P-C-E9-004, szlak pieszy czerwony, Świnoujscie - Złakowo, 239km

Odcinek łatwy bez utrudnień. W Dziwnówku szlak przebiega po ulicach asfaltowych. Idąc za znakami przechodzimy ulicę NIepodległości. Po wyjściu z miejscowości wchodzimy w drogi i ścieżki leśne. Po wejściu do Łukęcina wchodzimy w asfalt - poruszamy się ulicą Słoneczną. Szlak dobrze oznakowany w obydwie strony. Na tym odcinku wspólne przebiegi z międzynarodowym szlakiem rowerowym EV10 (dawny R-10) oraz Pomorską Drogą Świętego Jakuba. Odcinek dostępny dla turystów  rowerowych i nordic walking.

Odcinek dziewiąty, Łukęcin krzyżówka - Pobierowo PKS, 5,10 km (1,1,2)

Odcinek łatwy i bez utrudnień. Przebiega drogami asfaltowymi i żużlowymi. W Łukęcinie szlak przebiega ulicami asfaltowymi. Po wejściu w las, droga zmienia się na utwardzoną drogę leśną idąca do Pobierowa. Droga posiada sporo dziur (po deszczu może być dużo kałuż). Przed samym Pobierowem skręcamy w lewo i dochodzimy do ulicy Grunwaldzkiej (skręt w prawo). W Pobierowie szlak przechodzi z powrotem na ulice asfaltowe. Po dojściu do ulicy Wojska Polskiego, skręcamy w prawo i dochodzimy do dworca PKS, gdzie umiejscowiona jest informacja turystyczna i WC. Pobierowo to również duży węzeł szlaków. Spotkamy się z pieszymi: historycznym, niebieskim ZP-1021 "Szlak Pobrzeża Rewalskiego" oraz rowerowym niebieskim Gminy Rewal. Na całym odcinku nasz szlak idzie wspólnie z międzynarodowym szlakiem rowerowym EV10 (dawny R-10). Szlak dobrze oznaczony w oby dwie strony. Odcinek dostępny dla turystów rowerowych i nordic walking.

Odcinek łatwy bez większych utrudnień. W Pobierowie przebiega ulicami asfaltowymi, (wracamy na ul.Grunwaldzką i kierujemy się na wschód), który następnie na terenie leśnym przechodzi w szeroką drogę gruntową. Na tym odcinku dziury. Przed Pustkowem odchodzi na chwilę w las gdzie idzie drogą leśną. W Pustkowie z powrotem wchodzimy na ulice asfaltowe idąc po kolei  ulicami Letnią i Nadmorską dochodząc do krzyża. Na tym odcinku dość  długi wspólny przebieg z szlakiem pieszym historycznym, międzynarodowym szlakiem rowerowym EV10 (dawny R-10), niebieskim Gminy Rewal. Oznaczenie szlaku dobre. Odcinek dostępny dla turystów rowerowych i nordic walking.

Odcinek jedenasty, Pustkowo krzyż papieski - Trzęsacz kościół, 4,00 km (1,1,1)

Odcinek bardzo łatwy. Na całości szlak przebiega chodnikiem z polbruku i miejscami asfaltem. Oznaczenie szlaku dobre. Z Pustkowa ruszamy ulicą Nadmorską w kierunku wschodnim. Po chwili marszu kończy się czarny szlak rowerowy. Wchodzimy w szeroką drogę (budowa ścieżka pieszo-rowerowa) i dochodzimy do drogi nr 102 (ul. Kamieńska). Po dojściu do ulicy  Klifowej skręcamy w lewo i dochodzimy do ruin kościoła. Na odcinku spotykamy się  z niebieskim Gminy Rewal, międzynarodowym szlakiem rowerowym EV10 (dawny R-10),  oraz pieszymi historycznym. W Trzęsaczu swój początek(koniec) rozpoczyna szlak zielony rowerowy sieci szlaków "Gryfland" oraz pieszy niebieski ZP-1021 "Szlak Pobrzeża Rewalskiego". Odcinek dostępny dla turystów rowerowych i miłośników  nordic walking.

