R-Z-ZPL-302, rowerowy szlak zielony, Dobra Szczecińska - Buk, 19,5(+2)km

SPODOBAŁA CI SIĘ MOJA PRACA ?? SKORZYSTAŁEŚ Z MATERIAŁÓW ?? POSTAW MI KAWĘ - https://buycoffee.to/wiking-turystyka . Wspomóż utrzymanie domen, sklepu, serwera na dane ....

Materiały zamieszczone lub zakupione w serwisie można wykorzystywać na ogólnych zasadach wynikających z prawa autorskiego i praw pokrewnych, w tym majątkowych - Regulamin korzystania z danych umieszczonych w serwisie .Jeśli chcesz umieścić widżet z mapką na swojej stronie, skontaktuj się z nami. Przygotujemy kod do wklejenia i wyślemy na mejla.

1. NUMER SZLAKU W SERWISIE www.WedrujzNami.pl: R-Z-ZPL-302
2. NUMER SZLAKU WG PTTK: 
3. PRZEBIEG SZLAKU:  Dobra Szczecińska - Buk - Stolec - Rzędziny - Buk (Dobra Szczecińska)
   
4. NAZWA SZLAKU: Rowerowy Szlak Pogranicza
   
5. POWIAT: Policki
6. GMINA: Dobra Szczecińska
7. NAWIERZCHNIE: drogi asfaltowe, utwardzone i gruntowe
   
8. KOLOR: zielony pasek, pomiędzy dwoma  białymi w poziomie
9. ROK POWSTANIA: 2021
10. ROK OSTATNIEGO ODNAWIANIA: 2021
11. ROK OSTATNIEGO MONITORINGU/POMIARU: 2022
12. DŁUGOŚĆ: 19,5 (+2) km
13. WAŻNE UWAGI: szlak o charakterze okrężnym, oznakowanie dwustronne. Spore braki w oznakowaniu, czasami dość nielogiczne ustawianie oznakowania malowanego. Oceniam w 2022 roku jako dostateczne. Na odcinku Stolec - Rzędziny, bardzo nieprzyjazna dla rowerów droga. Znakarze ROS PTTK, wybrali chyba najgorszą z możliwości.
    

SZLAK ZNAJDZIESZ NA NA NASZEJ MAPIE OGÓLNEJ ZNAKOWANYCH SZLAKÓW TURYSTYCZNYCH (zawsze aktualizowana pełna mapa)

Jeśli znasz szlak, a nie ma go w naszym rejestrze, prosimy o przesłanie pliku .gpx oraz kilku słów o szlaku, zdjęć, abyśmy stworzyli jego wizytówkę. A jak masz czas, zapraszamy do stworzenia opisu szlaku, według naszego systemu. Szlaki są dla wszystkich i musimy je promować wspólnie.

CHARAKTERYSTYKA SZLAKU

Szlak powstał jesienią 2021 roku w ramach Szlaku Pogranicza utworzonego przez gminę Dobra Szczecińska. Przygotowaną wersję pieszą i rowerową szlaku w tym samym kolorze. Niestety dość nie przemyślana koncepcja, wdrożona została w życie. Szlaki mają spory wspólny przebieg na odcinku Dobra Szczecińska - Stolec, w tym cały nowy ciąg pieszo-rowerowy wzdłuż granicy. Można było inaczej to zaprojektować, niestety "zawodowcy" z ROS PTTK w Szczecinie, moim zdaniem ostro zrypali swoją robotę, nie tylko w fazie projektu, ale i samo oznakowanie, które w kilku miejscach jest słabe. Do oznakowania użyto również drogowskazy szlaku pieszego - należy mimo wszystko na nie patrzeć, bo w kilku miejscach dotyczą również szlaku rowerowego. Problemem jest również wybrana droga pomiędzy Rzędzinami, a Stolcem, gdyż jest nierówna, rozjeżdżona, a po deszczach jedno wielkie błoto. Oczywiście można było inaczej to zrobić ale po co ? Do tego znakarze PTTK nie przestrzegając swojej własnej instrukcji, nie wykonali prac znakarskich, na istniejących szlakach rowerowych, mających wspólny przebieg z nowo znakowanym szlakiem. To samo z pieszymi.

