R-N-ZGY-318, szlak rowerowy niebieski Rewalski, Pobierowo - Pogorzelica, 28,5km

SPODOBAŁA CI SIĘ MOJA PRACA ?? SKORZYSTAŁEŚ Z MATERIAŁÓW ?? POSTAW MI KAWĘ - https://buycoffee.to/wiking-turystyka . Wspomóż utrzymanie domen, sklepu, serwera na dane ....

Materiały zamieszczone lub zakupione w serwisie można wykorzystywać na ogólnych zasadach wynikających z prawa autorskiego i praw pokrewnych, w tym majątkowych - Regulamin korzystania z danych umieszczonych w serwisie .Jeśli chcesz umieścić widżet z mapką na swojej stronie, skontaktuj się z nami. Przygotujemy kod do wklejenia i wyślemy na mejla.

1. NUMER SZLAKU W SERWISIE www.WedrujzNami.pl:  R-N-ZGY-318
2. NUMER SZLAKU WG PTTK: 
3. PRZEBIEG SZLAKU: Pobierowo IT dworzec autobusowy - Pustkowo - Trzęsacz - Rewal wąskotorówka - Śliwin wąskotorówka - Rewal UG - Niechorze latarnia morska - Pogorzelica - Pogorzelica dworzec wąskotorówki
   
4. NAZWA SZLAKU: Szlak Rewalski
   
5. POWIAT: Gryficki
   
6. GMINA: Rewal
   
7. NAWIERZCHNIE: wszystkie rodzaje dróg
   
8. KOLOR: niebieski
   
9. ROK POWSTANIA: 2013
   
10. ROK OSTATNIEGO ODNAWIANIA: 2013
    
11. ROK OSTATNIEGO MONITORINGU/POMIARU: 2013
12. DŁUGOŚĆ: 28,5 km (według pomiaru GPS)
13. WAŻNE UWAGI: szlak o charakterze liniowym, oznakowanie dwustronne. W 2023 roku oznakowanie oceniamy jako niedostateczne. Wymaga pilnej renowacji.
    

SZLAK ZNAJDZIESZ NA NA NASZEJ MAPIE OGÓLNEJ ZNAKOWANYCH SZLAKÓW TURYSTYCZNYCH (zawsze aktualizowana pełna mapa)

Jeśli znasz szlak, a nie ma go w naszym rejestrze, prosimy o przesłanie pliku .gpx oraz kilku słów o szlaku, zdjęć, abyśmy stworzyli jego wizytówkę. A jak masz czas, zapraszamy do stworzenia opisu szlaku, według naszego systemu. Szlaki są dla wszystkich i musimy je promować wspólnie.

CHARAKTERYSTYKA SZLAKU

Szlak poprowadzono wzdłuż Bałtyku, od zachodnich, do wschodnich granic gminy Rewal, łącząc ze sobą większość atrakcji turystycznych i historycznych Ziemi Rewalskiej. Powstał na bazie istniejących, kilku krótkich szlaków lokalnych. Zobaczymy zabytkową zabudowę zagrodową oraz latarnię morską w Niechorzu, zabytkowe dworce Gryfickiej Kolei Wąskotorowej, malownicze klify nad Bałtykiem, przystań rybacką oraz Muzeum Rybołówstwa Morskiego, ruiny słynnego kościoła w Trzęsaczu i wiele innych atrakcji. W sezonie letnim możemy skorzystać z kolei wąskotorowej, lub wypożyczalni rowerów Rewal Bike System, co mocno uatrakcyjni nam zwiedzanie Ziemi Rewalskiej. Naprawdę warto udać się tym szlakiem na wędrówkę. Na szlaku liczne węzły ze szlakami turystycznymi, umożliwiające przygotowanie wielu wariantów wędrówek:

• Czerwony pieszy E-9, im. Czesława Piskorskiego, Świnoujście - Złakowo wiadukt
  
• Zielony pieszy Wokół Liwiej Łuży, pętla Niechorze
  
• Czarny pieszy Historii Pobrzeża Rewalskiego, Pogorzelica - Pobierowo
• Niebieski pieszy Pobrzeża Rewalskiego, Pobierowo - Trzęsacz
• Zielony rowerowy Wokół Liwiej Łuży, pętla Niechorze
• Zielony rowerowy Gryfland, Trzęsacz - Płoty

W opisie szlaków, nie będę wskazywał węzłów i wspólnych przebiegów, które mamy właściwie co chwila. Tutaj proszę posiłkować się mapą.

OPIS SZLAKU

Szlak rozpoczyna/kończy swój bieg a przystanku autobusowym, nieopodal budynku informacji turystycznej w Pobierowie. Przejeżdżamy uliczkami wsi do ulicy Grunwaldzkiej. Kierujemy się na Pustkowo. Mijamy skwer z Bałtyckim Krzyżem Nadziei. Nieopodal również punkt widokowy na Bałtyk. Z Pustkowa wyjeżdżamy ciągiem pieszo-rowerowym. Jesteśmy w Trzęsaczu z mocą atrakcji, którym poruszamy się wzdłuż drogi wojewódzkiej nr 102. Warto jednak zapoznać się z niewątpliwymi atrakcjami Trzęsacza. W południowej części wsi wzdłuż ulicy brukowanej możemy zobaczyć zabytkowy kościół Miłosierdzia Bożego z 1880 roku, cztery dorodne lipy drobnolistne, park pałacowy, oraz sam pałac. Całość tworzy zabytkowy zespół pałacowo-folwarczny, sięgający korzeniami XVIII wieku (obecnie prywatny). Nieopodal kościoła znajdziecie również przystanek końcowy Nadmorskiej Kolei Wąskotorowej Pogorzelica - Trzęsacz, z której najczęściej można skorzystać w sezonie letnim. W północnej części jadąc deptakiem dotrzemy do Muzeum Multimedialnego na Klifie, z naprawdę fajnymi atrakcjami. Gdy już napełnimy swoje zmysły, ruszamy ku platformie widokowej na trzęsackim klifie. To nie tylko widok na Bałtyk i klify, ale głównie na zabytkową ruinę kościoła Świętego Mikołaja z przełomy XIV i XV wieku, pochłanianego od dziesiątek lat przez fale morskie. Ostała już ostatnia ściana, dlatego też urząd morski dba, aby i ona nie runęła, zabezpieczając na wszelkie sposoby linię brzegową. Jak głosi legenda, dawno, dawno temu rybacy z Trzęsacza złowili w sieci morską boginię Zielenicę. Zamiast ją wypuścić z powrotem do morza, poławiacze zanieśli nietypową zdobycz do proboszcza, który boginię uwięził. Zielenica zmarła wkrótce z tęsknoty za morzem. Została pochowana na przykościelnym cmentarzu. Ojciec Zielnicy, bóg Bałtyk, tak rozzłościł się utratą ukochanej córki, że do dzisiaj śle podwładne Fale w misji odebrania ciała córki. Bałtyk nie przestanie, póki Zielenica nie spocznie na dnie morza. Ale mamy również inny wątek obnażający dewastatora. Podania donoszą historię rozzłoszczonego pogańskiego boga burzy i piorunów Thora, który upomina się o swoją hegemonię na ziemi, już ochrzczonej. Warto zapoznać się z okolicznymi tablicami informacyjnymi i makietą kościoła, aby poznać w terenie historię obiektu.

