 

I gdzie dalej wędrujemy ? Wszystko zależy od naszych sił i możliwości. Możemy powędrować szlakiem zielonym do Klęskowa, czarnym do Szczecina Dąbie. A może wydłużymy wędrówkę ? Możliwości jest wiele i warto zaopatrzyć się w mapę Puszczy Bukowej.

NA SZLAKU

Buk Lipniackiego – nazwany dla uczczenia pamięci wybitnego krajoznawcy i miłośnika Puszczy – Wojciecha Lipniackiego. Dziennikarz sportowy, publicysta, krajoznawca, geograf-regionalista, poeta, językoznawca polonista, żołnierz podziemia Armii Krajowej, działacz społeczny Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego i PTTK. Wielki miłośnik i znawca Puszczy Bukowej. Autor materiałów, na podstawie których powstał Leksykon Puszczy Bukowej. Obwód: 485 cm. Obok przechodzi czerwony szlak pieszy Przez Słupi Głaz, którego również jest patronem.

Rezerwat przyrody Bukowe Zdroje im. Profesora Tadeusza Dominika – rezerwat leśny o powierzchni 221,28 ha, utworzony 30 maja 1956, w województwie zachodniopomorskim, w północno-zachodniej części Szczecińskiego Parku Krajobrazowego „Puszcza Bukowa”, graniczącego poprzez autostradę A6 od zachodu z Podjuchami i od północy z osiedlem Bukowym. Rezerwat nazwany został na cześć szczecińskiego mykologa – prof Tadeusza Dominika. Jest to największy rezerwat w Puszczy Bukowej. Celem ochrony jest zachowanie ze względów przyrodniczych, naukowych i dydaktycznych cech i procesów naturalnych dla wyróżniającego się dużymi walorami biocenotycznymi oraz estetycznymi kompleksu buczyn, łęgów i olsów, kształtującego się w warunkach dużego urozmaicenia rzeźby terenu i warunków siedliskowych. Na terenie rezerwatu 31 pomników przyrody: 27 dębów o obwodach 170-390 cm, 3 buki (170-230 cm obw.) oraz głaz narzutowy Szwedzki Kamień. Przez rezerwat prowadzi wiele pieszych szlaków turystycznych.

Chojna – wzgórze, o wysokości 74 m n.p.m., w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Stare Czarnowo, na północnym skraju Szczecińskiego Parku Krajobrazowego „Puszcza Bukowa”, w rezerwacie przyrody „Bukowe Zdroje”. Wzgórze położone po wschodniej stronie Chojnówki, 0,5 km na południe od autostrady, 1 km na południowy zachód od schroniska szkolnego w Szczecinie (Osiedle Bukowe, ul. Seledynowa). U południowego podnóża Droga Grońskiego i podmokłe doliny ze strumieniami Grodarz i Stronia. Stoki raczej strome, od południa porośnięte starodrzewem dębowym, z domieszką buka i jednym okazem jarzębu brekinii (Sorbus torminalis) z licznymi wokół odroślami korzeniowymi. Na spłaszczonym, wydłużonym równoleżnikowo szczycie grodzisko wczesnośredniowieczne, z IX-XII w., w literaturze naukowej zwane grodziskiem Klęskowo lub Grodziskiem Śmiłowskim. Słabo czytelne, zniszczone wały o długości 300 m zamykają majdan o powierzchni 0,75 ha, porośnięty lasem sosnowo-bukowym i pokryty grubą warstwą ściółki. Według podania miejscowej legendy, stał tu potężny zamek rycerzy-rabusiów, napadających na wszystkich podróżnych, bezlitośnie ich łupiąc. Obłożony klątwą gród, wraz z załogą zapadł się pod ziemię. Po zachodniej stronie wzgórza, u zbiegu dróg Chojnowskiej i Grońskiego węzeł znakowanych, pieszych szlaków turystycznych: czerwony Szlak przez Słupi Głaz im. Wojciecha Lipniackiego (Szczecin Bukowe - Brama Czwójdzińskiego), niebieski Szlak im. Stanisława Grońskiego (Szczecin Zdroje - Szczecin Zdunowo) oraz  zielony Szlak Woja Żelisława (Szczecin Szmaragdowe - Gryfino).

Szwedzki Młyn (Młyn Prochowy) – pozostałości średniowiecznego młyna zbożowego nad strumieniem Chojnówka, przy Drodze Chojnowskiej w Puszczy Bukowej pod Szczecinem. Uroczysko Szwedzki Młyn położone jest na obszarze Szczecińskiego Parku Krajobrazowego „Puszcza Bukowa” w rezerwacie przyrody "Bukowe Zdroje". Młyn zbudowany został w XIII w. Poruszany był siłą wód Chojnówki, spiętrzonych w dość rozległy staw, któego zarysy widzimy do dzisiaj. Od 1274 jego właścicielami byli cystersi z Kołbacza. Podczas wojny trzydziestoletniej Szwedzi produkowali tu proch. Niestety w 1659 roku młyn spłonął. Po zakończeniu działań wojennych, młyn odbudowano i powrócił do swej pierwotnej funkcji, pełniąc ją aż do roku 1828, kiedy to nowym właścicielem został Friedrich Jaeckel. Poddał on młyn gruntownej przebudowie przystosowując go do produkcji papieru (wytwarzano tu m.in. worki papierowe dla cementowni "Stern" w pobliskim osiedlu Szczecin-Zdroje). W 1880 – nowy właściciel – Johannes Baumeister przekształcił młyn w gospodę turystyczną. Wkrótce stała się ona popularnym miejscem na trasie niedzielnych spacerów ówczesnych mieszkańców Szczecina, dlatego też było to idealne miejsce dla dobrze prosperującej gospody. Po zakończeniu II wojny światowej obiekt nie został zagospodarowany i z czasem popadł w całkowitą ruinę. Obecnie widoczne są tylko fragmenty przyziemia budynku przy Młyńskiej Górze, po zachodniej stronie Drogi Chojnowskiej, oraz pozostałości po stawie młynarskim i zastawce spiętrzającej niegdyś wodę. 100 m na południowy wschód od Szwedzkiego Młyna, na niewielkim wzniesieniu cmentarzyk rodziny Jaeckel, z XIX w, właścicieli młyna. Zachowała się leżąca kamienna płyta nagrobna kobiety, Friederike Jaeckel 1790-1871 (od południowego zachodu) oraz skromny pomnik upamiętniający poległego 15 czerwca 1918 we Francji, Ottona Jaeckel (po stronie północno-wschodniej), pomiędzy nimi wysoki, metalowy krzyż.