Odcinek dwunasty, Trzęsacz ruiny kościoła - Rewal IT, 5,00 km (1,1,1)

Odcinek łatwy (utrudnienia wąskie ścieżki obok klifu). Po wyjściu z ruin (kierunek wschód)szlak przebiega ścieżkami leśnymi nad klifem. Mijamy piekny punkt widokowy na klifie. Po wejściu do Rewala wchodzi w ulice asfaltowe i polbrukowe. Stan oznaczeń dobry (w Rewalu częściowy brak oznaczeń na odcinku kościół – Informacja turystyczna). Poruszamy się ulicami: Szczecińską, skręt w lewo Saperska,  na wprost Westerplatte, na rondzie wprost do Ośrodka Sportu i Rekreacji (informacja turystyczna i WC). W Rewalu jest duża ilość skrzyżowań z szlakami turystycznymi. rowerowe: międzynarodowy szlak rowerowy EV10 (dawny R-10), niebieski Gminy Rewal,  oraz pieszy historyczny. Odcinek dostępny dla turystów rowerowych i nordic walking.

Odcinek trzynasty, Rewal IT - Niechorze PKS węzeł szlaków), 3,80 km (1,1,1)

Odcinek łatwy bez utrudnień. Wracamy na  Szkolną (kierunek wschodni) i kolejno: w lewo ul. Nowy Świat, w prawo  Mickiewicza, na wprost  i lewo skos ulica Klifowa aż do wyjścia z Rewala.   Do Niechorza spore wspólne odcinki z szlakami turystycznymi (patrz schemat).Na odcinku Rewal – Niechorze latarnia morska szlak przebiega mało ruchliwą drogą asfaltową. Od latarni wchodzimy na ścieżkę spacerową z polbruku, aż do zejścia w kierunku centrum Niechorza przy ulicy Starowiejskiej. Schodzimy do dworca PKS i PKP kolejno ulicami Nadmorską, Morską, Parkową, Mazowiecką, gdzie jest węzeł szlaków pieszych: historyczny, zielony pieszy "Dookoła Liwiej Łuży" i rowerowych.: zielony "Dookoła Liwiej Łuży", niebieski Gminy Rewal, międzynarodowym szlakiem rowerowym EV10 (dawny R-10). Oznakowanie szlaku dobre. Odcinek dostępny dla turystów rowerowych i nordic walking.

Odcinek o dużej trudności. W Niechorzu szlak przebiega ulicami asfaltowymi. Przy wyjeździe wchodzimy w drogę brukową (ul.Trzebiatowska), przechodzącą w nierówną, utwardzoną gruntową. Od węzła szlaków (pieszy i rowerowy zielony), wchodzi w słabo widoczną drogę polną, dość mocno podmokłą na odcinku około 900 metrów (w zależności od pogody). Następnie droga polna wchodzi na asfalt z drogę 102 (uwaga ruchliwa droga – rowerzystom proponujemy trasę Niechorze do ronda i na rondzie kierunek Trzebiatów). Do Lędzina szlak przebiega drogą asfaltową. Wspólne przebiegi i skrzyżowania z międzynarodowym szlakiem rowerowym EV10 (dawny R-10), niebieskim rowerowym Gminy Rewal. Oznakowanie szlaku wystarczające. Odcinek dostępny dla turystów pieszych, rowerowych. Dla  nordic walking szlak określamy jako  trudny.