Wracamy na główną drogę Trzęsacza. Jadąc ponownie wzdłuż drogi wojewódzkiej 102, docieramy rozwidlenia z ulicą Szczecińską. Wjeżdżamy nią do Rewala. Po chwili po lewej widzimy Park Miniatur Latarni Morskich, który polecam. Na skrzyżowaniu z ulicą Saperską, skręcamy na południe - w lewo morski port rybacki Przystań jest malownicza i często ze zdjęciami portu, drukowane są rewalskie widokówki. Szczególnie malowniczo jest tu o zachodzie słońca. A może skusicie się na rybkę ? Docieramy do zabytkowego zespołu kolejowego z wyremontowanym dworcem Nadmorskiej Kolei Wąskotorowej z 1896 roku, w Rewalu. W sezonie jeździ tu kolejka na trasie Gryfice-Pogorzelica i możemy z niej skorzystać. Niewątpliwą atrakcję jest również Rewalska Wystawa Miniatur Kolejowych. Przed dworcem skręcamy w prawo. Idąc wzdłuż torów docieramy do Śliwina. Pośród poniemieckiej zabudowy, aleją lipową wracamy łukiem z powrotem do Rewala. Na rondzie skręcamy w lewo. Na wysokości Hali Sportowej w prawo. Następnie uliczkami wsi wracamy do drogi wojewódzkiej 102. Skręcamy w lewo. Przed przejazdem kolejowym, ponownie w lewo. Jedziemy ulicą Kamieńską. Mijamy dworzec kolejowy Niechorze Latarnia. Po lewej widzimy górującą nad wsią latarnię morską z XIX wieku. Za przejazdem kolejowy skręcamy w lewo. Jedziemy ulicą Łąkową. Na skrzyżowaniu z Kolejową w prawo. Klifową dojeżdżamy do celu wielu wędrówek - Latarni Morskiej w Niechorzu.

Czeka tutaj moc atrakcji, z głównym celem wielu wędrówek - Latarni Morskiej w Niechorzu. Jednak warto przed skierowaniem do górującej nad wsią budowli, zwiedzić Muzeum Figur Woskowych, Motylarnię i zerknąć na XIX wiatrak typu koźlak. Ulicą Klifową dochodzimy do zespołu budynków i 45 metrowej latarni morskiej. Możemy oczywiście wejść na platformę widokową. Z wysokości 35 metrów roztacza się piękny widok na okolice. Ale czeka nas wejście po 210 schodkach. Nie wszyscy to wytrzymują. Mijamy mały ogród i dochodzimy do klifu. Skręcamy w prawo. Przy Parku Miniatur Latarni Morskich skręcamy w prwo. Ulicami, Ludna, Nadmorska i Morska, docieramy do centrum  Niechorza.Kolejową docieramy do dużego placu, gdzie na uwagę dworzec kolei wąskotorowej (warto również zerknąć na zabytkowy peron). Stąd możemy pojechać do Trzęsacza, lub Pogorzelicy, jednak proponuję dalszą wycieczkę rowerową. Mijamy przystanek autobusowy i wjeżdżamy w drogę rowerową - Aleją Bursztynową, możemy dojechać do Muzeum Rybołówstwa Morskiego. Jedziemy wzdłuż linii kolei wąskotorowej, w okolicach jeziora Liwia Łuża (rezerwat przyrody).  Za zabytkowym mostem, nad kanałem łączącym jezioro z Bałtykiem, skręcamy w lewo. Docieramy do ulicy Wojska Polskiego w Pogorzelicy. Skręcamy w prawo. Przejeżdżamy główną ulicą wsi, mijając szereg ośrodków wypoczynkowych. Na końcu, dojeżdżamy do lasu. Czeka na nas malownicza pętelka po nadmorskim lesie sosnowym. Droga gruntowymi dojeżdżamy do terenu jednostki wojskowej. Przed bramą wjazdową dawnej bazy, skręcamy w prawo - lewo brukowaną drogą można dojechać do punktu widokowego nad Bałtykiem i wrócić trasą Eurovelo 10 do Pogorzelicy. Brukową drogą dojeżdżamy do zabytkowego dworca kolejowego z przełomu XIX i XX wieku. Tutaj nasz szlak kończy/rozpoczyna bieg. W sezonie letnim, możemy wrócić ciuchcią do Trzęsacza, lub Gryfic. Dziękuję za wspólną wycieczkę i do zobaczenia na szlaku.

OBIEKTY I MIEJSCOWOŚCI NA SZLAKU

Pobierowo posiada metrykę średniowieczną i po raz pierwszy nazwa zanotowana została w 1368 jako Poberow następnie w 1539 Poberow, 1618 Pebrow, 1784 Poberow, 1834 Poberow, 1887 Poberow, 1945 Pobierowo. Nazwa pochodzi od pomorskiej nazwy osobowej *Pober wywodzącej się z prasłowiańskiego *bьrati – brać lub od nazwy osobowej *Pobor mającej swój źródłosłów w prasłowiańskim *boriti – walczyć. Nazwa została także zniemczona jako Poberow. Osada była lennem rodu von Kleist do XVIII wieku, gdy rodzina sprzedała posiadłość. Od XIX wieku osada zaczęła tracić rolniczy charakter, z powodu zasypywania ziemi uprawnej piaskiem z brzegu morskiego i zaczęła przekształcać się w miejscowość wypoczynkową. W roku 1820 nastąpiło oddzielenie chłopów od majątku ziemskiego należącego od lat do rodziny von Kleistów. Chłopi utworzyli gminę Małe Pobierowo, podczas gdy majątek zachował nazwę Duże Pobierowo. W XX wieku wieś stała się ulubionym miejscem wypoczynku mieszkańców Berlina, dzięki sieci busików. To między innymi tutaj w domku letniskowym na klifie, wypoczywała ponoć żona A. Hitlera - Ewa Braun. Po wojnie Pobierowo również pełniło rolę letniskową - wiele ośrodków przejął Fundusz Wczasów Pracowniczych, zaś obecnie to dziesiątki prywatnych ośrodków i kwater.

Wieś byłą również jednym z elementów strategicznych. W latach 1973–2003 w Pobierowie stacjonowała Jednostka Wojskowa nr 4126, w której stacjonował 71 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej wchodzący w skład 78 Pułku Rakietowego Obrony Powietrznej. Dywizjon uzbrojony był m.in. w przeciwlotnicze zestawy rakietowe typu S-125M Newa. Formowanie dywizjonów na linii brzegowej wiązało się z realizacją koncepcji obrony wybrzeża morskiego przez środki rakietowe. W listopadzie 2003 roku jednostka została rozformowana i przeniesiona do Mrzeżyna.