Stworzony w formie pętli z dojazdem, szlak rowerowy prowadzi nas po zachodnich i północnych terenach Gminy Dobra Szczecińska. Na odcinku Dobra Szczecińska - Stolec, wędrujemy asfaltem i ciągiem pieszo-rowerowy wzdłuż granicy z Niemcami. Od Stolca do Rzędzin mamy drogę gruntową o złej nawierzchni - nierówna i po deszczach błotniste odcinki. Od Rzędzin do Buku dość dobra droga gruntowa, oraz asfalt. Główną atrakcją na szlaku (dojazd od szlaku - 500m), jest wieś Stolec z zabytkowymi zespołem pałacowo-parkowym, kościołem oraz pozostałą zabudową folwarczną. Nieopodal wsi jezioro Stolsko z plażą - idealne miejsce na odpoczynek podczas wędrówki. Połowa szlaku w otoczeniu leśnym i połowa szlaku na terenie otwartym. Na szlaku liczne węzły z pozostałymi szlakami turystycznymi (słabo oznakowanymi oprócz zielonej wersji pieszej naszego szlaku), umożliwiające wariantowość wędrówek w kierunku Dołuj, Tanowa czy Trzebieży Szczecińskiej, łączące z siecią szlaków Puszczy Wkrzańskiej.Oczywiście po szlaku można wędrować pieszo, co polecamy.

OPIS CAŁOŚCI SZLAKU

Nasz szlak swój początek/koniec ma w Dobrej Szczecińskiej - rondo przy Urzędzie Gminy. Dojedziemy do niego komunikacją miejską ze Szczecina. Z pętli Głębokie autobusami 221, z Krzekowa 227, z Gumieniec 223. Autobusy z małą częstotliwością kursowania. Warto po przyjechaniu poświęcić czas na zwiedzenie miejscowości i zapoznanie się z jej zabytkami. A warto.

Dobra (Szczecińska), jest miejscowością przygraniczną, świetnie wykorzystującą swoje położenie do rozwoju turystyki i infrastruktury turystycznej, głównie w oparciu o sieć dróg i ciągów pieszo-rowerowych. Powstanie wsi datowane jest na koniec XIII wieku. W 1269 książę Barnim I zawarł ugodę z biskupem kamieńskim Hermanem, co do dziesięciny z kościoła parafialnego w Dobrej. Wiek później wieś nadano klasztorowi cysterek w Szczecinie.