Pomnik przyrody Słupi Głaz znajduje się w środkowo-zachodniej części Szczecińskiego Parku Krajobrazowego Puszcza Bukowa, na terenie gminy Stare Czarnowo, w powiecie gryfińskim. Zalega w zaroślach między Drogą Stróżną a czerwonym Szlakiem im. Wojciecha Lipniackiego. W pobliżu krzyżują się one z Drogą Dolinną. Słupi Głaz został objęty ochroną jako pomnik przyrody Uchwałą Rady Gminy Stare Czarnowo z 28.12.2001 roku. Jest to blok różowego, różnoziarnistego granitu biotytowego o obwodzie 830 cm i wysokości 150 cm. Związane są z nim dwie legendy. Pierwsza z nich mówi o szewskim czeladniku. Był głodny i spragniony, a nie miał nic do jedzenia ani picia. Spotkał w lesie kulawego człowieka, który go nakarmił i napoił. Gdy chłopak był już syty, jego wybawca zażądał w zamian jego duszy. Młodzieniec, zorientowawszy się, że ma do czynienia z diabłem, rzucił się do ucieczki w stronę Klęskowa. Kulawy czart nie dał rady go gonić, więc rzucił w niego kamieniem. Szewczyk w ostatniej chwili się przeżegnał i głaz wbił się w ziemię obok drogi. Leży w tym miejscu do dziś. Druga legenda związana jest z niemiecką nazwą tego głazu, czyli Karczma Petera Schmidta. Dawno temu jeździł tędy stary woźnica o tym imieniu i nazwisku. Swoją furmanką przewoził bukowy popiół, wykorzystywany do produkcji ługu i potażu. Stosy drewna do spalenia spotykane były wtedy w różnych miejscach Puszczy Bukowej. Kiedy Peter jeździł Drogą Dolinną, zatrzymywał się zawsze na popas przy tym głazie. Odpoczywał i spożywał skromny posiłek. Okoliczni mieszkańcy, widząc to, zaczęli żartować, że "Peter znów je w swojej karczmie". Od tej pory zaczęto mówić o tym eratyku "Karczma Petera Schmidta". Obok pomnika przyrody prowadzi czerwony Szlak przez Słupi Głaz im. Wojciecha Lipniackiego (Szczecin Bukowe - Brama Czwójdzińskiego).

Brama Czwójdzińskiego – krótki, 300-metrowy odcinek przełomu Rudzianki, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Stare Czarnowo, na obszarze Szczecińskiego Parku Krajobrazowego „Puszcza Bukowa”. Strumień płynący ku północy, natrafiwszy na wzgórze Słup zamykające dolinę, skręca ostro ku wschodowi między wzgórzami Słup od północy i Przysłup od południa (wysokość względna do dna doliny 30-40 m), aby ominąć przeszkodę. Następnie ponownie przyjmuje dawny kierunek. Na wschodnim krańcu rozlewisko Słupienicy, która uchodzi tu do Rudzianki z jej prawego brzegu. Na skrzyżowaniu Drogi Dolinnej i Drogi Moszczenica węzeł znakowanych pieszych szlaków turystycznych; czerwony Szlak przez Słupi Głaz im. Wojciecha Lipniackiego (Szczecin Bukowe - Brama Czwójdzińskiego), zielony Szlak im. Bolesława Czwójdzińskiego (Szczecin Klęskowo - Kępa Bukowa k. Cisewa), czarny Szlak Dąbski „Vadam” (Brama CZwójdzińskiego - Szczecin Dąbie).

SKALA TRUDNOŚCI PIESZA – 1
SKALA TRUDNOŚCI ROWER – 2
SKALA  TRUDNOŚCI NORDIC WALKING - 1

1 – łatwy bez utrudnień
2 – średni z miejscowymi utrudnieniami
3 – o utrudnionym przejściu/przejeździe

SPODOBAŁA CI SIĘ MOJA PRACA ?? SKORZYSTAŁEŚ Z MATERIAŁÓW ?? POSTAW MI KAWĘ - https://buycoffee.to/wiking-turystyka

Na pewno zmotywuje mnie do dalszej pracy. Często również kawka mi pomoże przy tworzeniu nowych i aktualizacji dotychczasowych danych. Do zobaczenia na Szlaku. W sezonie jesienno-zimowo-wiosennym, zapraszam na wspólne "Wyprawy z Wikingiem", podczas których wędrujemy po szlakach Województwa Zachodniopomorskiego i nie tylko.