Na uwagę zasługują piękne budowle z początku XX wieku, jednak najsławniejszym z nich, jest dawny dom letniskowy Evy Braun, konkubiny i krótko żony kanclerza III Rzeszy, Adolfa Hitlera, zlokalizowany w zachodniej części Pobierowa, pośród zwartego lasu, w pobliżu klifu nad Bałtykiem. Drewniany dom został wybudowany w latach 30. XX wieku. W następnej dekadzie zamieszkiwała w nim Eva Braun. Obiekt był wówczas strzeżony przez żołnierzy niemieckich. Po zakończeniu II wojny światowej budynek został opuszczony i niszczał, choć przejściowo był doglądany. Nie ma dowodów na to, by w willi przebywał kiedykolwiek Hitler, natomiast pewne jest, że był tu Hermann Göring, który mieszkał w nieodległym Międzywodziu i wizytował położoną w Dziwnowie bazę hydroplanów. Obecnie budynek jest opuszczony i zdewastowany, ale mimo to stanowi nieformalną atrakcję Pobierowa.

Pustkowo, jest typową wsią letniskową z kąpieliskiem morskim. Na uwagę zasługują 3 pomniki przyrody. Pierwszy to dąb szypułkowy o wysokości 21 m przy drodze do Drężewa (w oddziale 502t Nadleśnictwa Gryfice). Kolejne to dwa wiązy szypułkowe o wysokości 26 m, umiejscowione na terenie zieleni parkowej pomiędzy ul. Nadmorską a przedłużeniem ul. Spacerowej, będącym dojściem do plaży (teren Urzędu Morskiego w Szczecinie). W nowszych obiektów polecam Bałtycki Krzyż Nadziei.

"...jak wiatr wieje od Bałtyku po gór szczyty do krzyża na Giewoncie...". Ten cytat ze słów Jana Pawła II wypowiedzianych podczas pielgrzymki w Szczecinie był inspiracją do postawienia repliki krzyża z Giewontu na wybrzeżu Bałtyku. Krzyż stoi na klifie w Pustkowie - około 100 metrów od Morza Bałtyckiego. Krzyż jest dokładną repliką tego na Giewoncie i mierzy 20 metrów wysokości - postawiono go w 2007 roku.

Trzęsacz, jest jedną z najbardziej znanych wsi nadmorskich polskiego wybrzeża. Posiada sporo atrakcji turystycznych, krajobrazowych, historycznych i wypoczynkowych, które w połączeniu z dobrą bazą żywieniowo-noclegową i siecią szlaków turystycznych, predysponują ją do wyboru na swój wypoczynek letni. Jest wsią o starym rodowodzie, należało do niej dziesięć osad. Pierwsza wzmianka o osadzie pochodzi z 1331, początkowo książęca, później należała do biskupów kamieńskich. W średniowieczu głównym zajęciem mieszkańców było rolnictwo. W późniejszym czasie rozwinęło się także rybactwo. Duże znaczenie dla rozwoju gospodarczego wsi miało uruchomienie 1 lipca 1896 roku, przechodzącej przez Trzęsacz pierwszej, zachodniej linii Gryfickiej Kolei Wąskotorowej, łączącej wówczas Gryfice z Niechorzem. Dopiero w XX w. Trzęsacz stał się wsią turystyczną. Na przestrzeni dziejów wielokrotnie zmieniali się właściciele Trzęsacza. W XV w. osada należała do Heinricha von Knutta. Później jej posiadaczami były rody Flemingów, Puttkamerów i Kleistów. Od 1884 do 1945 wieś znajdowała się w rękach rodziny von Kollerów. Majątek zajmował wówczas powierzchnię ok. 550 ha (w tym 320 ha pól i 200 ha łąk i pastwisk). W 1939 wieś zamieszkiwało ok. 200 osób. Pierwotne nazwy dzisiejszego Trzęsacza to: Tom Have lub Thom Have (taka nazwa wsi pojawia się na Mapie Księstwa Pomorskiego Lubinusa). Od XIX w. wieś nosiła nazwę Hoff.

Warto poświęcić swój czas, aby zapoznać się w pełni z atrakcjami Trzęsacza:

1. Powstanie kościoła pod wezwaniem Świętego Mikołaja jest datowane na przełom XIV i XV wieku. Gotycka świątynia została wzniesiona pierwotnie pośrodku wsi, w odległości około dwóch kilometrów od morza. Był to jeden z najokazalszych kościołów na Pomorzu Zachodnim. Został zbudowany z ręcznie formowanej cegły, na podstawie z kamieni polnych. Była to bezwieżowa budowla salowa, zaprojektowana na planie prostokąta. Pierwotnie katolicka, od 1534 roku została przejęta przez ewangelików. Faktem jest, że, pośrodku wsi, jakieś 2 kilometry (!) od brzegu morza, wybudowano kościół, z którego wielkość i zdobienia architektoniczne czyniły jeden z najokazalszych kościołów Pomorza Zachodniego. Na skutek procesów abrazyjnych (jedna z form erozji polegająca na ścieraniu podłoża skalnego przez luźny materiał skalny przemieszczany przez prądy morskie, falowanie wód, przypływy i odpływy morskie) w 1750 roku brzeg klifu przybliżył do kościoła na odległość 58 metrów. Wtedy podjęto pierwsze, nieudane, próby ochrony świątyni. W drugiej połowie XVIII wieku klif zbliżył się na tyle, że kruszejący grunt odsłaniał pochówki na przykościelnym cmentarzu. W 1868 roku odległość klifu od murów świątyni wynosiła już tylko 1 metr. Mimo tego nie zaprzestano odprawiania nabożeństw jeszcze przez sześć lat – ostatnia msza odbyła się 2 marca 1874 roku. Świątynia została definitywnie zamknięta 2 sierpnia 1874 roku. Jej wyposażenie zostało przekazane do katedry w Kamieniu Pomorskim, kościoła w Rewalu i muzeów w Szczecinie i Berlinie. W 1900 roku runął pierwszy element kościoła, był to fragment przypory. Od tego czasu do 1 lutego 1994 roku morze stopniowo zabierało poszczególne części świątyni. Przeprowadzone w 2001 roku prace zabezpieczające pozwalają założyć, że katastrofa z 1994 roku była ostatnią w dziejach kościoła. Obecnie można podziwiać fragment południowej ściany o długości 12 metrów i wysokości 6 metrów. Jest on doskonale widoczny z wychodzącego w kierunku morza tarasu widokowego. Więcej informacji - Wikipedia, ruiny kościoła Świętego Mikołaja w Trzęsaczu , Architektura Pomorze . Jest to jedyna tego typu atrakcja turystyczna w Europie.
2. Wzmianki o najstarszym dworze na terenach dzisiejszego Trzęsacza pochodzą z początków XVII wieku i związane są z pożarem, który spowodował niemal doszczętne zniszczenia pałacyku. Istniejący obecnie pałac pochodzi zatem z późniejszego okresu, odbudowania obiektu, którego dokonali prawdopodobnie von Flemmingowie. Dzisiejszy pałac powstał zatem w I połowie XVIII wieku, na kamienno-ceglanych fundamentach. W połowie XIX wieku pałac został znacznie rozbudowany, dzięki czemu zyskał przy swej wschodniej ścianie dwuosiowe skrzydło. Kolejne przebudowy i renowacje odbywały się jeszcze kilkukrotnie na przełomie XIX i XX wieku. To budowla na planie prostokąta, z ryzalitami od strony ogrodu. Na uwagę zasługuje także przeszło 200-letnie założenie parkowe, w którym rosną dumnie wiekowe już lipy drobnolistne. Wciąż zauważyć można jeszcze w nim pozostałości po dawnym ogrodzie i zabudowania inwentarskie. W chwili obecnej, po kolejnych przebudowach, pałac został przeobrażony w hotel, a przylegające do niego parki, ogród, stajnia i domki campingowe, tworzą cały zespół wypoczynkowo-rekreacyjny.
3. W Trzęsaczu znajduje się jeszcze jedna świątynia wzniesiona po zamknięciu gotyckiego kościoła na przeciwległym skraju miejscowości - neogotycki kościół Miłosierdzia Pańskiego. Poświęcono ją 23 grudnia 1880 roku. Kościół jako świątynia protestancka służył wiernym do 1945, kiedy to w czasie działań związanych z II wojną światową został uszkodzony, choć w niewielkim stopniu (ucierpiała wieża i niewielki fragment dachu). Ówczesne polskie władze postanowiły jednak go nie odbudowywać lecz przeznaczyć do rozbiórki. Oficjalnie decyzję motywowano potrzebą pozyskania cegieł dla odbudowującej się Warszawy. W rzeczywistości głównym powodem były względy ideologiczne. Ostatecznie nie doszło do pełnej realizacji rozbiórki – rozebrano tylko mur ceglany okalający świątynię oraz fragmenty jej ścian. W takim stanie, jako nieużytkowana ruina, kościół przetrwał niemal do końca XX wieku. Najcenniejszym elementem wyposażenia odbudowanego kościoła jest wczesnobarokowy ołtarz główny wykonany w 1673 przez wolińskich artystów. Pierwotnie ołtarz znajdował się w gotyckim kościele w Trzęsaczu. Po zamknięciu tego kościoła, został przewieziony do katedry w Kamieniu Pomorskim, skąd powrócił do Trzęsacza w 2003. W prezbiterium kościoła ustawiona jest także barokowa chrzcielnica z 1682, a przeznaczona pierwotnie dla kościoła w Dobropolu. Chrzcielnica przed umieszczeniem w kościele w Trzęsaczu znajdowała się przez wiele lat w szczecińskiej bazylice archikatedralnej. Więcej informacji na stronie Wikipedii .
   