Głównym zabytkiem Dobrej, jest ceglano-kamienny kościół p.w. Matki Bożej Królowej Świata z drugiej połowy XII wieku, zbudowany w stylu gotyckim. W 1770 roku przebudowano kruchtę południową, okna i strop, zaś w 1875 roku szczyty, okna, kruchtę północną, kryptę. Jedynie ocalałe oryginalne elementy: dwuuskokowy portal zachodni wykonany z klińców granitowych, ukośnie profilowany cokół ścian, jak i regularny układ kwadr granitowych w elewacjach ścian wskazują, że jest to ta sama świątynia, którą wymienia dokument książęcy. Ciekawym elementem jest pokaźnych rozmiarów przypora narożnikowa przy zejściu elewacji północnej i wschodniej. Świątynia, jak i znajdujący się wokół niej średniowieczny plac cmentarny (obecnie zachowane nagrobki tworzą małe lapidarium), otoczone są murem kamienno-ceglanym z renesansową bramą. Z wyposażenia zachował się barokowy ołtarz ambonowy (dzisiaj ambona stoi osobno). Obok kościoła umiejscowiona jest dzwonnica z dzwonem z 1861 (albo 1801), odlanym przez C. Wossa ze Szczecina oraz wsparta o głaz, kamienna stela – element upamiętnienia poświęconego mieszkańcom wsi poległym w I wojnie światowej. Inskrypcje są bardzo dobrze zachowane. W miejscowości znajdziemy pozostałości zespołu dworsko-parkowego z folwarkiem - sam dwór rozebrano w 1969 roku. Park podworski (obecnie w prywatnych rękach), założono w połowie XIX wieku, w miejscu wcześniejszego XVIII wiecznego ogrodu. Na powierzchni 3,8 hektara, możemy podziwiać starodrzew na alejach i nie tylko. Rosną tu jesiony, wiązy, robinie akacjowe, dęby, klony i świerki, a pojedynczo buki i graby. Pomnikowe drzewa (lipa drobnolistna obw. 300 cm, dwie topole czarne o obw. 360 cm i 400 cm, dwa dęby piramidalne - obw. 300 cm, i 370 cm, dąb szypułkowy - 280 cm, cis pospolity - siedmioodnogowy, skrzydłorzech kaukaski). Z pozostałości folwarku znajdziemy XIX wieczną gorzelnię posadowioną po środku dawnego dziedzińca folwarcznego oraz dawny młyn. Oczywiście znajdziemy jeszcze troszkę zabytkowej zabudowy z przełomu XIX i XX wieku.

Przy rondzie obok urzędu gminy, duży węzeł szlaków turystycznych, które po odnowieniu z miejscowymi zmianami przebiegu, stworzyły by fajną gminną sieć szlaków turystycznych:

1. Zielony pieszy "Szlak Pogranicza", Dobra Szczecińska - Dobra Szczecińska.
2. Czarny pieszy "Nad Jezioro Świdwie", Dobra Szczecińska - Jezioro Świdwie.
3. Niebieski pieszy "Graniczny", Bobolin - Dobra Szczecińska.
4. Zielony rowerowy "Szlak Pogranicza", Dobra Szczecińska UG - Buk (dojazd do Dobrej Szcz.).
5. Czarny rowerowy "Parków i Pomników Przyrody", Bobolin - Trzebież Szczecińska.
6. Czerwony rowerowy "Puszczy Wkrzańskiej", Szczecin Głębokie - Szczecin Głębokie.
7. Wojewódzka Trasa Rowerowa Pojezierzy Zachodnich - Łącznik Szczecin, Ińsko - Buk przejście graniczne.

Ruszamy z ronda ulicą Szczecińską, wraz ze szlakami; pieszy czarny i zielony, oraz rowerowy czerwony. Na skrzyżowaniu skręcamy w prawo - ulica Sportowa. Wychodzimy nią z Dobrej. Przy drodze rowerowej (tutaj wrócimy naszym szlakiem) skręcamy w lewo i wchodzimy do Buku - wsi o średniowiecznym rodowodzie. Warto na chwilę odbić w prawo, aby zwiedzić pomnik tych czasów - kościół p.w. Św. Antoniego Padewskiego. Zbudowano go w stylu gotyckim w 2 połowie XIII wieku, z zastosowaniem dokładnie obrobionych kwadr granitowych (26 warstw). W kolejnych wiekach był przebudowywany, w tym dobudowano w XVI wieku obecną wieżę  - ściana ceglana i ryglowa, (ciekawostka - pod dachem można dostrzec drewnianą tarczę zegarową). Z wyposażenia zachował się; ołtarz ambonowy z 1730 r., drewniane epitafium poświęcone kapitanowi Teofilowi Michaelisowi z 1709 r., epitafium z piaskowca z 1739 r.. Obok kościoła znajdziemy głaz – pomnik poświęcony mieszkańcom wsi poległym w I wojnie światowej. Brak tablicy inskrypcyjnej. Plac wokół kościoła to założony w drugiej połowie XIII wieku cmentarz. Wygrodzono go XVII wiecznym murem kamiennym z ceglanymi łukami oporowymi i dwoma wejściami. Zachował się starodrzew; lipy, wiązy i dęby. W lesie na północny-zachód od kościoła (ul. Leśne Zacisze), znajdziemy cmentarz ewangelicki z połowy XIX wieku. Zachowały się pojedyncze stelle nagrobne ze sztucznego kamienia, obudowy i podstawy oraz fragmenty tablic. Całość w otoczeniu starodrzewia porośniętego bluszczem. We wsi znajdziemy również figurę z brązu odsłonięta w 2015 r. stoi na placu przykościelnym. Upamiętnia wybitną pisarkę Pomnik Elizabeth von Arnim, autorkę bestsellerów mieszkającą tu na przeł. XIX i XX w.
 