Odcinek piętnasty, Lędzin skrzyżowanie - Sadlno Kościół, 3,40 km (2,3,3)

Odcinek dość trudny. W Lędzinie wchodzimy w drogę gruntową aż do Drozdowa - ciekawostka, mijamy wiatrak holenderski.Droga ma fragmenty piaszczyste, w wielu miejscach przechodzi w rzadko używaną drogę polną, miejscami bardzo rozjeżdżoną i wyboistą (po deszczach mocno błotniste miejsca). Droga z ładnymi krajobrazem.  W Drozdowie około 500 metrów asfaltu a następnie drogą gruntowa podobnie jak wcześniej. Oznakowanie bardzo słabe, rzadko rozmieszczone należy zwracać  uwagę na znaki. Odcinek dostępny dla turystów pieszych, rowerowych (propozycja przejechania drogą nr 102 do Chełma Gryfickiego. Nordic walking określamy jako nie do przejścia zaś rowerowy jako trudny.

Odcinek szesnasty, Sadlno kościół - Trzebiatów rynek, 7,30 km (2,3,3)

Odcinek trudny. W Sadlnie chwilowy asfalt, następnie droga betonowa. W pobliżu Chełma Gryfickiego po zakończeniu drogi betonowej wchodzimy w drogę polną dość mocno zarośniętą, miejscami mocno podmokłą (w zależności od pogody). Odcinek ten ma długość około 1800 metrów. Przed Chełmem wchodzimy w asfalt, a po chwili na drogę 102. Tutaj wzmożona uwaga turystów na ruch samochodowy. Do Trzebiatowa szlak przebiega ulicami asfaltowymi chodnikami. Kolejno poruszamy się ulicami: Parkowa, Kościuszki, w lewo Witosa i wchodzimy na rynek. Oznakowanie szlaku słabe. Mała ilość oznaczeń – możliwość zgubienia szlaku. Dobrze oznaczony na drodze 102 i w Trzebiatowie. Odcinek dostępny dla turystów pieszych, rowerowych (propozycja przejechania drogą nr 102 do Chełma Gryfickiego). W Trzebiatowie warto zatrzymać się i zwiedzić tą ciekawą architektonicznie miejscowość.  Nasz szlak spotyka się tutaj z dwoma szlakami rowerowymi: międzynarodowym szlakiem rowerowym EV10 (dawny R-10) i czerwonym sieci "Gryfland" - początek (koniec) na rynku, pieszymi Ujścia Regi oraz Pomorską Drogę Świętego Jakuba. Odcinek trudny dla miłośników nordic walking i turystów rowerowych.

Odcinek siedemnasty, Trzebiatów Rynek - Trzebusz kościół, 4,00 km (1,1,1)

Odcinek łatwy. Po zwiedzeniu Trzebiatowa udajemy się chodnikami a następnie po wyjściu z miasta chodnikiem i  utwardzoną droga gruntową (ulica Głęboka i lewo skos Morska) do drogi numer 109 (Nowielice). Odcinek Nowielice – Trzebusz droga asfaltowa nr 109 (uwaga na duży ruch pojazdów).  Dość spory wspólny przebieg ze międzynarodowym szlakiem rowerowym EV10 (dawny R-10). Oznakowanie szlaku dobre. Wspólne przebiegi i skrzyżowania ze szlakami Ujścia Regi. Odcinek dostępny dla turystów  rowerowych i nordic walking.

Odcinek osiemnasty, Trzebusz kościół - Roby skrzyżowanie, 5,20 km (1,1,,2)

W Trzebuszu skręcamy w prawo i wchodzimy w drogę brukową. - szlak rowerowy idzie w kierunku Mrzeżyna (północ) Po zakończeniu zabudowań wchodzącą w drogę polną. Tutaj kończy się oznakowanie szlaku pieszego - wyremontowano dawną linię kolei wąskotorowej i obecnie jest piękna droga rowerowa do Mrzeżyna. Skręcamy w nią i maszerujemy około 1500 metrów.. Przed Robami wchodzi w drogę polną (skręt w prawo) dochodzącą do asfaltu - uwaga brak oznaczeń skrętu. Po dojściu do asfaltu skręcamy w lewo i po około 400 metrach dochodzimy do wsi Roby. Oznakowanie szlaku bardzo słabe. Możliwość zgubienia szlaku. We wsi warto na chwilę skierować się ze szlaku w kierunku centrum wsie, gdzie stoi zabytkowy kościół pw. Niepokalanego Serca NMP, budowany w XIII, XV, XVII-XVIII wiek. Wspólne przebiegi i skrzyżowania ze szlakami Ujścia Regi oraz międzynarodowym szlakiem rowerowym EV10 (dawny R-10). Odcinek dostępny dla turystów  rowerowych i nordic walking.