4. Nieopodal kościoła i pałacu, wzdłuż ulicy Pałacowej rosną cztery pomnikowe lipy drobnolistne. To jedne z najcenniejszych okazów starego drzewostanu w okolicy. Ich wiek szacuje się na ok. 300 lat. Drzewa imponują także rozmiarami. Kolejno osiągnęły one w obwodzie pnia: 473 cm, 589 cm, 510 cm i 432 cm. Wysokość wszystkich 4 okazów wynosi równe 19 m. Jednak największa rośnie samotnie. Średnica drzewa wynosi 16 m, w obwodzie pnia ma 620 cm  i jest wysokie na 20 m. 
5. Głaz ku czci zmarłych z byłej parafii niemieckiej znajduje się na dawnym cmentarzu, wśród drzew, przy kościele. Na głazie umieszczono tabliczkę z napisem: "Ku pamięci spoczywających tu zmarłych z byłej parafii niemieckiej. Trzęsacz. Marzec 1945." Napis jest również w języku niemieckim.
6. Cmentarz przykościelny, został założony w 1812 roku. Pierwszy cmentarz znajdował się przy kościele pod wezwaniem Świętego Mikołaja, jednak w drugiej połowie XVIII wieku klif zbliżył się na tyle, że kruszejący grunt odsłaniał pochówki na przykościelnym cmentarzu. Wymusiło to założenie nowej nekropolii, a nieco później w 1874 roku budowę drugiej świątyni. Obecnie nagrobki na cmentarzu uległy zatarciu.
7. Multimedialne Muzeum na Klifie ponownie otworzono w maju 2014 roku, tym razem jednak w zupełnie nowej odsłonie, nad którą pracował zespół najlepszych europejskich specjalistów. W totalnie odnowionych wnętrzach przygotowano nowoczesną i nowatorską, multimedialną ekspozycję, zachwycającą wszystkich odwiedzających. Zrezygnowano z klasycznych eksponatów, niedostępnych, bo schowanych za szklanymi szybami. W Trzęsaczu postawiono na niezwykłą podróż w czasie z wykorzystaniem prezentacji, dźwięku, gier świateł i obrazów. Wszystkie te bodźce fantastycznie ze sobą współgrają, wprowadzając zwiedzających w tajemniczy, fascynujący świat nauki, historii i legend. Dzięki temu, poznać tu można niezwykle ciekawą historię Ruin Kościoła w Trzęsaczu, intrygującą legendę o Zielenicy, znaczenie 15 południka, na którym znajduje się właśnie Trzęsacz i wiele innych interesujących historii. Oferta muzeum - www.muzeumtrzesacz.pl . Przez miejscowość przebiega 15. południk, czyli linia na powierzchni Ziemi o kształcie zbliżonym do półokręgu, która łączy oba bieguny. Płaszczyzna południka 0° i 180° dzieli kulę ziemską na dwie półkule – wschodnią i zachodnią. W związku z tym 15. południk oznacza, że leży on dokładnie 15 stopni na wschód od południka zerowego, przebiegającego przez Greenwich. 15. południk ma szczególne znaczenie – to on wyznacza czas środkowoeuropejski. Linia ta przebiega także przez kilkanaście miejscowości, m.in. szwedzką Motalę, Zgorzelec i niemieckie Goerlitz, czeski Liberec, Katanię we Włoszech i miejsce, w którym znajduje się wulkan Etna. Stając w Muzeum na świetlistym 15. Południku, odwiedzający dowiadują się, jak i dlaczego powstały strefy czasowe.
8. Platforma widokowa w Trzęsaczu, to olbrzymia, nowoczesna konstrukcja ze stali i żelbetu, znajdująca się na wysokości 20 m n.p.m. Z tarasu podziwiać można piękny widok na Morze Bałtyckie, lub na ruiny gotyckiego kościoła na klifie. Na plażę prowadzą z niego ażurowe, stalowe schody. W dodatku, po zmroku, konstrukcję ozdabia przepiękna, różnokolorowa iluminacja świetlna. Platforma jest fantastycznym punktem obserwacyjnym i miejscem na przepiękne sesje zdjęciowe. W dodatku, nad Trzęsaczem często latają paralotniarze, których najlepiej obserwuje się właśnie z tej stalowej konstrukcji.