Na skrzyżowaniu, kierujemy się na wprost - szlak czarny pieszy odbija w prawo, w kierunku centrum wsi Buk, Łęgów i Rzędzin. Po chwili mijamy rondo i wchodzimy na ciąg pieszo - rowerowy, wzdłuż granicy z Niemcami. Docieramy do przejścia granicznego małego ruchu. Tutaj możemy chwilkę odpocząć przy wiatach. Jeśli chcemy możemy na chwilkę odbić do niemieckiej wsi Blankensee. Po odpoczynku ruszamy dalej ciągiem pieszo rowerowym w kierunku Stolca. Po drodze mijamy skwer Pograniczników z pamiątkowym głazem i wiatą turystyczną. Na całym odcinku do Stolca ławeczki, a co jakiś czas również wiaty turystyczne. Dojeżdżamy do skrzyżowania z drogą asfaltową. Skręcamy w lewo i wjeżdżamy do wsi Stolec. Nasz szlak odbija w prawo, jednak polecamy podjechać 500 metrów i zwiedzić wieś. Tutaj jest naprawdę gdzie po eksplorować, a i możemy podejść do jeziora Stolsko z malowniczą plażą i miejscami rekreacyjnymi na dłuższy odpoczynek.

Stolec (niem. do 1521 Blankenburg, do 1945 Stolzenburg), posiada średniowieczny rodowód - We wczesnym średniowieczu istniał w tym miejscu gród kasztelanii szczecińskiej. Następnie była własnością pomorskiego rodu von Blankenburg. W roku 1554 wieś została sprzedana właścicielom pobliskiej Dobrej Szczecińskiej – szlachcicom von Ramin, którzy zmienili jej nazwę na Stolzenburg, oznaczającą wyniosły zamek. Wieś został mocno zniszczona podczas Wojny Trzydziestoletniej. Świetność rodowym włościom przywrócił Jürgen Bernard von Ramin, starosta powiatu Randow, który dokonał dzieła odtworzenia w pierwotnych granicach jednego z największych majątków ziemskich szlachty pomorskiej. Ufundował istniejące do dziś założenie parkowo-pałacowe, wraz z folwarkiem, oraz kościół. Po wojnie we wsi powstał PGR oraz strażnica Wojsk Obrony Pogranicza z siedzibą w pałacu. W 1897 roku przez południową część wsi przeprowadzono linię kolejową ze Stobna do Glashutte, przedłużoną w 1905 roku do Nowego Warpna.

Rozpoczynamy zwiedzanie.