Odcinek dziewiętnasty, Roby skrzyżowanie - Karcino kościół, 7,50 km (2,2,3)

Odcinek dość trudny. Szlak przebiega drogami polnymi, miejscami rozjeżdżonymi z dziurami. Oznakowanie bardzo słabe. W Robach skręcamy w prawo (droga brukowa), przechodząca w polną, miejscami z dziurami a po deszczach z kałużami. Przechodzi ona w szeroką drogę utwardzoną.  Po wjeździe do Karcina skręcamy w lewo i dojeżdżamy asfaltem do kościoła (przy kościele stare tablice kierunkowe szlaku). Spotykamy się tutaj również z  trasami rowerowymi Dźwirzyna i Kołobrzegu oraz szlakami Ujścia Regi. Możliwość zgubienia szlaku. Odcinek dostępny dla turystów rowerowych. Nordic walking określamy jako trudny.

Odcinek dwudziesty, Karcino kościół - Dźwirzyno węzeł szlaków, 3,70 km (1,1,2)

Odcinek dość łatwy z miejscowymi utrudnieniami. Szlak przebiega drogami polnymi w dużej części z betonowych płyt. Po zwiedzeniu kościółka, omijamy go z lewej strony i wchodzimy w drogę utwardzoną. Mijamy po prawej starą zabudowę młyna i skręcamy w prawo a następnie w lewo, a po kilkuset metrach ponownie w prawo. Drogą polną (w kilku miejscach nierówną i z kałużami) dochodzimy do mostka nad "Bagiennym Rowem". Tuż za mostkiem miejsce odpoczynku (widzimy również drogowskazy trasy rowerowej). Idziemy dalej droga utwardzoną przechodzącą po chwili w betonową z płyt typu jombo.  Po drodze przechodzimy po moście nad  Błotnicą i łagodnie skręcając w lewo dochodzimy do Dżwirzyna.  Tutaj musimy zwrócić uwagę na opis, gdyż z powodu przebudowy dróg zniszczone zostały oznaczenia. Skręcamy w lewo i przecinamy asfalt. Wchodzimy. Jedziemy kolejno ulicami Piastowska na wprost, w prawo ulicą Wczasową, w prawo  - główna ulica Dźwirzyna Wyzwolenia. Tutaj umiejscowiony jest węzeł szlaków. Od zabudowy Dźwirzyna poruszamy się chodnikami i ulicami asfaltowymi. Przy wejściu/wyjściu do Dźwirzyna brak oznaczeń szlaku. Oznakowanie rzadkie lecz wystarczające. Wspólne przebiegi i skrzyżowania z lokalnymi trasami rowerowymi oraz  szlakami Ujścia Regi oraz międzynarodowym szlakiem rowerowym EV10 (dawny R-10). Odcinek dostępny dla turystów pieszych, rowerowych. Szlak dostępny dla turystów rowerowych i miłośników nordic walking. W Dźwirzynie znajduje się informacja turystyczna. 