W Trzęsaczu urodził się Jakub Henryk Flemming (1667-1728) – polski urzędnik dworski, dyplomata i generał artylerii koronnej w latach 1710–1714. Warto zapoznać się z tą ważną dla Polski, historyczną postacią, urodzoną na Pomorzu Zachodnim - https://pl.wikipedia.org/wiki/Jakub_Henryk_Flemming .

Rewal (do 1945 niem. Rewahl; od 1945 początkowo Pamiątkowice) jest miejscowością letniskową, z kąpieliskiem morskim i rybacką przystanią morską. Pierwsza wzmianka o Rewalu pochodzi z 1434 roku. W 1466 właścicielami wsi stał się ród Flemmingów. Rewal widnieje na Wielkiej Mapie Księstwa Pomorskiego Lubinusa z 1618 jako Raval. Niemiecka nazwa miejscowości Revahl została odnotowana w 1628 roku. Pierwsi letnicy zaczęli przyjeżdżać do Rewala w latach 30. XIX w, kurort reklamował się stosowaniem ciepłych kąpieli morskic. Od 1 lipca 1896 roku przez Rewal prowadzi pierwsza, zachodnia linia Gryfickiej Kolei Wąskotorowej, łącząca wówczas Gryfice z Niechorzem. 1 maja 1913 roku Rewal uzyskał kolejowe połączenie z Trzebiatowem. Przyczyniło się to do rozwoju wsi. Atrakcje Rewala:

1. Rewalski taras nie jest tak długi ani wysoki jak ten w Trzęsaczu, jednak i z niego roztacza się doskonały widok na morze. Szczególnie chętnie odwiedzany jest podczas zachodów słońca. Innym charakterystycznym elementem placu są majestatyczne rzeźby. Według legendy w XVIII wieku tutejsi rybacy wyłowili z Bałtyku wieloryba. Ta opowieść stała się inspiracją dla Wiktora Szostały to stworzenia dwóch wielorybich szkieletów z wiecznie rdzewiejącego metalu. Ostatnią atrakcją głównego placu jest niewielki, sztuczny strumyk, który przepływa w aluminiowych, podświetlanych rynnach. W kilku miejscach woda wylewa się ze swojego koryta, spadając kaskadowo na podłoże. Cała konstrukcja ma dawać ochłodę w skwarne dni – często jednak jest wykorzystywana do zupełnie odmiennych celów.
2. Starsza zabudowa wsi pochodzi głównie z początku XX wieku.
3. Zespół kolejowy z dworcem, pochodzi z końca XIX wieku. Obecnie po remoncie, jest czynny i obsługuje Nadmorską Kolej Wąskotorową (Dawna Gryficka Kolej Dojazdowa).
4. Rewalska Wystawa Miniatur Kolejowych. Głównym magnesem wystawy są najróżniejsze spore makiety kolejowe (ponad 100 m torów),po których pędzą pociągi. Wśród modeli znajdują się zarówno klasyczne zabawki, jak również modele autentycznych pojazdów z całego świata. Od najstarszych parowozów po najnowocześniejsze cudeńka techniki. Takie jak Atlas, Piko, Berliner TT, czy… działo “Leopold”. Jest też legendarny Złoty Pociąg. Liczba eksponatów - razem z domkami, drzewkami, rozmaitymi figurkami etc. - przekracza 850. Rzecz jasna część umieszczono w zamkniętych gablotach. Niektóre kolejki mogą mieć wartość zabytkową, zdecydowana większość pochodzi z prywatnej kolekcji trzech pokoleń panów Hussakowskich. Żeby było ciekawiej, niektórymi pociągami da się w pewnym zakresie sterować. Chwile rozrywki zapewnią także klockami i kilkoma innymi zabawkami. Na Wystawie Miniatur Kolejowych znajduje się jeszcze spora biblioteczka książek i czasopism, poświęconych modelarstwie i dziejach kolei. W tym niezwykle specjalistyczne, techniczne pozycje. Warto wspomnieć, że wizycie tutaj towarzyszą opowieści fachowego przewodnika. Więcej informacji na stronie - www.stacjarewal.pl
5. W Rewalu znajdują się 2 pomniki przyrody uznane w 2003 roku. Pierwszy to jesion wyniosły o wysokości 24 m, który rośnie w rozwidleniu ulic Westerplatte i Saperskiej naprzeciwko hotelu „Residens”. Drugim pomnikiem jest ostrokrzew kolczasty o wysokości 5,5 m, przy ul. Westerplatte 5 w linii granicznej pomiędzy posesją a chodnikiem.
6. W Rewalu funkcjonuje przystań rybacka, z której korzysta kilkanaście kutrów należących do tutejszych rybaków. Łodzie ustawione na plaży to fantastyczne tło do wakacyjnych fotografii. Ponadto, w godzinach porannych u rybaków można zakupić świeżo złowione ryby. Zdarzają się również połowy turystyczne, w których udział wziąć może każdy zainteresowany, aby zobaczyć jak wygląda praca prawdziwego rybaka. Dostęp do przystani zapewnia dalba wyciągowa. W granicach bazy rybackiej, znajduje się akwatorium o powierzchni 0,0128 km² i średniej szerokości 100 metrów (licząc od linii brzegu),które jest częścią wód Morza Bałtyckiego. Przystań wyposażona jest także w boksy rybackie i wyciąg łodziowy.
7. Pozostałości wojskowej stacji radiolokacyjnej "Rabe" (Kruk). Stację radarową między Rewalem a Trzęsaczem zbudowali na początku lat 40. XX wieku, konstruktorzy niemieckiej marynarki wojennej – Kriegsmarine. Zgodnie z ówczesną tradycją, nazwa stacji musiała zaczynać się na tę samą literę, co miejscowość, w której jest położona. Rewal nosił wówczas (bardzo podobną do dzisiejszej) niemiecką nazwę Rewhal – dla stacji wybrano więc nazwę na R, a mianowicie Rabe, czyli Kruk. Zaraz po powstaniu cała konstrukcja stacji ważyła prawdopodobnie aż 18 ton. Podstawa była obrotowa, przymocowana do betonowego fundamentu. Stanowisko wyposażone było w bardzo nowoczesny jak na tamte czasy sprzęt – do namierzania obiektów na morzu służyło urządzenie radarowe FuMG 65 Wurzburg Riese, produkowane przez firmę Telefunken. Nad wszystkim górowała antena o średnicy ok. 7,5 m. Mówi się, że radar stacji Kruk osiągał zasięg do 70 km – w dokumentach notowano jednak nieco słabsze wyniki (maksymalnie do 60 km).