Zespół pałacowo-parkowy.
Pałac zbudowany w latach 1721 – 1727 w stylu barokowego klasycyzmu, reprezentuje typ założenia entré cour et jardin (pomiędzy dziedzińcem od wschodu i ogrodem od zachodu). Leży na wzniesieniu tarasowo opadającym w stronę jeziora Stolsko. Rezydencja stolecka położona jest w parku, którego główna oś rozciąga się równoleżnikowo od wsi Bolków (w kierunku wschodnim). Początkowo tworzy ją aleja lipowa, następnie po przecięciu głównej drogi we wsi, dociera do bramy głównej ogrodzenia pałacowego i dalej jako aleja kasztanowcowa prowadzi przez podłużny dziedziniec aż do kolistego gazonu przed reprezentacyjnym wejściem do pałacu. Brama wjazdowa do pałacu (obecnie zdemontowana) miała kute motywy roślinne z wplecionymi inicjałami ostatniego właściciela, a samo wejście zdobią dwa kamienne jelenie. Po drugiej, zachodniej stronie pałacu (obecnie na terenie Niemiec), główną oś tworzy aleja lipowa, będąca kanwą czterech kwater ogrodu barokowego, która następnie biegnie w kierunku dużego kompleksu lasów stoleckich, gdzie w XIX wieku powstał naturalistyczny park obejmujący okoliczne lasy, łąki i jeziora. We wschodniej, polskiej części parku występują graby, świerki, lipy i pomnik przyrody – cis „Barnim” o obwodzie pnia 290 cm. Wnętrze pałacu prawie całkowicie jest pozbawione oryginalnego wyposażenia (zachowały się tylko ozdobne dębowe schody oraz niektóre sztukaterie i plafony). Na tympanonie herby dawnych właścicieli von Raminów (dwa tarany do burzenia murów) wraz z rycerskimi hełmami. Pałac wraz z przyległym parkiem od 1945 do początków XXI wieku był siedzibą Wojsk Ochrony Pogranicza, a później Straży Granicznej. Po opuszczeniu go przez SG przeszedł na własność Starostwa Powiatowego w Policach. Następnie w l. 2009-2016 należał do Uniwersytetu Szczecińskiego po czym został przekazany Starostwu Powiatowemu w Policach.
Duży park przypałacowy, obecnie przedzielony granicą, ma powierzchnię 12,5 hektara. Założono go w pierwszej połowie XVIII wieku i rozbudowano w XIX, o założenie naturalistyczne. Starsza część parku obejmuje wjazd i dziedziniec przedpałacowy (opisany wcześniej). Nowsza część parku powstała przy jeziorze Stolsko - zachowały się schody w stronę jeziora. Nasadzono dęby, klony, lipy, świerki, jedlice i wiązy. Zadrzewiono kwatery parku francuskiego, wprowadzono szpalery grabowe wzdłuż dojazdu oraz wykonano ogrodzenie z ozdobną bramą wjazdową. Na terenie parku możemy podziwiać nawet 200-300 letnie lipy i graby.