Odcinek dwudziesty pierwszy, Dźwirzyno węzeł szlaków - Kołobrzeg latarnia morska, 12,60 km (1,2,1)

Odcinek dość łatwy z miejscowymi utrudnieniami. Oznakowanie słabe. Od Dźwirzyna do hotelu „Senator” przebiega drogą asfaltową (ul Wyzwolenia) z chodnikami (uwaga na ruch samochodów). Za hotelem idziemy wzdłuż ogrodzenia. Następnie poruszamy się drogą leśną (korzenie). Do Kołobrzegu szlak przechodzi drogami leśnymi odcinkami dość piaszczystymi. Odcinek początek miasta – latarnia morska poruszamy się chodnikiem. Oznakowanie odcinka dobre z miejscowymi brakami, mogącymi spowodować zgubienie szlaku (hotel „Senator”, w okolicach ruin magazynów wojskowych pomiędzy Grzybowem a Kołobrzegiem - odcinek około 1 km). W Kołobrzegu możemy zgubić szlak.  Po minięciu parku, proponujemy poruszanie się ulicami: Wiosenna, w prawo Bałtycka, przecinamy Łososiową i dalej poruszamy się Bałtycką, Odcinek dostępny dla turystów rowerowych i nordic walking. Po minięciu portu rybackiego (zapraszamy do zakupów jaki zwiedzenia Reduty Solnej - świetna atrakcja), skręcamy w lewo w ulicę Solną, dochodzimy do mostu nad Regą (po prawej stronie darmowe ujęcie solanki). Za mostem przecinamy Portową i skręcamy w lewo. Mijamy amfiteatr i park po prawej, przecinamy Mickiewicza i wchodzimy w Spacerową. Idąc wzdłuż torów dochodzimy do kołobrzeskiego portu i latarni. Wspólny przebieg z międzynarodowym szlakiem rowerowym EV10 (dawny R-10). W Kołobrzegu E9 ponownie przecina Pomorską Drogę Świętego Jakuba. Szlak dostępny dla turystów rowerowych i miłośników nordic walking. Od tego miejsca szlak zmienia nazwę na „Koszaliński Szlak Nadmorski" - kończy się Nadmorski Szlak imienia Czesława Piskorskiego.

Tutaj niestety dość ogólny opis: Kołobrzeg - Jarosławiec. Na całym odcinku sporo wspólnego przebiegu z międzynarodowym szlakiem rowerowym EV10 (dawny R-10). Na odcinku Jezierzany - Łącko, proponujemy wędrówkę za znakami EV10, drogą rowerową nad samym jeziorem.

Po zwiedzeniu Kołobrzegu wędrujemy do miejscowości Pleśna. Warto tutaj zwrócić uwagę na wybrzeże klifowe. Trzymając się wybrzeża docieramy do Gąsek i latarni morskiej z końca XIX w. Całkowita jej wysokość to 51,2 m - warto wspiąć się po krętych schodkach na galeryjkę widokową, aby obejrzeć panoramę obejmującą pas wybrzeża od Kołobrzegu aż po jezioro Jamno. Następnie mijamy wieś Sarbinowo, w której warto zobaczyć kościół z 1856 r. z wysoką wieżą zbudowaną na planie ośmiokąta. Atrakcją we wsi jest również zabytkowa rybacka chata z początku XIX w. Dalej maszerujemy do dawnej wsi rybackiej Chłopy. Kierując się w stronę Mielna warto odbić ze szlaku do Mielenka, aby zobaczyć trójrzędową aleję lipową obsadzoną 150-letnimi drzewami. Docieramy do Mielna, popularnej nadmorskiej miejscowości wypoczynkowej. Warto tu zwiedzić gotycki kościół z XV w. i zespół dworkowo-parkowy z przełomu XIX i XX w. Dalej szlak prowadzi przez Mierzeję Jamneńską, malowniczy pas oddzielający jezioro Jamno od Bałtyku, na którym znajdują się Mielno, Unieście i Łazy. Przechodzimy przez Kanał Jamneński, na którym występuje zjawisko tzw.„cofki”, czyli zmiana kierunku przepływu wody - z morza do jeziora. Z Łaz szlak biegnie między Morzem Bałtyckim a jeziorem Bukowo do Dąbek. Tu warto zobaczyć chałupę szachulcową krytą trzciną. Następnie idziemy drogą wojewódzką nr 203 w kierunku Żukowa Morskiego, a stamtąd do Darłowa. W Darłowie warto zwiedzić: Zamek Książąt Pomorskich z XIV w., gotycki Kościół Mariacki, Bramę Kamienną zwaną Wysoką, Kościół św. Gertrudy z XV w. oraz renesansowo-barokowy ratusz z XVIII w. Następnie ruszamy w stronę Darłówka, nadmorskiej dzielnicy Darłowa. Atrakcjami turystycznymi w Darłówku jest latarnia morska przy wejściu do portu oraz rozsuwany most łączący dwie strony Darłówka - Wschodnią i Zachodnią. Dalej szlak prowadzi przez mostek na kanale jeziora Kopań do Wicia i kończy się w Jarosławcu. Tu warto obejrzeć m.in. latarnię morską, zajrzeć do Muzeum Bursztynu i zrelaksować się w aquaparku.