Śliwin, to jedyna miejscowość gminy Rewal, która nie jest położona nad morzem. Jak to się stało? Tu trzeba sięgnąć do historii, choć nie takiej zamierzchłej. Aż do końca lat 90. ubiegłego stulecia Śliwin składał się z dwóch części – jednej nadmorskiej i drugiej rolniczej. Był zarazem największą pod względem powierzchni miejscowością spośród obecnych osad gminy Rewal. Przez kilka lat był nawet siedzibą lokalnych władz, w czasach gromadzkich rad narodowych. W 2000 roku radni zadecydowali o przyłączeniu części nadmorskiej – zwanej wcześniej Nowym Śliwnem – do Rewala. Tym samym Śliwin zmalał i utracił dostęp do morza. Miejscowość stała się ostatnio bardzo atrakcyjną lokalizacją dla tych, którzy chcą zamieszkać niedaleko morza. Centralna część miejscowości zaczyna być niczym stare miasto, które odwiedza się ze względu na odmienny charakter. Piękna aleja Lipowa i otaczające ją poniemieckie rolnicze zagrody stanowią doskonałą odskocznię od letniego zgiełku. Ze wsią związane są również dawniejsze stulecia. Na terenie wsi odkryto pozostałości grodziska z okresu średniowiecza. W roku 1933 w okolicy żwirowni, odkryto pozostałości wielokulturowej osady otwartej, istniejącej od okresu wpływów rzymskich do późnego średniowiecza. Od 1 lipca 1896 roku przez Śliwin prowadzi pierwsza, zachodnia linia Gryfickiej Kolei Wąskotorowej łącząca wówczas Gryfice z Niechorzem. W 2013 r. nowo zbudowany przystanek znajduje się przy szosie do Karnic.

Niechorze (do 1945 niem. Horst, Ostseebad Horst; od 1945 początkowo Gniezdzino, a następnie Horzewo. Dzisiejsze Niechorze w czasach niemieckich stanowiły tak naprawdę dwie osobne miejscowości - Klein Horst, czyli Małe Gniazdo, położona nad morzem osada rybacka, oraz Gross Horst, czyli Duże Gniazdo, wieś rolnicza. Na początku Niechorze było typową wsią rybacką. Jego charakterystyczną dominantą widokową jest wybudowana w 1866 roku latarnia morska. Rozwój wsi jako kąpieliska datuje się od XIX wieku, ale jego prawdziwy rozkwit zaczął się w 1870 roku, gdy stał się znaną miejscowością wypoczynkową z kąpielami medycznymi. Gdy w 1896 roku otwarto linię wąskotorową Gryfice - Niechorze i w 1913 roku Niechorze - Trzebiatów, wieś stała się jeszcze bardziej popularna. W czasie II Wojny Światowej Niechorze zostało objęte działaniami 1 Frontu Białoruskiego. Zamknięto tu w kotle oddziały SS. Ostatecznie dnia 12.03.1945 roku, Niechorze zdobyły pododdziały Armii Czerwonej oraz polskie; 2 Warszawskiej DP i 13 Pułku Artylerii Pancernej. Oprócz wsi, zniszczenia wojenne dosięgły również latarni morskiej. Co warto zwiedzić ?