Zespół folwarczny
Integralną część założenia stanowi zespół ceglano-kamiennych i częściowo ryglowych budynków mieszkalnych (z domem rządcy) i inwentarsko-gospodarczych, pochodzący z XVIII wieku, częściowo przebudowany na początku XX wieku. Jest to najstarszy folwark na Pomorzu Zachodnim. Tworzy rozległą kompozycję geometryczną. Obecnie zachowała się większość historycznej zabudowy, oprócz gorzelni. Zaczniemy od domu rządcy tzw. rządcówki. Zbudowano ją z czerwonej cegły ceramicznej na kamiennym cokole pod koniec XIX wieku. Kolejnym budynkiem będzie stajnia zbudowana w 1734 roku (w okresie późniejszym przebudowywana - ostatnia nadbudowa w 1900 roku). O wieku budynku świadczy kamienna konstrukcja oraz daty na szczytach (1973). Ciekawostką jest umieszczony na szczycie wschodnim, XVIII wieczny herb rodziny von Ramin. Następnie dwie obory zbudowane w latach 1734-35, przebudowane na początku XX wieku. Niestety jedna w stanie ruiny - jednak zachował się na niej detal architektoniczny - lizeny, grzymsy schodkowe i ząbkowe oraz szczelinowe blendy. Kolejne dwie zabytkowe obory są w lepszym stanie. Również przebudowano je na początku XX wieku, ale odnajdziemy elementy dawnej konstrukcji. Znajdziemy również detale architektoniczne i herb rodowy. Trzecia obora jest nowsza - zbudowano ją w 2 połowie XIX wieku, z kamienia polnego i cegły ceramicznej. Kolejny budynek to kuźnia z wozownią i magazynem, zbudowana w 1792 roku - przebudowana w 1901 roku. Starsza część budynku  to kamienno-ceglana konstrukcja ścian przyziemia z herbem rodziny von Ramin w szczycie zachodnim. Górna kondygnacja wykonana została w konstrukcji ryglowej z ceglanym wypełnieniem. Kolejny obiekt to budynek dawnej remizy strażackiej, użytkowany również jako trafostacja. Pochodzi z lat 20-tych XX wieku. Jest budynkiem o oryginalnej (domkowej) formie architektonicznej z centralnie wyprowadzoną wieżyczką. Obok znajdują się budynki mieszkalne robotników folwarcznych z początku XX wieku.
Kościół p.w. Św. Maksymiliana Marii Kolbe
Zbudowano go w latach 1731-35, na skraju założenia pałacowo-parkowego, prawdopodobnie w miejscu starszego XVI wiecznego zniszczonego podczas Wojny Trzydziestoletniej. Ten barokowy budynek zbudowano z cegły, otynkowano, zaś od strony zachodniej zbudowano wieżę kościelną, na dole murowaną, zaś w górnej części w konstrukcji szkieletowej, wypełnionej cegła. Pierwotnie wieża zwieńczona była barokowym hełmem z podwójną latarnią, której nie udało się do tej pory odtworzyć. Obecnie nakryta jest prowizorycznym dachem namiotowym, wymaga gruntownego remontu. Przed wojną był kościołem ewangelickim. Po wojnie popadał w ruinę, był rozkradany przez powojennych użytkowników - odbudowano go w 1982 roku. Po stronie północnej wieży znajdują się relikty kamiennego muru i przesklepionego cegłą pomieszczenia (prawdopodobnie krypty) będące bez wątpienia pozostałością wcześniejszych budowli. Zrujnowana nadbudowa tego miejsca, ziejąca obecnie pustką mogła pełnić rolę zakrystii.
Cmentarz przykościelny.
Zasługuje na uwagę każdego turysty. Plac przykościelny, będący cmentarzem otoczono kamienno - ceglanym murem z piekną barokową bramą wjazdową zwieńczoną płyciną z kartuszem herbowym rodziny von Ramin. Znajdziemy tu wiele starych nagrobków oraz unikatowy na terenie Pomorza Zachodniego pomnik nagrobny Jürgena Bernarda Wilhelma von Ramin (1764-1792), ufundowany w 1793 r. przez wdowę po zmarłym W. J. A. v. Ramin z domu Hacke. Został wybudowany z cegły w formie ok. 4-metrowego obelisku, a następnie pokryty płytami piaskowca. W jego górnej części znajduje się obramowany laurowym wieńcem medalion z wizerunkiem zmarłego w 1792 r. na skutek upadku z konia, 28-letniego Jürgena Berndta von Ramin. Poniżej złamana kolumna z napisem po niemiecku wyrażającym żal bliskich po stracie męża i ojca. Wsparty o obelisk płaczący anioł symbolizuje żonę, a nagie dziecko z ręką na łbie myśliwskiego psa – córkę. Obok inne myśliwskie motywy – trąbka i róg.