Dalej szlak prowadzi przez Mierzeję Jamneńską, malowniczy pas oddzielający jezioro Jamno od Bałtyku, na którym znajdują się Mielno, Unieście i Łazy. Przechodzimy przez Kanał Jamneński, na którym występuje zjawisko tzw.„cofki”, czyli zmiana kierunku przepływu wody - z morza do jeziora. Z Łaz szlak biegnie między Morzem Bałtyckim a jeziorem Bukowo do Dąbek. Tu warto zobaczyć chałupę szachulcową krytą trzciną. Następnie idziemy drogą wojewódzką nr 203 w kierunku Żukowa Morskiego, a stamtąd do Darłowa. W Darłowie warto zwiedzić: Zamek Książąt Pomorskich z XIV w., gotycki Kościół Mariacki, Bramę Kamienną zwaną Wysoką, Kościół św. Gertrudy z XV w. oraz renesansowo-barokowy ratusz z XVIII w. Następnie ruszamy w stronę Darłówka, nadmorskiej dzielnicy Darłowa. Atrakcjami turystycznymi w Darłówku jest latarnia morska przy wejściu do portu oraz rozsuwany most łączący dwie strony Darłówka - Wschodnią i Zachodnią. Dalej szlak prowadzi przez mostek na kanale jeziora Kopań do Wicia i dochodzimy do Jarosławia. Tu warto obejrzeć m.in. latarnię morską, zajrzeć do Muzeum Bursztynu i zrelaksować się w aquaparku.

Przechodzimy główną ulicą Jarosławia, kierując się na jezioro Wicko Wielkie. Bez jednego, krótkiego zejścia w Korlinie, szlak prowadzi cały czas asfaltem aż do granicy województw; Zachodniopomorskiego i Pomorskiego. Dochodzimy do Złakowa i część koszalińska szlaku kończy się na wiadukcie kolejowym (linia nieczynna). Tutaj rozpoczyna się część pomorska E-9.