1. Na obszarze przylegającym do jeziora, w starszej części wsi, można spotkać zabytkowe zagrody i kamieniczki rybackie z XVIII i XIX wieku, z ozdobnymi bramami wjazdowymi. Przy ulicy Środkowej 7, mieści się zabytkowa zagroda z przełomu XVIII/XIX wieku. Zabytkowa zagroda rolnicza w Niechorzu znajduje się przy ulicy Ludnej 2. Jest to przykład gospodarstwa agrarnego z przełomu XVIII oraz XIX wieku. Zabudowę tworzy zamknięty czworobok, do którego prowadziły spore, drewniane wrota. W skład kompleksu wchodzi spichlerz, obora, chlew i stajnia oraz część mieszkalna, zajmująca jedno ze skrzydeł zagrody. Budynek tworzy typowa dla XVIII-wiecznych zagród konstrukcja ścian. Składają się na nią drewniane rygle, pomiędzy którymi przestrzeń wypełniana była głównie słomą oraz gliną tzw szachulec. W późniejszym czasie partie między belkami wzmocniła cegła.
2. Największym zabytkiem miejscowości jest zespół latarni morskiej wybudowany w latach 1863-1866, uszkodzony w 1945 roku, odbudowany w 1948 roku. Do zespołu prócz latarni, zaliczane są także domy latarników, dwa budynki gospodarcze, a także ogród z murowanym ogrodzeniem i furtkami. Przy wejściu do latarni znajduje się kilkudziesięcioletni ogród, w którym rosną potężne 2-metrowe żywopłoty.   Mierzy 45 m wysokości i zasięgiem światła do 20 mil morskich. Jest to druga pod względem wielkości latarnia nad Bałtykiem. Budynek wykonano z licowanej cegły. W dolnej partii podstawa przyjmuje formę prostokąta, z kolei powyżej przybudówek ma kształt ośmiokąta. Wieża na narożnikach posiada wysunięte lizeny, a płaszczyzny pomiędzy nimi zostały wyłożone jasnożółtą cegłą. Na wysokości 37 metrów usytuowano taras widokowy. Zwieńczeniem latarni jest laterna przykryta kopulastym dachem. Początkowo, źródłem światła latarni był olej rzepakowy, którego zużywano do 1500 kilogramów rocznie. W czasie II wojny światowej częściowo została zniszczona.  Pocisk artyleryjski uszkodził układ optyczny. Wycofujący się Niemcy, założyli w budynku osiem min, które udało się odnaleźć i tym samym uchronić obiekt przed zniszczeniem. W 1948 roku odbudowano aparaturę optyczną, z kolei w roku 2000 dokonano generalnego remontu całego zespołu Klifowy brzeg zabezpieczono przed podmyciem betonowymi opaskami. Jest udostępniona do zwiedzania, a z jej szczytu można podziwiać piękny widok na morze i okolicę, jednak aby móc podziwiać te widoki, trzeba pokonać 210 schodów.
3. W Niechorzu znajduje się zabytkowy dworzec Gryfickiej Kolei Wąskotorowej z przełomu XIX/XX wieku. Położony w Niechorzu, pomiędzy morzem a jeziorem Liwia Łuża, zabytkowy Dworzec Nadmorskiej Kolei Wąskotorowej, po raz pierwszy oddano do użytku 1 maja 1913 roku, kiedy Niechorze wzbogaciło się o połączenie z Trzebiatowem przez Pogorzelicę. Walący się budynek stacji wyremontowano generalnie w 2014 roku, podczas modernizacji całej linii rewalskiej Wąskotorówki.
4. Motylarnia pod Latarnią Morską Niechorze to miejsce swobodnie latających motyli egzotycznych dostępnych na wyciągnięcie ręki! W Niechorskiej Motylarni spotkać można około 40 gatunków motyli pochodzących z Azji, Ameryki Południowej czy Afryki. U nas deszcz na głowę nie pada, a tropikalna aura gwarantowana, więc ubierz się lekko i kolorowo, a być może motyl przysiądzie właśnie na Twoim ramieniu.
5. Muzeum Rybołówstwa Morskiego w Niechorzu to miejsce, w którym można przenieść się na łódź rybacką podczas połowu, zastawić sieci rybackie, czy dowiedzieć się co zrobić, gdy złapie się bałtyckie srebro. Muzeum powstało z inicjatywy lokalnej ludności i byłego rybaka - Henryka Gmyrka, a jego drzwi otworzyły się dla zwiedzających po raz pierwszy 11 czerwca 1994 roku. Początkowo ekspozycje składały się z eksponatów ze zbiorów Szkoły Podstawowej w Niechorzu i darów ludzi. Były to przede wszystkim narzędzia połowowe, łodzie, okazy ryb, dokumenty i fotografie. Z upływem czasu, zbiory powiększały się, a muzeum rozwijało, nawiązując kontakt z innymi placówkami i rozpoczynając działalność edukacyjną. Obecnie najcenniejszymi eksponatami są: oktant, wyłowiony przypadkiem podczas połowu przez miejscowego rybaka, włok - niezwykła sieć rybacka, koleń, czyli rekin bałtycki. Całość umieszczono w 3 salach wystawowych. w obrębie których wyeksponowano m.in.: żelazne kotwice, więcierze, kute ościenie, różnorodne haczyki, sieci, kosze do transportu ryb czy np. sadz do ich przechowywania nazywany potocznie przez miejscową ludność „kiblem”. W terenie otaczającym muzeum osadzone są eksponaty w postaci drewnianych łodzi rybackich, które placówka otrzymała w darze od lokalnych rybaków. Muzeum, organizuje też lekcje muzealne, warsztaty i zajęcia edukacyjne dla dzieci i młodzieży. Jednocześnie znajduje się tutaj Punkt Informacji Turystycznej.
6. Atrakcją stworzoną w 2015 roku, jest Muzeum Figur Woskowych, zorganizowane na wzór najsłynniejszej wystawy podobizn znanych postaci, wykonanych z wosku - Muzeum Madame Tussaud. Zadziwia i jednocześnie zachwyca wszystkich. Spotkać tu się można zarówno z postaciami historycznymi, bohaterami filmów, celebrytami, gwiazdami showbiznesu, jak i politykami i wieloma innymi. Goście Muzeum zobaczą na przykład na własne oczy Micka Jaggera, Leonarda da Vinci, Gandalfa, Jacka Sparrowa, Roosvelta, Churchilla, Lady Gagę, Shreka czy Harrego Pottera. Jak widać zatem, stacjonuje tu cała śmietanka znanych postaci, zarówno tych realnych, jak i fikcyjnych, których jest jednak znacznie więcej niż te wymienione. Dodatkową, niezwykle ciekawą atrakcją są także obrazy 3D, porywające zwiedzających do całkiem innego świata iluzji. Muzeum Figur Woskowych w Niechorzu to fantastyczna atrakcja dla dzieci i dorosłych. Wizyta tutaj to niezapomniane przeżycie zarówno dla dorosłych jak i dla dzieci, przenoszące wszystkich do świata bajek, filmów, showbiznesu, historii, muzyki czy magii. Muzeum znajduje się tuż obok Latarni Morskiej, w sali nad restauracją Shark.
7. W niechorskim Parku Miniatur Latarni, modele wykonano w dziesięciokrotnym pomniejszeniu. Każdy z nich jest pełen drobnych detali, a spacer z przewodnikiem umożliwia poznanie szeregu historycznych ciekawostek, związanych z oryginałami poszczególnych konstrukcji. Są tutaj wszystkie polskie latarnie - również te stojące przy polarnych stacjach badawczych naszych naukowców. Wieże ułatwiające nawigację marynarzom to nie jedyne obiekty. W Niechorzu można obejrzeć także model ORP Orzeł, odtworzony kołobrzeski ratusz, replikę armaty na Helu, prawdziwej wielkości rekonstrukcję średniowiecznej blizy (kaszubska “latarnia dźwigowa”) czy miniaturową wersję Nadmorskiej Kolejki Wąskotorowej. Co jakiś czas w parku pojawiają się nowe modele.
8. Drewniany XIX wieczny wiatrak tzw. koźlak, przywieziony nad morze w 2014 roku,  z Orkowa w powiecie śremskim. Na jednym z elementów wiatraka jest wyryty rok 1848.Najważniejsza część wiatraka, czyli koła zębate, wał, przeniesienie napędu, żarna oraz łopatki są oryginałami i zostały ponownie zamontowane. Nowe są skrzydła wiatraka, do których przymocowane będę drewniane listwy zwiększające ich powierzchnię. Koźlak to najstarsza konstrukcja wiatraka, która wsparta jest na specjalnym drewnianym „rusztowaniu” zwanym kozłem, mocno przytwierdzonym do podłoża. Za pomocą dyszla młynarz obracał wiatrakiem w kierunku wiatru, czyli całą drewnianą konstrukcją. Tak też będzie w Niechorzu. Mówiąc wprost: cała konstrukcja będzie obracana wzdłuż własnej osi. Warto przypomnieć, że w tym samym miejscu koło latarni morskiej stał przed wojną podobny wiatrak, który uległ zniszczeniu. Po wojnie było w Polsce ok. 7 tys. takich obiektów. Dziś ostały się nieliczne. Mamy nadzieję, że właścicielowi uda się zrealizować dalsze zamiary, czyli utworzenie parku etnograficznego.

Pogorzelicę tworzą dwie dawne osady, przed 1945 rokiem noszące nazwy;     Neu-Eiersberg – nadmorska, w pobliżu kanału Liwia Łuża, pierwsi wczasowicze przyjechali tu po I wojnie światowej oraz Fischerkaten – leżąca w głębi lądu, przy stacji Gryfickiej Kolei Wąskotorowej oraz jeziorze Konarzewo. Po 1945 wieś początkowo nosiła nazwę Rybaki. W 1947 ustalono urzędowo nazwę Pogorzelica. Komisja Ustalania Nazw Miejscowości przyjmując nazwę nawiązała do wyrazu „pogorzel”, czyli miejsca wypalonego, zniszczonego wskutek pożaru. We wsi znajduje się zabytkowy dworzec Gryfickiej. Kolei Wąskotorowej z przełomu XIX/XX wieku. Linia została uruchomiona 1 maja 1913 roku. Budynek stacji zbudowano na obszarze dawnej wsi (niem.) Fischerkathen obejmującej rejon obecnych ulic Spokojnej i Leśnej.