Kolej Randowska (Randower Kleinbahn).
Przez Stolec przechodziła linia kolejowa łącząca Stobno z Nowym Warpnem (Stobno - Dołuje - Wąwelnica - Radlica - Dobra Szczecińska - Buk - Rzędziny - Stolec - Lenzen - Glashutte - Zopfenbeck - Hinterse - Ludwogshof - Rieth - Karszno - Nowe Warpno. łącznie 48,7km). Zbudowano ją w latach 1897 - 1906. Początkowo był to wąski tor, następnie przebudowano na szeroki tor. Na terenie gminy Dobra, Nowe Warpno i powiatu Randow, znajdziemy wiele reliktów toru, rozebranego po wojnie przez wojska radzieckie. W latach 70. rozebrano dalszy jej fragment pomiędzy Dobrą, a Dołujami. Oprócz nasypów, mostków, przyczółków nie ostała się praktycznie żadna infrastruktura kolejowa. Gdyby po wojnie zgodzono się aby granica była trochę przesunięta na zachód, linia pewnie funkcjonowałby do lat 80-90-tych i być może, była by teraz atrakcją turystyczną. Na kilku odcinkach po polskiej i niemieckiej stronie zbudowano drogi rowerowe. Na pozostałych zarasta lub powstały drogi gruntowe. Po stronie niemieckiej stała się szlakiem turystycznym. Więcej informacji https://www.redlica.pl/2013/02/historia-rakb oraz http://sedina.pl/wordpress/index.php/2005/11/18/kolej-podr-sentymentalna/

Po zwiedzeniu Stolca i odpoczynku nad jeziorem, ruszamy ponownie na szlak. Skręcamy zgodnie z oznakowaniem szlaku. Wjeżdżamy w nierówną drogę gruntową powstałą w miejscu dawnej Kolei Randowskiej . Przed nami najgorsza część wyprawy pod względem nawierzchni. Jest nierówna, zarastająca i błotnista. Nie wiem czemu tędy poprowadzono ten nowy szlak rowerowy - to totalny absurd znakarzy PTTK, gdyż są inne lepsze opcje. Do tego odcinek dość słabo oznakowany. Byle coś było. Uwaga - aby ominąć ten odcinek, możemy pojechać asfaltem ze Stolca na południe i na skrzyżowaniu skręcić w lewo do Rzędzin. Dojeżdżamy do Rzędzin. Wjeżdżamy na asfalt, skręcamy w lewo i po chwili w prawo. Jesteśmy w centrum wsi. Warto zapoznać się z zabytkami. Wieś posiada rodowód średniowieczny. Już od połowy XII wieku, byłą w posiadaniu rodu znamienitego rodu pomorskiego von Ramin, lini z Buka i Rzędzin. Ich posiadanie skończyło się po śmierci ostatniego z rodu  Friedricha Ehrenreicha II von Ramin, który zmarł bezpotomnie w 1782 roku. Po Wojnie Trzydziestoletniej (część wsi zniszczona, w tym XIII wieczny kościół), tereny weszły pod zarząd szwedzki. Następnie zarządzali nią margrabiowie brandenburscy. Właściciele zmieniali się dość często, aż do II Wojny Światowej. Warto wspomnieć, że to właśnie w Rzędzinach, rozpoczęła się kariera pisarska Elizabeth von Arnim. W 1898 roku wydała swoją pierwszą książkę, która przyniosła jej rozgłos i pieniądze(Elizabeth and Her German Garden (1898); wyd. polskie "Elizabeth i jej ogród", 2011). Niestety z pięknego zespołu pałacowo-parkowego, pozostał jedynie utworzony prawdopodobnie w XVII wieku park przypałacowy. Powstał z lasu otaczającego zamek, a następnie pałac w Rzędzinach. W XIX wieku ułożony w stylu angielskim, obejmuje blisko 13 hektarów powierzchni. Warto pospacerować po parku, a miłośnicy przyrody, na pewno znajdą tu wiele ciekawych okazów. Jest to rozległa kompozycja krajobrazowo-leśna o swobodnej polan, przedzielona dwiema drogami. W parku występuje około 30 drzew o cechach pomników przyrody, zaś najstarsze drzewa (dęby), mają około 400 lat. Niestety z pięknego pałacu, została tylko gdzie nie gdzie kupka kamieni.  Uległ całkowitemu zniszczeniu w sierpniu 1944 roku, niejako przy okazji kiedy to alianckie lotnictwo bombardowało niedalekie zakłady chemiczne w Policach, produkujące benzynę syntetyczną na potrzeby Niemiec. Pałac, park i ogrody otaczające go, były źródłem natchnienia wspomnianej wcześniej pisarki, która właśnie tu umieściła akcję swoich wielu powieści popularnych w niemal całej XIX wiecznej Europie. Ale zachował się zespół folwarczny, choć w nie najlepszej kondycji. Budynek rządcy z 1857 roku, jest obecnie budynkiem mieszkalnym. W sąsiedztwie domu rządcy tzw. rządcówki, umiejscowiona jest stajnia zbudowana w 1858 roku. Zbudowana jest z z kamienia łamanego oraz ceramicznej cegły. Kolejnym zachowanym budynkiem jest stodoła z XIX wieku, zbudowana z cegły ceramicznej. I na koniec budynek gorzelni, zbudowany na początku XX wieku w duchu przemysłowego historyzmu (neoromanizm), po środku dawnego dziedzińca folwarcznego. Posiada ściany z cegły ceramicznej, częściowo tynkowane, z bogatym detalem architektonicznym. Niestety popadający w coraz większą ruinę - właśnie go rozebrano 2023. Obok budynku miniskansen z różnymi słupami i tablicami granicznymi, oraz schrony wartownicze. Dodatkowo możemy zobaczyć domy mieszkalne z przełomu XIX i XX wieku, zbudowane dla robotników folwarcznych. W części folwarku działa  Stowarzyszenie Badania i Ochrony Dziedzictwa Kulturowego Pogranicza Zachodniopomorskiego "Skansen". Jego celem jest m.in. "poszerzanie wiedzy o historii, geografii, walorach turystycznych i przyrodniczych pogranicza zachodniopomorskiego i pomorza zachodniego" oraz "pobudzanie zainteresowania społecznego w tym zakresie".