OBIEKTY NA SZLAKU

Wisełka (Neuendorf), przez stulecia była typową osadą rybacką. Najstarszą osadę odnaleziono nad Jeziorem Wisełka, pochodziła ona prawdopodobnie z IX-XII stulecia i wiązała się z plemieniem Wolinian. Pierwsza pisana wzmianka o osadzie pochodzi z 1560 roku, podczas wizytacji księcia Barnima XI Starego. Od połowy XIX wieku we wsi znajdował się majątek rodziny Ruchholzów - dziś pozostała po nim tylko aleja kasztanowa prowadząca do niegdysiejszego dworu. Rozwój turystyki w Wisełce nastąpił, tak jak w wielu nadmorskich miejscowościach, na przełomie XIX i XX wieku, za sprawą rozwijania środków transportu. Z tamtego okresu zachowało się wyjątkowo dużo zabytkowych pensjonatów - część z nich to drewniane wille z piękną snycerką. Wisełka słynęła ze spokoju, leśnego otoczenia i szerokich plaż.
Najcenniejszym budynkiem jest willa przy ulicy Nowowiejksiej 16. Obecnie pięknie odnowiona, rzuca się w oczy podczas wędrówki szlakiem. Zbudowano ją pod koniec XIX wieku. Pierwszym właścicielem był nieznany z nazwiska profesor z Berlina. jest przykładem architektury kurortowej (nadmorskiej), w typie willi nawiązującym do wzorów południowoniemieckich. Ściany budowane w konstrykcji ryglowej, pokryte są deskami. Na scianch i poddaszu budynku występuje bogaty detal snycerski w postaci kostkowego gzymsu międzykondygnacjowego, profilowanych gzymsów naokiennych, listwowych opasek z ornamentem sznurowym, listew z ornamentem sznurowym oddzielającym otwory okienne i profilowanych zakończeń belek stropowych, krokwi i mieczy. Wewnątrz zachowana stolarka drewniana.  Po 1945 r., przez kilka lat użytkowana przez wojska rosyjskie. Następnie własność prywatna; obecnie „Willa Wisełka” z sezonowymi pokojami gościnnymi.
Gdy się troszkę poszwendamy po wsi znajdziemy kilka pomnikowych drzew oraz umiejscowiony na północ od wsi poniemiecki cmentarz ewangelicki. Jego granice oznaczone są kamiennymi słupkami. Mocno zdewastowany. Nie zachowały się poniemieckie nagrobki. Widoczne bezimienne mogiły ziemne z okresu 1946/47 roku. 