Gryficka Kolej Wąskotorowa (Gryficka Kolej Dojazdowa) została uruchomiona 1 lipca 1896r. jako Greifenberger Kleinbahn. Pierwsza linia kolejki prowadziła z Gryfic do Niechorza. Kolejny odcinek został otwarty w 1912r. i prowadził z Niechorza do Mrzeżyna. Rok później (1913r.) oddano do użytku linię z Niechorza do Trzebiatowa. Kolejka zatrzymywała się na stacjach w miastach: Trzęsacz, Rewal, Śliwin, Duże Niechorze (dworzec towarowy), Niechorze Kąpielisko, Niechorze Liebelose, Pogorzelica. Atutem nie do przecenienia było połączenie kolejki z innymi  liniami  kolejowymi, dzięki czemu możliwy był przyjazd nad polskie morze nawet z Berlina! Ówcześnie zajmowało to około 6-8 godzin. Po II Wojnie Światowej właścicielem Gryfickiej Kolejki stało PKP. W 1999r. Polskie Koleje Państwowe uznały ją za nierentowną i zamknęły. Torowisko do Mrzeżyna rozebrano - obecnie prowadzą nią trasy i szlaki turystyczne. Po kilkuletniej przerwie, spalinowa ciuchcia jeździła jeszcze w sezonie letnim z Gryfic do Niechorza, skąd obsługiwała linię do Pogorzelicy. Następnie została zamknięta całkowicie na całym odcinku. Od 2011 roku linia przeszła pod zarząd Gminy Rewal. Rozpoczęto jej modernizację. Na terenie Gminy Rewal wymieniono torowiska, zbudowano kilka nowych dworców, zaś niektóre zabytkowe poddano renowacji. Obecnie obsługuje turystów pod nazwą Nadmorska Kolej Wąskotorowa, zmodernizowanym zabytkowym taborem na trasach Gryfice-Pogorzelica, oraz Niechorze-Pogorzelica. Jest to super atrakcja turystyczna, z ładnymi widokami, łącząca atrakcje turystyczne. Nie wiadomo, czy kiedykolwiek uda się przedłużyć linię turystyczną do Trzebiatowa (budynek dworca wąskotorówki i tor jest nadal pod zarządem Gminy Rewal). Dalej niestety tory rozebrano. Z 175 km dawnych linii, zostało jedynie 39,5 kilometrów toru. Oferta Nadmorskiej Kolei Wąskotorowej. Latem kolejka kursuje wahadłowo pomiędzy Trzęsaczem i Pogorzelicą. Można wtedy odbyć wycieczkę składem retro z prawdziwą lokomotywą parową ciągnącą skład. Co więcej, funkcjonowanie kolejki połączone jest z wypożyczalnią Rewal Bike System. Za przewóz roweru z wypożyczalni nie pobiera się opłat, a rowery można wypożyczyć i zwrócić w jednej z trzech miejscowości – Rewalu, Niechorzu i Pobierowie.

Kolej przejeżdżała przez 69 miejscowości: Gryfice Wąsk, Popiele, Rybokarty, Wilczkowo, Niedźwiedziska, Modlimowo, Paprotno, Karnice Wąsk, Dreżewo, Trzęsacz, Rewal, Śliwin, Niechorze, Niechorze, Liwia Łuża, Pogorzelica Gryf, Rogozina, Sadlno, Włodarka, Trzebiatów Mokre, Trzebiatów Wąsk, Rzęsin, Kołomąć, Świeszewo, Wołowiec, Upadły, Golczewo Gaj, Golczewo Wąsk, Golczewo Młyn, Kłęby, Kłodzino Kamieńskie, Buk Kamieński, Czarnogłowy, Trzechel, Żychlikowo, Łoźnica Wąsk, Dzisna, Babigoszcz, Borowice, Widzieńsko, Rogów Kamieński, Świbin, Bogusławie, Stepnica, Lubieszewo, Przybiernowo, Tąpadły, Stołąż, Brojce, Strzykocin, Dargosław, Darżewo, Uniestowo, Siemidarżno, Gosław, Paliczyno, Warcisław, Nowielice, Trzebusz Gryficki, Roby,Mrzeżyno Gryfickie, Kępa Nadmorska Wąsk, Trzygłów, Samlino Odgałęzienie, Gadom, Ocim,, Niemica, Koplino, Śniatowo, Rokita.  W skład obecnego taboru, wchodzą trzy rodzaje wagonów: odkryte (wykorzystywane w dni pogodne), zamknięte (wykorzystywane w dni deszczowe) oraz zabytkowy wagon barowy. Pociąg ciągnięty jest przez rumuńską lokomotywę spalinową Lxd2, natomiast od 1 czerwca w każdy piątek i sobotę wagoniki ciągnie zabytkowy parowóz Px48 "Parys", rozwijający maksymalną prędkość 25 km/h. Poza sezonem cały zabytkowy tabor można oglądać w Stałej Wystawie Pomorskich Kolei Wąskotorowych w Gryficach, gdzie zgromadzono kilkanaście zachowanych w dobrym stanie różnego typu parowozów i wagonów wąskotorowych

Rezerwat Liwia Łuża został utworzony w 1959 roku, a jego 220 hektarowy obszar pokrywa się z linią brzegową jeziora Liwia Łuża. Znajduje się on na obszarach chronionych programu Natura 2000, czyli: Trzebiatowsko-Kołobrzeskiego Pasa Nadmorskiego oraz Wybrzeża Trzebiatowskiego. Bodźcem do założenia rezerwatu stała się liczna populacja lęgowa, rzadkiego wówczas łabędzia niemego Cygnus olor. Ponieważ sytuacja łabędzia znacząco się od tamtego czasu poprawiła, obecnie celem ochrony jest ogólne zachowanie ekosystemu jeziora oraz siedlisk rzadkich gatunków roślin, szczególnie tych słono-lubnych i biotopów ptaków wodno-błotnych, wśród których są: perkoz dwuczuby, żuraw, gęgawa, błotniak stawowy czy krwawodziób, śmieszka, gęś białoczelna, gęś zbożowa, mewa srebrzysta, czy rybitwa zwyczajna. Dodatkowo, w rezerwacie bytuje również wiele gatunków ryb, m.in. sandacza, lina, leszcza, okonia, szczupaka. Swoje miejsce rozrodu mają tu także żaby brunatne i zielone, traszki, kumaki nizinne, grzebiuszki ziemne, ropuchy szare, zaskrońce zwyczajne i wydry. Jeśli chodzi o bezkręgowce, występują tu 3 gatunki pijawek, 4 gatunki pająków, 9 gatunków ważek, 5 gatunków chrząszczy, 9 gatunków małż i 12 gatunków ślimaków. 

POWIĄZANE SZLAKI I MAPY: aby sprawdzić z jakimi szlakami turystycznymi, krzyżujemy naszą wędrówkę, kliknij w zakładkę "produkty powiązane". Znajdziesz tam również mapy, na których znajduje się szlak, a mamy je w sprzedaży. Zakładka w ciągłej rozbudowie, w miarę wprowadzania szlaków i wydawnictw do bazy.

SKALA TRUDNOŚCI PIESZA – 1
SKALA TRUDNOŚCI ROWER – 2
SKALA  TRUDNOŚCI NORDIC WALKING – 1

1 – łatwy bez utrudnień
2 – średni z miejscowymi utrudnieniami
3 – o utrudnionym przejściu/przejeździe

SPODOBAŁA CI SIĘ MOJA PRACA ?? SKORZYSTAŁEŚ Z MATERIAŁÓW ?? POSTAW MI KAWĘ - https://buycoffee.to/wiking-turystyka

Na pewno zmotywuje mnie do dalszej pracy. Często również kawka mi pomoże przy tworzeniu nowych i aktualizacji dotychczasowych danych. Do zobaczenia na Szlaku. W sezonie jesienno-zimowo-wiosennym, zapraszam na wspólne "Wyprawy z Wikingiem", podczas których wędrujemy po szlakach Województwa Zachodniopomorskiego i nie tylko.