Po zwiedzeniu Rzędzin, ruszamy drogą na południe - skręt w prawo za szkołą. Od wsi mamy wspólny przebieg z czarnym szlakiem pieszym "Nad Jezioro Świdwie". Ponownie jedziemy drogą prowadzącą po dawnej linii Kolei Randowskiej. . Nawierzchnia dość przyzwoita. Dojeżdżamy do skrzyżowania z drogą rowerową - w okolicy kilkuset letni pomnik przyrody Dąb Adaś. Od tej pory jedziemy drogą rowerową do jej końca w Buku. Po drodze, na jednym ze skrzyżowań przy wsi Łęgi, odbija od nas szlak pieszy czarny - asfalt na Buk. Naszą wędrówkę kończymy na końcu drogi rowerowej w Buku. Z tego miejsca około 2km dojazd do centrum Dobrej - wspólny przebieg ze szlakami pieszymi; zielony i czarny oraz rowerowym czerwonym. Dziękujemy za wspólną wycieczkę.

SKALA TRUDNOŚCI PIESZA – 1
SKALA TRUDNOŚCI ROWER – 2
SKALA  TRUDNOŚCI NORDIC WALKING - 2

1 – łatwy bez utrudnień
2 – średni z miejscowymi utrudnieniami
3 – o utrudnionym przejściu/przejeździe

SPODOBAŁA CI SIĘ MOJA PRACA ?? SKORZYSTAŁEŚ Z MATERIAŁÓW ?? POSTAW MI KAWĘ - https://buycoffee.to/wiking-turystyka

Na pewno zmotywuje mnie do dalszej pracy. Często również kawka mi pomoże przy tworzeniu nowych i aktualizacji dotychczasowych danych. Do zobaczenia na Szlaku. W sezonie jesienno-zimowo-wiosennym, zapraszam na wspólne "Wyprawy z Wikingiem", podczas których wędrujemy po szlakach Województwa Zachodniopomorskiego i nie tylko.