Nad Bałtykiem - odcinek Wisełka-Międzyzdroje.
KLIFY BAŁTYCKIE. Powstały na Paśmie Wolińskim nadmorskiego, zalesionego wału morenowego. Siły fal morskich, wód opadowych, grawitacji i niszczącej działalności wiatru przyczyniają się do nieustannego osypywania się zboczy. To sprawia, że na plaży można zobaczyć rumowiska kamieni i stożki osypiskowe. Klify stale się cofają. Szacuje się, że brzeg przesuwa się ok. 1 m rocznie. Wybrzeże klifowe można podzielić na dwa odcinki. Na początku wędrowaliśmy wzdłuż niższych i bardziej piaszczystych, porośniętych sosnowym lasem. Im bliżej góry Gosań, klif był wyższy, zbudowany z glin zwałowych, porośnięty lasem bukowym. i tak od kilkunastu metrów, docieramy do klifu o wysokości około 90 metrów nad poziomem morza. To od tego miejsca zaczyna się również coraz bardziej kamienista plaża.
WRAK BETONOWCA. Wędrując wzdłuż klifu, możemy zauważyć łamiące się fale, kilkadziesiąt metrów od brzegu. To właśnie tutaj spoczywa wrak betonowca, prawdopodobnie "Karl Finsterwalder" - druga bliźniacza jednostka spoczywa na jeziorze Dąbie koło Inoujśca. Pierwszy rejs oba statki odbyły w sierpniu 1944 roku. Należał do szczecińskiego armatora Lubberl & CO Reederei. Statek miał 90 metrów długości, 15 metrów szerokości i 6,5 metrów zanurzenia oraz pojemność 2947 BRT i był przeznaczony do transportu benzyny syntetycznej z fabryki benzyny syntetycznej w Policach. Trzy tego typu statki wybudowano w Darłówku. Dlaczego z betonu ? III Rzesza podczas wojny borykała się z brakiem stali. Więc rozpoczęła budowę betonowych jednostek pływających pod nadzorem "Sonderausschuss Betonschiffbau", którego zadaniem było zorganizowanie produkcji statków z betonu np. tankowców służących do transportu paliw płynnych. Na jego szefa powołał właśnie inżyniera Urlicha Finsterwalde. Nie był to ich pomysł - takie jednostki budowano już w drugiej połowie XIX wieku. Betonowiec w okolicach Wisełki, zostałzatopiony w Świnoujściu, podczas bombardowania portu prze aliantów. W marcu 1945 r. zastał on zbombardowany przy nabrzeżu półwyspu Kosa w Świnoujściu w trakcie dywanowego nalotu 650 amerykańskich bombowców na tutejszy port. Gdy nadciągały wojska radzieckie, wrak betonowca postanowiono wykorzystać do blokady toru wodnego prowadzącego do Szczecina. Podniesiono go, przeholowano i zatopiono w zakolu kanału Piastowskiego. Po zakończeniu wojny "Karl Finsterwalde" został przeholowany kilometr w górę rzeki i osadzony na dnie, niedaleko przystani karsiborskiej. W latach 60. wrak krótko przebywał na wodach Starej Świny, po czym przeholowano go na Zatokę Pomorską i zatopiono w rejonie Świdnej Kępy (koło Wisełki) blisko klifowego wybrzeża, na głębokości około 8-10 m. Przy niskim stanie morza jego pokład jest częściowo widoczny i można zobaczyć jak przez jego pokład przelewają się morskie fale.
GŁAZY PIASTOWSKIE. Zostały one przywleczone przez lądolód w czasie ostatniego zlodowacenia, ponad 10 000 lat temu. Były pozostawione w glinie morenowej, tworzącej tutejsze klify. W lecie glina jest twarda jak skała, jednak w czasie deszczu spływa po stokach, odsłaniając kamienie i głazy. Morze podmywa ściany klifu, zabierając skrawki lądu. W ten sposób powstało głazowisko na plaży, które urozmaica i uatrakcyjnia tutejszy krajobraz. Część z tych głazów osiąga bardzo duże rozmiary. Na wysokości góry Gosań i w jej pobliżu znajdują się dwa z nich, mające obwód ponad 8 metrów.
KAWCZA GÓRA. jest jednym ze wzniesień wału morenowego Pasma Wolińskiego, ma wysokość 61 m n.p.m.. Popularnie tak nazywamy punkt widokowy położony nieopodal. Wejdziemy na niego schodami. Mają one długość 128,5 m, wysokość 51 m i składają się z 267 stopni. To najdłuższe i najwyższe schody na całym polskim wybrzeżu. A widok z nich jest nawet rozleglejszy, niż z nieco zarośniętego klifu. Obecna konstrukcja pochodzi z 2013 roku i zastąpiła poprzednią, którą zniszczył sztorm w 1997 r. Kolejne sztormy ponownie uszkodziły schody. Od 2024 roku, ponownie czynne. Kawcza Góra porośnięta jest pięknym lasem bukowym. Przed wojną wzgórze było bardzo popularne wśród letników. Na szczycie wznosił się drewniany budynek kawiarni, prowadzonej przez Wernera Hahna. Były tam dwa tarasy widokowe, na których goście mogli napić się kawy z porcelanowych filiżanek. Niestety działania wojenne zakończyły istnienie tego przybytku. Przy schodach znajdują się głazy pamiątkowe. upamiętniające zjazd leśników niemieckich w 1892 r. oraz zjazd Polskiego Związku Leśnego w 1992 roku. Sto lat później. I kamień z tablicą na którym czytelny jest tylko znak Polski Walczącej. Jaka Polska tu walczyła? Nie sposób dociec.

SKALA TRUDNOŚCI PIESZA – 1
SKALA TRUDNOŚCI ROWER – 2 (na plaży prowadzenie roweru dość trudne, odcinek Wisełka-Międzydroje)
SKALA  TRUDNOŚCI NORDIC WALKING - 1 (na plaży utrudniony marsz z kijkami, odcinek Wisełka-Międzydroje)

1 – łatwy bez utrudnień
2 – średni z miejscowymi utrudnieniami
3 – o utrudnionym przejściu/przejeździe